01 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก

01 

(บาดหมาง) 

***** 

"วะ..ว่ายังไงนะคะ..คุณแม่กับคุณพ่อหย่ากันแล้ว!" น้ำเสียงสั่นเครือของณิชาเอ่ยถามลภัสสร เธอไม่น่ากลับเข้ามาในบ้านหลังนี้เลย จะได้ไม่รู้ข่าวร้ายเช่นนี้ 

  "ชะ..ใช่..แม่กับพ่อโอเคลูก..เราตกลงแยกทางกันด้วยดีจ่ะ" ลภัสสรบอกณิชาด้วยรอยยิ้มเจือนนิดๆ เมื่อเห็นแววตาร้อนผ่าวของลูกสาวที่ใกล้จะร้องไห้ออกมาเต็มที 

  "เพราะอะไรคะ?.." 

  "แม่อยากให้ณิชาเข้าใจแม่กับพ่อนะลูก..วันพรุ่งนี้แม่จะขนของออกจากบ้าน"  

  "ณิชาพร้อมเข้าใจค่ะ แต่ณิชาอยากรู้ว่าเพราะอะไร คุณแม่กับคุณพ่อหย่ากันด้วยเหตุผลอะไร" ใบหน้าสวยพยายามกลั้นน้ำตาพลางถามคนเป็นแม่ออกมา 

  "แม่กับพ่อหมดรักกันแล้วลูก" ลภัสสรบอกแค่เหตุผลเพียงสั้นๆ แถมยังหลบแววตาแดงก่ำของลูกสาวตัวเองอีก แสดงว่านี่คงไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริง

  "ฮึก!..เหตุผลแค่นี้ใช่ไหมคะ?" ณิชาลุกพรวด ไม่อยากฟังอะไรจากปากคนเป็นแม่อีกแล้ว มือเล็กคว้ากระเป๋าที่เก็บเสื้อผ้ามาจากคอนโด หวังกลับบ้านมาอยู่กับพ่อแม่ แต่ตอนนี้เธอจะไม่กลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีกแล้ว 

  "ณิชา นั่นลูกจะเอากระเป๋าไปไหน?" ลภัสสรถามลูก ในสีหน้าตกใจ 

   "ต่อไปนี้ณิชาจะอยู่คอนโดค่ะ"  

   "ณิชาลูกต้องอยู่บ้านหลังนี้นะคะ..บ้านหลังนี้เป็นของลูก" 

  "...." ณิชามองหน้าลภัสสรนิ่งเงียบ มือเรียวเล็กปาดน้ำตาบนใบหน้า หันหลังสาวเท้าออกมาจากคฤหาสน์หรูที่อยู่มาตั้งแต่เกิด ในเมื่อบ้านหลังนี้ไม่มีความอบอุ่นอีกต่อไปแล้ว เธอจะอยู่ที่นี่ทำไม

  "ณิชาลูก!" เสียงลภัสสรตะโกนตามหลังมา  

   "...." ณิชาไม่แม้แต่จะกลับไปมองด้านหลัง  

  "คุณหนู..อย่าไปเลยนะคะ..ถ้าคุณหนูไม่อยู่บ้านหลังนี้..คุณผู้ชายก็.." ป้าแจ่มแม่บ้านคนเก่าแก่รีบมาขวางหน้าณิชาทันที 

  "ก็อะไรคะ..ป้าแจ่ม" ณิชาถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเครืออยู่ แค่นี้เธอก็เสียใจจะแย่แล้ว นี่ยังมีเรื่องแย่อะไรที่เธอยังไม่รู้อีกหรือ? 

  "ค่ะ..คุณผู้ชายกำลังจะแต่งงานใหม่ค่ะ"  

   "...." ณิชานิ่งอึ้ง เหมือนถูกของหนักฟาดหัว ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองสินะ พ่อเธอกำลังมีผู้หญิงคนใหม่ หรืออาจจะมีมานานแล้ว และพึ่งมาขอแม่ของเธอหย่า 

  "ตอนนี้คุณพ่ออยู่ไหนคะ..ณิชาต้องการคุยกับคุณพ่อเดี๋ยวนี้" น้ำเสียงโกรธจัดถามถึงคนเป็นพ่อ คอยดูเธอจะทำทุกวิถีทาง ให้ผู้หญิงคนใหม่ของพ่อเธอต้องทนไม่ได้! 

 

   @ร้านอาหารอิตาเลี่ยน 

"ตาธีร์..ทำหน้าขรึมเก่งจัง..คุณณัทพลเขาเป็นคนดีจริงๆนะ" อิงอรบอกหลานชายจอมขรึมที่นั่งกอดอก เขาไม่เห็นด้วยที่น้าของเขาจะแต่งงานใหม่อีกรอบ 

   "น้าอรแน่ใจแล้วใช่ไหมครับ..ว่าผู้ชายคนนี้ดีจริง" ประโยคเดิมถามแน่นย้ำอีกรอบ 

   "แน่ใจสิ..นี่เราถามคำถามนี้กับน้าบ่อยแล้วนะ" อิงอรระบายยิ้มหวานพูดออกมา กุนซือเป็นผู้ชายที่ไม่ไว้ใจใครจริงๆ นี่เธอก็ไม่ใช่สาวๆเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ อายุก็ปาเข้าไปหลักสี่แล้ว 

   "ขอโทษที่ทำให้รอกันนะครับ" เสียงสุภาพของณัทพล ชายวัยห้าสิบกว่า การแต่งกายดูมีภูมิฐาน บ่งบอกรสนิยมและฐานะว่าไม่ธรรมดา 

