Chapter Three

Habang tinatanaw ni Nathaniel ang pagtakbo ng dalaga papasok sa loob ng mansiyon ay hindi maiwasan ng binata ang mapailing. Mahirap talaga kapag mga tulad nitong laki sa layaw. 

"Sabihin mo sa akin Nathaniel, ano nga ba ang dahilan kung bakit kayo magkasama ng aking anak?"

"Tulad ng sinabi ko kanina ay nagkita lamang kami ni Lola sa bayan. Coincidence."

"Alam kong may iba pang dahilan Capitan. Sa nakaraang bakasyon ng aking anak ay alam kong hindi naging maganda ang unang pagkaka-kilala nyo."

"Aksidenteng, muntik ko nang mabangga ang anak n'yo at mabuti na Lang at agad na nakabig ni Lola ang manibela. Pagkatapos ay tumilapon siya sa damuhan."

"Talagang ang batang iyon! Wala nang ibang ginawa kundi pasakitin ang ulo ko," wika ng Don na bahagyang hinilot ang sentido nito. 

"Wag kang mag-alala, Senyor, walang kahit na anong bali o gasgas ang anak n'yo. Masuwerte na lamang siya at sa damuhan siya tumilapon kasama ang kanyang motorsiklo," paliwanag ni Nathaniel sa Don. 

"Nathaniel, hindi lingid sa aking kaalaman ang nangyari sa pagitan n'yo ng aking anak." Kapagdaka ay wika ng huli. 

Napakunot ang noo ni Nathaniel at 'di maiwasang magtanong. "Ano ang ibig niyong sabihin?"

"Dumating sa akin ang balitang nilatigo mo daw si Lola?" 

"Ano sa palagay nyo, Sir?" balik tanong ni Nathaniel kay Mattias. 

"Sinasabi mo bang totoo ang balitang iyon, Nathaniel?" 

"Hindi ko ipagkakaila ngunit hindi ko rin aaminin, Don Mattias," tugon ni Nathaniel sa matigas na boses.  

Napabuntong-hininga si Don Mattias bago muling magsalita. "Siguro nga ay hindi ko masyadong nalalaman ang mga pinaggagawa ng aking anak noong huling bakasyon nya dito sa hacienda. Ako na ang humihingi ng dispensa at sana'y habaan mo pa ang pasens'ya sa batang iyon."

Natahimik si Nathaniel dahil sa sinabi ng Don. Nakita niya sa mukha nito ang hirap para disiplinahin ang kaisa-isang anak nito. 

"Kung darating man ang araw na magkaroon ng lalaking makakasama ang aking anak ay hinahangad kong sana ikaw ang lalaking mamahalin ng aking unica hija, Capitan. Alam kong kaya mong supilin ang anumang ugali ng aking anak. At sa nakalipas na isang taon na pananatili mo rito sa aming bayan ay nakuha mo kaagad ang simpatya ng mga tao," mahabang wika ng Don. 

"Sa palagay ko ay hindi kayang pakitunguhan ng anak n'yo ang isang katulad ko," tugon niya. 

"Kilala ko ang aking anak, Capitan, alam kong minsan ay matigas ang kanyang ulo, ngunit marunong siyang makibagay at makisalamuha."

Sa ating dalawa ay mas kilala ko ang iyong anak, kaysa sa iyo Mattias Castillon! 

"Sa palagay ko ay nasa sa iyo ang problema Mr. Castillon, kung sana ay hindi ninyo hinahayaan na paikutin kayo ni Lola sa kanyang palad ay marahil hindi mahirap para sa inyo na pasunurin siya," tugon no Nathaniel kay Don Mattias.

"Siguro ay tama ka, Capitan. Simula kasi nang mawala ang kanyang Mama ay binigay ko ang lahat ng luho ng aking anak, sa pag-aakalang mapupunan ko ang pagiging ama at ina para sa kanya," malungkot na wika ng Don. 

"Bakit hindi n'yo subukang maging matigas kahit minsan lang? Para matuto naman siya kahit paano."

Napatangu-tango si Don Mattias dahil sa sushesyon ni Nathaniel. Naisip nitong tama ang kanyang sinabi. 

