Masukใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีรุ่นพี่สองคนกำลังอ้อนวอนรุ่นน้องคนสวยอย่างอัยย์ หรืออัยรินทร์ พวกเธออยากให้รุ่นน้องคนสวยลงประกวดดาวคณะ
“น้องอัยย์ลงประกวดให้พี่หน่อยนะคะ” กลางเมษา รุ่นพี่ปีสองพยายามเกลี้ยกล่อมเฟรชชี่หน้าใส พวกเธอเล็งเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าน้องอัยย์คนนี้แหละที่จะมากู้หน้ากู้ตาของเหล่าวิศวะที่ไม่เคยได้มีโอกาสคว้าดาวมหาวิทยาลัยสักที
“อย่าให้อัยย์ประกวดเลยนะคะ ที่บ้านอัยย์ไม่อนุญาต”
‘ห้ามประกวดดาวคณะนะ พี่ไม่อนุญาต’ เสียงเข้มสั่งไว้ตั้งแต่ก่อนเข้ามหาวิทยาลัยที่แม่นยิ่งกว่าตำนานไพ่ยิปซีของหมอดูชื่อดัง เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอจะโดนทาบทามให้ประกวดดาวคณะ
อัยรินทร์กะพริบตาไล่ความคิดถึงใบหน้าหล่อเหลาฟ้าประทานออกจากหัวสมองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน เพื่อนสาวอีกสามคนของเธอท่าทางลำบากใจไม่น้อยที่เธอกล้าปฏิเสธรุ่นพี่ปีสาม
“อัยย์คิดดูอีกทีก่อนไหม” เมย์ หรือวาดเมษา สาวเท่ผมสั้นซอยผู้มีใจห้าวหาญที่สุดในกลุ่มกระซิบถามเพื่อน
“แก พี่ชายมันไม่อนุญาตหรอก” จีจี้ หรือจิรภัทร เพื่อนเกย์ของพวกเธอ ก่อนจะมาเรียนที่บ้านเรียก ‘ภัทร’ ตอนแนะนำเพื่อนในห้องเรียนคือ ‘จีจี้’ ไม่ได้เกรงใจหนังหน้าทรงสกินเฮดที่ตัดเลยสักนิด
จีจี้ชื่อแสนจะน่ารัก ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังความงามนั้น เขาเคยต่อยคู่ขาเข้าไอซียูมาแล้วเพราะว่ามันนอกใจซุกกิ๊กไว้ เรื่องอะไรจีจี้ยอมได้ แต่เรื่องนี้ไม่ได้
นิชา หรือณัฐนิชา พยักหน้าเห็นด้วย เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กผมสั้นประบ่า มองอย่างไรก็ไม่น่าเลยวัยมัธยมต้น ดีที่หน้าสวยเลยได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก แต่ถ้าเบ้าหน้าไม่ได้ คงต้องเปลี่ยนจากผู้หญิงตัวเล็กเป็นอีเตี้ยของเพื่อน ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
ตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกจนถึงวันนี้เกือบสามสัปดาห์ที่ทั้งสี่คนได้รู้จักกัน ต่างก็รับรู้ว่าอัยรินทร์นั้นผู้ปกครองหวงยิ่งกว่าไข่ในหิน
“น้องอัยย์ให้พี่ไปคุยกับผู้ปกครองดูไหมคะ”
“อย่าดีกว่าค่ะ” ใครจะกล้าเปิดเผยว่าผู้ปกครองเธอเป็นใคร “พี่เมษาขา ให้อัยย์ทำอย่างอื่นเถอะนะคะ อย่าให้อัยย์ประกวดดาวเลยนะคะ” น้องใหม่ปีหนึ่งขอร้องรุ่นพี่คนสวย อย่างอื่นไม่ว่าอะไรเธอก็ยินดีช่วยงานของคณะ แต่เรื่องประกวดดาวที่โดนห้ามไว้ เธอไม่กล้าขัดคำสั่งจริง ๆ