   "เลทแค่สามนาทีเองค่ะ" อิงอรหันไปยิ้มหวานดึงแขนณัทพลให้เข้ามานั่งข้างตัวเอง

   "...." กุนซือมองหน้าณัทพลอย่างพิจารณาบางอย่าง สายตาของนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่ากำลังคิดเช่นไรกับชาย

   "ตาธีร์..นี่คุณพล" อิงอรรีบแนะนำให้หลานชายเธอรู้จักคนตรงหน้าทันที ไม่อยากให้เสียมารยาทไปมากกว่านี้ 

   "สวัสดีครับ" กุนซือยกมือไหว้ โดยเขาไม่ได้ฉีกยิ้มอะไร นอกจากทำตามที่น้าตัวเองสั่ง 

   "สวัสดี..ตัวจริงดูดีมาก..หล่อเลยทีเดียว" ณัทพลกล่าวด้วยรอยยิ้ม  

   "ค่ะ..เสียอย่างเดียว ยังไม่มีแฟน สนใจแต่เรื่องงานจนอรหมดหวัง จะได้เห็นหน้าหลานสะใภ้แล้วค่ะ" อิงอรเอ่ยยิ้มๆ พลางมองหน้าหลานชายที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก 

   "ยังไม่มีแฟนด้วยหรอ..ลูกสาวผมก็ยัง.." ณัทพลกำลังอ้าปากจะพูดก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมีเสียงแหลมๆแว้ดๆคุ้นหูดังขึ้น 

   "คุณพ่อ!" เจ้าของส้นสูงแหลมก้าวเข้ามา ยืนเท้าเอวมองผู้เป็นพ่อก่อนจะส่งสายตาเหยียดๆมองอิงอร ไม่ได้สนใจชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามอิงอรเลยสักนิด 

   "ณิชา..นี่ลูกมาได้ยังไง?" ณัทพลถามลูกสาว ด้วยหน้ามึนงง หรือจะรู้แล้วว่าตนได้หย่ากับแม่ของเธอแล้ว 

   "มาได้ยังไง..มันไม่สำคัญหรอกค่ะ..ที่สำคัญคือ..คุณพ่อไม่อายบ้างหรอคะ"  

   "ณิชา..นี่ลูกพูดอะไร?" ณัทพลขมวดคิ้วยุ่งๆ มองหน้าสวยของลูกสาวตัวเองที่ทำแววตาแดงๆ 

   "...." กุนซือหันมองณิชาเรียบนิ่ง เขาก็อยากจะรู้..ว่ามันจะเป็นอยากที่เขาคิดหรือเปล่า เขาพอจับใจความที่ณิชาต่อว่าณัทพลได้ 

  "ณิชาหมายความว่า..คุณพ่อไม่อายบ้างหรอคะ..ถึงได้พาเมียน้อยมาเปิดตัวในที่สาธารณะแบบนี้!" เสียงเล็กตะโกนเสียงดังลั่น ทำให้ผู้คนที่มาทานอาหารตามโต๊ะรอบๆ หันมองมาทางโต๊ะณัทพลเป็นสายตาเดียวกัน 

   "มันจะมากไปแล้วนะณิชา.." เพี้ยะ!! ณัทพลลุกยกมือตบหน้าลูกสาวด้วยความโกรธ 

   "คุณพลคะ..ใจเย็นก่อนนะคะ..แกแค่ไม่เข้าใจเราสองคน" อิงอรรีบกล่าวห้าม มองณิชาที่ยกมือจับใบหน้าที่ถูกคนเป็นพ่อตบด้วยแววตาสงสาร 

    "ใช่! ฉันไม่เข้าใจ..เธอเข้ามาเป็นมือที่สามของพ่อกับแม่ฉันทำไม!" ณิชาแว้ดใส่อิงอร เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ 

   "ณิชาหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" ณัทพลตวาดลั่น ง้างมือจะตบหน้าลูกสาวอีก 

   ฟรึ่บ!! กุนซือลุกพรวด เอาตัวบังณัทพลที่กำลังจะยกมือฟาดหน้าลูกสาวตัวเองอีกรอบ แววตาดุมองหน้าณิชา

   "...." 

  "นะ..นาย" เสียงแผ่วเบาเอ่ย ใบหน้าสวยทำหน้าฉงนที่เห็นกุนซืออยู่ที่นี่ด้วย เมื่อกี้เธอไม่ทันได้สังเกต  

   "มานี่"เสียงทุ้มดุว่า คว้าแขนเรียวของหญิงสาว 

  "ปล่อยนะ" ณิชาตะโกนใส่หน้ามาจับแขนเธอลากออกมาจากร้านอย่างนี้ได้ยังไง เธอยังเคลียร์กับพ่อไม่จบเลย  

   "ตาธีร์.." เสียงเรียกของอิงอรดังขึ้นด้วยความงง ใช่ว่าเธอจะไม่รอบสังเกตตอนณิชาเดินเข้ามา หลานชายเธอมีแววตาแปลกไป 

   "ไอ้บ้า..ไอ้ตำรวจบ้า..ปล่อยฉันนะ" ณิชาร้องด่าไปตลอดทาง ซึ่งพอเดินออกจากร้านมาได้ไกลแล้ว แขนเรียวจึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ 

   "อย่าบอกนะว่านายเป็นลูกยัยเมียน้อยนั่น!" 

   "...."  

************************** 

เปิดมาตอนแรกณิชาก็มาม่าเลยลูก #กุนซือเตรียมรับศึกหนักในไม่ช้า