SA kabila ng malamig na buga ng aircon sa reception hall ng hotel, pinagpawisan si Gracie sa mga nangyayari sa birthday party ng kanyang step-father. Isang malaking iskandalo ang sumabog sa marangyang pagtitipon na iyon at siya mismo ang involve.
“Miss, ikaw ba ‘yung nasa video?” tanong ng katabi niyang guest sa okupadong table. Isang babae na nasa kalagitnaan ang edad na titig na titig sa mukha niya. “Hawig na hawig kayo eh.” “Oo tama ka Mrs. Royales, ang laki ng resemblance niya sa babaeng nasa video,” segunda ng isang babaeng guest na mas bata. Napatitig sa kanya ang lahat ng naroon sa table. Isang komosyon ang nangyayari sa paligid. Hindi niya malaman kung paano kikilos sa mga oras na iyon na ibinababad na siya sa suka ng kahihiyan. Gusto na niyang magpalamon sa lupa kung pwede nga lang. Narinig niya ang pagsigaw ni Lucia para ipatigil ang nagpi-play na video. Sa stage nakita niya si Oliver na pilit na nagpapaliwanag kay Tatiana pero sinampal ito ng huli. Kita naman sa mukha ni Armando ang pinipigil na galit. “Miss ikaw ba talaga ‘yung nasa video?” untag kay Gracie ng isang male guest na naroon din sa table. Tila iisang mata na nakatingin sa kanya na hinihintay ang sasabihin niya. Ramdam niya ang matinding pangangatog ng tuhod niya na inalisan siya ng lakas na ialis ang sarili sa lugar na iyon. “Ikaw! Ang lakas ng loob mo!” Natulig ang magkabilang tainga niya at pakiramdam niya ay naalog ang utak niya sa isang malakas na sampal na dumapo sa pisngi niya. sa pag-angat niya ng tingin ay tumambad sa kanya ang galit na mukha ni Tatiana. Hindi niya namalayan na nakalapit na sa kanya ang kapatid. Napaawang ang labi niya na hindi malaman ang sasabihin. “Ninakaw mo na nga ang business proposal ko at pati ba naman boyfriend ko ay aagawin mo rin. Isa kang malaking ahas na inalagaan ng pamilya naming. Mang-aagaw ka Gracie!” Singhal ni Tatiana. Mula sa katatapos na video ay sa kanilang dalawa naman ng kapatid nabaling ang atensyon ng mga bisita. Mang-aagaw ka Gracie! Nagpanting ang tainga niya sa sinabing iyon ng half-sister niya. Umahon ang dugo sa ulo niya saka napatayo siya. “At ano ang pakiramdam ang maagawan my dear sister?” Pinanindigan niya ang paghuhusga na tinatamasa niya. Binigyan niya ng sarkastikong ngiti si Tatiana na lalong ipinangalaiti nito. “Walang hiya ka! At talagang proud ka sa ginawa mo!” nadagdagang galit na sabi ni Tatiana. “Of course, total ikaw ang dahilan kung bakit naging ganito ako. In fairness ang galing ni Oliver.” Inilapit niya ang labi sa kaliwang tainga ng kapatid saka bumulong. “Sa kama.” Sa sumunod na sandali ay naramdaman niya na may sumaklit sa buhok niya at kulang na lang ay mapunit ang anit niya. Gumanti siya ng sabunot kay Tatiana kung saan nagtagumpay siyang mahila rin ang buhok nito. Pareho silang gumaganti ng malakas na pwersa sa isa’t isa. Tinitiis niya ang pisikal na sakit nadarama niya sa ulo. Hanggang sa may malakas na pwersa na pilit silang pinaghiwalay. “Enough of this!” ang galit na tinig ng isang lalaki. “Dinagdagan n’yo pa ang kahihiyan sa mismong birthday ko.” “It’s all because of her Pa.” nanlilisik ang mga mata na itinuro siya ni Tatiana. Namumula na ang mukha nito sa matinding galit. Sinapo ng sariling kamay ni Gracie ang kumikirot niyang anit. Naka- distanya na siya sa kapatid. Nanatiling malaking attraction sila sa maraming bisita habang ang iba ay kinukuhaan sila ng video. “I’m very much disappointed to you Gracie.” Naiiling na pagbaling sa kanya ni Armando. “Hindi ko akalain na ganito ang igaganti mo sa kabila ng pagkupkop ko sa’yo. Itinuring pa naman kitang kapamilya-” “Kahit kailan ay hindi ninyo ako itinuring na bahagi ng inyong pamilya,” mabilis na singit niya. “Ang lahat ng ibinigay ninyo sa akin ay binayaran ko ng pagtatrabaho