Semua Bab Missed love mafia พลาดรักมาเฟียเจ้าเล่ห์: Bab 1 - Bab 10

ณ Boston Club“ฉันถึงแล้วแกอยู่โต๊ะไหน” ร่างบางในชุดเดรสสีขาวรัดรูปส่วนสูงร้อยหกสิบเดินย่างกายเข้ามาในสถานบันเทิงที่เป็นร้านประจำของเธอและเพื่อนสนิท“โต๊ะ VIP 4 ค่ะเพื่อนรีบเดินมา ” ปลายสายตอบด้วยน้ำเสียงบ่งบอกความเมากำลังได้ที่เพราะเพื่อนเธอได้มาถึงก่อนเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วคงจะดื่มรอไปอยู่ไม่น้อยไม่รอช้าเมื่อเพื่อนสนิทอย่าง นานา ตอบว่าอยู่ตรงไหนฉันก็รีบเดินฝ่าผู้คนที่อยู่โซนธรรมดากำลังโยกเต้นกันตามจังหวะเพลงเดินจนมาถึงบันไดทางขึ้นชั้น VIP ซึ่งไม่ไกลจากประตูทางเข้ามากนักแต่ด้วยคนที่อยู่ข้างล่างค่อนข้างหนาแน่นพอสมควรทำให้การเดินมาตรงนี้ค่อนข้างใช้เวลาเมื่อฉันเดินมาถึงโต๊ะพบว่าเหล้าได้ถูกดื่มไปแล้วครึ่งขวดได้ซึ่งเป็นปกติของนานาเพื่อนเป็นคนกินเหล้าเก่งและเมาเก่งด้วย“เจสสิก้า แกจะดื่มเหล้ากับฉันไหม” เมื่อฉันหย่อนก้นลงนั่งข้าง ๆ เพื่อนขี้เมาก็ถามฉันทันทีว่าจะดื่มอะไร“เหล้าน้ำจ้ะอีขี้เมา” ฉันตอบกลับเพื่อนพร้อมมือที่กำลังจัดแจงชงเหล้าใส่แก้วตัวเอง“แกว่าฉันขี้เมาไม่ดูตัวเองเลยนะ” นานาตอบกลับด้วยสีหน้ากวนประสาท“ไปค่ะอย่าพูดมาก ชน!!!” เมื่อฉันชงแก้วตัวเองเสร็จก็จัดการชวนนานาชนแก้ว“เจส

บทที่ 2 บัตรนักศึกษา“พี่ฮันเตอร์ไม่หิวหรอคะ มุกไม่เห็นพี่กินเลยค่ะ” มุกหนึ่งในผู้หญิงที่ฮันเตอร์เลือกมาเป็นคู่นอนวันนี้ได้ถามออกมาด้วยความห่วงใย เมื่อเห็นร่างสูงไม่กินอาหารที่สั่งมาเลย“ฉันเคยบอกแล้วว่าไม่ชอบกินข้าวกับพวกผู้หญิงในสต็อก เธอเองก็น่าจะจำกฎของตัวเองได้นะ” การเป็นคู่นอนชั่วคราวของฮันเตอร์ต้องไม่หึงหวง ไม่แสดงตัวเป็นเจ้าของ ไม่งี่เง่าและไม่ทำกิจกรรมอื่น ๆ ร่วมกัน เช่น กินข้าว ดูหนัง อะไรก็ตามที่คนเป็นคู่รักทำกันเขาไม่ทำ เพราะผู้หญิงพวกนี้แค่ต้องการเงินจากเขาและเขาก็ต้องการแค่เรื่องบนเตียงจากผู้หญิงพวกนี้ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องทำอะไรร่วมกันแค่นอนด้วยกันก็พอ“มุก...ขอโทษค่ะ จะรีบกินนะคะ” หญิงสาวถามออกไปด้วยความลืมตัวก่อนจะรีบพูดขอโทษกลัวคนตรงหน้าจะโกรธและไม่เรียกใช้บริการเธออีก“……” ร่างสูงได้แต่ฟังเงียบ ๆ ก่อนจะใช้สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ร้านด้วยความเบื่อหน่าย เขาไม่ชอบการออกมานั่งกินอะไรแบบนี้และที่ที่มีคนเยอะไปหมด สายตาคมไปสะดุดอยู่ที่โต๊ะสองสาวสวยที่กำลังก้มหน้าก้มตาปิ้งย่างกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างบางที่นั่งหันหลังให้เขาลุกเดินออกไปจากร้านทำให้เขารู้สึก

