ВойтиShare
06 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
Последнее обновление:
2024-11-19 20:06:4706
(หางเสียง?") ***** [Part. Dada] แปะ!! ป้าบ!! เสียงป้าบๆแปะๆคือฉันนั่งตบยุ่งอยู่หน้าบ้านตาฐานทัพ ถ้าฉันมีรถคงขึ้นไปรอบนรถแล้ว รถฉันดันเสียวันนี้ล่ะสิ ซวยไปอีก ฉันเริ่มเชื่อแรงอาถรรพ์วัยเบญจเพสแล้วแหละ "เมื่อไหร่ตาฐานทัพจะมาล่ะเนี่ย พี่เอมมี่ก็เอารถไปซ่อมไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน" ฉันนั่งพูดอยู่กับศาลพระภูมิตรงหน้าบ้าน ที่ตอนนี้มียุงบินว่อนคอยให้ฉันตบ ตบจนมือบวมหมดแล้ว ฮื่อ..ฮื้อ! อยากจะร้อง! "ตาผู้กำกับบ้า..ตาผู้กำกับขี้เก๊ก" ฉันนั่งด่า จะด่าให้จามน้ำมูกไหลไปเลย งื่อ แขนขาฉันต้องลายมากแน่ๆเลย คื้น~ เสียงรถเข้ามาจอด ฉันตวัดหน้ามุ่นๆมองรถเอสยูวีทรงสูงคันสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดดับเครื่อง แกร็ก!! ปั่ง!! ตาฐานทัพลงจากรภ รีบย่ำเดินมาหาฉันที่นั่งทำหน้าหงึกๆอยู "...." หน้านิ่งๆของตาฐานทัพจ้องหน้าฉัน ก่อนจะเดินไปชั้นรองเท้าหยิบรองเท้าใส่ในบ้านเดินมาหาฉันนั่งลงยองๆลงตรงหน้าฉัน เสียงนิ่งขรึมเอ่ยขึ้นมา "คุณรอผมมากี่ชั่วโมงแล้ว?" "รวมๆแล้วก็หนึ่งชั่วโมงที่ฉันรอคุณ" ฉันขมวดคิ้วยุ่งเอ่ยตอบเขา "รวมๆแล้ว?" ฐานทัพเงยหน้านิ่งขึ้นมองฉัน แต่เดี๋ยวนะแววตาแบบนี้ แววตาเหมือนกำลังยิ้ม นี่เขาตลกฉันหรอ แล้วฉันพูดผิดตรงไหน? รวมเวลาดูแล้วที่ฉันนั่งตบยุ่งรอ ก็หนึ่งชั่วโมงอ่า หมับ!! เท้าฉันถูกจับโดยคนที่นั่งยองๆตรงหน้า ดะ..เดี๋ยวๆจับทำไม "คุณจะทำอะไร" ฉันก้มหน้าถามคนที่ก้มหน้ากำลังถอดส้นสูงของฉันออก "ก่อนเข้าบ้านคุณควรเปลี่ยนรองเท้า?" ฐานทัพเงยหน้าเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง เขาใช้สายตามองหน้าฉันว่าประมาณไม่รู้หรอ ฮื้อ ฉันรู้หรอกย่ะ เตรียมรองเท้าของฉันมาเหมือนกัน ชิ่! "ฉันก็มีเหมือนกัน เดี๋ยวฉันไปเอาของฉันมาใส่" ฉันก้มหน้าบอกฐานทัพ ซึ่งเป็นจังหวะที่ฐานทัพเงยหน้าขึ้นมา ปึก!! "โอ๊ะ! คุณ!" หน้าผากแข็งๆของตาฐานทัพชนจมูกฉันเต็มๆ ชีวิตจริงมันไม่ใช่แบบในละครหรอก ที่พระเอกเงยขึ้นมาพอดีและสบตากันเหมือนปลากัดอะ "คุณเจ็บมากไหม?" ฐานทัพทำแววตาตกใจ ยื่นมือมาจะจับใบหน้าฉัน เดี๋ยวก่อนนะเมื่อกี้เขาจับเท้าฉันแล้วหนิ "หยุดเลย..คุณไม่ต้องมาจับหน้าฉันเลยนะ" ฉันรีบขยับหน้าออกห่างจากมือหนา "หึ" ตาฐานทัพหัวเราะ แล้วส่ายหน้า มีอะไรให้หน้าขำขันขนาดนั้นเชียว ฮึ้ย! ฉันอยากเขกมะเหงกหัวตาผู้กำกับนี่จริงๆเรอะ "วันนี้คุณใส่รองเท้าคู่นี้ไปก่อนก็ได้" -_~* ก็คงจะต้องอย่างนั้นแหละ เล่นจับเท้าฉันใส่รองเท้าของบ้านตัวเองแล้ว ฉันคงไม่ทำอะไรให้ตัวเองยุ่งยากแน่ "อือ..