“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าน้องอัยย์เปลี่ยนใจรีบมาบอกพี่นะคะ ภายในอาทิตย์หน้ายังทันค่ะ” รุ่นพี่คนสวยยังไม่ยอมละความพยายาม เธอยังอยากได้รุ่นน้องหน้าหวานคนนี้เข้าประกวด แต่ละสาขาสามารถส่งเข้าประกวดได้สองคน ซึ่งตอนนี้เธอมีคนหนึ่งแล้ว เป็นน้องรหัสของเธอเอง
แต่เพราะความสวยเด่นของอัยรินทร์ทำให้กลางเมษาสะดุดตาตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ จนวันนี้ถึงมีโอกาสได้มาชวน ไม่คิดว่าเฟรชชี่หน้าใสจะปฏิเสธ
“กรี๊ด!!” เสียงร้องของจิรภัทรทำให้ทั้งสามสาวตกใจ
“กรี๊ดทำไมจีจี้” อัยรินทร์หันไปดุเพื่อนที่ทำให้คนรอบข้างหันมามองด้วยความตกใจ
“แก พี่อาร์ต พี่อาร์ต!” จิรภัทรเขย่าแขนคนดุให้มองตามไปยังมือที่ชี้ ใช่ พี่อาร์ต แล้วไง เดี๋ยวนะ เพื่อนของเธอรู้จักกับผู้ปกครองของเธอด้วยเหรอ
“แกรู้จักเหรอ” อัยรินทร์แสร้งถามอย่างไม่ใส่ใจ แต่จริง ๆ แล้วเธอใส่ใจ
“ใครจะไม่รู้จักลูกชายเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างโอสถบำรุง” จิรภัทรพูดขึ้นทั้งยังไม่ละสายตาไปจากรุ่นพี่ปีสี่หนุ่มหล่อ
“แล้วหนุ่มบริหารภาคอินเตอร์มาทำไมถึงที่นี่” วาดเมษาถามขึ้น สายตายังจับจ้องหนุ่มรุ่นพี่หล่อเหลา ออร่าความหล่อ รวย ผู้ดี พุ่งออกมายิ่งกว่าพระเอกนิยาย
“นั่น แกถือถุงชาเนลมาให้ใคร นั่นมันรุ่นพี่เอกเรานี่ ชื่อไรนะแก” กลางเมษาแอบส่องไปด้วยพากย์เสียงประกอบไปด้วย ยิ่งกว่ากำลังลุ้นซีรีส์เกาหลีที่พระเอกกำลังมาหานางเอกถึงห้องเรียนเพื่อมอบของขวัญ
“พี่แนน พี่เทกแกไม่ใช่เหรออัยย์” พี่แนนเป็นรุ่นพี่เทกของอัยรินทร์ ซึ่งพี่แนนดูแลเธอดีมาก นี่เขากำลังจีบพี่เทกเธออย่างนั้นเหรอ
เฒ่าหัวงู รุ่นน้องก็ไม่เว้น
“พ่อบุญทุ่มน่าดู ชาเนลด้วย” ณัฐนิชาพูดขึ้น คำพูดของเพื่อนทำให้คนฟังหงุดหงิดหัวใจ
“แกว่าพี่อาร์ตเขาหล่อไหมอัยย์” จีจี้หันมาถามเพื่อนสาว
“หล่อมั้ง” บอกว่าไม่หล่อเดี๋ยวเพื่อนไม่เชื่ออีก หลักฐานอยู่บนเบ้ราหน้าขนาดนั้น ไม่หล่อได้ไง ทีตัวเองอ่อยไปทั่ว แต่กับเธอไม่ให้ประกวดดาวคณะ ไม่เท่าเทียม เผด็จการ สองมาตรฐาน
“เขาว่าผู้ชายหุ่นแบบนี้จะแซ่บและไอ้นั่นก็ใหญ่”
“แค่ก ๆ” คำพูดของจีจี้ทำให้เพื่อนสาวอย่างอัยรินทร์ถึงกับสำลักความ ‘ใหญ่’ ไม่ใช่แค่ใหญ่เท่านั้น ของเขายังทั้งใหญ่และยาวมากด้วย ทำไมสาวน้อยแก้มแดงอย่างอัยรินทร์ถึงรู้น่ะเหรอ เพราะวัดขนาดความใหญ่ความยาวมาแล้วน่ะสิ
