บทที่ 3 เธอเป็นเด็กฉัน

บทที่ 3 เธอเป็นเด็กฉัน

ณ สนามแข่ง J

“พวกมึงไปเช็ครถให้กูอีกทีก่อนแข่ง ไม่รู้ว่าพวกมันจะแอบเล่นสกปรกตอนไหน” มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งออกคำสั่งมือขวาของตัวเอง ไม่รู้ว่าศัตรูหมายเลขหนึ่งอย่างริวจะเล่นสกปรกอะไรบ้าง เขาเป็นมาเฟียที่ไม่เล่นสกปรกกับใครก่อนแฟร์ ๆ เล่นมาเล่นกลับไม่โกง

 “รับทราบครับนาย” ไททัน มือขวามาเฟียหนุ่มลูกครึ่งตอบรับคำสั่งของนายตัวเองทันทีก่อนจะคำนับด้วยความเคารพและเดินออกไปจากห้องรับรอง

มือหนาหยิบซองบุหรี่ราคาแพงขึ้นจุดสูบอัดเข้าปอด อีกมือกระดกแก้วน้ำสีอำพันจิบลิ้มรสชาติอย่างผ่อนคลาย เพื่อรอเวลาลงแข่งซึ่งอีกแค่ครึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาลงแข่งแล้ว

  ผลั่ก ! เสียงเปิดประตูดังขึ้น

 “มึงลืมพกมารยามมาจากบ้านหรอ” ฮันเตอร์เอ่ยถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งพร้อมตวัดสายตาไม่พอใจ เมื่อเพื่อนของเขาเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาอย่างไร้มารยาท

“กับมึงไม่ต้องมีก็ได้มารยาทอ่ะ” บอสตันตอบน้ำเสียงที่ยียวนกวนประสาทพร้อมยักคิ้วให้ ก่อนเดินไปหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ ฮันเตอร์

“.........” ร่างสูงได้แต่มองเพื่อนด้วยความปลงก่อนกระดกแก้วเหล้าในมือหมดทีเดียว

“ไอ้สายฟ้ากับไอ้ชาร์ลีรออยู่ห้อง VIP มึงจะไปเลยไหม”

“อือ...ไป” ร่างสูงตอบพร้อมหยัดตัวยืนขึ้นเต็มความสูง ไม่ลืมที่จะหยิบชวดเหล้าที่พึ่งเปิดดื่มไปด้วย

 ทั้งสองหนุ่มเดินไปยังห้อง VIP สำหรับดูการแข่งขันในคืนนี้มีอีกหลายคู่ที่ลงแข่งเช่นกัน แต่คู่ของฮันเตอร์จะเป็นคู่เปิดสนามในค่ำคืนนี้

อีกด้าน

ร่างบางสูงร้อยหกสิบเดินก้าวย่างเข้ามาในสนามแข่งรถที่มีผู้คนมากมายกำลังทยอยเดินไปขึ้นอัฒจันทร์เพื่อรอเชียร์การแข่งขัน รวมถึงตัวฉันวันนี้ก็มาชมการแข่งขันเช่นกัน

ฉันเองชอบกีฬาแข่งรถเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เคยขอเงินป๊ามาลงแข่งรถในรุ่น GT3 ซึ่งเป็นการแข่งในรุ่นใหญ่ด้วย ซึ่งตอนนั้นกว่าป๊าจะยอมฉันก็ต้องแข่งจากรุ่นเล็ก ๆ เพื่อพิสูจน์ตัวเองจนป๊ายอมลงทุนให้ซึ่งใช้เงินมหาศาลในการซื้อรถและลงแข่งแต่ละสนาม แต่ตอนนั้นฉันยังเด็กและก็สนุกกับการได้ลองทำอะไรที่น่าตื่นเต้นอยากเอาชนะ

ฉันอยู่กับป๊าตั้งแต่เด็กแม่ฉันเสียตั้งแต่ฉันอายุ 3 ขวบ ทำให้ฉันมีนิสัยที่แก่นและดูแลตัวเองได้ดี เพราะป๊าบอกเสมอว่าฉันอยากทำอะไรเขาพร้อมจะสนับสนุนเต็มที่ขอแค่รักตัวเองและดูแลตัวเองให้ดีสมกับที่เป็นลูกป๊าก็พอ

“เจส !!!” เสียงชายหนุ่มตะโกนเรียกเธอทำให้ใบหน้าสวยต้องหันไปตามทิศทางเสียงที่กำลังเรียกเธออยู่

“อ่าวกาย...ไม่เจอกันนานเลยนะ” คนตัวเล็กเดินเข้าไปทักทายหนุ่มหล่อหน้าตี๋ที่คุ้นเคยด้วยความสนิทสนม

“วันนี้มาลงแข่งรถหรอครับ”

“ป่าวหรอก.....วันนี้มาดูเฉย ๆ น่ะ”

