ANG tunog ng pag-ring ng cellphone ni Gracie ang nagpalik sa isip niya sa reyalidad. Rumehistro sa screen ang isang pangalan na kilalang niya. walang pag-aatubiling sinagot niya ang tawag na natanggap.
“Hello Narita, bakit naman gan’on ang plano mo?” malumanay pero may protestang tanong niya sa kabilang linya. Gusto niyang ilabas ang paghihimagsik ng kalooban niya. “Hindi ko ini- expect na iyon pala ang gagawin mo.”
Mahinang napatawa si Narita. “So, it’s time for you to celebrate Gracie like me. Tagumpay ang mga plano natin. At walang dahilan para maging malungkot ka dahil nakaganti ka sa kapatid mo.”
Umiling siya na parang kaharap lang ang kausap. “Hindi ko kaya kayang magsaya sa nangyari. Kahit ako ay na-surprise sa nangyari.” At idinugtong niya ang sinapit niya after the scandalous event.
“Come on Gracie, bakit parang nagagalit ka yata sa akin?” tanong ni Narita na may pinipigil na iritasyon. “Aba tinulungan na nga kita para maiganti ang sarili mo huh.”
“Kung sana ay ipinaalam mo sa akin na ganoon ang plano mo ay ‘di sana ay napaghandaan ko. Maraming nawala sa akin ngayon Narita and even my job. Hindi ko pa alam kung saan ako pupulutin nito.”
“It’s not my problem anymore, basta ako ay tinulungan kita. Always remember na basta ‘pag ginagawa ko na ang part ko sa isang trabaho ay ako na lang mismo ang nakakaalam.”
“Unfair naman ‘yun. Alam na alam mo naman ang ginawa ko para sa plano natin,” giit niya.
“Remember Gracie, ang lahat ng ‘yun ay plano ko at hiningi ko lang naman ang tulong mo. Ganito na lang, think of the brighter side na lang dahil on the first place ay gusto mo talagang gumanti sa wicked half-sister mo. Parehong may atraso sa atin si Tatiana.”
Magsasalit pa sana siya pero nagpaalam na rin si Narita sa kanya hanggang sa nawala na ito sa linya. Napailing na napapaiyak na lang siya sa pagkakasalampak niya sa sofa.
Oo nga nakaganti nga siya kay Tatiana pero hindi niya akalain na ganoon katindi ang kabayaran. Pinagsisihan niya na nagpadala siya sa matinding emosyon niya at ngayon ay tila iniwan na siya sa ere ni Narita. Akala pa naman niya ay kaibigan niya ang babae.
Nang ibaba na niya ang cellphone mula sa pagkakalapat sa kaliwang tainga niya, isang message ang nabasa niya mula sa kaibigan niyang nasa Canada na si Lea.
Sana okay ka lang Gracie, pasensya ka na kung wala ako d’yan at hindi kita madamayan sa pinagdadaanan mo ngayon. Isipin mo na lang ang brighter side, malaya ka na pamilyang pinagtiisan mo ng mahabang panahon. Continue your life with new chapter.
Kahit paano ay gumaan na ang pakiramdam niya. Nagkaroon siya ng keyword sa gabing iyon na magsisilbing motivation niya sa bagong yugto ng buhay niya.
Brighter side.
Ang nasabing kataga ay parehong binaggit nina Mia at Narita. Marahil ay tama ang mga ito. Nangyari na ang nangyari at hindi na niya mababago pa iyon.
KINABUKASAN, gumising si Gracie na may positibong outlook sa buhay. Sinikap niyang iwaglit sa isip ang mga nangyari kagabi. Bumangon siya na ginawa ang morning routine niya bagama’t wala na siya sa marangyang silid na mayroon siya sa mansion ng mga Luistro.
Pagkaligo at nagsuot na siya ng business attire. Ngayong araw ay maghahanap siya ng trabaho. Pupuntahan niya ang mga kompanyang na dating gusto siyang kunin noon pero hindi niya matanggap ang offer.
Pinag-aral at pinagtapos siya hanggang college ni Armando sa kabila ng pagtutol ni Lucia. Subalit kapalit ng natamong edukasyon ay magta-trabaho lang siya sa kompanya ng step-father niya. Pinagtiisan niya ang pagiging toxic ni Tatiana. Nahiya siya sa patriarka ng Luistro kung lilipat siya sa ibang kompanya.
This time ay malaya na siya makapag-plano para sa buhay at desisyon niya.
Sumakay na siya ng taxi patungo sa unang kompanya na dati na siyang kinukuha- ang Mega Canning Corporation. Tiwala naman siya na matatanggap siya dahil sabi ng kakilala niya na may mataas na katungkulan doon ay magsabi lang siya kung kailan pwede na siyang lumipat.
