Chapter 23

I love you...

Napailing ako bahagya nang muling bumalik sa alaala ko ang narinig ko kahapon sa clinic. It really bothers me.

Di ko lang masyadong natatandaan kung iyon talaga ang narinig ko o na misheard ko lang pero di ko maiwasan ang pagbilis ng tibok ng puso ko kapag iniisip kong galing ang mga salitang iyon kay Michael.

Was that really Michael? Was that even real? Sa palagay ko, hindi. Baka hangin lang 'yun tapos nagdedeliryo lang ako dahil sa taas lagnat ko kaya ganun iyong nadinig ko.

Napabuntong hininga ako ng malalim kasunod niyon ang isang hikab dahil sa kakulangan sa tulog.

Sa sobrang kaiisip ko kasi ng mga salitang iyon, late na nga akong nakatulog tas maaga pa akong nagising. Kaya nga andito na ako papasok sa gate ng school namin kahit isang oras pa naman bago ang umpisa ng klase.

I love you, I love you.. baka naman sa school nurse nya sinabi 'yon? Kaso di naman napatol si Michael sa matatanda.

Ewan ko ba! Parang ang imposible lang kasing magsabi sya ng ganun. Tanda ko p