Chapter Thirty-Two

1 hour later

“Patay kana ba Atasha?” 

Napadilat si Atasha dahil sa nagsalitang iyon. Isang oras niya ding hindi ito narinig at sa lumipas na oras ay ginugol niya lang sa paghahanap ng daan palabas pero kahit na anong gawin niya ay wala siyang makitang daan palabas. 

Nakaupo si Atasha sa isang sulok yakap yakap ang sarili dahil sa sobrang lamig. Bilib na siya sa sarili niya dahil nagawa niyang makatagal ng isang oras sa sobrang lamig na iyon. 

Parang nasa -2 degree na ang lamig sa paligid dahil kahit hininga niya ay nakikita na niya ang usok doon. 

“A-a-ang sama mo.” 

Naiiyak na sabi ni Atasha na nanginginig na talaga pero kahit ang luha niya ay nagyeyelo narin.