Chapter: ึSpecial My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ Special (Thanthap โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.. "เอาของไอด้าคืนมาน้าาาา" เสียงโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กยื้อแย่งตุ๊กตาหมีจากเด็กผู้ชายตัวใหญ่กว่ากันอยู่ตรงสนามหญ้า "ไม่ให้หรอก..ไอได้เอาอุลตร้าแมนของเราคืนมาก่อนสิ" เสียงเด็กชายเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูด ไม่ยอมคืนตุ๊กตาให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มง่ายๆ "ไอด้าไม่ได้เอาของมิกไป" ริมฝีปากเล็กเบะปากคว่ำ มองเด็กชายตรงหน้าพร้อมย่นคิ้วหากันยุ่ง ได้! ไม่คืนพี่หมีให้ไอด้าดีๆใช่ไหม "วี้ดดดด!! กรี๊ดดด เอาพี่หมีของไอด้าคืนมาน้า วี้ดๆ" หนูน้อยกรี๊ดเสียงแหลมใส่เด็กชายสุดเสียง สองเท้าเล็กกระทืบพื้นหญ้าเร้าๆ "อ่า มิกหนวกหูนะ!" เด็กชายตะโกนใส่หน้าเด็กหญิง ในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยตุ๊กตาคืนให้ "วี้ด!! กรี๊ดๆ!" เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังเข้ามาถึงในห้องเรียน เด็กชายที่กำลังต่อเลโก้เล่นกันอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น มองหน้ากันตาประมาณว่าใช่..ใช่ไหม เสียงกรี๊ดแหลมๆนั่น? "เสียงของไอด้า!" นำทัพพูดกับกองทัพน้องชายฝาแฝดของตัวเอง "ไปดูน้องกันเร็ว" กองทัพพยักหน้ากับพี่ชายของตัวเอง เด็กชายทั้งสองพากันวิ่งกระโดดตัวข้ามโต๊ะ ออกไปด้วยความเร็ว!
Last Updated: 2025-01-02
Chapter: THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ (Thanthap กำเนิดเจ้าสามจิ๋ว) [Part. Dada] กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกฉันถึงหน้าห้องเลย แสดงว่าคุณป้าสมใจมาแล้ว ดีใจจังววันนี้จะได้ทานอาหารอร่อยๆฝีมือแกแล้ว เดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทะเล้นขี้เล่นของลม “ป้าครับ ผมว่าใส่หัวหอมด้วยอร่อยเหาะเลย” ลมกำลังปอกหัวหอมลูกใหญ่ โดยข้างๆมีป้าสมใจกำลังปรุงแกงอยู่ “แกงเขียวหวานสูตรบ้านไหนกันเขาใส่หัวหอมกันลูก” ป้าสมใจแกว่าแล้วหัวเราะลม “แล้วป้าให้ผมปอกหัวหอมทำไมล่ะคร้าบ” ใบหน้าทะเล้นหันไปถาม “หัวหอมป้าจะเอามาใส่ซุปให้คุณดาด้าแก ส่วนแกงเขียวหวานของท่านผู้กำกับเขา” “อ้าว..แล้วของผมล่ะ?” ลมทำหน้ามุ่น แววตาน้อยใจป้าสมใจสุดๆ “แล้วพ่อหนุ่มอยากทานอะไรล่ะ” น้ำเสียงใจดีถาม ดูท่าแกจะเอ็นดูลมด้วยนะ คงโดนลมตกให้เข้าแล้วล่ะ “ไข่เจียวลูกครึ่งครับ” “...?? ฉันล่ะงงแทนป้าแก แล้วไอ้ไข่เจียวลูกครึ่งที่ลมว่านี่มันเป็นยังไง “เอ๊ะ..ป้าไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้เลย” “ไข่เจียวลูกครึ่งไข่ดาวครับ เอาไข่ลงไปตีในกระทะแล้วใส่ไข่แดงลงไป” “อ้อ..” ป้าสมใจฉีกยิ้มทันที พร้อมกับส่ายห
