CHAPTER 4

PINAIKOT-IKOT NIYA ang baril sa kamay niya at kita ko ang malademonyong ngisi niya na para bang nasasarapan siya sa ginagawa niya at parang natutuwa na nakikita kaming umiiyak. Parang naglalaro lang siya ng simpleng laro base sa reaksyon ng mukha niya.

Anong klaseng tao siya?

Nilapitan niya ang isa pang babae, maganda rin ito, at mukha siyang model. Mahigpit siyang hinawakan ng lalaki dahilan para mapasigaw siya.  Niyakap niya ang lalaki, ngunit agad nitong itinulak ang babae palayo sa kanya dahilan para mauntog ang ulo nito sa sahig.

"Please, set me free! I'm so sorry! Kung ano man ang nagawa ko sa 'yo that time, please sorry. Hindi na ako magpapakita sa 'yo, j-just set me free, please?" Hinawakan ng babae ang mukha ng lalaki. Mabilis niya 'tong hinawi kaya nasubsob ang babae sa sahig.

"You're ugly." Panlalait niya sa babae at nanggigigil niyang hinablot ang braso niya at sinabunutan. "You know? Your father owes me. Not a thing and not f*cking money! But lives! He hurt my mom, and he brutally killed my father! I shall do the same as he did, now I want you to say farewell words for your useless and brainless father."

Sobra naman siya! Naiiyak na ako sa mga sinasabi niya! Kahit 'yung mga taong walang kalaban-laban dinadamay niya!

Gaano ba kalala ang kasalanan ng mga taong sinasabi niya sa kanya?

Namilog ang mata ko nang may isang lalaking pumasok na may dala-dalang camera.

Gagawa ba sila ng video sa kademonyohang ginagawa nila?!

Mga walang puso! Nakakainis sila!

"'Wag! Please! Wala akong kinalaman sa nangyari. Pakawalan mo ako."

Ngumiti lang ng matamis ang lalaking may hawak sa kanya, in the second time he did the same way as how he raped the girl before.

Kinagat niya ang bawat parte ng leeg niya na naging sanhi para magka-sugat habang umaagos ang kakarampot na dugo na nanggangaling sa kagat.

"Demonyo!" mahinang sigaw ko na ako lang ang nakarinig.

Hindi ko kayang panoorin ang ginagawa niya kaya pumikit ako ng mariin para maiwasan na matuklasan ang nakakakilabot nilang galaw. Tahimik lang akong umiyak, alam kong gagawin niya rin ito sa akin pagkatapos nila.

Malaking kasalanan ito! Deserve niyang mabulok sa kulungan o mahatulan ng death penalty! I hope that karma will slap him, para mabayaran niya ang ginawa niya!Abuso 'to para sa kababaihan at pinapatay niya pa!

Nagdadasal ako na sana may magligtas sa amin dahil ayoko pang mamatay. Ayoko pang iwan ang mga mahal ko sa buhay, hindi ko pa naipapakita ang mga kaya kong gawin.

Sana may tumulong sa amin sa ganitong sitwasyon...

Inihagis niya ang babae sa kama na puno ng dugo at itinali niya ng mahigpit ang katawan niya.

Hinila ng lalaki ang mga binti ng babae at ibinuka ito ng husto.  Nanlaki ang mga mata ko.

Hindi! Hindi! Hindi ito nangyayari!

Itinutok lang niya ang baril sa parte ng kanyang kaselanan!

Kitang-kita namin kung paano niya pilit pinasok ang baril sa ari niya.

Sobrang sakit... Ramdam ko ang sakit niya!

Sinabayan ko ang malakas niyang paghagulgol dahil naaawa ako.

Kahit kami, napapasigaw, nasasaktan din sa nararanasan niya. Sobrang pangingilabot ang naramdaman ko, parang sa akin niya ginagawa 'yon.

Dahil sa kabrutalan niyang ginawa, lumabas ang bala sa may bandang pusod ng babae na naging dahilan ng pagkamatay niya.

"Rudy, my axe," dinig kong utos nya sa may hawak na camera. I gulped hard. Teka, aanhin niya 'yung axe?

Napausog ako sa kinauupuan ko ngayon. Huwag niyang sabihing...

"NO! STOP IT!"

"Please, don't do it! Maawa ka sa kanya! No!"

"Ah! O.M.G!"

