Epilogue

Hindi ko alam ang eksakto na aking mararamdaman. Basa ang aking mga pisngi ng ihinto ko ang aking kotse sa garahe ng bahay. Matagal-tagal pa bago ako lumabas dito dahil hanggang ngayon pakiramdam ko ay pinagbagsakan ako ng langit at lupa.

Napahilamos ako sa aking mukha. Hindi ko mapigilan na maiyak lalo na at tuluyan na nga nawala sa akin si Dylan, ni hindi niya man lang nalaman na magkakaroon na kami ng anak na dalawa.

Alam ko na kasalanan ko ang lahat kung bakit siya nakipaghiwalay sa akin. I can't blame him for that. Kahit na gusto ko man siya sundan sa Hongkong ay ayoko na maging makasarili na naman ako. Marahil mas makakabuti nga kung malayo muna siya sa akin para hindi na rin siya masaktan pa.

Bagsak ang aking mga balikat ng humakbang ako sa harap ng pintuan ng bahay. Binuksan ko ito, pagkatapos ay pinindot ang switch ng ilaw. Namilog ang aking mga mata, umawang ang aking labi at nanginig itong muli ng makita ko kung sino ang lalaki na nakatayo roon, may hawak na mga bulaklak,