Hindi ko alam ang eksakto na aking mararamdaman. Basa ang aking mga pisngi ng ihinto ko ang aking kotse sa garahe ng bahay. Matagal-tagal pa bago ako lumabas dito dahil hanggang ngayon pakiramdam ko ay pinagbagsakan ako ng langit at lupa. Napahilamos ako sa aking mukha. Hindi ko mapigilan na maiyak lalo na at tuluyan na nga nawala sa akin si Dylan, ni hindi niya man lang nalaman na magkakaroon na kami ng anak na dalawa.Alam ko na kasalanan ko ang lahat kung bakit siya nakipaghiwalay sa akin. I can't blame him for that. Kahit na gusto ko man siya sundan sa Hongkong ay ayoko na maging makasarili na naman ako. Marahil mas makakabuti nga kung malayo muna siya sa akin para hindi na rin siya masaktan pa. Bagsak ang aking mga balikat ng humakbang ako sa harap ng pintuan ng bahay. Binuksan ko ito, pagkatapos ay pinindot ang switch ng ilaw. Namilog ang aking mga mata, umawang ang aking labi at nanginig itong muli ng makita ko kung sino ang lalaki na nakatayo roon, may hawak na mga bulaklak,
I saw how the sun sink already on the horizon from the front window of their home. In our fancy living room I sat on the couch with my feet dangling over the armrest, a glass of wine in my hand and a book propped up against my legs to keep my company. I loved the view from this spot because it was such a lovely one that took my mind off all the shit that had been going down lately.Mas naramdaman ko ang pagbigat ng aking damdamin ng dumapo ang aking tingin kay Lucas. His eyes was fixed on the laptop in front of him. His fingers were flying across the keys with a speed with his brows furrowed in concentration. His hair was tousled messily from where he’d run his hand through it repeatedly, hanggang sa naisipan ko ng magsalita. "Lucas," halos pabulong ko lamang na nabigkas ang kaniyang pangalan."I have an idea... can we go out of town next weekend? You know, get some time away," "Para magkaroon na rin tayo ulit ng bonding. Just to at least get some fresh air? Away from stressful wor
Nagmamadali ko na kinuha ang aking mga gamit at saka ako sumunod kay Lucas sakto na kakapasok lang sa kaniyang sasakyan. "Honey, sandali!" Habol ko ang aking hininga ng huminto ako. Magsasalita pa lamang sana ako muli ng maunahan niya na ako. "Dianna, siya nga pala...""Hindi kita maihahatid ngayon dahil may importante pa ako na kailangan puntahan.""H-Ha? Pwede mo naman ako idaan katulad ng ginagawa mo dati o kahit unahin mo na iyan, tutal ay hindi naman ako nagmamadali." Hinilot niya ang kaniyang sintido at sandali niyang inalis ang kaniyang mga braso na nakapatong na sa manebela ng kotse."Dianna, you have your own car. You're just putting me into hassle. It's not bad to drive yourself sometimes," he said when he opened her mouth as if to protest again.Bumagsak ang aking tingin, napa-atras ang aking mga paa mula sa kaniyang kotse. Umasta ako na tila hindi nasaktan. "Ah, you're right! That's actually a good idea. Matagal na nga rin pala simula noong sa iyo ako sumasabay dahil mas
The sun dance on the curtain on our kitchen 's window, and its golden rays shine in the room as if it were an open day. The scent of fresh flowers fills the entire house, the air is fragrant with their sweet fragrance, the birds chirp happily outside of our windows. I put the apron on my body as I move around the kitchen. I'm humming while I prepare breakfast. It's something that I do for him most of the time. Sandali ko na tiningnan ang orasan na nakasabit sa ibabaw ng refrigerator, at napangiti ako dahil maaga pa naman, tiyak ko na maya-maya pa magiging si Lucas. Aminado ako na madalas nagpupuyat o nago-overtime si Lucas sa kaniyang trabaho, halos hindi ko na nga makita na naaalis ang tingin niya sa kaniyang laptop. Madalas hindi na rin kami nakakapagusap dahil nakakatulog na siya kaagad, kaya naman mas inaagahan ko pa ang aking gising para naman mapaghandaan ko siya ng umagahan. Hindi ko maiwasan na mapa-kanta habang nagluluto, tiyak ako na matutuwa na naman siya kapag bumungad