ขอบคุณนะ" เดี๋ยวจะหาฉันไม่มารยาทไม่ขอบคุณอีก "ขอบคุณนะคะ" เสียงขรึมเอ่ย ตาฐานทัพเงยหน้าทำคิ้วขมวด มองฉันนัยน์ตาเชิงบังคับ เหมือนอยากให้ฉันพูดมีหางเสียง เหอะ..นี่ไงความเผด็จการเริ่มมาแล้ว ป้าบ!!! ฉันตบยุงที่บินมาเกาะแขน"คุณอย่าพึ่งอบรมมารยาทฉัน ไปเปิดประตูก่อน ฉันเสียเลือดให้ยุงบ้านคุณไปหลายแล้วนะ" ฉันชักสีหน้ามุ่ยพูดออกมา "...." ตาฐานทัพมองหน้าฉันนิ่งเรียบ ไม่ได้เอ่ยพูดอะไร คนตัวสูงเดินไปไขกุญแจบ้านให้ฉัน แล้วผลักประตูออกกว้างๆ เดินมาช่วยฉันยกกระเป๋าหนักๆของฉัน มีกระเป๋าแค่สองใบ อยู่แค่หกเดือนขนอะไรมามากมาย บ้านตาฐานทัพดูเนี้ยบ สะอาด ข้าวของจัดเป็นระเบียบทุกตรง สมกับเป็นนายตำรวจเลย ต่างจากฉันแทนที่อยู่คอนโดจะประหยัดพื้นที่ แต่เปล่าเลยฉันวางของทั่วทุกมุมที่มีพื้นที่ โดยเฉพาะกระเป๋า "นี่ห้องของคุณ" "...." ฉันก้าวเข้ามาในห้อง ก็ถือว่ากว้างดีสำหรับห้องนอน "ขอบคุณ..ที่ช่วยขนกระเป๋า.." "นะคะ" "...." ประโยคนี้ตาฐานทัพเป็นคนเติม บังคับกลายๆให้ฉันพูดมีหางเสียงกับเขา เพราะเขาเป็นผู้ใหญ่กว่า ผู้ใหญ่แก่ซะด้วยสิ "ขอบคุณ..นะคะ" ฉันกล่าวตัดความรำคาญ เขาจะได้ออกไปจากห้องของฉันสักที ชักรำคาญ ยืนทำหน้านิ่งเงียบอยู่ได้ "คุณมีอะไร เรียกผมได้ ผมอยู่ห้องข้างๆ" เสียงทุ้มขรึมเอ่ย ก็ยังไม่ยอมเดินออกจากห้องฉันไป "คร้า ราตรีสวัสดิ์นะคะ ท่านผู้กำกับ" ฉันโบกมือลา โดยเรียกเขาซะเต็มยศซะเลย ไม่ได้ประชดก็เหมือนกับประชดนั่นแหละ "ครับ" เขาจ้องหน้าฉัน ตอบออกมาในโทนเสียงนิ่งเรียบ ก่อนเดินออกไป ปั่ง! ปรึบ!! เมื่อประตูห้องปิดเท่านั้นแหละ ฉันทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่มๆทันที ง่วงมากเลย วันนี้ทำงานทั้งวัน ยังต้องรีบกลับมาขนของ แล้วก็มานั่งบริจาคเลือดให้ยุง รอตาฐานทัพอีก "พรุ่งนี้ค่อยจัดของเข้าทีเข้าทางแล้วกัน" บ่นพึมพำกับตัวเอง ตาหนักๆของฉันปิดลง หลับไหลไปตอนไหนก็ไม่รู้ [End. Part dada] เช้าตรู่วันถัดมา ก๊อก!! ก๊อก!! "อือ เคาะอะไรแต่เช้า" เสียงงัวเงียโพล่งขึ้นเบาๆ ก๊อกๆ ก๊อก!! "กวนการนอนกันจริงๆเรอะ" ดวงตาพริ้มเปิด ตื่นอย่างเต็มตา เงยมองนาฬิกาแขวนพึ่งเจ็ดโมงเช้า ให้ตายเถอะ! เธอไม่เคยต้องตื่นเช้าขนาดนี้ ก๊อกๆๆ "อือ! มาแล้วคร้า..มาแล้วคร้า" ดาด้าตะโกนบอกคนเคาะ ร่างเล็กเดินมาเปิดประตูให้ ใบหน้าคมสวยในตอนนี้ดูสะลึมสะลือขั้นสุด "ผมไปทำงานแล้วนะ" ฐานทัพกล่าว ดวงตาคมหยุดจ้องหน้าคนง่วงนอน "อือ บายค่ะ" ดาด้าเตรียมยกมือขึ้นโบกลา แต่... หมับ!! ฐานทัพจับมือเล็กๆไว้ แล้วลากให้เธอเดินตามออกมาจากห้องนอน ในสภาพไม่พร้อมอะไรสักอย่าง ก็เธอพึ่งจะลุกจากเตียงมาสดๆร้อนๆ "คุณ..