Last Updated: 2025-01-02
Chapter: 48 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 48(น้องด้า&พี่ทัพ+ตัวหาร)*****[Part.Dada]"จะไม่หายโกรธดาด้าจริงๆหรอคะ..พี่ฐานทัพ" ฉันแสร้งทำหน้ามุ่นเหมือนเด็ก จ้องใบหน้านิ่งดุของเขา แต่เอ๊ะ! โกรธฉันแต่มือคือรัดเอวฉันแน่นเลยน้า"พี่หรอ?" ฐานมองใบหน้าฉันพร้อมกระพริบตาใส่แล้วเบือนหน้าหนีมาอีกทาง ^^ แอบเห็นน้า..ว่าใบหูก็แดง ฉันจึงขยับวางหน้าลงในแข็งแรงของเขา"ขอโทษค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้ว" น้ำเสียงโทนอ้อนของฉันเอ่ย นี่คืออ้อนเขาสุดฤทธิ์สุดเดชเลยนะ ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธ สงสัยคงต้องกราบเขาแล้ว"สำนึกผิดจริง?" น้ำเสียงขรึมดุถามออกมา"ค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้วค่ะพี่ทัพ" ฉันเงยหน้า ทำตาปริบๆใส่เขา ฉันควรจะเรียกเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนาะ"หึ.." สุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างออกมาให้ฉัน กรี๊ด..สำเร็จแล้วอ่า "หายโกรธด้าแล้วใช่ไหมคะ?" "ครั้งนี้จะยอมยกโทษให้..ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายรู้ไหมครับ" ^^ เย้ ในที่สุดโทนเสียงอ่อนโยนของเขาก็กลับมาแล้ว พ่อเจ้าสามจิ๋วน่ารักที่สุดเลย"เข้าใจแล้วค่ะ..สำนึกผิดแล้วนะคะคุณสามี" พูดเสียงอ้อนจบ ฉันยื่นหน้าไปจุ้บปากหนาเบาๆ"หึ..จะโกรธนานได้บ้างไหม" เจ้าของมือหนาลูบหัวฉันเบาๆ หลงรักความอ่อนโยนของพ่อเจ้าแฝดมากๆเลยอ่า
Last Updated: 2025-01-02
Chapter: 47 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 47(เมื่อผู้กำกับงอนเมีย + ไม้ตายของดาด้า)****[Part.Dada]ทำไงดี ฐานทัพโกรธฉันมากตอนนี้ และดูเขาโกรธฉันหนักมากกว่าโกรธคุณย่าและคุณพ่ออีก ตอนนี้ก็ได้แต่มานั่งทำหน้าเครียดรอเขากับบ้าน "ขึ้นไปนอนเถอะลูกดาด้า มันดึกแล้ว" คุณย่าท่านกล่าว ตอนนี้ท่านก็นั่งคอยฐานทัพอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย รวมถึงคุณพ่อที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ด้วยเหมือนกัน "ด้าอยากรอคุยกับฐานทัพก่อนค่ะ" ฉันแค่ไม่อยากให้ค้างคาใจนานก็เท่านั้นเอง มันไม่สบายใจเลยตอนนี้"แล้วนี่ทำไมมันไม่รีบกลับ.." เสียงดุของคุณพ่อโพล่งขึ้นมาสีหน้าดุ"เดี๋ยวแม่..ลองโทรตามดู" คุณย่าว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้วด้วย "ฮัลโล..นี่แกอยู่ในฮะฐานทัพ!" เสียงของคุณย่าแว้ดใส่คนในสายทันที และเสียงแหลมแว้ดๆของคุณย่าแอบทำคุณพ่อเผลอสะดุ้งด้วยนะ"อะไรนะ..เลี้ยงฉลองอะไรของแก แกเป็นเซลล์หรอไงฮะ!" เสียงแว้ดแสบแก้วหูของคุณย่าดังขึ้นอีกหนึ่งดอก "รู้ไหมว่าเมียแกนั่งรออยู่..พ่อแกกับฉันก็นั่งรออยู่ ทำไมถึงไม่รีบกลับ!" "แก่แล้วนึกว่าเสียงนกหวีดจะหายไปแล้ว" คุณพ่อท่านเอามืออุดหู คุณย่าบทเวลาท่านวีนดูน่ากลัวกว่าฉันอีก"ฮึ้ย! มันตัดสาย!" คุณย่า