"Dianna, I am pregnant!" Hawak ko ang aking dibdib ng kumalabog ang pintuan ng aking opisina, kasabay ng pag-abot sa akin ni Chelsea ng isang pregnancy test na may positibo na resulta. Nanlaki ang aking mga mata."Oh my gosh! It's definitely a good news, Chelsea. Masaya ako para sa inyo ni Dave.""Congratulations!" dagdag ko pa at ibinalik sa kaniya ang pregnancy test. Natutuwa naman siyang umupo muna sa silya na nasa harapan ng aking table. "Alam na ba ni Dave?""Actually, hindi pa. Ngayon ko lang nalaman, at umiisip pa ako ng way para naman maging unique iyong pagsabi ko sa kaniya.""Iyong tipo na mai-iyak talaga siya kapag nalaman niya!" "Dianna, ang saya ko talaga. I mean, iba pala talaga sa pakiramdam kapag malalaman mo ng magiging Mommy ka na soon." I saw the glow on her face and smile. She was so happy, it's too obvious. Well, who wouldn't? "Tiyak ko naman na kahit sa paanong paraan mo iyan ibalita sa asawa mo ay abot langit ang magiging ngiti niya." Mas naging malawak pa an
He gentle stroke my back as I lay down in bed, holding me close. His lips move down to the crook of my neck as his hand moves up and down my bare thigh. "Oh, Lucas..." "I want to make you happy, Dianna. Gusto kitang bigyan ng anak." Ang malambot niya na labi ay patuloy na dinampian ang aking leeg, pababa sa aking dibdib. "You're so beautiful, honey." Umarko na ang aking katawan, nang mag-umpisa ko ng maramdaman ang 'kaniya' sa aking pagkababae. "It makes me want you even more." My fingers dig into his shoulders as his mouth presses against mine passionately. My heart races in a rush and I feel like crying out with happiness as he pushes me onto my back with a kiss so powerful. "Ohhh, L-Lucas..." Napapikit ako, kagat ko ang aking labi ng maramdaman ko na ang kaniyang kahabaan. Nanginginig ang aking katawan, habang nagpapatuloy siya sa kaniyang paggalaw ay hindi natatanggal ang labi niya sa ibabaw ng aking dibdib. Nagpalitan kami ng maiinit na halik at malalalim na ungol hanggang
"I-I'm sorry, Dianna." Huminto siya ay napaharap sa akin. Nangunot ang aking noo ng humakbang siyang muli palapit sa akin. "Sorry?""Dianna naman, please don't make it a big deal." Naramdaman ko ang pagbigat pa ng aking damdamin. "Huwag gawin na big deal? Lucas, it is a big deal! I can't believe you, for the first time hindi mo naalala ang birthday ko." Pinunasan ko ang luha sa aking pisngi. "Pasensya ka na, ma-drama ba ako masiyado kung sabihin ko na nasasaktan ako ngayon dahil nalimutan lang naman ng asawa ko iyong isa sa mga araw na mahalaga para sa akin?" Ibinaba niya ang bag at saka ako nilapitan, pagkatapos ay hinawakan at marahan niyang hinaplos ang aking mga kamay. "I'm sorry alright? Nawaglit lang talaga sa isipan ko dahil sa dami ng ginagawa ko sa trabaho ko." Nanginginig ang aking labi, gustuhin ko man na tanggapin agad ang kaniyang dahilan at hindi ko magawa dahil nasaktan niya na ako. "Trabaho mo lang ba talaga ang dahilan, ha, Lucas?" Napansin ko na natigilan siya, n
"May I know your name?" I already turned my back at him when I heard him asked that, causing me to face him again. "By the way, I'm Dylan. I am a new investors here at Rodriguez company," inilahad niya ang kaniyang kanan na kamay habang nagpapakilala sa akin. "Oh, so you are one of my husband's new co-worker then. I am her wife, Dianna," I also introduced myself with a soft smile, shaking his hand lightly."Wow! I am a bit disappointed. I thought you are my soulmate already." Sandali na napa-awang ang aking labi, ngunit kalaunan ay natawa na lamang sa kaniyang sinabi."Just kidding! It's really good to meet the beautiful wife of our boss." He flashed me another charming smile which made me blush lightly. "Thank you, I must admit, you are quite handsome yourself." He let go off my hand and chuckled."Well, I have to thank you for the compliment. I mean, I have always heard that you're quite the beauty. You know, kilala ko rin ang ama mo. He's an amazing CEO of one your company somewh