Napasigaw ako sa ginawa niya at hindi mapigilan ang hindi magwala sa pwesto ko.

He just cut her into pieces na para lang isang hayop!

Her organs were scattered all over the room. Iniisip ko na sana panaginip na lang 'to...

Hindi 'to totoo, hindi 'to totoo!

"Finally, 1 point for Sandoval, hmm who's the next?" Masaya niya pang sabi.

Na naman!? Ano ang sinabi niya?  Gusto niya pang may susunod? Totoo ba 'to?!  Papatayin niya kaming lahat?  SA GANUNG PARAAN? Hindi siya tao!

Mas gustuhin ko pang patayin ako sa bugbog kaysa rito!

Sana may superhero na nag-eexist sa mundong ito, at gusto kong patayin ng bayaning 'yon ang demonyong 'to.

Sana siya na lang ang mamatay! Sana siya na lang ang pinapahirapan! Bagay na bagay siyang mapunta sa impyerno.

Kung kaya ko lang sana siyang labanan, papatayin ko rin siya!

Inikot niya ang kanyang mga mata sa paligid at biglang huminto ang kanyang mga tingin sa akin. Hindi ko napigilan ang mangamba.

Ako na ba ang isusunod niya?

Hindi maaari!

"Hey, you!" Itinuro niya ako. Nag-iwas ako ng tingin at kumapit sa paa mesa na abot ng kamay ko.

Hindi na ako nakagalaw at malalim na paghinga ang nagagawa ko.

Ayaw ko siyang tingnan.

Ang pagtingin sa kanya ay gusto kong makita siyang namamatay, at ang pagtingin sa kanya ay nakaramdam ako ng kilabot.

Sa buong buhay ko, ito ang pinakamasamang natuklasan ko at mararanasan ko. Para akong binubuhusan ng sobrang lamig na tubig.

Parang sa palagay ko ay parang wala na ako sa mundo, parang nasa impyerno ako at ang nagmimistulang demonyo na pumapatay ay ang lalaking 'to.

Nagdasal ako ng maraming beses sa isip ko.

Nagsisisi ako na pumunta pa ako sa gawi nila. Nagsisisi ako na sinundan ko ang gusto ng kuryosidad ko at nagdala sa akin sa ganitong sitwasyon.

"Come here!" Tumaas ang kanyang boses senyales na nagagalit na siya.  Hindi na ako nag-abalang lumipat sa pwesto ko.

Mas lalo lang akong natatakot at kinakabahan dahil sa sigaw niya at hindi ko alam kung ano ang gagawin niya sa akin kung paanong uri niya ako sasaktan. Iisipin ko pa lang na sasaktan niya ako, hindi ko na kaya. Kahit na nagtatalo at nasasaktan ako ni mama, hindi naman sa ganitong paraan.

"I said, come here!" Isinarado niya ang kamao niya at nagsilabasan ang mga ugat niya. "Don't let me force you."

Umiyak ako at napapikit ng matagal.  Dahan dahan akong lumapit sa kanya.  Hindi ko maihakbang ang mga paa ko dahil sa kahinaan. Mabagal akong tumingala. Hindi ko kayang tingnan ang sahig, para kaming nasa ilog at dugo ay ang tubig.

Pakiramdam ko putlang-putla na ako.

Halos mailabas ko lahat ng kinain ko dahil sa amoy ng kwarto.

Pwersahan niyang hinablot ang buhok ko at pakiramdam ko ay nawala ang anit ko. Nakaramdam ako ng matinding sakit ang buong balat ko sa ulo.

"Kapag sinabi kong pumunta ka rito, pumunta ka rito! 'Wag mo akong artehan!" May diin at galit niyang sabi at hinigpitan ang pagkakasabunot sa akin.

Ang sakit!

Nanghina ako lalo!

Puwede niya naman kasi akong panggigilan, 'wag lang sana sa buhok dahil ang sakit! Palibhasa hindi niya naman alam ang pakiramdam.

Pakiramdam ko dumudugo na 'yung ulo ko sa ginagawa niya. Bumabaon din ang kuko niya sa ulo ko na nagpapadagdag ng sakit.

"Please, pakawalan mo na ako wala naman akong ginagawang masama, eh. Gagawin ko lahat ang gusto mo, please 'wag mo lang akong saktan." I begged while crying, he just smirked and looked at the bed at ibinalik niya ang tingin niya sa akin.

