บทที่ 242

ตกดึกแป้งหอมนั่งให้นมลูกสาวตัวน้อยที่ค่อยๆปรือตาปิดทีละน้อยด้วยความง่วงงุนก่อนจะสะดุ้งแล้วเบิกตากว้างมองดูแม่คุณแม่คนสวยที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้ตัวเองด้วยความพึงพอใจหลังจากนั้นดวงตากลมโตของลูกพีชก็ค่อยๆหลับลงอีกครั้งเป็นแบบนี้อยู่ประมาณสามสี่ครั้งเด็กน้อยก็เข้าสู่ห้วงนิทราที่แสนหวานปากที่ยังคาอยู่บน