CHAPTER 17 3RD POV “At sino ka naman? Bakit mo ako kilala?” Taas kilay na tanong nito. Doon lang napagtanto ni Ellie, na hindi siya kilala ni Camille. “Mali pala ako, akala ko ikaw ‘yong kaibigan ko. Hindi pala.” Pagsisinungaling niya rito. Tinawag naman ni Ellie, ang staff ng store na pinasukan nila, kaya agad itong lumapit. “Tawagan mo ang may-ari at sabihin mo bibilhin ko itong tindahan niyo.” Wika niya na kina-gulat ng staff. “Mukhang nagpapatawa ka?” Insulto na wika ni Camille, sa kanya. “Nagpapatawa? Bakit ako magpapatawa? Bakit ikaw, magkano kaba?” Taas kilay na wika niya rito. “Ano pong nangyari rito?” Tanong ng isang lalaki, at sa tingin ni Ellie, ay ito ang kanilang manager. “Tawagan moa ng boss mo. Sabihin mo na bibilhin koi tong tindahan niya.” Wika niya rito, habang napatitig ito sa kanya. “’Wag kayong mag-alala. Kapag nabili koi to, mananatili kayo sa trabaho niyo.” Muling wika niya, na kina-tuwa ng manager. “Sige po Ma’am, tatawagan ko po.” Sagot nito.“Palaba
CHAPTER 183RD POV “Dad?” Kunot-noo na wika ni Evo. “Kasi pangalan mo dad, sabi ni Tita.” Ngiting wika nito. “Ikaw talaga, kung anu-anong kalokohan ang alam mo, sige na susunod na kami.” Ngiting wika ni Ellie, at agad na pina-alis ang anak niya. Takot kasi siya na maalala ng kanyang amang si Evo, ang mukha ni Jameson. “Kawawa naman ang mga bata. Alam kung kailangan nila ng isang ama.” Wika ng kanyang amang si Evo, kaya napatingin siya rito, at pinigilan na mapa-iyak. “Hindi nila kailangan ‘yon, Dad.” Sagot niya rito. “Marami namang nagmamahal sa kanila, kaya hindi na nila ‘yon, kailangan.” Wika ni Ellie. Habang nakatingin sa kanyang anak. “Kung magsalita ka, parang ikaw ‘yong nanay.” Iling na wika ng kanyang ama. Habang gulat siyang napatingin dito. “Kumain na tayo, dahil isasama kita pabalik.” Wika ng kanyang ama, at tinalikuran siya. “Dad! Hindi po pwede akong sumama sa inyo, kailangan po nila ako rito.” Wika niya, habang sinundan ang kanyang ama. “Uuwi lang ako, kapag kas
CHAPTER 193RD POV “Mom, a-anong nakita? Ngayon pa nga lang namin sila dinala ni Daddy.” Kabado at utal na wika niya sa kanyang ina. “Basta, parang nakikita ko na sila. Hindi ko lang maalala kung saan.” Wika ng kanyang ina. Habang tinitigan si John-John.“Nagkakamali ka lang Mom, dahil ngayon mo lang sila nakita.” Pilit siyang ngumiti, habang kinakausap ang kanyang ina. “Basta Mommy, Daddy. Ayoko na ampunin niyo ang mga batang ‘yan. Kung gagawin niyo ‘yon, aalis ako rito!” Galit na wika ni Eloise, at tinalikuran sila. Hindi naman mapigilan ni Ellie, na makaramdam ng galit sa kapatid niya, dahil sa inasal nito. “Ibalik niyo na sila Evo, Ellie. Hindi pwede na ampunin niyo sila, dahil magagalit si Eloise.” Wika ng kanyang ina, kaya napatingin siya sa kanyang ama. “Wala tayong magagawa Ellie, kapatid mo ang ayaw.” Wika nito sa kanya.Pinipigilan ni Ellie, ang kanyang mga luha, habang binaba ng kanyang ama si John-John, at sumunod ito sa kanyang ina. Gusto niyang isigaw sa kanila, na
