Pareho kaming nakahiga ni Leo sa maliit na kama nitong kwarto ng bahay namin. Hindi kami nahihirapang humiga dahil sakto lang ito sa dalawang tao.
"It's so fresh in here.." he commented.
"Sabi ko sa'yo, e. Natural lang ang lamig dito, hindi katulad sa condo mo at bahay niyo na aircon lang." natatawang saad ko rito.
"Tama ka nga." pagsang-ayon nito.
Nakaunan lamang ako sa braso nito at pareho kaming nakaharap sa bubong ng maliit naming bahay.
Ito ang unang beses na magpunta si Leo rito sa probinsiya upang bisitahin ang pamilya ko. Ipinakilala ko lang kasi ito kina nanay bilang
My eyes widen in shock, "P—Pupunta kayo rito?" I unconsciously asked."Yes po, and I'm so very excited! Please wait us there, mommy! We're going to your building!"Natawa ako sa sinabi ng anak ko at nagsimula na ulit magmaneho, "Oh no, baby. That building isn't mommy's house. 'Diba, I told you, that's a condominium. I pay to live there." I corrected him. Still wearing my big smile.Narinig ko ang pag-ah ng anak ko sa kabilang linya. Naiisip ko pa lang ang mukha ng anak kong kinokoreksyunan ko, ang sarap pisil-pisilin ng kaniyang mga pisngi."Why don't you just buy the whole building, mom? You have a lots of money." my son innocently questioned.
"Good morning, mommy!"Pagkamulat na pagkamulat ng mga mata ko ay bumungad sa akin ang mga anak kong masayang nakangiti habang nakaupo sa magkabilang gilid ko."Good morning, mga anak!" I greeted back with my hands busy translating every words I said.Ipinatong ko ang kaliwang kamay ko sa ulo ni Matthew na samantalang ang kabila naman ay marahang hinahaplos ang balikat ng anak kong si Feli."You aren't tired anymore, princess?" I asked my daughter.She just smiled and shook her head. I smiled back and caressed her long smooth hair.
.Nakita kong humigop ng kape galing sa kaniyang tasa si Mister Rizardo, isa sa mga kasosyo ko. He owned a 2 large companies here in Philippines and in Japan and is considered as business tycoon. Hindi naman ako nagsising pinili siya bilang isa sa mga kasosyo ko dahil talagang maaasahan at mapagkakatiwalaan siyang tao. We have some similarities and one of those is being passionate to our business."Your secretary makes good coffee." he suddenly commented.I giggled, "Yes, she is." I agreed.Marami kaming pinag-usapan tungkol sa negosyo, hanggang sa dumapo tuluyan na kami sa personal naming buhay.It was Mister Martinez who s
It has been almost a week since that incident happened. I stayed inside our room whenever I got home from work.Pinilit kong kalimutan ang pangyayaring iyon. I even fired Mia because of what she did that night. Yes! I tried to get rid from everything that might involve my wife! Not because I still hate her, but because I'm afraid! I'm guilty for what I've done!Sinunod ko ang utak ko! Hindi ko man lang pinakinggan ang puso ko dahil tuluyan na akong natapakan ng mga komentong naririnig ko galing sa ibang tao!Sa loob ng mga araw na iyon ay hindi ko man lang nagawang bisitahin o hanapin ang mag-ina ko. I tried calling her family but they already blocked me.Pero hab
"I never stop loving you, Ari.." May kung anong sumipa sa puso ko nang marinig ko ang mga katagang iyon galing mismo sa kaniya. Damn, that was the exact words that I wanted to hear from him back then. That words. Pero wala. Mas pinili niyang saktan ako at iwan. Sobrang sakit niyon. A tear escaped from my eye. Mabuti na lamang at nakatalikod ako rito at hindi niya ako makikitang lumuluha. Pakiramdam ko ay paulit-ulit na pinipiga ang puso ko na nahihirapan na akong huminga ng normal. Minsan ko nang pinalanganing sabihin niya ang mga iyon sa akin noon. Akala ko ay ako bilang asawa ang nagkulang, ngunit hindi pala. Hindi ako nagkulang, siya ang hindi marunong makuntento. Natatakot na akong nagtiwala ulit. Lalong lalo na sa kaniya. Ganoon ka laki ang naging epekto ng ginawa niya sa akin noon. I almost lost my children. No, not just them, us. We almost died from the time he decided to leave us inside that ro
Hindi ko alam kung bakit pinagpipilitan niya pa ang kaniyang sarili sa akin at inaya pa akong pakasalanan kung pinandidirihan niya lang naman pala ang klase ng pamumuhay namin."Here's the Chop Suey, babies. Now start eating para makatulog na kayo ng maaga."Lalagyan ko na sana ng kanin ang mga plato nila ngunit laking gulat ko nang makita mayroon na palang laman iyon. May mga tig-iisang fried chicken din doon kaya paniguradong ang lalaking iyon ang gumawa nito.Inilipat ko na lamang ang mga kamay ko sa platong nilagyan ko ng Chop Suey at isa-isang nilagyan ang kanilang mga plato."You should eat alot of veggies, babies." aniko.
Katulad ng nakasanayan ko, I left him there. I went to our bedroom and waited until he finally left the unit.Ngunit, habang nakaupo ako sa paanan ng kama namin kung saan nakahiga ang mga anak ko ngayon at hinihintay ang pag-alis ng lalaking iyon dito. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.Kinabukasan, maaga akong nagising. I woke up at 3:00 AM. Hindi ko na nagawang magpaalam pa sa mga anak ko at isa-isa na lamang silang hinalikan sa noo. Nag-iwan ako ng tig-iisang sticky notes sa bawat gilid nila at nang mabasa ka agad nila ito pagkagising nila.Pinaglutuan ko na rin ng mga ulam at pinagtimplahan ng gatas ang mga anak ko. I also left a note there telling him what foods aren't allowed to be eaten. Pinagbabawalan ko silang kumai
I was busy fixing myself for work, but then suddenly I heard my phone rang.Napahinto ako sa ginagawa ko at tahimik na inilapag ang suklay na hawak ko upang abutin ang cellphone kong nasa gilid ko lamang.Awtomatikong napataas ang kilay ko nang mabasa ko ang tumatawag. Kalauna'y sinagot ko na ito."James," I called."Uy! Long time no call, Aristotle! Namiss mo ba ako?"Napasimangot ako sa sinabi nito. Ayun na naman kasi siya sa mga pangalang iyan."Bwiset ka talaga." inis kong wika."Ang aga aga nag