Last Updated: 2025-01-02
Chapter: 46 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 46(จบภารกิจ)****สามวันถัดมา.."ท้องโตเร็วเหมือนกันนะลูก" ช่อฟ้าลูบท้องหลานสะใภ้คนโปรดอย่างปลื้มปริ่มใจ ในท้องมีหลานถึงสามคน"เริ่มดิ้นแล้วด้วยค่ะคุณย่า" ใบหน้าสวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ช่อฟ้าบินมาถึงไทยได้สองวัน เธอรู้สึกได้พูดคุยได้ทุกเรื่อง ต่างจากอยู่กับฐานภพเป็นอย่างมาก"หึ ย่าไม่คิดว่าเชื้อมันจะแรง ถึงขนาดได้มาตั้งสามคน เห็นบางบ้านอยากได้ลูกแฝด ก็ต้องพากันไปปรึกษาคุณหมอกันให้ยุ่งยาก""ฐานทัพเขาเจ้าเล่ห์ ร้ายกับด้ามากด้วยนะคะ..เขาแอบเอายาคุมด้าไปทิ้งด้วย" ใบหน้ามุ่นฟ้องช่อฟ้า "ตระกูลนี้ร้ายทั้งบ้านลูก" ช่อฟ้าว่าเหน็บฐานภพที่เดินผ่านมาพอดี"คุณแม่ไม่เอาคำนี้ ไปว่าหลานคนโปรดของตัวเองบ้างล่ะ" ฐานภพตอกกลับ แล้วนั่งลงบนโซฟามองหน้าช่อฟ้าทำตีมึนใส่"ชิ! แกเป็นพ่อน่ะร้ายสุด!" เสียงจิกกัดว่า แล้วหันมายิ้มกับดาด้า"เดี๋ยวผมจะไม่อยู่..คุณแม่คอยดูแลหลานสะใภ้ด้วยแล้วกัน""แกจะไปไหน?" ใบหน้าเชิดๆของช่อฟ้าเหลือบถาม "เอ่อ.." ฐานภพกำลังอ้าปากจะตอบ ซึ่งเป็นจังหวะลูกน้องตัวดีวิ่งเข้ามาพอดี"นายครับ..ตอนนี้ทีมตำรวจของท่านฐานทัพลงพื้นที่แล้ว""นี่แกจะไปช่วยลูก?" ช่อฟ้าถามขึ้นมา ส่วนดาด้าก็เริ่มใจหวั่น
Last Updated: 2025-01-02
Chapter: 45 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ 45(คำสัญญาของฐานทัพ..)****[Part.Dada]เช้านี้ตื่นมาได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อเจ้าสามจิ๋ว เป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉันมาก และก็คงเป็นเช้าที่ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวหงอย เมื่อฐานทัพกลับไปทำงาน"ฐานทัพ..เช้าแล้วนะคะ" ฉันส่งเสียงเรียกเขา เวลาหลับคุณผู้กำกับเขาเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย นี่ถ้าสามจิ๋วเกิดมาเวลาหลับต้องน่าเอ็นดูเหมือนพ่อแน่ๆ ^^"ครับ.." ดวงตาคมเปิดตาง่วงๆมองหน้าฉัน เขาขานตอบเสียงง่วงๆ กระชับกอดร่างฉันแล้วโน้มจมูกโด่งมาหอมหน้าผากฉันเบาๆฟรื่ด!! "เป็นเช้าที่ชื่นใจจังเลยครับ" ฐานทัพยกยิ้มให้ฉัน แม้แต่แววตาของเขายังดูยิ้มได้เลย"แต่เป็นเช้าที่ฉันกำลังจะหงอย.." ฉันพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ฐานทัพ พอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกวันกลายเป็นว่าฉันติดเขาไปแล้วอ่า"หึ.." มุมปากหนายกยิ้มอีกเช่นเคย เขาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของฉัน เสียงทุ้มพูดขึ้นมาเบาๆ "ดาด้าของผมเก่งอยู่แล้ว..อดทนหน่อยนะครับ..ไม่กี่วันเราทั้งห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว" "...." ใจฉันรู้สึกฟูกับคำพูดของเขามาก มากจนตอนนี้จะเขินแล้วนะ ฉันรีบตวัดหน้าแดงๆหนีทันที หมับ!! หน้าฉันถูกจับให้หันไป ดวงตาคมกริบจ้องหน้าฉันเรียบนิ่ง"ผมสัญญา..ว่