"Hindi na ako magtatagal Mr.Castillon, mauuna na ako at may importante pa akong lakad," paalam ni Nathaniel.

"Ikaw ang bahala, Capitan. Teka may masasakyan ka ba pabalik ng bayan?"

"Kung maaari sana ay hihiramin ko muna iyong sasakyan na magagamit ko pabalik ng bayan? Magpapadala na lang ako ng tauhan ko para maibalik ang sasakyan."

"Aba'y walang problema, Capitan, teka at ipapatawag ko si Caloy upang ihanda ang sasakyan na gagamitin mo," wika ng Don at mabilis na lumakad papasok ng mansiyon.  

Ilang sandali lang ay lumabas si Mang Caloy dala ang isang susi ng sasakyan. Agad na inabot ng katiwala ang susi sa kanya. 

"Capitan, pinapaabot ni Don Mattias," wika ng matandang katiwala. 

Nagpasalamat siya sa matanda at inabot ang susi ng sasakyan. Agad na sumakay si Nathaniel sa wrangler jeep ng mga Castillon at agad na pinaandar ito at pinatakbo. Ang hindi alam ni Nathaniel ay nakatanaw si Lola sa kanyang pag-alis mula sa bintana ng silid nito. Mayamaya ay bumukas ang pintuan ng kanyang kwarto at mabilis na pumasok si Don Mattias. 

"Lola, ano ba itong sinabi sa akin ni Capitan na kamuntikan ka na raw niya mabangga?" pigil ang galit sa tinig ng Don. 

"Pa, wala naman nangyaring masama sa akin," pagdadahilan niya.

"Walang nangyari? Paanong wala kung tumilapon ka pa pala sa damuhan kasama ang motorsiklo mo?" 

"Pa, I'm okay, there's nothing to worry about," wika niya sa kanyang ama na nilapitan ito at niyakap. 

"Simula bukas ay ayoko ng makita ang motorsiklo mo, Lola!" galit na wika ng kanyang ama. 

"Ano'ng ibig mong sabihin, Pa?" nagtataka na tanong niya.

"Gusto kong i-dispose mo ang motorsiklo mo ngayon din." Utos ng kanyang ama. 

"Pa, ano'ng gagamitin ko rito sa hacienda?" hiyaw ni Lola. 

"Tapos na ang usapan, Lola, bukas na bukas din ay ipapakuha ko sa mga pinsan mo ang motorsiklo mo!" pinal na wika ng kanyang ama. 

"Pero, Pa!" mariin na pagtutol niya. 

"Narinig mo ang sinabi ko, Lola."

"Pero, Pa! Alam mong matagal nang wala si Windy," maktol niya sa kanyang ama. 

Si Windy ay ang paborito niyang kabayo. Gusto sanang sabihin ng Don ang tungkol sa kabayo ngunit pinigilan nito ang sarili. Bahala ang anak nito ang mismong makakita.

"Tandaan mo ang sinabi ko, Lola!" wika ng kanyang ama bago ito naglakad palabas ng kanyang kwarto. 

Galit na galit si Lola nang humiga sa kanyang kama. Wala siyang ibang sinisisi kundi ang walanghiyang Nathaniel na iyon. 

Dahil sa matinding galit ni Lola ay naglakbay ang isip ng dalaga pabalik sa nakaraan. Nakaraan kung saan nagsimula ang matinding nararamdaman niya para rito. Isang taon na ang nakalipas nang makita at makilala ni Lola si Captain Nathaniel Montelibano sa sapa, ang sikretong paraiso ng dalaga. Iyon din ang simula ng pag-usbong ng kanyang nararamdaman para huli.  

Dahan-dahang ipinikit ni Lola ang kanyang mga mata at sinimulang sariwain sa kanyang isipan ang nakaraan. Nakaraan na siyang naglikha ng una niyang pagkabigo sa pag-ibig. Pag-ibig na hindi kayang tugunan ni Nathaniel, ang unang lalaking pinag-aksayahan niya ng oras at panahon. Si Nathaniel na bukod tanging hindi natinag sa kanya.