คุณลากฉันลงมาด้วยทำไมเนี่ย วันนี้วันหยุดของฉัน" เจ้าของหน้าคมสวยบ่นผู้กำกับหนุ่มหน้ามุ่นๆ อะไรของเขาก็ไม่รู้ "มาทานข้าวเช้าด้วยกันไงครับ" ฐานทัพตอบ แล้ววางถ้วยโจ๊กตรงหน้าดาด้าที่ทำหน้าหงึกๆ เนี่ยคือเขาบังคับกันเห็นๆ "เดี๋ยวฉันคอยมาทานตอนช่วงสายๆก็ได้?" "ไม่ได้ครับ..คุณควรทานอาหารให้ตรงเวลาสิครับ" "...." ดาด้ากอกตามองบน ไม่ทันไรก็เริ่มเอานิสัยเผด็จการมาใช้กับเธอแล้ว สรุปนี่ใช่สามีแค่ในนามไหม? "คุณไม่ควรกลอกตาใส่ผมนะครับ ผมเป็นผู้ใหญ่กว่า" ฐานทัพเริ่มสั่งสอนดาราสาว "เป็นผู้ใหญ่กว่าแล้วเกี่ยวอะไรกับการกลอกตาคะ?" ดาด้าแสร้งถาม ด้วยความไม่รู้ไม่ชี้ "...." ฐานทัพยิ้มมุมปากนิดๆ เธอแสบไม่ใช่เล่น มีการมาย้อนถามเขาอีก อย่างเธอจะไม่รู้จริงๆหรอ ก็คงถามแกล้งเขาไปอย่างนั้นแหละ ทำไมเขาจะไม่รู้ **************************
Latest chapter
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ Special My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
Special(Thanthap โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.."เอาของไอด้าคืนมาน้าาาา" เสียงโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กยื้อแย่งตุ๊กตาหมีจากเด็กผู้ชายตัวใหญ่กว่ากันอยู่ตรงสนามหญ้า"ไม่ให้หรอก..ไอได้เอาอุลตร้าแมนของเราคืนมาก่อนสิ" เสียงเด็กชายเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูด ไม่ยอมคืนตุ๊กตาให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มง่ายๆ "ไอด้าไม่ได้เอาของมิกไป" ริมฝีปากเล็กเบะปากคว่ำ มองเด็กชายตรงหน้าพร้อมย่นคิ้วหากันยุ่ง ได้! ไม่คืนพี่หมีให้ไอด้าดีๆใช่ไหม"วี้ดดดด!! กรี๊ดดด เอาพี่หมีของไอด้าคืนมาน้า วี้ดๆ" หนูน้อยกรี๊ดเสียงแหลมใส่เด็กชายสุดเสียง สองเท้าเล็กกระทืบพื้นหญ้าเร้าๆ "อ่า มิกหนวกหูนะ!" เด็กชายตะโกนใส่หน้าเด็กหญิง ในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยตุ๊กตาคืนให้"วี้ด!! กรี๊ดๆ!" เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังเข้ามาถึงในห้องเรียน เด็กชายที่กำลังต่อเลโก้เล่นกันอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น มองหน้ากันตาประมาณว่าใช่..ใช่ไหม เสียงกรี๊ดแหลมๆนั่น?"เสียงของไอด้า!" นำทัพพูดกับกองทัพน้องชายฝาแฝดของตัวเอง "ไปดูน้องกันเร็ว" กองทัพพยักหน้ากับพี่ชายของตัวเอง เด็กชายทั้งสองพากันวิ่งกระโดดตัวข้ามโต๊ะ ออกไปด้วยความเร็ว!"เอาพี่หมีข