CHAPTER 20 3RD POV “Anong ginagawa mo rito?” Galit na wika niya. “Bawiin mo ‘yong sinabi mo!” Malakas na sigaw nito, kaya lumapit sa kanila si Marie. “Sandali! Bakit mo sinisigawan si Ate? Guard!!” Malakas na sigaw nito, kaya napatingin ang binata sa kanya. “Fvck!” Mura nito, nang bigla nalang matamaan ang kanyang itl*g. Gulat naman na napatingin si Ellie, sa dalawang anak niya, na pinag-susuntok ang hita ni Jameson. “Bakit mo away Tita? Daddy?” Lalong namilog ang kanyang mga mata, dahil sa kanyang narinig. Habang gulat na napatingin si Jameson, sa isang bata. “Bad ka!! Away mo Tita namin!!” Galit na sigaw ni Jun-Jun, habang patuloy siyang sinuntok. “A-Ate..” Utal na wika ni Marie, habang nakatingin sa dalawang bata. “Lumabas kana, ako na ang bahala rito. ‘Wag ka rin mag-alala. Walang mangyayari na masama sa akin, ‘wag kana rin tumawag ng mga bodyguard, dahil may dalawa na akong bodyguard.” Wika niya, habang pilit na ngumiti rito. Ang totoo ay gusto niya lang na umalis ang pi
CHAPTER 21 3RD POV “Ayoko ko.” Wika niya habang pinunasan ang kanyang mga luha. “Anong ayaw mo? Gusto mo bang itakwil ka ng pamilya mo?” Kunot-noo na wika nito. “Kung itakwil man nila ako kasalanan mo ‘yon!” Galit na sigaw niya rito. “Kasalanan ko?” Taka na wika nito sa kanya. “Alam mo, ang gulo mo talagang kausap.” Masama niya itong tiningnan, dahil sa sinabi nito. “Sumama nalang kayo sa akin.” “At bakit kami sasama sa ‘yo?” Asik niya rito. “Basta.” Sagot nito, habang kinuha sa kanyang kamay si John-John, at binuhat ito. “Saan mo ba kami balak na dalhin?” Muling wika niya, kaya nilingon siya nito. “Alam mo ang ingay mo. Hindi naman sana kita isama. Kaso ayaw mong dalhin ko sila.” Wika nito, at muling naglakad. “Hoy! Kung sa tingin mo gusto ko rin na makasama ka. Pwes! Nagkakamali ka!” Sigaw niya rito. “Ako na ang mag-drive. Sumunod nalang kayo sa amin.” Narinig niyang wika nito sa isang lalaki, kaya napatingin siya rito. Napakunot din ang noo niya, matapos niyang makita
CHAPTER 223RD POV “Fvck! Bakit hindi mo alam na may allergy siya?” Galit na wika ni Jameson, sa kanya. “H-hindi ko a-alam..” Iyak na wika ni Ellie, habang patuloy na sinilip si John-John. “Sh!t! Sino ba kasi ang nagluto nun?” Galit na wika nito. “’Yong isang bata? Nasa’n siya?” Tanong nito sa kanya, kaya roon lang niya naalala si Jun-Jun. “N-nasa bahay mo. B-balikan mo siya ro’n, b-baka may masamang mangyari sa kanya.” Iyak na wika ni Ellie. “Sh!t! Pwede bang ‘wag ka nang umiyak, ‘wag mo na rin sisihin ang sarili mo, dahil hindi naman ikaw ang kanilang ina.” Wika nito, habang tinalikuran siya. Patuloy naman siyang umiyak, habang kinuha niya ang kanyang phone at tinawagan si Arlene. Matapos niya itong tawagan, ay mabilis niyang nilapitan ang doctor, nang makita itong lumabas. “Doc, kumusta na ang anak ko?” Wika niya, kaya napatitig ang doctor sa kanya. “Kayo po ba ang nanay?” Muling tanong nito, kaya natigilan siya. “A-ako po ang nanay ng bata.” Napalingon si Ellie, at nakit
CHAPTER 233RD POV “Sigurado kana ba, sa desisyon mo Ma’am Ellie?” Tanong ni Arlene, sa kanya. Patuloy naman niyang pinupunasan ang mga luha niya sa kanyang mga mata, habang nakatingin sa mga anak niya. “Kahit masakit Manang, kailangan ko ‘tong gawin. Hindi ko sila pwedeng piliin, dahil hindi ko maibibigay sa kanila, ang buhay na nararapat sa mga anak ko.” Hikbing wika ni Ellie. “’Wag kang mag-alala Manang, kapag makatakas ako sa pamilya ko, pupuntahan ko sila.” Wika niya, habang pilit na ngumiti. “Pero bakit kailangan pa naming lumipat Ma’am Ellie, baka maninibago na naman sila?” “Kailangan Beth, dahil kilala ko ang babaeng asawa ng mayor sa lugar niyo.” Wika niya, kaya gulat itong napatingin sa kanya. “Kilala niyo po si Ma’am Camille?” Wika nito, habang tumango siya. “Mama, uuwi na tayo?” Tanong ni John-John, matapos itong lumapit kay Arlene.“Oo, Anak.” Sagot nito kay John-John. Habang tumingin ito sa kanya. “Hindi ka sasama Tita?” Lalo siyang napa-iyak, dahil sa tanong ng
