BAD LOVE เล่ห์รักเถื่อน

23.00 น.(นายครับ รถที่ขนของตอนนี้พร้อมแล้วให้เริ่มตามแผนเลยไหมครับ)“โอเค เดี๋ยวกูตามไปด้วยดีกว่า พร้อมนะพวกมึงอย่าให้พลาดล่ะงานนี้สำคัญมาก”น้ำเสียงเข้มเอ่ยกำชับลูกน้องคนสนิทปลายสายเรียบร้อย แพคทริคเอื้อมมือไปกดปุ่มวางสายตรงหน้าจอโทรศัพท์ที่ยึดอยู่กับแท่นวางโทรศัพท์ในรถ ในขณะที่ตอนนี้รถของเขากำลังมุ่งหน้าออกจากโรงแรมตัวเองไปยังที่นัดหมาย“พี่แพคระวัง!”บีน่าที่โดยสารมาด้วยอุทานด้วยความตกใจปี้นนน! เอี๊ยดดดด!“ว้าย!”ส้นสูงคู่โปรดของนินิวที่ใส่มานานเกิดสึกหรอ เดินอยู่ดีๆมันหักลงเพราะตกร่องฟุตบาททำให้เสียการทรงตัวจะล้มไปทางที่มีรถผ่านมาพอดี ใจตกลงไปอยู่ตาตุ่มเมื่อได้ยินเสียงแตรรถดังสนั่นหวั่นไหว แต่โชคดีที่ธามคว้าแขนไว้และดึงกลับมาทัน มือเรียวยกวางแนบกับอกข้างซ้ายที่เต้นระรัว พ่นลมหายใจพรืดยาวออกมาอย่างโล่งอกที่ตัวเองไม่ได้เป็นอะไร แต่เมื่อเห็นสายตาถากถางของเจ้าของโรงแรมในตอนที่เขาลดกระจกลงมาเธอจึงยกมือขึ้นมาไหว้ “ขอโทษค่ะ พอดี….” “ถ้ารู้ตัวว่าเมาง่าย ก็ไม่ควรดื่ม มักง่าย ทุเรศ ภาระสังคม”น้ำเสียงหงุดหงิดที่ต่อว่ากลับดังจนคนแถวนั้นหันมามอง โชคดีที่รถมาไม่เร็วนัก หากขับรถชนผู้หญิง

สามวันต่อมาโรงพยาบาล นินิวปรือตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก ดวงตาสีดำค่อยๆปรับโฟกัสให้เห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น สิ่งแรกที่เห็นคือเพดานขาวโพลง แพขนตางอนกะพริบถี่ๆ นี่เธอไม่ได้ฝันไปเธอยังมีชีวิตอยู่“โอ๊ย”เปล่งเสียงร้องเบาๆ เมื่อจะยกมือมาขยี้ตาแต่ก็รู้สึกเจ็บและค่อนข้างทรมาน กวาดสายตาสำรวจเรือนร่างตัวเอง แขนซ้ายของเธอถูกใส่เฝือก แขนขวามีสายน้ำเกลือระโยงระยางอีกทั้งเครื่องช่วยหายใจและเครื่องมือแพทย์อื่นๆล้อมรอบเตียง นอกจากแขนซ้ายที่ใส่เฝือกก็ยังมีบาดแผลใหญ่ที่ขาข้างซ้ายที่มองไปเห็นแค่ผ้าพันแผลขนาดใหญ่และแผลเล็กๆทั่วร่างกาย ธามหยัดกายลุกจากโซฟาเดินมาหานินิวที่เตียงผู้ป่วยเหมือนทุกวัน จ้องจอสมาร์ทโฟนเครื่องหรู กำลังหาเหตุผลโกหกยายของนินิวว่าทำไมหลานสาวถึงไม่กลับบ้าน ไม่อยากบอกเรื่องจริงเพราะยายจะเป็นห่วงเอาได้ เขาลากเก้าอี้จะมานั่งข้างเตียง ตวัดสายตาไปมองผู้ป่วยก็พบว่าเพื่อนรักลืมตาขึ้นมาแล้ว“อีนิว มึงฟื้นแล้ว!”อุทานออกมาด้วยความดีใจ ทิ้งทุกอย่างในมือทำอะไรไม่ถูกได้แต่เดินไปดูใกล้ๆ“อีเหี้ย มึงรู้ไหม มึงนอนเป็นผักมาหลายวันแล้ว กูก็กลัวว่ามึงจะเป็นอะไรไป กูบนไว้เยอะเลยด้วย”ดีใจจนน้ำตาไหลเพราะ