“Miss Reyes, we regret to inform you that we cannot offer you any position in this company. However, we’ll keep your resume on file for future openings,” ang sabi ng babaeng HR staff na kausap niya.
“I understand. Maraming Salamat pa rin,” pilit siyang ngumiti sa kabila ng nadaramang frustration.
Bagsak ang balikat na lumabas siya sa unang kompanya na pinuntahan niya. Subalit hindi siya basta-basta susuko. Ayaw niyang mawalan ng pag-asa. Dahil naroon na rin naman siya sa Central Business District ay sasamantalahin niya ang pagkakataon para makapag- apply sa iba.
Magtatanghali na ay nanatiling maliit ang chance niya na magkaroon siya ng bagong trabaho. Nanlulumo na siya at naroong pagod na pagod na siya.
“T-Tatiana?” usal niya sa pangalan ng half-sister niya na nakatakda niyang makasalubong sa building na kung saan siya lalabas.
Ngunit bago pa siya makaiwas sa kapatid ay nakita na siya nito. Nagmamadali itong lumapit sa kanya na tinitiyak na hindi siya makakatakas dito.
“Ang galing mo talaga my dear sister,” pauyam na sabi nito. “Balewala lang sa’yo ang mga nangyari kagabi at ngayon ay nag-a-apply ka na sa iba. Ang lakas ng apog mo.”
Diretso siyang tumingin kay Tatiana para ipakita rito na hindi siya masisindak nito. “I am free now Tatiana, malaya na akong gawin kung anong gusto kong gawin sa buhay ko. Patutunayan ko sa’yo na kaya kong mapaganda ang buhay ko ng hindi nakaasa sa pamilya mo.”
“D’yan ka nagkakamali Gracie, hindi ka malaya sa ginawa mong pagsira sa relasyon namin ni Oliver at maging sa birthday party ng Papa ko. You will not get hired in any company dahil ipina-black list ko na ang pangalan mo. So good luck na lang sa’yo.”
Napaawang ang labi niya sa pagkabigla. Mukhang ginamit na ng kapatid ang impluwensya ng pamilya sa Luistro sa business world.
“Expect the unexpected Gracie, hindi lang ‘yan ang mangyayari sa’yo.” Nilagpaasan na siya ni Tatiana na sinadyang bungguin ang balikat niya katulad ng ginawa niya dito sa party kahapon.
Nagmamadali na siyang lumabas ng building dahil tila napapatingin na sa kanya ang mga empleyadong naroon. Dahil sa matinding sikat ng araw ay sumilong muna siya sa isang shed. Saka lang niya naalalang kunin ang cellphone niya. nagulat siya dahil ang dami niyang message na natanggap at panay link ng isang post ang ipinadala sa kanya.
Maging sa social media account niya ay napuno rin siya ng notification. Nang i-click niya ang isa sa mga iyon ay tumambad sa kanya ang isang post na nais na siyang ilubog ng buong mundo.
Kung pwede nga lang na lumubog siya sa kinatatayuan niya ng mga sandaling iyon.
Napapikit si Gracie, pinilit ang sariling huminga nang malalim habang ramdam pa rin ang init ng haplos ni Oliver—isang init na tila hindi lang mula sa kanyang palad kundi sa mismong kaluluwang humihiling ng sagot. Gusto niyang magpakatatag. Gusto niyang tapusin ang sandaling iyon—ngunit huli na. Wala na siya sa pagitan ng pag-iwas at pag-amin. Nahulog na siya. At masyado nang malalim.“Oliver…” mahina niyang tawag, bahagyang nanginginig.Hindi ito sumagot. Sa halip, mas hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang kamay—hindi mapilit, kundi parang humuhugot ng lakas mula sa kanya. Sa simpleng hawak na iyon, may init na nagmumula sa balat hanggang sa dibdib niyang kumakabog.Gusto na sana niyang sabihin ang lahat. Ilahad ang katotohanan. Ipakita ang bahaging matagal na niyang ikinukubli—hindi dahil sa kahihiyan, kundi dahil sa takot. Takot na kapag nalaman ni Oliver, mabura ang koneksyong ito na sa bawat araw ay lumalalim.Pero nakita niya sa mga mata ng binata ang pagkapit sa katahimikan. P
