Kwarenta'y dos

Tahimik si Florence hanggang pagbalik namin ng office, lately para itong laging malungkot, alam ko na okay naman si Angel ang ang papa niya, at okay na din sila nito.

Hindi ko alam bakit, pero lagi siyang malungkot, and it's bothering me. And everytime na itatanong ko dito lagi niyang sinasabi na okay lang siya.

Iniisip ko kung paano papagaanin ang pakiramdam nito, why are so so concern, sabi ng isang parte ng isip ko, napailing na lang ako.

Tinatap ko yung lamesa ko, at sumilip sa maliit ng space so office ko kung saan makikita ko si Florence.

Nakakailang butong hininga ito at babalik ulit sa ginagawa niya, tumayo ako at lumabas.

Napatayo ito ng makita ako "Sir" bati nito sa akin nagtataka siguro ito.

"Let's go" pag aaya ko dito, napakunot noo lang ito pero, sumunod na lang sa akin.

Bumaba kami at dumeretso sa parking lot, "San po tayo pupunta?" tanong nito sa akin, nagtataka siguro sa pag aaya, pero tumingin ako at tumipid ma ngumiti, nagulat pa ito at biglang namula ang mukha nito,