sa kompanya ninyo. Kaya wala kayong karapatan na sumbatan ako ng ganyan.” Sa wakas ay nagkaroon din siya ng pagkakataon na maisatinig ang mga sama ng loob na naipon sa dibdib niya. iyon nga lang ay sa isang akward na sitwasyon. “Inggrata!” Isang malakas na sampal ang natanggap niya mula kay Lucia. “Mana ka talaga sa walang hiya mong ama. Ikinakahiya kita na naging anak kita.” Sa butil ng pawis sa mukha niya ay sinabayan ng likido ng mga luhang bumalong sa mata niya. Tila tinarakan ng punyal ang puso niya. matapang na sinalubong niya ang titig ng sariling ina. “You never been a mother to me. Dahil sarili mo lang ang iniisip mo.” Akmang sasampalin siyang muli ni Lucia pero mabilis na napigilan ito ni Armando. “Umalis ka ngayon Gracie hanggang kaya ko pang magtimpi ng galit ko sa’yo. Umalis ka na rin sa buhay namin at huwag na huwag ka nang babalik pa.” “Hindi pa tayo tapos Gracie, tandaan mo ‘yan,” pagbabanta ni Tatiana. Isang nanlilisik na tingin ang ipinukol niya sa tatlo at ganap na siyang lumakad paalis sa lugar na iyon. Sinadya niyang bungguin sa balikat nito si Tatiana saka nilagpasan na ito. Ramdam niya ang maraming mata na nakatingin pa rin sa kanya sa kanyang pag-alis. Ang ganap niyang paglaya sa marangyang mundo na bumilanggo sa kanyang buhay nang mahabang panahon. Sa paglabas niya ng hotel ay hindi na niya napigilang bumalong ng tuloy-tuloy ang luha niya. Naroong napahagulhol na rin siya. “KUNG may problema dito sa unit mo ay tawagan mo agad ako.” “Sige po Mrs. Paz, maraming Salamat po,” tugon ni Gracie sa kasera ng apartement na bagong tutuluyan niya. Ilang saglit ay umalis na rin si Mrs. Paz. Isinara na niya ang pinto ng unit niya. Napapatulala na napaupo siya sa sofang naroon. Nakalapag pa sa sahig ang mga bag na kinalalagyan ng gamit at damit niya. Nanghihina pa siyang ayusin iyon. Ngayong gabi ay ang daming nangyari sa buhay niya. pagkagaling niya sa hotel ay nagtungo siya sa mansion ng mga Luistro para kunin ang mga gamit niya. sa tulong ng kaibigan niyang nasa abroasd na si Anika ay nai-recommend siya sa apartment ng tita nito na siyang tinutuluyan ngayon. Kailangan na maging mas matatag ako ngayon. Ako na ang gagawa ng sarili kong buhay at sisiguradihin ko na magtatagumpay ako.Napapikit si Gracie, pinilit ang sariling huminga nang malalim habang ramdam pa rin ang init ng haplos ni Oliver—isang init na tila hindi lang mula sa kanyang palad kundi sa mismong kaluluwang humihiling ng sagot. Gusto niyang magpakatatag. Gusto niyang tapusin ang sandaling iyon—ngunit huli na. Wala na siya sa pagitan ng pag-iwas at pag-amin. Nahulog na siya. At masyado nang malalim.“Oliver…” mahina niyang tawag, bahagyang nanginginig.Hindi ito sumagot. Sa halip, mas hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang kamay—hindi mapilit, kundi parang humuhugot ng lakas mula sa kanya. Sa simpleng hawak na iyon, may init na nagmumula sa balat hanggang sa dibdib niyang kumakabog.Gusto na sana niyang sabihin ang lahat. Ilahad ang katotohanan. Ipakita ang bahaging matagal na niyang ikinukubli—hindi dahil sa kahihiyan, kundi dahil sa takot. Takot na kapag nalaman ni Oliver, mabura ang koneksyong ito na sa bawat araw ay lumalalim.Pero nakita niya sa mga mata ng binata ang pagkapit sa katahimikan. P
Nanatiling nakatayo si Gracie, hindi makapaniwala sa nangyayari. Ang init ng titig ni Oliver ay bumabalot sa kanya, unti-unting pinapaso ang anumang pag-aalinlangan niya.Ang lalaking ilang linggo lang ang nakalilipas ay tila isang imposibleng maabot na tao—ngayon ay nakaharap sa kanya, bahagyang nakabukas ang itim nitong shirt, at binibigyan siya ng pagkakataong ilarawan ito sa paraan kung paano niya ito nakikita sa kanyang mga mata."Gracie," bulong ni Oliver, mababa at bahagyang paos ang boses. "Ba’t hindi ka gumagalaw?"Napalunok siya. Hindi niya alam kung paano magre-react.Hindi na ito ang dating Oliver na laging may suot na maskara ng pagiging cold at istrikto. Sa harap niya ngayon ay isang lalaking may mapanganib na karisma—isang lalaking mukhang handang iparamdam sa kanya ang mga bagay na dati’y sa sketches lang niya nagkakaroon ng buhay.Kinalma niya ang sarili, pilit na ibinalik ang focus sa papel. Mabilis siyang umupo sa stool sa harap ng easel, sinubukang iwaksi ang kaban