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ (Thanthap กำเนิดเจ้าสามจิ๋ว) [Part. Dada] กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกฉันถึงหน้าห้องเลย แสดงว่าคุณป้าสมใจมาแล้ว ดีใจจังววันนี้จะได้ทานอาหารอร่อยๆฝีมือแกแล้ว เดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทะเล้นขี้เล่นของลม “ป้าครับ ผมว่าใส่หัวหอมด้วยอร่อยเหาะเลย” ลมกำลังปอกหัวหอมลูกใหญ่ โดยข้างๆมีป้าสมใจกำลังปรุงแกงอยู่ “แกงเขียวหวานสูตรบ้านไหนกันเขาใส่หัวหอมกันลูก” ป้าสมใจแกว่าแล้วหัวเราะลม “แล้วป้าให้ผมปอกหัวหอมทำไมล่ะคร้าบ” ใบหน้าทะเล้นหันไปถาม “หัวหอมป้าจะเอามาใส่ซุปให้คุณดาด้าแก ส่วนแกงเขียวหวานของท่านผู้กำกับเขา” “อ้าว..แล้วของผมล่ะ?” ลมทำหน้ามุ่น แววตาน้อยใจป้าสมใจสุดๆ “แล้วพ่อหนุ่มอยากทานอะไรล่ะ” น้ำเสียงใจดีถาม ดูท่าแกจะเอ็นดูลมด้วยนะ คงโดนลมตกให้เข้าแล้วล่ะ “ไข่เจียวลูกครึ่งครับ” “...?? ฉันล่ะงงแทนป้าแก แล้วไอ้ไข่เจียวลูกครึ่งที่ลมว่านี่มันเป็นยังไง “เอ๊ะ..ป้าไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้เลย” “ไข่เจียวลูกครึ่งไข่ดาวครับ เอาไข่ลงไปตีในกระทะแล้วใส่ไข่แดงลงไป” “อ้อ..” ป้าสมใจฉีกยิ้มทันที พร้อมกับส่ายหัว “นี่แหละครั
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 48 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
48(น้องด้า&พี่ทัพ+ตัวหาร)*****[Part.Dada]"จะไม่หายโกรธดาด้าจริงๆหรอคะ..พี่ฐานทัพ" ฉันแสร้งทำหน้ามุ่นเหมือนเด็ก จ้องใบหน้านิ่งดุของเขา แต่เอ๊ะ! โกรธฉันแต่มือคือรัดเอวฉันแน่นเลยน้า"พี่หรอ?" ฐานมองใบหน้าฉันพร้อมกระพริบตาใส่แล้วเบือนหน้าหนีมาอีกทาง ^^ แอบเห็นน้า..ว่าใบหูก็แดง ฉันจึงขยับวางหน้าลงในแข็งแรงของเขา"ขอโทษค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้ว" น้ำเสียงโทนอ้อนของฉันเอ่ย นี่คืออ้อนเขาสุดฤทธิ์สุดเดชเลยนะ ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธ สงสัยคงต้องกราบเขาแล้ว"สำนึกผิดจริง?" น้ำเสียงขรึมดุถามออกมา"ค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้วค่ะพี่ทัพ" ฉันเงยหน้า ทำตาปริบๆใส่เขา ฉันควรจะเรียกเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนาะ"หึ.." สุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างออกมาให้ฉัน กรี๊ด..สำเร็จแล้วอ่า "หายโกรธด้าแล้วใช่ไหมคะ?" "ครั้งนี้จะยอมยกโทษให้..ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายรู้ไหมครับ" ^^ เย้ ในที่สุดโทนเสียงอ่อนโยนของเขาก็กลับมาแล้ว พ่อเจ้าสามจิ๋วน่ารักที่สุดเลย"เข้าใจแล้วค่ะ..สำนึกผิดแล้วนะคะคุณสามี" พูดเสียงอ้อนจบ ฉันยื่นหน้าไปจุ้บปากหนาเบาๆ"หึ..จะโกรธนานได้บ้างไหม" เจ้าของมือหนาลูบหัวฉันเบาๆ หลงรักความอ่อนโยนของพ่อเจ้าแฝดมากๆเลยอ่า