“โห ตอนนั้นพี่แทบจะเป็นบ้า แม่ง! ทั้งขาวทั้งอวบ แล้วมาเดินให้พี่แข็งทั้งวัน ถ้าไม่ติดว่าจะรอให้ถึงสิบแปดก่อน ไม่อยากเอาเด็กทำเมีย” คนไม่อยากเอาเด็กทำเมียบ่นย้อนไปถึงตอนนั้น “แล้วตอนนั้นทำไงคะ เวลาอยาก” “แม่นางทั้งห้าไง พร้อมทั้งคิดถึงเมียที่ยังไม่ถึงสิบแปด” คำพูดลามกที่ไว้พูดกันแค่สองคนก็พรั่งพรูออกมา “นึกว่าจะไปมีเล็กมีน้อยข้างนอกเสียอีก” อัยรินทร์แกล้งพูด เธอรู้ว่าเขาทำตัวน่ารักตั้งแต่เธอมาอยู่ด้วย ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้กวนใจ ยกเว้นอาจารย์ป้าคนนั้นนั่นแหละ “แฉะแล้วเนี่ย พูดแค่นี้ก็ขึ้นเลยนะ” มือหนาลูบไล้ส่วนอ่อนไหวของร่างกาย เธอฉ่ำแฉะเร็วเพราะเขาปลุกเร้าทั้งคำพูดและการกระทำไล้วนไปมา “อยากเอาตรงนี้หรืออาบแสงจันทร์”“อื้อ แล้วแต่พี่อาร์ตเลยค่ะ”“ข้างนอกนะ อาบแสงจันทร์กัน” คนที่ยังติดใจการอาบแสงจันทร์ตั้งแต่ครั้งฮันนีมูน“ขอเลียหน่อยนะเมียจ๋า” คำพูดวาบหวิวดังขึ้นระหว่างที่คนอยากเลียอุ้มเมียรักวางบนโซฟาระเบียงห้องนอน แสงจันทร์ในวันพระจันทร์เต็มดวงสาดส่องลงมาเธอเปิดเปลือยความสาวให้เขาได้เข้าไปดูดกลืนและไล้เลียทุกแห่งหน หยอกเย้ากับดอกไม้สี
เด็กชายตัวเล็กวิ่งเข้าอ้อมกอดผู้เป็นย่า เรียกเสียงหัวเราะชอบใจจากผู้เป็นย่า แบบนี้สิถึงเหมาะที่จะยกสมบัติให้ที่สุด“คิดถึงคุณย่าจังครับ” นั่นไง เหมาะแก่การยกสมบัติให้มากที่สุด ในขณะที่เด็กชายกำลังออดอ้อนคุณย่า ฝาแฝดทั้งสองก็ชวนคุณปู่ไปสวนหลังบ้าน วันนี้เด็กจะต้องปลูกผักด้วยกล่องนมไปส่งคุณครูที่โรงเรียน“วันนี้ต้องทำอะไรครับ” คนเป็นปู่ถามขึ้นเมื่อทั้งสองสาวชวนออกมา“เขาบอกว่าให้ตัดกล่องนมเป็นรูปแบบนี้ค่ะ” เอวาเปิดหนังสือให้ผู้เป็นปู่ดู“อ๋อ ตัดกล่องนมออกด้านหนึ่ง ตัดข้างหน้ากล่องจะได้ยาว ๆ แบบนี้ จากนั้นก็เอามาเรียงกันแล้วตรึงด้วยเส้นลวด”“สุดยอด ปู่เก่งที่สุด” คุณปู่ผู้ว่างงาน ตอนนี้อาชีพหลักคือไปบรรยายตามที่ต่าง ๆ นานทีจะไปสักครั้ง กับอาชีพหลักคืออยู่บ้านปลูกกล้วยไม้“เดี๋ยวอินผสมดินให้” อินนาลากกระสอบดินเล็ก ๆ ที่เปิดปากถุงแล้วเตรียมผสมดิน“อินรู้เหรอว่าต้องผสมยังไง” เอวาถามด้วยความสงสัย“ไม่รู้” คำตอบของอินนาทำเอาอีกสองคนต้องร้องออกมา“อ้าว” “แต่ไม่ต้องผสมก็ได้เอวา เพราะที่ข้างถุงบอกว่าไม่ต้องผสม ปลูกได้เลย” อินนาบอกกับพี่สาวฝาแฝดด้วยความภาคภูมิใจ “โห อินอ่านอ
