Scarlet Ruby SalazarNaalimpungatan ako nang marinig kong tumutunog ang cellphone ko. Pinatanggal ni Mama ang pagka-silent ng phone ko kasi palagi ko raw siyang hindi nasasagot.And now this?Kakatulog ko lang! Kasi pinagpuyatan ko ang capstone project ko!Halos tuyo na ang mata ko sa kakatitig sa laptop screen ko. After weeks of work, natapos ko rin sa wakas ang final project ko. I made a market entry plan for our winery in Tennessee. I researched everything: how many people in Tennessee drink wine, the best places to sell it, how much we should charge, and what permits we’d need to open legally. It felt like I had planned an entire business by myself!Masaya na sana ako, kung wala lang tumatawag ngayon!“Hello?” inaantok kong sagot. Ni hindi ko na tinignan ang caller. “Titaaaaa!” sigaw sa kabilang linya. Oh god! Why now! Puyat ako!“Titaaa, let’s do a FaceTime!” hyper na sinasabi ni Ryka. Really? Kung kailan wala na akong lakas sa kadaldalan niya? This is another kind of torment!
Lucian Vince Vergara“Kung hindi niya nakaya na ganon lang ang ginawa namin, she’s too weak to be a Vergara, hijo,” ani Tito Benedicto. “She was too emotional. Pwede siyang ma-manipulate ng iba.” “Do not use that reasoning to me, Tito! She’d be hurt—I didn’t get the chance to clear things up with her! The last thing she heard from me was that I was disappointed with her!” I roared. “Anong iisipin niya ngayong nakialam pa kayo?”Umuwi ako dahil hindi na pwede ng substitute sa capitol. Kailangan na ako. Ngayon ay nasa mansion ako. Iniinda ni Miguel ang suntok ko sa kanya. Tinulungan siya ni Leon at Matteo kanina dahil ilang minuto siyang walang malay. He teased me, na kasalanan ko raw kung bakit umalis si Scarlet. Sinabi niya na nakita niya si Scarlet na nakikinig noong sinabi ni Allyana sa akin ang nangyari sa kanya, kung bakit akala ko ay nag-cheat siya. Nandilim ang paningin ko sa kanya. Wala man lang siyang ginawa! That probably caused another misunderstanding between us!Napagt
Lucian Vince Vergara Nanood kami sa naglalaban ngayon sa training field. Pabalik balik ang mata ko sa naglalaban at sa nilalagay kong benda sa kamay ko. Nasa tabi ko ang makakalaban ko rin mamaya. Nang makita kong malapit na ang dalawa sa unahan, tinapos ko ang ginagawa ko. “Next!” the drill sergeant shouted.I hid a smirk. Naglakad kami sa field kasama ng ka-sparring ko. Hindi na bago sa akin to, I'm an MMA fighter. This should be easy. Only that this isn't about beating the opponent. It's about control and discipline. Which I don't fucking give a shit before. The satisfaction of seeing your enemy bleed and suffer… It's heaven. Pinatunog ng kalaban ko ang kamay niya. “Fight!” sigaw ng sergeant…the whistle blew.Umataki at umamba ang kalaban ko ng suntok. I smirked because it's fucking predictable…I ducked easily, stepped to the side, and landed a clean punch on his ribs. Bago pa niya ako maharap, sinipa ko siya sa paa, just enough to make his stumble. Natahimik ang paligid namin.
Matapos ng klase ay bumili kami ni Noah ng wedding ring. I smiled at the lady who was assessing us. Nilabas niya ang dalawang singsing na nagustuhan ko. They were gold rings. Yong panlalaking ring ay may angled lines pattern…simple but classic. Yong akin ay may leaf-like shape na pinapalibutan ng maliliit na diamonds. Agad kong sinuot ang ring ko. And then screamed with excitement.“Ahh! I'm Mrs. Silvestri!” excited kong sabi habang ipinapakita kay Noah ang singing sa kamay ko. I was beaming at him. He chuckled at me. “Yeah…you're a damn Silvestri now. Stop dumping men savagely. Use my surname to chase them away,” nakangisi niyang sabi habang sinusuot din ang singsing niya. “Congratulations, Mrs and Mr. Silvestri,” magalang na sabi sa amin ng nag-a-assess. “Thank you,” nakangiti kong sabi na akala mo naman ay totoong kinasal. Si Noah ang nagbayad. Hindi ko na tinanong kung magkano. He wouldn't let me pay anyways. Matapos naming bumili ay umuwi na ako. Ganon din naman si Noah da
Nagmamadali akong lumabas ng sports car ko dahil mala-late na raw ako sabi ni Noah. Medyo malayo pa naman ang parking sa Popovich building!Shit! Mas lalo akong nagmadali nang makita kong tumatawag siya. “I’m coming, where are you?” I asked, stressing a bit. I didn’t want to run, but I would if I was going to be damn late.I heard him laugh. Nanliit ang mata ko dahil doon. I slowed down when I realized he must be playing with me!“Relax. I was just kidding. Where did you park?” tumatawa niyang tanong.Umirap ako. “McCarthy Way!” Mas lalo pa siyang tumawa. Muntik na akong tumakbo. The hell with him!I took my time walking then. Hindi rin nagtagal ay nakita ko siya, hinihintay ako. He immediately grinned at me. This guy I’m looking at right now is Noah Silvestri. Maraming napapalingon sa kanya. He has dark, wavy hair that always looks effortlessly styled. He has Hazel eyes. Sabi nila, people are always drawn to them—like they just can’t look away. His skin has that warm olive tone, t
I don't like what was happening. It's too much for me!I looked at Anna. She looked worried but she was determined not to have a race. Halatang takot na matalo. “Just do what you can. I'm really sorry, Scarlet,” bulong ni Anna habang papunta kami sa kotse niya. Wala akong masabi kasi kinakabahan ako. “Go easy on her, Draven. She didn't know how to race!” rinig kong sabi ni Natalie kay Draven. Tumawa ng malakas si Draven. “Alright. Easy or not, she'll have to date me anyways.” Wala na akong nagawa. Kailangan kong gawin to kasi hindi rin ako pumapayag sa gusto ni Draven. Me entering into this match is the only solution. Kasi kung matalo ako, at least I tried. Kung hindi ako makikipag race, talo ako at makikipag date ako kay Draven. That's unbelievable!I was breathing hard as I held the steering wheel. Pinahiram ako ni Anna ng kotse niya. Nakalinya na kami ni Draven, about to have a match. Naghihiyawan ang tao sa labas. “Go Ruby!” sigaw ng mga kasama ko. “Draven…Draven…” sigaw ng