CHAPTER 24 3RD POV Nang mapansin niya, na nakatitig lang ito sa kanya, ay basta niya nalang itong tinalikuran at sumakay siya sa kanyang kotse. “Sa opisina tayo.” Wika niya sa kanyang driver, kaya mabilis na binuhay nito ang makina. Hindi niya naman maiwasan na mapatingin kay Jameson, dahil nakatanaw pa rin ito sa kotse niya. Nang makarating siya sa kanyang opisina, ay agad siyang humiga sa sofa. Wala siyang balak na umuwi, dahil ayaw niyang marinig ang sermon ng kanyang ama, pagdating nito. Alam niya na magagalit ito, dahil sa bigla niyang pagkawala sa party. Wala kasi siya sa mood, at wala rin siyang gana, na makipag-salamuha sa mga tao na nandun. Lalo rin siyang nabadtrip sa lalaking pinakilala sa kanya ni Dahlia. Gusto niya sana na tawagan si Arlene, para kausapin ang mga bata, pero pinigilan niya ang kanyang sarili, dahil malalim na ang gabi. Baka maisturbo rin niya ang tulog nila. Bigla na naman siyang nakaramdam ng lungkot, dahil na-alala niya ang kanyang mga anak. Pakira
CHAPTER 31 3RD POV “Nagpapatawa kaba?” Wika nito habang nanatiling nakakunot ang noo. “Alam mong hindi ako magaling magpatawa.” Sagot niya rito, habang nilapitan ito.“Bakit bigla kang bumait? Hindi ba diring-diri ka sa akin?” Muling wika nito, kaya hindi niya napigilan na makaramdam ng hiya. “Sa nagawa ko patawad.” Hinging tawad niya rito. “Kung pakakasalan mo lang ako, dahil sa awa na nararamdaman mo ay makakaalis kana.” Muling wika nito. “Ito ang tandaan mo Daisy, hindi mo kasalanan ang nangyari sa akin.” Wika nito at itinaas ang kumot. Dali-dali naman siyang lumapit dito, para tulungan ito. “Hindi kaba nakakaintindi? Sinabi ko na sa ‘yo na hindi ko kailangan ang tulong mo, kaya makakaalis kana!” Sigaw nito, pero hindi niya ito pinansin. “Pwede ba, manahimik ka nalang, dahil kahit anong pagtataboy pa ang gagawin mo sa akin, ay hindi ako aalis dito!” Sigaw Niya at inis na hinablot dito ang kumot. “Gusto mo bang mabinat ako?” Galit na wika nito sa kanya. “Kung mangyari man
CHAPTER 303RD POV “P-paanong naaksidente?” Utal na wika niya habang kibit balikat lang ang sagot ng kanyang kapatid. Mabilis niya naman itong tinalikuran at tinawagan si Hazel. “Ma'am Daisy, bakit po?” Tanong nito, matapos masagot ang kanyang tawag. “Alamin mo, kung saang bansa pumunta ang mga Woo.” Utos niya rito. “Masusunod po Ma'am Daisy.” Sagot nito, kaya agad niyang pinutol ang tawag. “Kailangan kung humingi ng tawad sa kanya… S-sana lang hindi pa huli ang lahat…” Hindi niya napigilan na makonsensya dahil sa nalaman niya. Ngayon niya lang na-realize ang kasalanan na nagawa niya, sa taong nagligtas sa buhay ng kanyang ina. “Sa'n ka pupunta?” Taka na tanong niya sa kakambal niya. Nang makita itong sumunod sa kanya, pero para itong walang naririnig. “Dahlia!” Sigaw niya rito. “Daisy, gusto kung puntahan si Fico.” Iyak na wika nito, kaya niyakap niya ito. “‘Wag kang mag-alala, ibabalik ko siya sa ‘yo.” Wika niya, kaya gulat itong napatingin sa kanya. “A-anong ibig mong sa