เบื้องหลังซีนในตอนไก่ซ่อนชู้ ‘ขอคุยกับท่านรองเป็นการส่วนตัวจะขอมากไปไหมคะ พอดีงานนี้เป็นความลับมาก กลัวข้อมูลจะหลุดไปน่ะค่ะ’ เสียงของลูกค้าคนใหม่แต่เป็นอดีตคนคุ้นเคยถามผมขึ้น ‘ได้ครับ’ คำตอบรับของอาชวินเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าสวย คงไม่ใช่แค่เธอที่คิดถึงเขา เขาเองก็คงคิดถึงเธอไม่ต่างกัน การได้อยู่ในที่รโหฐานกับเขาสองต่อสองครั้งแรกในรอบหลายปี ร่างกายของเธอโหยหาเขา ‘ไม่เจอกันนานเลยนะคะ’ เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้นพร้อมทั้งประตูห้องพักด้านหลังโต๊ะทำงานของท่านรองประธานเปิดออก อัยรินทร์ที่ถูกเขาลากตัวให้มาคุยในห้องแต่จบลงที่ห้องนอนเล็ก ได้ยินเสียงสามีคุยกับใครสักคน พอแน่ใจว่าอยู่กันตามลำพังก็เลยออกมาดูหน้าคนหน้าไม่อายหน่อย ‘นี่แกมาทำอะไรที่นี่’ ฉัตรชญาถามอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอนังเมียถูกต้องตามกฎหมายของอาชวินถึงห้องทำงาน ‘ห้องทำงานสามีตามกฎหมายคิดว่ามาทำอะไร ส่วนคนที่มาในนามลูกค้าแต่อยากเป็นชู้นี่ยังไงคะ’ นักศึกษาฝึกงานสาวกอดอกมองคนที่กำลังทำหน้าทำตาเหมือนปลาเกยน้ำตื้น อ้าปากพะงาบ ๆ ‘นี่! อาร์ตทำไมไม่รู้จักสั่งสอนสมบัติผู้ดีให้เมียคุณหน่อย เรากำลังคุยธุรกิ
“ใช่ สวนสนุกที่เกาหลีใหญ่มาก พี่จะบอกให้อาอัญพาไปทุกวันเลย โอบอยากไปไหม” เอวาเอาสวนสนุกมาล่อน้องชายตัวเอง โอบอ้อมทำหน้าอย่างใช้ความคิด สวนสนุกเขาก็อยากไป เกาหลีเขาก็อยากไป พี่สาวทั้งสองเคยเล่าให้ฟังว่ามีหิมะด้วย“แล้วพาไปหิมะปะ” โอบอ้อมถามให้แน่ใจ“หิมะเต็มเลย พวกพี่เคยไปนอนบ้านลุงกันต์ หิมะเต็มหน้าบ้านเลย ตอนนั้นโอบยังเล็กเลยไม่ได้ไปด้วย” อินนาพูดถึงเมื่อปีก่อนที่เธอกับเอวาไปเที่ยวเกาหลีกับพ่อแม่ โดยโอบอ้อมอยู่กับปู่ย่าเลยไม่ได้ไปเที่ยวด้วย“ถ้าอย่างนั้นก็ให้เป็นแฟนอาอัญได้” คนอนุญาตกล้อมแกล้มตอบเสียงเบา“เย้ เย้” เสียงของสองสาวร้องอย่างดีใจที่ลุงกันต์กับอาอัญเป็นแฟนกัน“อ้าว โอบ ทำไมแปรพักตร์แล้วอะ” อาชวินโอดครวญกับลูกชาย“แม่ว่าเรานอนกันเถอะ ดึกแล้วนะคะ” อัยรินทร์รีบตัดบท คุยกันแล้วจะกลายเป็นว่าเรื่องอาจบานปลายไปใหญ่ ทั้ง ๆ ที่สองคนนั้นอาจจะไม่ได้เป็นอะไรกัน ส่วนจุ๊บเหม่งอะไรนั่นอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ในห้องนอนใหญ่ คนเป็นสามีนอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตก“คิดอะไรอยู่คะ” อัยรินทร์นอนในอ้อมแขนแกร่ง ซบหน้าลงบนอกกว้าง“คิดเรื่องอัญกับไอ้กันต์”“อย่าคิดมากเลยค่ะ คงไม่มีอะไรหรอก ปาก