นินิวได้แต่ยืนกำหมัดแน่น กัดฟันกรอดๆอย่างคนเดือดดาลแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ แผนที่เตรียมมาก็พังไปหมด ค่อนข้างตันไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้ “หมดธุระแล้วนะจะไปได้หรือยังหรือว่ากำลังคิดอยู่ว่าจะขายตัวให้ฉันดีไหม”สายตาเจ้าเล่ห์ลวนลามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า โดยที่เขายังจ่อปืนมาที่เธออยู่“อีนิวกลับเถอะนะ ปืนจริงนะเว้ยไม่ใช่ของเล่น”เมื่อเห็นท่าไม่ดีธามจึงรีบลงจากรถ วิ่งเข้ามาแทรกตัวระหว่างกลางด้วยความหวาดระแวง กลัวปืนที่จ่ออยู่ที่นินิวไม่รู้ว่ามันจะมาจ่อที่ตัวเองเมื่อไร “ขอโทษนะครับที่รบกวน”“เอาผู้หญิงคนนี้ไปให้พ้น”หมับ!ธามจับข้อมือของนินิวเพื่อจะพากลับรถแต่นินิวกลับยืนนิ่งและสะบัดข้อมือธามออกจากแขนตัวเอง“ยืนนิ่งทำเหี้ยอะไร มึงอยากตายหรือไง”“กูไม่กลับ!”ยังคงจ้องหน้าแพคทริคด้วยความไม่สบอารมณ์“อีนิวเอ้ย!”ความดื้อรั้นของนินิวทำให้ธามหัวเสีย เดินไปข้างหลังนินิว สองแขนโอบรัดเอวเธอไว้แล้วอุ้มขึ้น ร่างเล็กดิ้นพล่าน ตีแขนธามอย่างแรง สะบัดเท้าสะเปะสะปะจนเกือบโดนแพคทริค “ไอ้ธามปล่อยกู! ไอ้เชี่ย!” “ผมขอโทษด้วยนะครับพอดีเพื่อนผมไม่ได้ทานยา”“ไอ้ธาม!”“เอาไปเร็วๆด้วย”“ครับ”รับปากอีกฝ่ายแล

หลายวันต่อมาP.A.X HOTEL“พีเอเอ็กซ์โฮเทลยินดีต้อนรับค่ะ”เสียงของพนักงานสาวที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่เอ่ยทักทายแขกที่เดินเข้ามาอย่างเป็นกันเอง สองมือเย็นเฉียบประสานเข้าหากัน เพิ่งมาทำงานวันแรกยังคงประหม่าและกลัวทำออกมาได้ไม่ดีนักพนักงานต้อนรับสาวให้บริการข้อมูลแขกอย่างเป็นกันเองอยู่นานหลายนาที รอยยิ้มและความพึงพอใจของแขกช่วยลดอาการประหม่าลงได้บ้างเล็กน้อย “น้องนิวเดี๋ยวบอสเข้ามาตอนสิบโมงครึ่งแต่ต้องรีบหน่อยนะบอสมีแขกต่อ นี่กระเช้าผลไม้ที่น้องนิวสั่งได้แล้ว”ฟ้าใสถือโอกาสในตอนที่แขกเดินจากเคาน์เตอร์ไปแล้ว ถือกระเช้าผลไม้ที่นินิวสั่งไว้มาให้ผู้เป็นเจ้าของ นินิวรับมันมาและส่งยิ้มขอบคุณฟ้าใส ไม่ใช่แค่ฟ้าใสแต่ทุกคนที่นี่เป็นกันเองกับเธอมากแม้การแฮกข้อมูลไม่ได้ผล ข้อมูลของเขาถูกป้องกันแน่นหนา อีกวิธีคือการมาเป็นคนใน แผนของแอนดริวที่คิดไว้มันลำบากต่อนินิวเล็กน้อยเพราะต้องเข้ามาโดยการแฝงตัวเป็นพวกเดียวกันกับเขาตีสนิทกับเขารอให้เขาไว้ใจ โดยเธอจะเก็บข้อมูลต่างๆแล้วส่งให้แอนดริวทีเดียวแล้วแอนดริวจะเป็นคนจัดการที่เหลือเองแผนนี้มันอาจจะช้าและไม่รวดเร็วทันใจ อีกทั้งไม่ใช่วันนี้พรุ่งนี้ที่จะได

แคว่ก!ชุดเดรสสีดำถูกฉีกออกด้วยฝีมือชายหนุ่มตรงหน้า ไร้ซึ่งคำตอบว่าสิ่งที่ขอไปจะได้หรือเปล่า“อืม~”นินิวโน้มใบหน้าเข้าประกบจูบอีกฝ่ายโดยขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัก เขาจูบตอบ บดขยี้ริมฝีปากสัมผัสหนักหน่วงจนเกิดเสียงคละเคล้าน้ำลาย มือหนาแกะซิลิโคนปิดยอดปทุมถันออกไปให้พ้นทาง หน้าอกขนาดใหญ่คับมือเสียจนอยากบีบให้แหลก กลับกลายเป็นนินิวที่ถูกแพคทริคมอมเมาด้วยรสจูบอันเร่าร้อนมันทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม สองมือประคองใบหน้าเขาไว้ ลืมความรู้สึกเกลียดชังเขาไปชั่วขณะ ทุกการสัมผัสจากมือหนาที่ลากไล้ไปทั่วร่างมันทำให้ภายในกายร้อนรุ่มยิ่งขึ้นชายหนุ่มผละจูบออกมา หยัดกายลุกจากโซฟาเพื่อไปยังห้องนอนโดยอุ้มกะเตงเธอไป หญิงสาวทำหน้าเสียดายเหมือนยังลิ้มรสจูบไม่เต็มอิ่ม เธอดันหน้าอกให้ชิดกับแผงอกแกร่งคลอเคลียใบหูลากริมฝีปากลงมาซุกไซ้ลำคอหนาซึ่งตอนนี้ไรขนอ่อนมันลุกชูชัน เขาหอบหายใจแรงขึ้น“อย่าทำรอย”กลิ่นหอมจากกายชายหนุ่มน่าลิ้มลอง ดูดดุนจนเป็นรอยจ้ำๆ เมินเฉยต่อคำห้ามปราม คนโดนกระทำหงุดหงิดเล็กน้อยตุ๊บ!สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจู่ๆเธอโดนโยนลงเตียง ตั้งหลักได้เธอถอดแพนตี้และส้นสูงออก กระเถิบมานอนรอที่หมอนใบใหญ่ ดวงตากล