Last Updated: 2025-01-02
Chapter: Special My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก Special (Kunsueหนึ่งปีต่อมา.. [Part.Nicha]"คุณแม่ขา..คุณพ่อขอคุยด้วยค่ะ" เสียงใสของลูกสาวตัวน้อยของฉันวิ่งเอาโทรศัพท์มายื่นให้ ในระหว่างที่ฉันกำลังเตรียมของว่างให้พวกแกทั้งสองอยู่ในครัว"ค่ะ..คุณแม่ขอบคุณนะคะ" ฟอด!! ฉันย่อตัวหอมหัวทิชาแล้วรับโทรศัพท์จากมือน้อยขึ้นมาแนบหู"ฮัลโล.." ฉันว่ากับคุณพ่อเจ้าแฝด วันนี้เขาไปทำงานในวันหยุดน่ะ เลยโทรหาฉันบ่อยเป็นพิเศษ ("คิดถึงเมีย..คิดถึงเจ้าแฝด) แค่ประโยคที่ได้ยินก็ทำฉันยิ้มออกมาแล้ว นี่ก็หลายปีแล้วที่เราทั้งสองใช้ชีวิตคู่มีลูกด้วยกัน เขาก็ยังบอกรักฉันทุกวันอยู่เหมือนเดิม จนลืมอดีตไปเลยว่าเขาเคยปากแข็งมากแค่ไหน ^^"โทรมาแค่นี้นี่นะ" ฉันถามคนในสายโดยใบหน้ายังมีรอยยิ้ม"คิกๆ..คุณแม่แก้มแดงด้วย" ทิชาชี้หน้าฉัน เจ้าตัวแสบหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ("หึ..เขินจนลูกจับได้") "อย่ามาทำแซว..แล้วนี่จะกลับมาทันส่งลูกไปสนามบินหรือเปล่า" ฉันเปลี่ยนเรื่องคุย วันนี้เจ้าสองแฝดจะเดินทางไปเที่ยวประเทศสวีเดนกับคุณตาและคุณยายอิงอรของเขา เลยถามกุนซือไม่รู้เขาจะกลับมาส่งลูกทันไหม("น่าจะไปไม่ทัน..มีประชุมรอบบ่าย")"อือ..นั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปส่
Last Updated: 2025-11-12
Chapter: THE END My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก THE END My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก (Kunsueวันนี้เป็นวันแรกที่คุณสารวัตรกุนซือเขาจะกลับไปทำงานวันแรกพร้อมกับรับตำแหน่งใหม่ แต่คนตื่นเต้นกับไม่ใช่เจ้าตัวหรอก เป็นฉันเนี่ยแหละตื่นเต้นมากๆ ปลุกคนตัวโตตั้งแต่เช้ามืดให้แต่งตัว ไม่ใช่อะไรหรอกเดี๋ยวเจ้าแฝดตื่นแล้วจะวุ่นวาย"แล้วนี่จะตามไปไหม?" เสียงเอ่ยของคนตัวโตเดินติดกระดุมเสื้อออกมาจากห้องน้ำ"...." ฉันก็หันมองเจ้าของใบหน้าหล่อพลางยกยิ้มให้ ลุกจากเตียงไปช่วยเขาติดกระดุมเสื้อ วันนี้ขอทำหน้าที่ภรรยาหน่อย สามีได้รับตำแหน่งทัั้งที"หึ.." กุนซือก็ยกยิ้มช้อนคางฉันขึ้นไปจุมพิตเบาๆ อย่างไม่รุกล้ำและผละออก เจ้าของดวงตาคมก็จ้องหน้าฉัน"ขอบคุณนะครับ.." น้ำเสียงทุ้มว่าจบ ร่างฉันก็ถูกโอบกอดไว้ ใจฉันมันก็เต้นตึกตักอีกเช่นเคย ขยันทำตัวน่ารักอยู่เรื่อยเลยสามีฉัน"เดี๋ยวเจ้าแฝดตื่น จะตามไปนะ.." ฉันกล่าวด้วยหน้าเปื้อนยิ้ม ซึ่งเขาก็พยักหน้าเดินเข้าไปดูเจ้าแฝดที่หลับกันปุ้ยอยู่ในคอกเตียงเด็ก "สายฟ้า ทิชา พ่อไปก่อนนะครับ" เขาพูดกับลูกด้วยเสียงอ่อนโยน พร้อมโน้มจมูกประทับลงหน้าผากน้อยๆของเจ้าก้อนทั้งสอง ก่อนจะหันมามองหน้า