Nanlamig ang buong katawan ni Gracie. Hindi niya alam kung paano magre-react sa alok—o sa pang-aasar—ni Oliver."A-Anong ibig n'yong sabihin, Sir?" pilit niyang inilayo ang sarili habang hinahawakan ang laylayan ng oversized shirt niya, na parang makakatulong iyon para maprotektahan siya mula sa intense na titig ng lalaki.Umupo si Oliver sa gilid ng kanyang maliit na couch, nakapangalumbaba habang nakatingin sa kanya na parang may iniisip na kung anong kapilyuhan. "Simple lang. Kanina mo pa ako pinipinta, di ba? So bakit hindi na lang natin gawing totoo? Ako mismo ang magiging subject mo… live."Muntik nang mahulog ang hawak niyang brush. Live? Pinipinta niya ito nang hindi niya namamalayan, at ngayon gusto nitong gawin iyon sa harapan niya?"S-Sir, hindi naman po ako professional portrait artist," mabilis niyang tanggi, pilit na dinadaan sa katwiran ang sitwasyon. "Passion ko lang po talaga ito."Hindi sumagot si Oliver, pero isang nakakalokong ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha. Ti
Halos gusto nang lumubog ni Gracie sa kinauupuan niya. Para siyang nasunog sa kahihiyan habang mahigpit na hawak ang cellphone niya, na parang sa pamamagitan noon ay mabubura ang eksenang nasaksihan niya ilang segundo lang ang nakalipas.Ano bang ginawa mo, Gracie?!Hindi niya sinasadyang makita iyon! Pero bakit parang… hindi rin siya makapaniwala sa nakita niya?Muli niyang tinapik-tapik ang sarili. Magpakatino ka! File ang ipinahanap niya, hindi siya ang pinapanood mo!Huminga siya nang malalim, pinakalma ang sarili, at pilit inalala ang dapat niyang gawin—ang i-scan ang file. Kaya kahit nanginginig pa ang daliri niya, kinuha niya ang document, isinalang sa scanner, at pilit iniiwasan ang bumalik sa isip niya ang hubad na imahe ni Oliver.Pero bago pa man niya maipagpatuloy ang trabaho, biglang tumunog muli ang cellphone niya. Isang video call mula kay Oliver.Muntik na siyang mapatalon.Napalunok siya at saglit na tinitigan ang screen. Hindi niya alam kung kakayanin niyang tingnan
KINABUKASAN, walang Oliver na pumasok sa site sales office ng Palmera Estate. Hindi maikakaila ni Gracie na nami-miss niya ang presensya ng binatang boss. O maging ng puso niya?Napailing siya sa isiping iyon. 'Huwag kang ilusyunada Gracie. Oliver will never like you lalo kapag nalaman niya ang secret mo. Siguradong magagalit 'yun sa'yo.'Nagulat siya ng biglang tumunog ang cellphone niya. Hinamig niyang muli ang sarili. Isang video call ang natanggap niya mula sa lalaking laman ng isip niya ngayon. Kaagad niyang sinagot iyon."Hello Gracie," bati ni Oliver sa kabilang linya. Malinaw niya itong nakikita sa screen ng cellphone niya. "I'm here in Manila now, may immediate meeting ako sa mga shareholder ng company. May ipapasuyo sana ako sa'yo.""Sure Sir, ano po iyon?" ang masiglang tugon-tanong niya kay Oliver. Ewan ba niya kung bakit naging sobrang saya niya na makita ito kahit online.Isang mahalagang file ang ipinapahanap nito sa kanya. Pansamantala nitong tinapos ang tawag. Nagpunt
