Chapter 231 – Helping Out!“Hanga talaga ako sa pagkakadesign at tahi ng gown na ito. Parang imported.” sabi ko.Maya Maya ay lumapit sa amin ang bading na siya nagdesign at tumahi ng gown. Matama niya akong tinititigan at biglang nagtiti-tili ito.“Ayyyyyy!!!! Si Love!!!! Ang Victoria Secret fashion model!” tili ng bading. “Hi po! Ako si Alec, ang gumawa ng gown na ito.” “Hi! Ako si George! Love lang ang screen name ko. Amaze kasi ako sa gown na ito! Parang isang sikat na designer tulad nina Rajo Laurel, Michael Cinco o di kaya si Monique Lhuillier ang gumawa nito.” kumento ko sa kanyang disenyo.“Talaga po? Siyempre alam kong alam ninyo ang mga klase ng gowns dahil fashion model kayo. Limitado rin ang mga customer ko dahil hindi naman ako sikat. May fashion show nga po kami sa isang buwan sa SMX Convention sa Pasay para ipakita ang mga wedding ensemble na design at gawa namin.” sabi ni Alec.“Sinu-sino ba ang mga kasaling designer sa fashion show ninyo?” tanong ko.“Mga may
Chapter 230 – Aalis Muli!Masaya ang atmosphere sa loob ng function room ng hotel. Kami ni James? Akala mo mag-syota pa lang kung kumilos. Sobrang attentive sa akin si James at sobrang sweet naman ako sa kanya. Natutuwa naman ang mga magulang namin sa nakikita nila. Isinayaw pa ako ni James ng isang slow dance kung saan dikit na dikit ang aming katawan at nakahilig pa ang ulo ko sa kanyang balikat. “Awww... those two are really meant for each other. After all these years, parang mag-boyfriend pa lang ang dalawa sa sweetness!” sabi ni Jenny na Advertising Manager ni James sa kumpanya.Habang nagsasayaw kami ni James, I could not shake the feeling na parang may nagmamasid sa amin ni James kaya lalong humigpit ang yakap ko kay James.“Whoa! Ang higpit ng yakap mo sa akin!” biro ni James.“Safe kasi ang feeling ko kapag nakayakap ako sa iyo!” bulong ko kay James. “Isa pa, pakiramdam ko ay parang may nagmamasid sa atin.”“Guni-guni mo lang siguro yun! O baka naman gutom ka na!” s
Chapter 229 - May Nagmamanman!Pagsapit namin sa lobby ng building, muli ko na namang nakita ang pamilyar na mukha ng isang tao. Pero nang ligunin ko ito ay wala naman ito doon. Nagpaparamdam ba sa akin ang taong ito?Hindi puwede dahil nakakulong na ito.Noong gabing iyon, dahil Friday, sa kuwarto na naman namin ni James matutulog ang mga bata. Alam na ni Yaya ang schedule kaya inayos na niya ang comforter at mga unan. Mabilis namang nakatulog ang mga bata, pati na rin si James. Dahil hindi ako makatulog. Naupo ako sa upuan malapit sa bintana na nakatanaw sa may swimming pool namin. Iniisip ko kasi ang taong nakita ko sa lobby ng opisina ni James. Dalawang beses ko na siyang nakikita pero kapag nililingon kong muli ay nawawala na ito. Pamilyar ang mukha niya. Kamukha siya ni Ava, yung dating accounts manager ni James sa kumpanya na nahatulan ng pagkabilango dahil sa tangkang pagpatay sa akin noon. Alam kong siya iyon! Wala lang siyang make-up.Nakalaya na ba siya? How long has it
Chapter 228 – Congrats! Matagal bago ako nakatulog ng kakaisip sa panaginip ni JJ. May sixth sense ba ang anak ko? Baka naman nagkataon lang! Pero hindi bale, mag-iingat na lang ako. Buong linggo kong inoobserbahan si JJ subalit tila nakalimutan na niya ang kanyang panaginip. Weekend na naman bukas, saan ko kaya dadalhin ang mga anak ko para mamasyal? Dahil malalim ang aking iniisip, hindi ko namalayan ang pagpasok ni Carla. “Boss George! May dumating na imbitasyon mula sa Anvil Awards. Ang kumpanya natin ang napili bilang Top 3 Advertsing Agency ng taon. Isa pa tatangap din tayo ng Silver Anvil for Marketing and Brand Communication para sa ating McDonald's at Unilever campaign!” pagbabalita ni Carla habang inaabot niya sa akin ang imbitasyon. “Tiyak kong matutuwa si Papa at ang Board of Directors sa award na ito!” excited na sabi ko kay Carla. “Gumawa ka ng Memo at i-announce mo sa buong office ang mga matatangap nating award! Sa ikalawang linggo pa naman ang awards night kay
Chapter 227 – Premonisyon.“Ahhhhh.....George!” Napanukso ka!” ungol ni James at tinulak niya ako pahiga sa kama.Pilit kong hinuhubad ang suot niyang t-shirt. Samantalang inaalis din ni James ang blouse at bra na suot ko. Kasalukuyang naglalampungan kami ni James sa kama ng kumatok si Jorgie. Kapwa kami nagulantang, biglang napatayo at agad na nagsuot ng pang-itaas.“Mommy, can we go inside already?” tanong ni JJ.“Okay, son! Come on in!” sabi ni James.Nanood muna kami ng Netflix bago nakatulog ang mga bata. As usual nasa gitna kami nakapuwesto ni James at nasa magkabilang gilid namin sina JJ at Jorgie. Hatinggabi na ng nagulantang kami ni James. “Mommy!!! Mommy! Don't die Mommy!” umiiyak na sigaw ni JJ habang nagwawala ito sa sahig.Agad namang ginising ni James ang panganay at pinainom ng tubig. Iyak pa rin ng iyak si JJ na hindi makalimutan ang napanaginipan. Niyakap ko ito para kumalma. “JJ, it's just a dream! Mommy is here!” pag-alo ko sa kanya. Subali't tila totoo ang n
Chapter 226 - May Kulang Pa?Sa bahay na namin ni James ako umuuwi ngayon dahil araw-araw ay hinahatid at sinusundo niya ako sa opisina. Hindi ko na tuloy nagagamit ang Benz at big bike ko kaya pinakuha ko ang mga ito kay James sa garahe ng condo ko. Ayaw talaga akong mawala sa kanyang paningin kaya parang nasasakal na ako. Hatid, sundo. Bahay, opisina. Ganyan na ang ruta ko ngayon. Nakakasakal!Patuloy ang paglago ng advertising agency namin. Ngayon kabilang na ito sa Top 5 Advertising Agency sa Pilipinas sa loob lamang ng tatlong taon mula ng hawakan ko ito bilang CEO. Magkapareho na kami ngayon ng antas ng kumpanya ni James. Pero bakit ganun? Successful in careers but not in love? Ginagawa na lahat ni James ang lahat para ma win ako! Nililigawan niya ako, Attentive na siya sa akin at sa mga anak namin. Binibigay niya lahat ng pangngangailagan namin. Bakit parang may kulang pa? Hindi kaya ako ang may diperensya?Hayyysstt! Kailangan yata magpa-counselling ako sa isang psychia