"Can you make me satisfied..." Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, "from your body?" Nag-iwas ako ng tingin at umiling ng ilang beses.

Bigla niya akong hinagis sa kama. Buong katawan ko nangingilabot dahil natamaan ko ang durog na katawan ng isang babaeng pinatay niya.

Hinablot niya ang baril sa sahig at itinutok niya ito sa noo ko. Isinarado ko ng madiin ang mata ko.

Hindi ko kaya pang mamatay! Please, sana iligtas niyo po ako sa demonyong 'to!

"P-Please, don't do this." Hinawakan ko ang kamay niya kahit punong-puno ito ng dugo. Nagbigay ako ng maraming halik kahit nalalasahan ko na ang dugo, pero hindi na 'yon mahalaga.

Sana hindi niya ako saktan.

Mabilis niyang inagaw ang kamay niya. Inilapit niya ang kanyang mukha. Ngumisi siya na parang may balak ito na iputok nga ang baril dahil narinig kong kinasa niya ito.

"A-Ayoko pang mamatay..." paghagulgol ko.

"But I wanna see you...dying," sagot niya, napakagat na lang ako ng labi, hirap na hirap sa paghinga.

Pumikit ako at hinintay na lang ang pagsabog ng ulo ko. Napakapit ako sa tali. Tumulo ang luha ko pababa sa leeg ko.

Ano kaya ang mararamdaman ko kapag nabaril ako?

Ano ang mangyayari kapag namatay ako?

Ilang segundo ang nakakalipas nang wala akong maramdaman na bala na tumama sa akin.

Tinititigan niya ako kaya't umiwas ako sa kanya.

Hindi ko kayang titigan ang asul niyang mga mata. Parang hinuhubaran niya ako.

Bigla niya akong hinatak sabay pinaupo. Lumuhod din siya gamit ang isa niyang paa sa kama para mapantayan ako. Ngumisi naman siya ng malademonyo. Napalunok ako at sinusundan ang mukha niya bawat paglikot niya.

"You're beautiful," sabi niya habang hinahaplos niya ang pisngi ko. Agad kong iniiwas ang mukha ko, pero pinilit niya pa rin akong iniharap sa kanya. "But looks like you are the one who will destroy my plans, so I shouldn't spare you."

Wala akong kinalaman sa nangyayari sa buhay niya bukod sa pagiging demonyito niya, bakit niya ako kailangang idamay!?

Binaba naman niya ang kamay niya papuntang dibdib ko. Bigla niya itong hinimas kaya hindi ko siya maiwasang sampalin siya gamit ng dalawang sarado na nga palad ko kahit nakatali ako.

"Bastos!" Malalalim ang paghinga ko dahil sa kaba. Pero agad kong tinakpan ng dalawang kamay ko ang bibig ko dahil para bang nag-aapoy siya bigla sa galit.

Aksidenteng nasampal ko siya...

Binastos niya ako in the first place.  Walang nagtangkang hawakan ang mga sensitibo ko.

"S-Sorry p-po, nabigla lang po ako—"

Ginantihan niya rin ako nang malakas na sampal. Hindi lang isa o dalawa ngunit tatlong beses niya akong sinampal kaya feeling ko natanggalan ako ng pisngi.

"Good grief!"

"MISTER, PLEASE, DON'T HURT HER!" Sigaw ng mga babaeng nasa likuran niya.

Nakaramdam ako ng sobrang panghihina at nahahalikan ko na ngayon ang sahig. Nagawa niya akong mapatalsik sa kama gamit ng pananampal niya. Mas masakit pa ang sampal na 'to ngayon kaysa kanina. Konting sampal na lang talaga at mababalian na ako ng leeg.

"No one even dares to slap me, woman, just you. Now, you'll regret what you did," malamig niyang sabi.

Naramdaman kong nagsitayuan ang mga balahibo ko.

Napakapit ako sa laylayan ng damit ko. Nakikita ko na nanginginig ang kamay ko at nararamdaman ko ang pagnginig ng pang-ibabang labi ko.

"Stand up. I don't want to see anyone dramatic in front of me. I want you to do something, lick all the blood on the floor and make it polish with your mouth."

Isinarado ko ang mga kamao ko.