Nanatiling nakatayo si Gracie, hindi makapaniwala sa nangyayari. Ang init ng titig ni Oliver ay bumabalot sa kanya, unti-unting pinapaso ang anumang pag-aalinlangan niya.Ang lalaking ilang linggo lang ang nakalilipas ay tila isang imposibleng maabot na tao—ngayon ay nakaharap sa kanya, bahagyang nakabukas ang itim nitong shirt, at binibigyan siya ng pagkakataong ilarawan ito sa paraan kung paano niya ito nakikita sa kanyang mga mata."Gracie," bulong ni Oliver, mababa at bahagyang paos ang boses. "Ba’t hindi ka gumagalaw?"Napalunok siya. Hindi niya alam kung paano magre-react.Hindi na ito ang dating Oliver na laging may suot na maskara ng pagiging cold at istrikto. Sa harap niya ngayon ay isang lalaking may mapanganib na karisma—isang lalaking mukhang handang iparamdam sa kanya ang mga bagay na dati’y sa sketches lang niya nagkakaroon ng buhay.Kinalma niya ang sarili, pilit na ibinalik ang focus sa papel. Mabilis siyang umupo sa stool sa harap ng easel, sinubukang iwaksi ang kaban
Nanlamig ang buong katawan ni Gracie. Hindi niya alam kung paano magre-react sa alok—o sa pang-aasar—ni Oliver."A-Anong ibig n'yong sabihin, Sir?" pilit niyang inilayo ang sarili habang hinahawakan ang laylayan ng oversized shirt niya, na parang makakatulong iyon para maprotektahan siya mula sa intense na titig ng lalaki.Umupo si Oliver sa gilid ng kanyang maliit na couch, nakapangalumbaba habang nakatingin sa kanya na parang may iniisip na kung anong kapilyuhan. "Simple lang. Kanina mo pa ako pinipinta, di ba? So bakit hindi na lang natin gawing totoo? Ako mismo ang magiging subject mo… live."Muntik nang mahulog ang hawak niyang brush. Live? Pinipinta niya ito nang hindi niya namamalayan, at ngayon gusto nitong gawin iyon sa harapan niya?"S-Sir, hindi naman po ako professional portrait artist," mabilis niyang tanggi, pilit na dinadaan sa katwiran ang sitwasyon. "Passion ko lang po talaga ito."Hindi sumagot si Oliver, pero isang nakakalokong ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha. Ti
Halos gusto nang lumubog ni Gracie sa kinauupuan niya. Para siyang nasunog sa kahihiyan habang mahigpit na hawak ang cellphone niya, na parang sa pamamagitan noon ay mabubura ang eksenang nasaksihan niya ilang segundo lang ang nakalipas.Ano bang ginawa mo, Gracie?!Hindi niya sinasadyang makita iyon! Pero bakit parang… hindi rin siya makapaniwala sa nakita niya?Muli niyang tinapik-tapik ang sarili. Magpakatino ka! File ang ipinahanap niya, hindi siya ang pinapanood mo!Huminga siya nang malalim, pinakalma ang sarili, at pilit inalala ang dapat niyang gawin—ang i-scan ang file. Kaya kahit nanginginig pa ang daliri niya, kinuha niya ang document, isinalang sa scanner, at pilit iniiwasan ang bumalik sa isip niya ang hubad na imahe ni Oliver.Pero bago pa man niya maipagpatuloy ang trabaho, biglang tumunog muli ang cellphone niya. Isang video call mula kay Oliver.Muntik na siyang mapatalon.Napalunok siya at saglit na tinitigan ang screen. Hindi niya alam kung kakayanin niyang tingnan
KINABUKASAN, walang Oliver na pumasok sa site sales office ng Palmera Estate. Hindi maikakaila ni Gracie na nami-miss niya ang presensya ng binatang boss. O maging ng puso niya?Napailing siya sa isiping iyon. 'Huwag kang ilusyunada Gracie. Oliver will never like you lalo kapag nalaman niya ang secret mo. Siguradong magagalit 'yun sa'yo.'Nagulat siya ng biglang tumunog ang cellphone niya. Hinamig niyang muli ang sarili. Isang video call ang natanggap niya mula sa lalaking laman ng isip niya ngayon. Kaagad niyang sinagot iyon."Hello Gracie," bati ni Oliver sa kabilang linya. Malinaw niya itong nakikita sa screen ng cellphone niya. "I'm here in Manila now, may immediate meeting ako sa mga shareholder ng company. May ipapasuyo sana ako sa'yo.""Sure Sir, ano po iyon?" ang masiglang tugon-tanong niya kay Oliver. Ewan ba niya kung bakit naging sobrang saya niya na makita ito kahit online.Isang mahalagang file ang ipinapahanap nito sa kanya. Pansamantala nitong tinapos ang tawag. Nagpunt