Tahimik si Gracie habang nakaupo sa maliit na sofa ng kanyang apartment, hawak ang isang baso ng wine. Mula sa bintana, tanaw niya ang city lights—parang simbolo ng lahat ng pinagdaanan niya sa nakalipas na mga buwan.Marami na ang nagbago. Ang dating simpleng trabaho niya sa Palmera Homes ay nauwi sa mas malaking laban. Hindi lang niya tinulungan si Oliver Wright na iligtas ang kanyang kumpanya, kundi pati na rin ang relasyon nito sa ama.Napabuntong-hininga siya. Sa wakas, natapos na rin ang lahat ng kaguluhan.O akala niya lang.Dahil maya-maya lang, may kumatok sa kanyang pinto.Napakunot ang noo niya. Alas-diyes na ng gabi, sino kaya iyon?Dahan-dahan siyang lumapit at binuksan ang pinto. At halos mapalunok siya nang makita kung sino ang naroon.Si Oliver.Nakapamulsa ito, nakasuot ng simpleng dark blue polo at fitted jeans. Pero ang pinakamapanganib sa lahat? Ang paraan ng pagtitig nito sa kanya—seryoso, parang may gustong sabihin.“Oliver?” bulong niya, halatang nagulat. “Anong
Sa Palmera Site Sales Office.Abala si Gracie sa pagsasaayos ng final plans para sa Palmera Estate Subdivision nang biglang bumukas ang pinto ng opisina niya.Si Oliver.Napatingin siya rito, bahagyang nagulat sa presensiya nito. “Sir Oliver? Andito na po pala kayo ”Ngumiti ang lalaki at lumapit sa kanya, may hawak na isang folder. “Tapos na ang gulo. This is a good news .”Napangiti si Gracie. Alam niyang hindi lang ito tungkol sa negosyo—ito rin ay isang personal na tagumpay para kay Oliver.“Nagkaayos na kayo ng dad mo?” tanong niya.Tumango si Oliver. “Oo. Hindi pa perpekto, pero at least, nag-uusap na kami.”Mas lalong lumambot ang ekspresyon ni Gracie. Alam niyang napakalaking bagay nito para kay Oliver, lalo na sa lahat ng pinagdaanan nito.“Good,” sagot niya. “Dahil kailangan mo nang pirmahan ‘to.”Itinulak niya ang isang dokumento patungo kay Oliver—ang final contract para sa Palmera Estate Expansion Project.Napangiti ang lalaki at umiling. “Lagi mo na lang akong inuutusan,
Matagal nang alam ni Oliver at Gracie ang katotohanan—ang mismong ama ni Oliver ang nasa likod ng pagpapabagsak sa kanya.Hindi lingid sa kanila ang bawat atake, ang bawat balakid na inilagay nito sa daraanan ni Oliver para sirain ang kumpanyang itinayo niya mula sa sarili niyang pagsisikap. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi sila sumuko.At ngayon, hawak na nila ang ebidensya para tapusin ito.—Nakatayo si Oliver sa harap ng kanyang opisina, nakatitig sa mga dokumentong inilapag ni Gracie sa kanyang lamesa. Tahimik siyang nagbabasa, ngunit sa bawat segundo, lalo lang tumitindi ang tensyon sa paligid.“Hindi na siya nagtatago,” malamig na sabi ni Oliver matapos basahin ang report. “Direkta na siyang kumikilos.”Tumango si Gracie. “Lahat ng galaw ng Vita Land nitong mga nakaraang buwan, may pirma niya. Ang mismong lupa na sinira niya gamit ang peke niyang soil report? Alam mong bakit niya ginawa ‘yon, ‘di ba?”Mariing isinara ni Oliver ang hawak na papel. “Dahil gusto niyang sirain ang
Pagpasok ng lalaki, bumungad ang matikas nitong tindig at ang seryosong ekspresyon sa mukha. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng opisina, tumagos ang matalas nitong titig kay Oliver—isang titig na puno ng kumpiyansa, ngunit may bahid ng pag-aalala."Arman Villarosa," malamig na banggit ni Oliver, hindi man lang itinago ang tensyon sa kanyang boses. "I was just about to call you."Ngumiti nang tipid si Arman at lumingon kay Gracie bago bumalik ang tingin kay Oliver. "Mukhang hindi maganda ang timpla mo. Ano bang nangyayari?"Hindi na nagpaligoy-ligoy si Oliver. Kinuha niya ang folder sa mesa at malakas itong ibinagsak sa harapan ni Arman. “Explain this.”Kumunot ang noo ni Arman habang marahang binuksan ang folder. Saglit niyang sinuyod ng tingin ang mga dokumento, at saka marahang umiling. "Ah... So, ito pala ang dahilan ng lahat ng ito."Tumayo si Oliver, ang mga kamao’y nakatukod sa mesa. "Don't play games with me, Arman. Alam mong hindi stable ang lupa, pero pinirmahan mo ang second r