Chapter 2

My tears are falling while running nowhere. Hindi ko na rin alam kung saan ako patungo. 

Suddenly, I stopped when a Ferrari screeched its wheel right in front of me and a tall, handsome man wearing his coat ran towards my direction.

"Vivianne? What the fuck are you doing here?" He pulled me closer to him and embraced my wet body. "Where's Larson?"

Umiling ako. Ngunit liban sa lamig na nararamdaman ko, bigla na lamang tumahip ang dibdib ko nang maalala ang nasa harapan ko. Bahagya kong nakalimutan ang sakit at napalitan 'yon ng kaba.

"Logan Russ?"

Logan Ross. He was the man who was my friend since I was a kid. But he left me. Sumama siya sa kaniyang ama sa Paris dahil sa trabaho.  Akala ko tuluyan na niya akong kinalimutan, but why is he there today? Ngayong walang-wala ako para i-entertain siya?

"Where's Larson? Why did he leave you?" tanong niya habang binubuhat ako papasok sa sasakyan niya.

He gently put me inside at pumunta sa driver's seat. Nanatiling nakabusal ang aking bibig dahil sa kaba 'ata o excitement. But why would I feel too excited?

Sumulyap siya sa akin nang mapansing giniginaw ako sa lamig. He was about to near himself when I stopped him.

"I'm fine," mabilis kong wika at muling ibinaling ang tingin sa daan.

Hindi ko alam kung bakit naghaharumentado ang puso ko. But every time he glanced at me, my heart twinkled. His long eyelashes, thick brows, pointed nose and his jawline that perfectly fits his face pushes my lips to tell him that I missed my best friend who once courted me.

"Are you cold?" his husky voice made me shiver. "I'm sorry if I keep talking. But...where exactly is Larson?"

"Can we stop somewhere? I wanted to buy some clothes and went back to my condo." Giniginaw at nanginginig na ako kaya gusto ko nang magpalit.

"Sige," aniya at pinihit ang manibela.

Sa sobrang ginaw, bahagya akong umusog palapit sa kaniya upang makipag-body heat sana nang bigla niyang hininto ang sasakyan at malamlam na tumingin sa akin.

"Why are you running while it was still raining?" tanong niya ngunit naramdaman ko na lang na unti-unti siyang bumitaw sa manibela at iginapang ang mga kamay sa basa kong katawan.

He smells good. Ang bangong madalas kong naaamoy sa loob ng classroom. Amoy na dumidikit sa damit ko noon sa tuwing niyayakap niya. He was my classmate and my best friend.

"Don't sob too much, Viane. Mamaga talaga ang mga mata mo." He keeps hugging me.

"Why won't I cry, Logan? Ikaw kaya ang ipagpalit sa ex, masaya ka ba?"

He tapped my back and put his jaw on my head. " I won't cry. Sa ganda mong 'yan, ipagpalit sa ex?"

I can't believe that this man keeps teasing me like that.

But honestly, I feel safe in his arms. He took his coat off and put it on mine. "Mamili muna tayo."

Agad siyang bumitaw sa akin at humarap sa daan. