CHAPTER 161Pagkauwi naman ni Jillian ay laking pasalamat talaga niya dahil hindi na siya inusisa pa ng kanyang ina kung saan ba siya galing. Saglit pa nga na napatitig si Jillian sa kanyang ina dahil parang bigla siyang naguilty dahil sa kanyang pagsisinungaling dito.“Ginabi ka na yata ng uwi anak. Masyado mo na naman yatang pinapagod ang sarili mo sa kakatrabaho. Magpahinga ka rin paminsan minsan,” sabi ni nanay Leony kay Jillian ng makita niya ito na kararating lamang.“Hindi naman po nay. At saka kaya ko pa naman po. Kapag hindi ko na po kaya ay magpapahinga naman po ako,” sagot ni Jillian at saka siya lumapit sa kanyang ina upang magmano. “Kumusta po ang maghapin nyo nay? Baka masyado na po kayong nagpapagod ha,” pagpapatuloy pa niya.“Hindi naman anak. Pinapakiramdaman ko rin naman ang sarili ko at kapag alam ko na hindi ko kaya ay hindi ko naman na ginagawa,” sagot ni nanay Leony.Pagkasabi pa nga ni nanay Leony noon ay saglit pa siyang napatitig kay Jillian dahil napansin niy
CHAPTER 160“Alam ko na marami kang iniisip ngayon, Jillian. Pero wag mong kakalimutan na narito lang ako para sa inyo ha. Parang kapatid na rin kita kaya nag aalala rin ako para sa’yo at sa bata na nasa sinapupunan mo. Wag ka masyadong mag isip ng kung anu-ano dahil baka makaapekto iyan sa bata. Diba sabi nga ni dok think positive lang para kay baby. Kung anuman yang gumugulo sa isipan mo ay pwede mong sabihin sa akin dahil baka matulungan kita o baka mabigyan kita ng payo. Basta tatandaan mo na nandito lang ako palagi ha,” sabi ni Jane sa kanyang kaibigan.Totoong nag aalala siya para kay Jillian dahil nitong mga nakaraang mga araw ay napapansin na nila ni April ang pagiging matamlay nito at marahil ay dahil nga ito sa pagbubuntis nito. “S-salamat, Jane ha. Salamat at palagi kang nandyan para sa akin. Pasensya ka na kung naabala na kita pero siguro kung wala ka at si April baka hindi ko na talaga ito kinaya,” sagot ni Jillian at muli na naman na tumulo ang kanyang luha.Napabuntong
CHAPTER 159Sigurado si Jillian na kung narito lamang si Harold ay matutuwa ito kapag nalaman nito na buntis siya. Pero bigla rin siyang napaisip kung bakut siya nabuntis gayong may pills naman siyang iniinomBigla rin nga na naalala ni Jillian ang kanyang ina dahil paano niya ito sasabihin dito gayong wala naman siyang ipinapakilala na nobyo rito.Napatingin naman si Jillian sa kanyang kaibigan at saka niya pinunasan ang kanyang luha.“P-paano ko ito sasabihin kay nanay? Baka kung mapaano si nanay kapag nalaman nya ang tungkol dito,” sabi ni Jillian sa kanyang kaibigan.Napabuntong hininga naman si Jane at sandali pa nga siyang napaisip dahil paano nga ba ito sasabihin ni Jillian sa kanyang ina. Nag aalala rin siya na baka kung mapano ito kapag nalaman nito ang totoo.“S-siguro pag isipan na muna natin kung paano mo ito sasabihin kay nanay Leony. Pero sa ngayon ay mas mabuti na malaman muna natin kung maayos ba ang kalagayan ng bata sa sinapupunan mo,” sagot ni Jane sa kaibigan niya.
CHAPTER 158 Sandali namang natigilan si Jillian at pilit nga niyang inaalala ang mga nangyari at nagtataka pa nga siya kung bakit siya naroon. “B-bakit ako narito? Anong nangyari? B-bakit ako dadalhin sa ospital?” tila naguguluhan pa nga na tanong ni Jillian at saka siya dahan dahan na bumangon. Agad naman na inalalayan nila Jane at Rose si Jillian para makaupo nga ito. “Hindi mo ba natatandaan na nawalan ka ng malay sa CR kanina pagkatapos mong magsuka? Ano ba ang nangyayari sa’yo Jillian?” sagot naman ni Rose sa dalaga. Saglit pa nga na nag isip si Jillian at napabuntong hininga na lamang siya ng maalala niya na nagsuka siya kanina. “Masama ba ang pakiramdam mo? Dapat nagsabi ka sa akin kanina nung kumain tayo ng lunch,” nag aalala naman na sabi ni Jane sa kanyang kaibigan. “Ayos naman na ako. Hindi naman masama ang pakiramdam ko ngayon. Siguro ay napagod lang talaga ako kaya ako nawalan ng malay kanina,” mahinang sagot ni Jillian. Nagkatinginan naman sila Jane at Rose dahi
CHAPTER 157Agad naman na sinundan ni Ms. Rose si Jillian dahil nag aalala siya rito. Kita rin niya na hawak na ni Jillian ang bibig nito ng tumakbo ito kaya agad na siyang sumunod dito at nadatanan niya ito na sumusuka na nga roon.“Masama ba ang pakiramdam mo, Jillian? Dapat ay nagsasabi ka kaagad sa akin para naman napag under time kita. Kesa naman mahirapan ka sa pagtatrabaho. Maiintindihan ko naman kayo basta magsabi lang kayo ng maayos sa akin kung hindi kayo makakapasok sa trabaho,” sabi ni Ms. Rose na pumasok na rin sa loob ng CR at sinarahan na rin muna niya ito dahil baka may makakita pa kay Jillian sa ganoong kalagayan.Nagmumog naman na muna si Jillian at saka siya napasandal sa pader dahil pakiramdam niya ay nanghihina nga siya.“Ayos ka lang ba, Jillian? Namumutla ka na,” puno ng pag aalala na tanong ni Rose sa dalaga dahil napansin kaagad niya na bigla nga itong namutla.Tila naman habol ang hininga ni Jillian habang nakasandal sa pader. Pakiramdam niya ngayon ay babags
CHAPTER 156Sa kabilang banda naman ay naging abala rin nga si Jillian sa kanyang trabaho sa mga nakalipas na linggo. Sinadya niya iyong gawin para kahit papaano ay makalimutan niya ang lungkot na nararamdaman niya kapag naaalala niya ang kanyang nobyo. Sa nakalipas din kasi na mga linggo ay wala pa rin siyang balita kung nasaan na nga ba ngayon si Harold kaya naman hindi talaga niya maiwasan na hindi mag alala rito.Ngayon nga ay narito si Jillian sa kanyang pwesto at abalang abala siya ngayon sa mga prinint niya na mga papeles na kailangan niyang ipamigay sa mga kasamahan niya roon.“Psst. Tara nang kumain,” aya ni Jane kay Jillian ng dumaan nga ito sa pwesto ni Jillian.“Medyo busog pa ako e. Maya maya na lang siguro ako kakain,” sagot ni Jillian sa kanyang kaibigan.“Busog? Hindi ka pa naman kumakain simula kanina,” kunot noo pa na sagot ni Jane. “Alam ko naman na may iniisip ka. Pero wag mo naman pabayaan yang sarili mo. Sa tingin mo ba ay matutuwa siya kapag bumalik siya at naki