I slowly opened my eyes, confused as to where I was. I looked around and realized that I was in the hospital."Thanks God, you're awake now." My eyes saw Chelsea. Sa kaniyang bandang likuran ay si Dylan. "M-My baby? What happened to my baby?" She came closer and took my hand. Nanatili siyang tahimik. Hinawakan ko ang aking bandang tiyan. "Chelsea, speak up! I am asking you! Ayos lang ang baby ko hindi ba?" Nagkatinginan sila ni Dylan. Pinilit ko umupo ngunit pinigilan ako ni Chelsea."Ano ba?! Bakit hindi niyo ako sinasagot?" Napatitig ako kay Chelsea ng biglaan na lamang siyang humikbi. Nang tingnan ko si Dylan ay nag-iwas siya sa akin ng tingin."D-Dianna... Wala na ang baby mo." Inalis ko ang kamay ni Chelsea sa akin."Paanong wala?" I tried to get out from the bed but my legs wouldn't cooperate. Pakiramdam ko ay nanghihina ako ng sobra."Dianna, you have to calm down..." I saw Dylan trying to take me from Chelsea's grasp but I pushed him off."Kumalma? Kailangan ko malaman na li
Its been one week, I hired some men so that Lucas can't go near me. As the sun sink on the horizon ay walked towards the door next to my room.Inikot ko ang aking paningin sa loob ng kwarto. It's really beautiful, with some toys around. I smiled painfully as I picked one of the stuffed animal from the cribs and hugged it tightly. Nag-umpisa akong mapahikbi. Akala ko ay dito namin sa bahay na ito tutuparin ang isa sa mga pangarap namin na magkaroon ng masaya na pamilya, ngunit dito ko pala mararamdaman ang pinaka-masakit na parte ng aking buhay. Bagama't nanghihina ang aking tuhod ay naglakad ako palabas ng kwarto, habang yakap pa rin ang stuffed toy. Tulala ako ng umakyat sa pinakataas ng aming bahay at mula rito ay tiningala ko ang kalangitan na madilim na."Susunod sa iyo si Mommy, baby...""Just wait me for a while please..." Nakangiti ngunit umiiyak ko na sabi at saka ko itinutungtong ang aking mga paa sa may railings dito. Pumikit ako kasabay ng aking pagluha. Masaya na ako na
When I got close to him, our eyes briefly met. His look used to make me feel warm, but now all it did was evoke a mix of melancholy and rage in me. And he had the gall to look at me like that after cheating on me and being the reason why I lost our unborn child. That fucking son of a bitch."Dianna..." Tumayo siya mula sa kaniyang pagkakaupo. May ngiti sa kaniyang labi ng akma na yayakapin niya ako ngunit iniharang ko ang aking mga kamay."Don't you dare, Mr. Rodriguez." Naglaho ang ngiti sa kaniyang labi. "Hindi ako pumunta rito para maramdam ang yakap ng isang demonyo." Umawang ang kaniyang labi. "Ma'am? Okay na po?" Tumango ako sa may ari ng restaurant na ito."Follow me," malamig na sambit ko at saka siya nilampasan. Naglakad patungo sa isang private room. "We are fine here. Thank you.""You're welcome, Ma'am!" The tension was evident as we sat down. Ramdam ko na hindi na siya ang Lucas na aking minahal. Marami na talaga nagbago sa kaniya at marami rin naman akong babaguhin sa
I couldn't help but cast a quick glance at the desk where we had once discussed our dreams as I left. It had become a symbol of failed dreams and broken hearts."Goodbye, Lucas. And wait for my revenge."Sa gitna ng aking magkasalungat na emosyon, hindi ko maiwasang makaramdam ng pag-asa habang nakaupo ako sa tapat ng aking abogado na si Mr. Sebastian. Alam ko na isa siya sa pinakamagaling na lawyer ng aming pamilya. I'm sure that he's the one I needed to make the annulment procedure to move forward quickly, and I am aware that he had been working nonstop to make it happen."Mr. Sebastian," pagsisimula ko, ang aking mga kamay ay pirmi na magkasalikop sa ibabaw ng lamesa."I really appreciate all what you are doing. But like what I've told you, as swiftly as possible, this annulment must proceed without issue. I want to cut ties totally with my fucking husband, therefore I must.""Alam na ba ito ng pamilya mo, Dianna?" Bumagsak ang aking tingin. Nagkaroon ng paga-alinlangan ang aking