Last Updated: 2025-11-12
Chapter: 63 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก 63(หวงลูกสาว!!..)******[Part.Nicha]ฉันและเจ้าแฝด รวมถึงคนขี้ดื้ออย่างกุนซือตอนนี้ออกจากโรงพยาบาลกันแล้วล่ะ ตามจริงคุณหมออยากให้พ่อเจ้าแฝดพักฟื้นให้หายดีอยู่ต่ออีกสองสามวัน แต่กุนซือดื้อไงจะออกจากโรงพยาบาลพร้อมฉันกับลูกให้ได้ "ยังปั๊มนมให้ลูกไม่เสร็จอีกหรอ?" เสียงทุ้มของกุนซือที่อุ้มสายฟ้าเดินเข้ามาหาฉันในห้อง ส่วนทิชาตอนนี้กำลังหลับปุ้ยอยู่ในเบาะเด็กทารก เลยไม่ค่อยวุ่นเท่าไหร่"อือ..ยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่กับเครื่องปั้ม" ฉันเอ่ย เบหน้าเล็กน้อยเพราะมันรู้สึกเจ็บจุกนิดๆ เวลาเครื่องมันทำการปั้ม ทำยังไงได้ล่ะ ก็ฉันเป็นคุณแม่มือใหม่หนิ "...." กุนซือก็มองนิ่ง ทิ้งตัวนั่งลงข้างฉัน อีกมือก็อุ้มสายฟ้าที่ใกล้จะหลับไว้อย่างระมัดระวัง ส่วนอีกมือที่ว่างก็วางบนหัวฉัน"ขอบคุณที่ยอมเสียสละเพื่อลูก เพื่อฉันนะ" ฉันมองคนที่เอ่ยคำพูดซาบซึ้งออกมา กุนซือพูดแบบนี้ออกมาอีกแล้ว ตั้งแต่เขาพ้นวิกฤติระหว่างความเป็นความตายกลับมาก็บอกรักกับขอบคุณฉันบ่อยมาก เขาไม่ใช่กุนซือคนปากหนักอีกต่อไป"ฉันรักเธอกับลูกมากนะ" ^^' นั่นไงบอกรักฉันกับลูกอีกแล้ว ตาสารวัตรบ้าเอ้ย ขยันทำให้ใจฟูจัง"อือ..ฉันก็รักนายกับลูกเหมือนก
Last Updated: 2025-11-12
Chapter: 62 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก 62(สัมผัสแปลกๆ..)******Par."หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" ณิชาขึ้นเสียงแข็งห้ามทัพสามีตัวเองกับเพื่อนสนิทที่กำลังจะตีกัน สองคนนี้ชาตินี้คงไม่มีวันญาติดีกัน เจอกันทีไรเป็นอันต้องมีเรื่องทะเลาะกันได้ทุกรอบ"...." กุนซือหันมองหน้าเมียตัวเองที่เริ่มหงิกงอก็ทำแววตาเลิ่กลั่ก ก่อนหันมาชี้ไล่คิมหันต์"มึงมาทางไหนกับไปทางนั้นเลยนะ!""กูไม่กลับ" คิมหันต์ไม่สนใจคำเอ่ยไล่ แถมเจ้าตัวยังเดินล้วงกระเป๋ามาก้มหน้ามองเจ้าเด็กทารกที่ปิดตาหลับ "ไอ้คิมหันต์!" เสียงเกรี้ยวกราดของกุนซือดังขึ้น ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นคิมหันต์เข้าใกล้เจ้าตัวน้อยของเขากุนซือไม่ตอบนอกจากขมวดคิ้วหงุดหงิด ไม่สบอารมณ์เตรียมจะพุ่งใส่คิมหันต์ แต่โดนมือเล็กของเมียจับไว้เสียก่อนหมับ!! ณิชาทำตาดุใส่คุณพ่อขี้หวง ซึ่งกุนซือก็ทำหน้าขัดใจใส่เมียตัวเองเล็กน้อย "หึ" ลมแสยะยิ้มกลั้นขำกับรชต ดูท่าแล้วคิมหันต์กับกุนซือคงได้ปะทะกันไปอีกยาว"คนนี้หญิงหรือชาย" คิมหันต์ตวัดหน้ามาถาม พลางกับไปจดจ้องเจ้าเด็กตัวแดงต่อ ถึงแววตาจะดูดุเข้มแต่ก็ฉายความเอ็นดูไม่น้อย "ผู้หญิงน่ะ ชื่อทิชา" ณิชาเป็นคนตอบ ซึ่งคิมหันต์ก็ยังจ้องมองเจ้าเด็กตัวน้อยอย่างไม่ล่ะสายต
Last Updated: 2025-11-12