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 47 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
47(เมื่อผู้กำกับงอนเมีย + ไม้ตายของดาด้า)****[Part.Dada]ทำไงดี ฐานทัพโกรธฉันมากตอนนี้ และดูเขาโกรธฉันหนักมากกว่าโกรธคุณย่าและคุณพ่ออีก ตอนนี้ก็ได้แต่มานั่งทำหน้าเครียดรอเขากับบ้าน "ขึ้นไปนอนเถอะลูกดาด้า มันดึกแล้ว" คุณย่าท่านกล่าว ตอนนี้ท่านก็นั่งคอยฐานทัพอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย รวมถึงคุณพ่อที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ด้วยเหมือนกัน "ด้าอยากรอคุยกับฐานทัพก่อนค่ะ" ฉันแค่ไม่อยากให้ค้างคาใจนานก็เท่านั้นเอง มันไม่สบายใจเลยตอนนี้"แล้วนี่ทำไมมันไม่รีบกลับ.." เสียงดุของคุณพ่อโพล่งขึ้นมาสีหน้าดุ"เดี๋ยวแม่..ลองโทรตามดู" คุณย่าว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้วด้วย "ฮัลโล..นี่แกอยู่ในฮะฐานทัพ!" เสียงของคุณย่าแว้ดใส่คนในสายทันที และเสียงแหลมแว้ดๆของคุณย่าแอบทำคุณพ่อเผลอสะดุ้งด้วยนะ"อะไรนะ..เลี้ยงฉลองอะไรของแก แกเป็นเซลล์หรอไงฮะ!" เสียงแว้ดแสบแก้วหูของคุณย่าดังขึ้นอีกหนึ่งดอก "รู้ไหมว่าเมียแกนั่งรออยู่..พ่อแกกับฉันก็นั่งรออยู่ ทำไมถึงไม่รีบกลับ!" "แก่แล้วนึกว่าเสียงนกหวีดจะหายไปแล้ว" คุณพ่อท่านเอามืออุดหู คุณย่าบทเวลาท่านวีนดูน่ากลัวกว่าฉันอีก"ฮึ้ย! มันตัดสาย!" คุณย่า
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 46 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
46(จบภารกิจ)****สามวันถัดมา.."ท้องโตเร็วเหมือนกันนะลูก" ช่อฟ้าลูบท้องหลานสะใภ้คนโปรดอย่างปลื้มปริ่มใจ ในท้องมีหลานถึงสามคน"เริ่มดิ้นแล้วด้วยค่ะคุณย่า" ใบหน้าสวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ช่อฟ้าบินมาถึงไทยได้สองวัน เธอรู้สึกได้พูดคุยได้ทุกเรื่อง ต่างจากอยู่กับฐานภพเป็นอย่างมาก"หึ ย่าไม่คิดว่าเชื้อมันจะแรง ถึงขนาดได้มาตั้งสามคน เห็นบางบ้านอยากได้ลูกแฝด ก็ต้องพากันไปปรึกษาคุณหมอกันให้ยุ่งยาก""ฐานทัพเขาเจ้าเล่ห์ ร้ายกับด้ามากด้วยนะคะ..เขาแอบเอายาคุมด้าไปทิ้งด้วย" ใบหน้ามุ่นฟ้องช่อฟ้า "ตระกูลนี้ร้ายทั้งบ้านลูก" ช่อฟ้าว่าเหน็บฐานภพที่เดินผ่านมาพอดี"คุณแม่ไม่เอาคำนี้ ไปว่าหลานคนโปรดของตัวเองบ้างล่ะ" ฐานภพตอกกลับ แล้วนั่งลงบนโซฟามองหน้าช่อฟ้าทำตีมึนใส่"ชิ! แกเป็นพ่อน่ะร้ายสุด!" เสียงจิกกัดว่า แล้วหันมายิ้มกับดาด้า"เดี๋ยวผมจะไม่อยู่..คุณแม่คอยดูแลหลานสะใภ้ด้วยแล้วกัน""แกจะไปไหน?" ใบหน้าเชิดๆของช่อฟ้าเหลือบถาม "เอ่อ.." ฐานภพกำลังอ้าปากจะตอบ ซึ่งเป็นจังหวะลูกน้องตัวดีวิ่งเข้ามาพอดี"นายครับ..ตอนนี้ทีมตำรวจของท่านฐานทัพลงพื้นที่แล้ว""นี่แกจะไปช่วยลูก?" ช่อฟ้าถามขึ้นมา ส่วนดาด้าก็เริ่มใจหวั่น