I entered the opulent office, which smelled like leather-bound volumes and had oak furniture. Each step I took was echoed by the polished marble floors. I couldn't believe I had returned to Pangasinan and had agreed to take on the position of CEO of the business that was in my family for many years.Malalim akong napabuntong hininga ng tunguin ko ang daan patungo sa conference room. Naalala ko pa nang huli akong makatungtong sa kompanya na ito. Bata pa ako noon, sapagkat palagi ko iniiwasan ang kagustuhan nina Mama at Papa na ako ang magmana nito at magpatakbo. Masasabi ko rin na malaki ang parte sa akin ang nahihiya sa aking magulang, dahil mas pinili ko unahin ang aking kasiyahan ang mga pangarap. Kung nalaman ko lang na hahantong sa ganito ang relasyon namin ni Lucas, una pa lamang sana ay hindi ko na ibinuhos sa kaniya lahat ng aking oras at yaman.The big windows in the room looked out onto greenery beyond, bathing the space in the gentle glow of early sunlight. I inhaled deeply
"Ano pangalan niya?" tanong ko kina Dave at Chelsea. "Precious," sambit ni Chelsea. She was beaming with joy, the love of motherhood shining in her eyes."Ang ganda naman talaga," pagpuri ko sa kaniyang baby. "Kanino kaya nagmana? Parang hindi naman kay Chelsea.""Shut up, Dylan. Kahit naman mukhang mas kamukha niya ang Papa niya, tiyak ako na one hundred percent, dugo ko ang nagwagi, kaya ganito siya kaganda. Hindi ba mahal?""Hmm, sa ngayon ay papayag ako." Nagtawanan sila. "Pero ang sobrang saya ko talaga. Iba rin pala talaga ang pakiramdam lalo na at nakikita ko na siya at nahahagkan." Despite my pain, I forced a smile. While I truly rejoiced for Chelsea, her remarks stung me to the core. My husband's iaffair had cause me a miscarriage, prevented me from having the child I had yearned for, and I couldn't help but think back on that. Ang sugat na mayroon ako ng dahil dito ay hindi na yata maghihilom pa, at tuwing naaalala ko ito ay mas tumitindi ang galit ko para sa kaniya."S-S
We then expose his immoral conduct to the media, to the rest of his company partners, and to the entire globe, striking where it hurts the most," I said in a low, calculated voice. Sisiguraduhin ko na lahat na malalaman ng lahat kung gaano siya kawalang-kwenta na CEO.The night is cold and silent as I poured another wine on my glass. I'm in my work room, with the lights dimmed but not completely off. A small desk lamp hangs above my head, illuminating an old notebook where I put my initial revenge plan. "It's really funny how I once love you dearly, Lucas. Pero heto ako ngayon nagpla-plano kung paano kita pababagsakin," bulong ko at saka sumiim muli sa alak. Ilang sandali lamang ay natagpuan ko ang aking sarili na nakatitig sa litrato ni Lucas kasama ang kaniyang kabit at anak. Walang araw na hindi ako nasasaktan tuwing naaalala ko ang sitwasyon kung saan nakita ko mismo sa aking mata na may ginagawa silang kalaswaan. Nang mga araw na iyon ay parang gumuho ang aking mundo at tinapa
I knew it was time as I kept staring at the computer screen, which cast an eerie light of blue in the dark room with its glow. Ito ang oras ng una kong hakbang para sa aking paghihiganti sa lalaki na dinurog ako ng sobra. Kung inaakala niya na hahayaan ko na lang ang lahat ng nangyari ay nagkakamali siya, dahil gagamitin ko ang mga nalaman ko sa kaniyang kompanya para unti-unti siyang pabagsakin.I was going to make use of the details I had obtained as a weapon tonight to get back at him. I signed into the anonymous email account I had created just for this purpose with shaky fingers. Itinipa ko sa subject ng email ang mga salitang... 'Walang Lihim Na Hindi Nabubunyag'As I connected the files holding all the damaging information—the unpaid debts, the fraudulent loans, and the approaching bankruptcy, a smirked form on my lips. Kung inaakala ni Lucas na mananatili ang baho ng kaniyang kompanya sa loob nito ay nagkakamali siya. Hindi ako papayag na pati ang iba pa niyang kasamahan sa tr