Chapter: 61 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก 61(เจ้าสองแฝด..)******ช่วงเวลาแสนวิเศษมาถึง เจ้าเด็กแฝดตัวแดงลืมตาแป้วๆอยู่ในเตียงเด็ก ไม่ร้องไห้หรืองอแงเหมือนเด็กทารกทั่วไปเลยสักนิด หรือแม้แต่ในห้องคลอดที่เจ้าเด็กทารกทั้งสองถูกดึงตัวออกจากท้องผู้เป็นแม่ ก็ไม่มีแม้แต่เสียงร้อง จนคุณหมอต้องตบก้นแดงๆอยู่หลายที กว่าเจ้าแฝดทั้งสองจะส่งเสียงร้อง แต่ก็ร้องไม่ถึงห้าวิก็หยุด ทำตาแป้วใส่ "เงียบ ไม่งอแงหิวนมเลย" ณิชาขมวดคิ้วมุ่นด้วยความงง ลูกน้อยสร้างความแปลกใจให้เธอตั้งแต่ในห้องคลอดแล้ว"หึ.." กุนซือยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมจ้องมองเจ้าเด็กตัวแดงด้วยสายตาอ่อนโยน สิ่งมีชีวิตที่เขาหลงรักตั้งแต่อยู่ในท้องได้ออกมาให้เห็นสักที แถมยังสร้างความมหัศจรรย์ให้เขาอีก"ก็ลูกของเราเป็นเด็กพิเศษไง" ใบหน้าหล่อหันไปว่ากับภรรยา มือหนาช้อนอุ้มแฝดคนพี่ ก้าวดินมาหา"ชื่ิออะไรดีนะ.." เสียงทุ้มกล่าว ก้มมองเจ้าเด็กตัวแดงที่มองตาแป้วอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของตัวเอง "นายตั้งสิ..ฉันรู้ว่านายน่ะ อยากตั้งชื่อลูกมาก" ณิชาว่าด้วยรอยยิ้ม เพราะรอบสังเกตมาตลอดว่าสามีตัวเองเปิดหนังสือดูชื่อลูกแทบทุกวัน "ตอนแรกจะตั้งให้ชื่อเตชินท์..เปลี่ยนเป็นสายฟ้า" กุนซือว่าด้วยรอยยิ้ม ใ
Last Updated: 2025-11-12
Chapter: 60 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก 60(ปาฏิหาริย์มีจริง..)******[Part.Nicha]ดวงตาของฉันคอยจดจ้องร่างตัวโตที่รอบตัวมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด กุนซือพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่นี่ก็สามวันแล้วนะ พ่อของเจ้าแฝดก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาหาเราทั้งสามคนเลยหมับ! ฉันจับมือหนามากุมและนาบกับใบหน้าตัวเอง "เมื่อไหร่จะฟื้นขึ้นมา..อีกสองวันเจ้าแฝดจะลืมตาดูโลกแล้วนะ" น้ำตาฉันไหลอาบแก้มทั้งสอง จิตใจฉันมันไม่ดีเลยที่กุนซือหลับไปนานขนาดนี้ "ฮึก! แล้วฉันจะคอยจับมือใครในห้องคลอด อย่าใจร้ายได้ไหม ได้โปรด" ฉันเริ่มฟูมฟายกับร่างไร้สติ บททดสอบแบบนี้มันปวดใจมากเลย ตอนรู้ว่ากุนซืออยู่ในห้องฉุกเฉิน ใจมันแทบจะขาดเสียให้ได้ก๊อกๆ ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนจะมีคนผลักเข้ามา แอ้ด!! "...." ฉันรีบยกมืออีกข้างปาดน้ำตา โดยอีกมือยังคงกุมมือหนาไว้หลวมๆ ซึ่งฉันก็หันมองเป็นคุณพ่อเข้ามาพร้อมกับคุณอิงอร "ยังไม่ฟื้นอีกหรอลูก?" "ค่ะ.." ฉันพยักหน้าให้ท่าน พร้อมวางมือกุนซือลง คุณอิงอรเธอก็ดูหน้าเสีย ไม่สบายใจเช่นกันที่เห็นหลานชายตัวเองไม่ฟื้นขึ้นมาสักที"พ่อว่าลูกกลับไปพักผ่อนสักหน่อยไหม อีกสองวันก็คลอดเจ้าแฝดแล้ว" คุณพ่อท่านกล่าวด้วยหน้าห่วงใย ซึ่งคุณอิงอรก็พยักหน้
Last Updated: 2025-11-12
LOGIN