Tahimik si Gracie habang nakaupo sa maliit na sofa ng kanyang apartment, hawak ang isang baso ng wine. Mula sa bintana, tanaw niya ang city lights—parang simbolo ng lahat ng pinagdaanan niya sa nakalipas na mga buwan.Marami na ang nagbago. Ang dating simpleng trabaho niya sa Palmera Homes ay nauwi sa mas malaking laban. Hindi lang niya tinulungan si Oliver Wright na iligtas ang kanyang kumpanya, kundi pati na rin ang relasyon nito sa ama.Napabuntong-hininga siya. Sa wakas, natapos na rin ang lahat ng kaguluhan.O akala niya lang.Dahil maya-maya lang, may kumatok sa kanyang pinto.Napakunot ang noo niya. Alas-diyes na ng gabi, sino kaya iyon?Dahan-dahan siyang lumapit at binuksan ang pinto. At halos mapalunok siya nang makita kung sino ang naroon.Si Oliver.Nakapamulsa ito, nakasuot ng simpleng dark blue polo at fitted jeans. Pero ang pinakamapanganib sa lahat? Ang paraan ng pagtitig nito sa kanya—seryoso, parang may gustong sabihin.“Oliver?” bulong niya, halatang nagulat. “Anong
Sa Palmera Site Sales Office.Abala si Gracie sa pagsasaayos ng final plans para sa Palmera Estate Subdivision nang biglang bumukas ang pinto ng opisina niya.Si Oliver.Napatingin siya rito, bahagyang nagulat sa presensiya nito. “Sir Oliver? Andito na po pala kayo ”Ngumiti ang lalaki at lumapit sa kanya, may hawak na isang folder. “Tapos na ang gulo. This is a good news .”Napangiti si Gracie. Alam niyang hindi lang ito tungkol sa negosyo—ito rin ay isang personal na tagumpay para kay Oliver.“Nagkaayos na kayo ng dad mo?” tanong niya.Tumango si Oliver. “Oo. Hindi pa perpekto, pero at least, nag-uusap na kami.”Mas lalong lumambot ang ekspresyon ni Gracie. Alam niyang napakalaking bagay nito para kay Oliver, lalo na sa lahat ng pinagdaanan nito.“Good,” sagot niya. “Dahil kailangan mo nang pirmahan ‘to.”Itinulak niya ang isang dokumento patungo kay Oliver—ang final contract para sa Palmera Estate Expansion Project.Napangiti ang lalaki at umiling. “Lagi mo na lang akong inuutusan,
Matagal nang alam ni Oliver at Gracie ang katotohanan—ang mismong ama ni Oliver ang nasa likod ng pagpapabagsak sa kanya.Hindi lingid sa kanila ang bawat atake, ang bawat balakid na inilagay nito sa daraanan ni Oliver para sirain ang kumpanyang itinayo niya mula sa sarili niyang pagsisikap. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi sila sumuko.At ngayon, hawak na nila ang ebidensya para tapusin ito.—Nakatayo si Oliver sa harap ng kanyang opisina, nakatitig sa mga dokumentong inilapag ni Gracie sa kanyang lamesa. Tahimik siyang nagbabasa, ngunit sa bawat segundo, lalo lang tumitindi ang tensyon sa paligid.“Hindi na siya nagtatago,” malamig na sabi ni Oliver matapos basahin ang report. “Direkta na siyang kumikilos.”Tumango si Gracie. “Lahat ng galaw ng Vita Land nitong mga nakaraang buwan, may pirma niya. Ang mismong lupa na sinira niya gamit ang peke niyang soil report? Alam mong bakit niya ginawa ‘yon, ‘di ba?”Mariing isinara ni Oliver ang hawak na papel. “Dahil gusto niyang sirain ang
Pagpasok ng lalaki, bumungad ang matikas nitong tindig at ang seryosong ekspresyon sa mukha. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng opisina, tumagos ang matalas nitong titig kay Oliver—isang titig na puno ng kumpiyansa, ngunit may bahid ng pag-aalala."Arman Villarosa," malamig na banggit ni Oliver, hindi man lang itinago ang tensyon sa kanyang boses. "I was just about to call you."Ngumiti nang tipid si Arman at lumingon kay Gracie bago bumalik ang tingin kay Oliver. "Mukhang hindi maganda ang timpla mo. Ano bang nangyayari?"Hindi na nagpaligoy-ligoy si Oliver. Kinuha niya ang folder sa mesa at malakas itong ibinagsak sa harapan ni Arman. “Explain this.”Kumunot ang noo ni Arman habang marahang binuksan ang folder. Saglit niyang sinuyod ng tingin ang mga dokumento, at saka marahang umiling. "Ah... So, ito pala ang dahilan ng lahat ng ito."Tumayo si Oliver, ang mga kamao’y nakatukod sa mesa. "Don't play games with me, Arman. Alam mong hindi stable ang lupa, pero pinirmahan mo ang second r