My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 45 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่
45(คำสัญญาของฐานทัพ..)****[Part.Dada]เช้านี้ตื่นมาได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อเจ้าสามจิ๋ว เป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉันมาก และก็คงเป็นเช้าที่ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวหงอย เมื่อฐานทัพกลับไปทำงาน"ฐานทัพ..เช้าแล้วนะคะ" ฉันส่งเสียงเรียกเขา เวลาหลับคุณผู้กำกับเขาเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย นี่ถ้าสามจิ๋วเกิดมาเวลาหลับต้องน่าเอ็นดูเหมือนพ่อแน่ๆ ^^"ครับ.." ดวงตาคมเปิดตาง่วงๆมองหน้าฉัน เขาขานตอบเสียงง่วงๆ กระชับกอดร่างฉันแล้วโน้มจมูกโด่งมาหอมหน้าผากฉันเบาๆฟรื่ด!! "เป็นเช้าที่ชื่นใจจังเลยครับ" ฐานทัพยกยิ้มให้ฉัน แม้แต่แววตาของเขายังดูยิ้มได้เลย"แต่เป็นเช้าที่ฉันกำลังจะหงอย.." ฉันพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ฐานทัพ พอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกวันกลายเป็นว่าฉันติดเขาไปแล้วอ่า"หึ.." มุมปากหนายกยิ้มอีกเช่นเคย เขาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของฉัน เสียงทุ้มพูดขึ้นมาเบาๆ "ดาด้าของผมเก่งอยู่แล้ว..อดทนหน่อยนะครับ..ไม่กี่วันเราทั้งห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว" "...." ใจฉันรู้สึกฟูกับคำพูดของเขามาก มากจนตอนนี้จะเขินแล้วนะ ฉันรีบตวัดหน้าแดงๆหนีทันที หมับ!! หน้าฉันถูกจับให้หันไป ดวงตาคมกริบจ้องหน้าฉันเรียบนิ่ง"ผมสัญญา..ว่
Вам тоже понравятся
บ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.8K Кол-во прочтенийพ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ120.5K Кол-во прочтенийขย้ำรักเลขา NC-20
C156.4K Кол-во прочтенийให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน49.9K Кол-во прочтенийแสงจันทร์ขาวของเขา
นัก(ละ)เลง230 Кол-во прочтенийข้าอุ้มท้องหนีท่านแม่ทัพไร้ใจ
เลี่ยงจิน137 Кол-во прочтенийเพลิงภูหมอก
rasita_suin144 Кол-во прочтенийพันธะร้ายหมอ(เลว)ที่รัก
ชาไทยเย็น637 Кол-во прочтений