บทที่ 4 เป็นคนโปรดของฉันสิ“เดี๋ยวนะ ! ฉันไปเป็นเด็กนายตอนไหนไม่ทราบ” คนตัวเล็กพยายามบิดข้อมืออกจากมือหนาแต่มันแน่นยิ่งกว่ากาวตราช้างเสียอีก“เป็นตั้งแต่คืนนั้นแหละ....หรือเธอลืมแล้วฉันจะได้รื้อฟื้นความจำให้” ร่างสูงพูดพร้อมยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจบอกตามตรงว่าผู้หญิงตรงหน้าเหมือนมีแรงดึงดูดทำให้เขาอยากได้มาครอบครอง เหมือนเขาจะได้ของเล่นชิ้นโปรดในเร็ว ๆนี้“ไม่!!!.....ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” ตอนนี้ฉันถูกฉุดกระชากร่างดึงเดินจนมาถึงยังสนามแข่งรถด้านล่าง ตลอดทางที่เดินมาฉันพยายามแกะมือหนาที่จับฉันแน่นไม่มีทีท่าจะปล่อยจากมือฉันเลยให้หลุดออก มันไม่ได้ผลสักนิดเขาตัวใหญ่กว่าฉันตั้งเยอะเลยทำให้ฉันได้ยืนนิ่งเงยมองหน้าคนตัวสูงอย่างงเอาเรื่อง“มึงว่ายังไงว่ะ...กูเริ่ม งง ” สายฟ้าที่เดินตามหลังมาก็เห็นเหตุการณ์ของทั้งสองที่ตีกันมาตลอดทาง และยังสงสัยกับท่าทางของเพื่อนตัวเองกับผู้หญิงแปลกหน้าที่เข้ามาในห้องเมื่อกี้แล้วบอกว่าเข้าห้องผิดส่วนเพื่อนก็บอกว่าเด็กตัวเองต้องมีอะไรแน่ ๆ“หึ...กูว่ารอถามมันดีกว่า” บอสตันหัวเราะในลำคออย่างชอบใจกับการกระทำของหญิงสาวที่ดูพยศกับเพื่อนเขาไม่เหมือนใคร“จะเริ่มแข่งแล้วเ

บทที่ 6 ไม่ถนัดเรียกพี่สองวันต่อมาณ มหาวิทยาลัย G“ฮัลโหล...นานาถึงยัง” คนตัวเล็กต่อสายหาเพื่อนเมื่อขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของคณะ(ยังเลยเจส รถติดแกถึงละหรอ)“ใช่ฉันพึ่งถึงเหมือนกัน”ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถฝั่งคนนั่งทำให้ฉันต้องชะงัก เมื่อพบกับใบหน้าคมที่คุ้นเคยบุคคลที่ฉันไม่อยากเจอ(อือ....แกแค่นี้นะขับรถก่อน)“โอเค”มือบางกดลดกระจกลงเพื่อถามความต้องการของคนที่มาเคาะกระจกเรียกเธอ “นายต้องการอะไร”“เปิดประตูสิ” มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งชี้ที่ประตูบ่งบอกความต้องการว่าจะเข้าไปนั่งด้านในรถด้วย“เห้อ……” ฉันถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายก่อนกดเปิดล็อคประตูให้คนตัวสูงเข้ามานั่ง“เห็นจอดรถอยู่นานเลยเข้ามาทักทาย”“นายล้มเลิกความคิดที่จะให้ฉันไปเป็นคู่นอนคนโปรดสักทีเถอะ” ฉันอดไม่ได้เลยพูดออกไป“ฉันจะตามจีบเธอ จนกว่าเธอจะสนใจฉัน” คนตัวสูงไม่พูดเปล่ามือหนาเลื่อนไปจับที่คางเรียว แต่ไม่นานนักมือบางก็ปัดออก“เหอะ! นายไปจัดการเด็กในสต็อกของนายให้หมดก่อนแล้วค่อยมายุ่งกับฉัน” พูดจบคนตัวเล็กก็เปิดประตูก้าวขาลงจากรถทันที ฮันเตอร์เห็นอย่างนั้นจึงเปิดประตูอย่างไวเพื่อเดินตามไป“คนอะไรตัวเล็กนิดเดียวเดินไวชิบ” ฮั

บทที่ 8 แค่บังเอิญเจอ“ไอ้บอสละมึงจะขยายสาขาเมื่อไร” ชาร์ลีเอ่ยถามบอสตันเพราะได้ยินมาว่าเขาจะขยายกิจการสาขาสอง“กูหาทำเลที่ดี ๆ อยู่ตอนนี้ถ้าได้กูก็จะเปิดเลย”“นายครับ” ชายฉกรรจ์ลูกน้องของบอสตันเดินเข้ามากลางบทสนทนา“มึงมีไร” บอสตันตวัดสายตาเรียบนิ่งไปมองที่ลูกน้องคนสนิท“สายรายงานมาว่าไอ้ริวอยู่ที่นี่ครับ” ลูกน้องคนสนิทของบอสตันรายงานในสิ่งที่ลูกน้องของตัวเองบอกมาอีกที“มันอยู่ไหน” ฮันเตอร์เมื่อได้ยินก็รีบถามออกไป“อยู่โต๊ะ VIP 3 ครับคุณฮันเตอร์”“อือ...มึงคอยสังเกตการณ์ไว้ให้ดี ๆ ออกไปได้ละ” บอสตันเอ่ยคำสั่งเสียงเข้มก่อนจะตวัดมือไล่ลูกน้องคนสนิทให้ออกไป“มีอะไรกันหรอคะ” หญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กของฮันเตอร์ในวันนี้เอ่ยถามสีหน้าท่าทางที่สงสัย“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” ฮันเตอร์ตอบกลับเสียงเข้มตวัดสายตาไม่พอใจ ก่อนจะดึงท่อนแขนแกร่งให้ห่างออกจากตัวหญิงสาวที่เกาะแขนของเขาอยู่ บ่งบอกถึงอารมณ์คลุกกรุ่นในโต๊ะ ซึ่งในโต๊ะต่างไม่พูดอะไรกันนอกจากนั่งมองหน้ากันนิ่ง ๆ เดาทางไม่ถูกเลยว่าศัตรูมาเหยียบถึงที่นี่ต้องการอะไรกันแน่“ขะ.....ขอโทษค่ะพี่ฮันเตอร์” หญิงสาวข้างกายรีบขอโทษฮันเตอร์ทันที“เธอกลับไ