อยู่บนอกของเพื่อนสนิทตัวดี“ไอ้กันต์!” คำเรียกของอาชวินทำให้คนหลับอยู่สะดุ้งตื่นทันที“อัญ อัญ” เขาสะกิดคนที่นอนซบอยู่บนอก จังหวะนรกชัด ๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ“เฮ้ย! โอ๊ย!” อัญชญาตกใจที่ตัวเองหลับซบบนอกของกันต์อยู่ จึงรีบดีดตัวออกห่าง ทำให้ศีรษะโขกเข้ากับกระจกอย่างจัง กันต์เองก็ตกใจไม่น้อยเพราะแรงกระแทกค่อนข้างแรง“อัญ! เจ็บไหม ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้” เสียงดุจากคนนั่งข้าง ๆ ทำให้คนตัวเล็กทั้งเจ็บทั้งอาย“เจ็บ” น้ำตาของเด็กสาวซึมอยู่ตรงหางตา“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ตีกระจกให้ มาทำอัญได้ไงเนอะ” คำปลอบของเขาเหมือนกับที่ปลอบเด็กชายโอบอ้อมในตอนที่วิ่งหกล้ม เสียงใสหัวเราะชอบใจเพราะคำปลอบของเขา“จะลงมาได้หรือยัง” เสียงดุจากอาชวินทำให้ทั้งสองต้องรีบลงมาจากรถตู้“มาทำไมไม่บอกกู” คำถามอย่างห่วงใยของเพื่อนทำเอากันต์ยิ้มเจื่อน“อัญเข้าไปก่อน เดี๋ยวพี่ขอคุยกับไอ้กันต์หน่อย” เสียงของอาชวินถึงจะเรียบ แต่ก็ไม่นุ่มนวลเหมือนทุกครั้ง อัญชญารีบเดินเข้าบ้าน ปล่อยให้พี่ชายกับเพื่อนพี่ชายคุยกันตามลำพัง“มึงมาทำไมไม่บอกกู” อาชวินถามขึ้นอีกครั้ง“กูว่ากูบอกมึงแล้วนะ มึงลืมหรือเปล่า” กันต์ตอบยิ้ม ๆ“เออ ๆ จะกลับหรือยัง
เมื่อขึ้นประจำที่บนรถตู้เจ็ดที่นั่ง คาร์ซีตที่เด็กชายโอบอ้อมนั่งอยู่ด้านหลังคนขับ เด็กแฝดทั้งสองนั่งแถวกลางที่มีที่นั่งแยกกันสองที่นั่ง กันต์และอัญชญาเลยต้องไปนั่งเบาะหลังสุด อัญชญานิ่วหน้า ที่นั่งข้างหลังควรจะมีสามที่นั่ง ทำไมตอนนี้ที่นั่งริมฝั่งซ้ายถึงไม่มีเบาะอยู่ เธอรีบนั่งลงเพราะเขาคนนั้นมุดเข้ารถตู้ตามมาแล้ว กลายเป็นว่าเด็กสาววัยมัธยมนั่งข้างในติดผนัง ส่วนคนตัวโตที่ชอบถ่างขานั่งติดกับเธอ กันต์ต้องถ่างขาออกเล็กน้อยเพราะขาเขายาวเกินไปสำหรับรถตู้ด้านหลังแบบนี้ ‘ฉิบหาย!’ เขาอุทานขึ้นในใจ เพราะกระโปรงของแม่เด็กแก่แดดคนนี้ร่นขึ้นไปสูงกว่าเดิมเวลานั่ง ให้ตายเถอะ ใส่สั้น ๆ แบบนี้มาได้ไง เขาถอดสูทของตัวเองออก จัดการคลุมขาของเธอไว้ “อุ๊ย!” “รู้ว่าสั้นก็ไม่ควรใส่มา” “ไม่ได้สั้นขนาดนั้น อีกอย่างอัญใส่ซับใน” เด็กสาวแก้ตัว เธอใส่กางเกงขาสั้นข้างในหรอก “คลุมไว้เถอะ มันไม่ได้น่ามองขนาดนั้น ขาคนหรือขาหมู” คนปากไม่ดีบ่นเบา ๆ และแน่นอนว่าเขาจงใจให้ได้ยินกันสองคน อัญชญากัดริมฝีปากแน่น ใช่สิ เธอไม่ได้ผอม ไม่ได้