CHAPTER 29 3RD POV “Hoy! Ano ba ‘yang pinagsasabi mo? Mahiya ka naman.” Inis na wika niya, habang ngumiti sa pari. “Pasensya na po kayo Father.” Hinging tawad niya at hinawakan ang braso ni June. “Halika na.” Madiin na wika niya, habang hinila ito. “Bakit tayo aalis? Magpapakasal pa nga tayo.” Wika nitong muli, habang patuloy niya itong hinila. “Bal*w ka talaga!” Galit na wika niya, habang nasa labas na sila ng simbahan. “Bal*w ba ang taong pakasalan ka?” Nailing siya habang tinitigan ito. “Pakasalan? Sinabi ko na sa ‘yo na hindi ako magpapakasa-.” Hindi niya na-ituloy ang sasabihin niya nang bigla na naman siya nitong buhatin. “Hindi ka magpakasal sa akin? Pwe's ibalik kita sa loob para pkasalan mo ako.” Napasigaw si Daisy, dahil sa narinig niya mula rito. “‘Wag! M-mahiya ka naman. Ginugulo mo sila sa loob.” Wika niya rito. “Ginugulo? Bakit mo nasabi ‘yan? Ang gusto ko lang naman ay pakasalan ka.” “Manahimik ka.” Madiin na wika niya. “Ayaw mo akong pakasalan ‘di ba? Kaya
CHAPTER 28 3RD POV “Ikakasal? Bakit kami ikakasal?” Gulat na wika ni Dahlia, sa mga magulang niya. “Noon paman ay pinag-planohan na ng pamilya natin ang kasal niyo Anak.” Muling wika ng kanyang ina. “Pero bakit? Hindi ba alam niyo na magka-ibigan lang kam-.” “Tama na Dahlia, sumunod ka nalang sa gusto ng mga magulang natin.” Wika sa kanya ng kanyang kuya River. “Isa pa, alam namin na may gusto ka kay Dan.” Wika ng kanyang kuya Ryker, kaya napatingin siya rito. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo Kuya?” Inis na wika niya, habang hindi makatingin kay Dan Fico. “Hija, mga bata pa lang kayo, ay napag-kasunduan na ng pamilya namin at mga magulang mo ang kasal ninyo. Pati na rin ikaw Hija.” Wika nito, habang gulat na napatingin si Daisy, sa ginang. “A-anong ako?” Utal na wika niya, habang kunot-noo na tumingin dito. “Alam mo bang nagkatampuhan kami noon ng iyong ina, noong nalaman namin na ikakasal kana. Mabuti nalang at hindi ‘yon, natuloy.” Ngiting wika nito, kaya napatingin siya sa ka
CHAPTER 273RD POV “‘Wag kang magpahalata Dahlia.” Wika ni Daisy, habang hinigpitan ang paghawak sa kamay ng kapatid niya. Nang dumaan sila sa harapan ni Dan, ay mas lalo pang lumakas ang kaba na nararamdaman niya. Habang nasa loob na sila ng elevator ay muli niyang inisip ang itsura nito kanina. Hindi niya alam kung si Dan Fico ba ito o si Dan June. “Dais-.” Mabilis na tinakpan ni Hazel ang bibig ni Dahlia, kaya hindi nito natuloy ang sasabihin niya. Nang tumingin sa kanya si Dahlia, ay agad siyang umiling. Nang makalabas sila sa elevator ay napakunot ang kanyang noo, nang makitang ibang floor ang pinuntahan nila. Magtatanong sana siya rito, pero natigilan siya nang may nakasalubong silang dalawang lalaki.Napahawak si Dahlia, sa kanyang dibdib matapos silang makapasok sa isang silid. “Kaninong silid ‘to? Bakit tayo nandito?” Tanong niya kay Hazel. “Maupo po muna kayo Ma'am Daisy, isa rin po ito sa pag-aari ko.” Sagot nito habang giniya siya sa sofa. “Bakit ang dami mong pa
CHAPTER 26 3RD POV “Mukhang hindi kana kilala ng bestfriend mo.” Iling na wika ni Dan, habang napatingin sa lalaking pumasok.“F-Fico.. A-ano ba ‘yang pinagsasabi mo? A-at sino siya?” Galit na sigaw niya rito. “Ako ‘to Dahlia.” Wika nito, kaya napatingin siya rito. “Mahal ko, alam mo bang ayaw na ayaw kung makita kang may kasamang ibang lalaki. Alam mo naman na minsan na kitang pinagbigyan. Pero ‘yon na ang huli.” Namilog ang mga mata ni Daisy, habang nakatingin dito. “I-ibig sabihin… Hindi ka si Dan?” Utal na wika niya, habang palipat-lipat ang tingin sa dalawang lalaki na magkamukha. “Mali ka, ako pa rin si Dan.” Ngiting sagot nito. “Siya ang kapatid ko Dahlia. Si Dan June.” Wika ng kamukha nito. “Ayaw ko pa sana na magpakilala pa, pero hindi ko na kaya. Baka ikamamatay ko pa kung tagalan ko pang puntahan ka rito sa lalaking ‘yan!” Galit na wika nito. Habang tinuro si Hazel. “B-bakit? Bakit niyo ‘to ginawa Fico?” Iyak na wika ni Dahlia. “Patawarin mo ako Dahlia, pero sady