Anong akala niya sa akin? Tanga na susunod sa inuutos niya? Ulol siya Kahit patayin niya ako hinding-hindi ako titikim ng dugo ng tao. Hindi ako katulad niya. Hindi ako hayop o demonyong katulad niya.

Hinarap ko siya na may matalim na titig. Mas mabuti pa sigurong sagutin ko siya, 'yun din ang patutunguhan ko, papatayin niya rin ako. Edi labanan na lang siya.

"Bakit hindi ikaw ang gumawa? Wala ka bang sariling bibig?" Ginaya ko rin siya sa paraang pananalita niya. Binigyan ko rin siya ng malalamig na tingin, kahit ang totoo ay may takot pa ring natitira sa akin. "At isa pa, tao ako, hindi ako hayop na tulad mo. Isa kang demonyo, wala kang puso."

"Nice, sumasagot, matapang," nakangisi niyang sabi at pinalakpak pa ang kamay niya. Sa ikalawang pagkakataon, itinutok niya ang baril niya. Hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko.

"Sige patayin mo na ako!" Mapanghamon kong utos sa kanya. Ngumisi naman siya, nilapitan niya ako at hinawakan ako ng mahigpit sa panga.

"Not yet, I'm going to torture you first, I want you to feel that I'm going to take your life little by little. Maybe it's unfair if you just die from a bullet, right? While the others have their bodies torn to pieces," Tinulak ko siya gamit ang katawan ko para bitawan ang pagkakahawak niya sa akin.

Kumuha ako ng isang gamit na nandito sa sahig at kahit hirap kong naigalaw ang kamay ko, inihagis sa kanya, pero lahat ng nababato ko ay nasasalo lang niya gamit ng isang kamay.

"Patayin mo na ako! Ano pa bang hinihintay mo?!" nanggigil na sigaw ko sa kanya.

Naririnig ko ang mga iyak ng mga kasama ko na nandito. Nasa gilid sila at magkayakap, mukhang takot na takot sila.

"Ako na lang patayin mo at pakawalan mo na sila!"

Pumalakpak ulit siya at tumawa na may pagkasarkastiko.

"Are you sure?" Hindi ako nakasagot. "Are you sure that you want to die? Do you think, if I wanted to kill you, shouldn't it be earlier?"

Parang bigla kong na-realize na ayoko pang mamatay, nakalimutan ko na takot na pala ako.

"Do you think kapag pinatay kita nasisiguro mo bang ligtas sila?"

May punto siya.

"Bakit naman iisipin ko 'yon. Demonyo ka kaya idadamay mo lahat!" Tumawa naman siya sa pagsinghwl ko.

"I am aware," lumapit siya sakin, pinadausdos niya 'yung kamay niya sa pisngi ko. Amoy na amoy ko ang kanyang hininga na napakabango. "I will just make you do one thing, so easy, and the bonus is you can continue your life without hurting by my hands." Hinawi niya ang buhok ko na nakaharang sa pisngi ko. "Hindi kita kilala kaya walang dahilan para madamay ka pa. Para may silbi ka, pretend to be my fiancé to make my ex-girlfriend jealous and to convince my stupid uncle not to arrange a fake marriage with his pet snake."

Ano raw?!

"Patayin mo na lang ako, mas mabuti pa 'yon!" Galit kong sigaw sa kanya.

Umiling-iling naman siya, hindi pa rin nawawala ang pag-ngisi niya na tila ba'y parang isang biro lang ang ginagawa niya.

"You wanted me to kill you but you're pushing me back? Are you acting as if you can beat me? Tapang-tapangan?" Ngumisi siya. Dinausdos niya palalim ang tingin niya. "I'm impressed." Patuloy akong umaatras. "Pakikinabangan kita. I mentioned that I am looking for an instant fiancé, right? So I want you to do it. I'm choosing you."

Sarcastiko din akong natawa.

Ano? Pinipili niya ako para maging fake fiancé niya? Nagbibiro ba siya?  Ayoko nang makita ang mukha niya.  Kahit siya pa ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo, pangit pa rin siya sa paningin ko!

"Ayoko. Patayin mo na lang ako, mas maganda pa siguro 'yon kaysa makasama ka." Bigla namang nagseryoso ang mukha niya.

"Sa lahat ng pinahirapan ko, ikaw lang ang nagmamatapang sa harap ko. I don't know who you are, but if you didn't accept the favor I want you to..." bigla niyang hinablot ang baril niya.