EP.33 เชียงใหม่

หลายสัปดาห์ต่อมา

ในมื้อเย็นมื้อหนึ่งสิงโตพูดขึ้น

“พี่อาจจะต้องย้ายที่ทำงานไปดูแลโปรเจกต์ที่เชียงใหม่ปีนึง แต่พี่ไม่อยากไปถ้าหนูไม่โอเค”

กวางเงียบ

คำว่า “ย้าย” ฟังดูเหมือนการจากลาแต่ครั้งนี้มันต่างออกไปเพราะเขา “ถามความรู้สึก” แทนที่จะ “ตัดสินใจแทน”

เธอเงียบอยู่นานก่อนจะพูดขึ้นอย่างแน่วแน่

“หนูสมัครเรียนต่อโทไว้ที่เชียงใหม่พอดีค่ะ…ถ้าเราได้ไปพร้อมกัน…ก็ไปด้วยกันนะคะพี่สิงโต”

เขานิ่งไปนาน

ก่อนที่รอยยิ้มบางๆจะผุดขึ้นบนหน้าเขา รอยยิ้มที่กวางเคยไม่เคยเห็นเมื่อก่อน รอยยิ้มที่ไม่ได้ซ่อนอะไรไว้ข้างในอีกแล้ว

“ไปด้วยกัน…” เขาวางช้อนลงแล้วเอื้อมมือมากุมมือเธอไม่ใช่เพราะอยากดึงเธอไว้แต่เพราะอยากเดินไปพร้อมกัน

พวกเขาไม่ได้รีบ ไม่ได้วางแผนถึงอนาคตสิบปีข้างหน้า ไม่ได้สัญญาว่าจะไม่มีวันมีใครเจ็บอีกแต่พวกเขาเลือก…ที่จะ “เรียนรู้” ที่จะ “ให้อภัย”

และสำคัญที่สุดเลือกที่จะ “รักกัน” ทีละวัน…แบบที่ไม่มีเงาของใคร หรือแผลเก่าใดมาบดบังอีก

เชียงใหม่

สิงโตขับรถขึ้นเขาช้าๆมืออีกข้างวางบนตักของกวางที่นั่งข้างๆ กวางหลับตาพิงกระจกข้างแก้มมีแสงแดดอ่อนของเช้าในอ้อมแขนของเขาเธอดูเล็ก และ…เปราะบาง แต่ในแววตาของเธอกลับม