CHAPTER 253RD POV Habang nasa loob na sila sa kotse, ay agad na suminyas sa kanya si Hazel, at agad na nilambingan ang boses niya habang kausap niya ito. Nang makarating sila sa condo ni Hazel, ay roon lang nakahinga si Daisy nang maluwag. “Bakit hindi mo kinuha ang camera na nilagay niya sa kotse?” Tanong niya rito. “Kapag ginawa ko ‘yon Ma’am. Maghi-hinala po siya.” Sagot nito, kaya napatitig siya rito. “At malalaman niya na alam natin ang ginagawa niya.” Muling wika sa kanya ni Hazel. “Tama ka, pero sigurado kaba na safe talaga rito?” Tanong niya habang umupo. “Opo Ma’am Daisy, marami po akong nilagay sa condo ko, para walang ibang makakapasok dito basta-basta.” Sagot nito habang napatango siya. Bigla niya naman naisip ang sinabi nito sa kanya kanina. ‘Hindi alam kung hindi siya si Dan, dahil napatunayan ko na ‘yon.’Napatingin siya kay Hazel, nang marinig niya ito. “Ano po ang sinasabi ng lalaking ‘yon, kanina Ma’am Daisy?” Tanong nito sa kanya. “Pinapagulo niya lang an
CHAPTER 24 3RD POV “Ano ‘yong ingay sa taas?’ Tanong ng kanyang ina, sa katulong nila nang makita itong bumaba. “May pusa po na nakapasok Ma’am Daina.” Sagot nito, habang napakunot ang noo ng kanyang ina. “Pusa? Paano nagkakaroon ng pusa sa taas?” Taka na tanong nito, habang naalala niya na mahilig sa pusa si June. Nakikita niya ito na laging nagpapakain ng mga pusa roon sa bahay na pinag-dalhan nito sa kanya. “Hayaan niyo na Mommy. Itapon mo nalang ang pusa.” Wika niya sa katulong habang hinawakan ang kamay ni Hazel. “Mahal ko, pwede mo ba akong samahan sa taas?” Wika niya, habang tumango ito. Nang makarinig sila ng malakas na nabasag sa loob ng kanyang silid ay agad siyang napatingin kay Hazel. “Kami nalang ang titingin sa taas Mom.” Wika niya, habang inalalayan siya ni Hazel, na maglakad. “Ito pala ang kwarto ko Mahal ko.” Ngiting wika niya, habang kumindat dito. Mabuti nalang at naisipan niyang pasuotin si Hazel, nang isang damit, na nag-mukhang malaki ang katawan niya.
CHAPTER 23 3RD POV “Mukhang malaki talaga ang problema mo, dahil lumapit ka talaga sa akin.” Ngiting wika ng kanyang lola Aira, habang giniya siya sa upuan. “Alam kung nakakahiya, pero Lola, hindi ko na kaya na ilihim sa ‘yo ang problema ko. Lalo na at napagkamalan na nila akong bal*w. Pero maniwala kayo, totoo ang sinasabi ko.” Wika niya rito. “Alam ko, Apo. ‘Wag kang mag-alala tutulungan kita.” “Gusto kung malaman ang tunay na pagkatao ni Dan, Lola. Alam ko na siya ang sagot sa lahat ng tanong ko.”“Dan?” Wika nito. “Dan Fico. Lola.” Wika niya, habang napangiti si Aira. “Sila pala ang nagpa-pasakit sa ulo mo.” Wika nito, habang napakunot ang kanyang noo, na tumingin dito. “Kilala niyo po ba siya?” Tanong niya, habang tumango ito. “Kilalang-kilala ko silang magkapatid.” Gulat siyang napatingin dito, dahil sa kanyang narinig. “Magkapatid?” Wika niya rito. “Oo Apo.” ‘I-ibig bang sabihin, kapatid niya ang matandang ‘yon?’ “Ako na ang bahala Apo, ‘wag kang mag-alala. Dadalhi