ผู้ชายตรงหน้าคือเพื่อนรุ่นเดียวกับฉันในตอนที่ลงแข่งรถใหม่ ๆ ซึ่งตอนนี้กายเองก็น่าจะยังแข่งรถอยู่เป็นอาชีพ ส่วนฉันก็ไม่ได้อยากเลิกแข่งรถหรอกแต่ว่าสัญญากับป๊าไว้ว่าถ้าเรียนมหาวิทยาลัยเมื่อไหร่แล้วจะเลิกแข่งรถเพื่อไปตั้งใจเรียนให้จบละออกมาช่วยบริหารธุรกิจที่บ้าน

“แล้วเจสมีที่นั่งยังไม่มีไปนั่งด้วยกันได้นะ” กายชวนฉันไปนั่งกันซึ่งฉันเองก็ไม่มีที่นั่งจริง ๆ นั่นแหละ

“ยังหรอก...แต่ว่าเจสนัดเพื่อนไว้น่ะ”

“เอ้าหรอ”

“งั้นเราไปหาเพื่อนก่อนนะ” ฉันบอกพร้อมกล่าวลากายและเดินตรงไปยังชั้น VIP ที่มีไว้สำหรับดูการแข่งขัน ฉันรู้ว่าวันนี้เป็นการแข่งขันที่ไม่มีในรายการนักแข่งเป็นการจัดขึ้นเพื่อพวกที่มีอิทธิพลมาแข่งรถหรือการเอารถมาโชว์กันนั่นแหละ

“VIP 2 ” ร่างบางพึมพำอ่านตามป้ายหน้าห้องซึ่งห้อง VIP เธอสามารถเข้าไปดูได้ทุกห้องเพราะเธอมีบัตรนักแข่งที่สามารถใช้โชว์เจ้าหน้าที่เพื่อเป็นใบเบิกทางในการใช้ชั้น VIP

ในสนามแข่งรถจะมีอัฒจันทร์สำหรับบุคคลธรรมดาทั่วไปเพื่อเข้ามาชมการแข่งขันและจะมีชั้นที่สองที่เป็นชั้นสำหรับ VIP ที่มีเป็นห้องแอร์และกระจกบานใหญ่ใส ๆ ที่สามารถมองเห็นสนามได้และยังมีประตูให้เปิดออกไปนั่งเป็นโซนด้านนอกยื่นออกไปได้อีกด้วย ส่วนใหญ่ทีมแข่งจะมีห้อง VIP เป็นของแต่ละทีม นักแข่งเองก็จะใช้ในการพักผ่อนระหว่างรอลงแข่งรถ

ฉันเลือกที่จะเข้าห้อง VIP 2 เพราะเป็นห้องประจำของฉันทั้งตอนที่ยังเป็นนักแข่งและตอนที่มาชมการแข่งขัน

พลั่ก!!! มือบางผลักประตูเข้าไปก็ต้องถึงกับเบิกตากว้างเมื่อเจอกับบุคคลที่เธอไม่อยากเจอนั่นก็คือ ฮันเตอร์ ซึ่งตอนนี้แก๊งเพื่อนเขาก็มองมาที่ฉันแบบ งง ๆ

“……” ใบหน้าสวยยังคงนิ่งทำตัวไม่ถูกที่เปิดมาเจอแก๊งชายหนุ่ม 4 คนซึ่งจำได้ว่าเหมือนจะมีคนที่เรียนเป็นรุ่นพี่ฉันที่คณะด้วยหรือแก๊งนี้จะอยู่มหาลัยฉันหมดเลย ทำไมไม่เคยเจอตานั่นที่มหาลัยล่ะ

“เธอเป็นใคร ?” หนึ่งในแก๊งผู้ชายลุกขึ้นเดินตรงมาหาฉันเพื่อถามว่าฉันเป็นใคร ซึ่งอีกสามหนุ่มที่นั่งอยู่ก็มองมาที่ฉันหมดเลยมองด้วยสายตาที่เรียบนิ่งแปลก ๆ บอกไม่ถูก

“ฉัน.....ฉันมาผิดห้อง” ไม่รอช้าฉันรีบหมุนตัวหวังจะก้าวเดินออกไปจากห้องนี้ให้ไวที่สุด

“เดี๋ยว!......”

เสียงฝีเท้าหนาก้าวเดินอย่างไวเพื่อตรงมาที่ฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว ฉันอุตส่าห์ทำเป็นไม่สนใจแล้วนะยังจะทักอีก

“เธอเป็นเด็กกูเอง....พวกมึงจะลงไปข้างล่างด้วยไหมถึงเวลาแล้ว” ฮันเตอร์เดินเข้ามาคว้าข้อมือของคนตัวเล็กโดยไม่ทันให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวพร้อมกับความเจ้าเล่ห์ที่บอกเพื่อนว่าคนตัวเล็กเป็นเด็กในสต็อกเขาอีก ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้ยินยอมเลยสักนิด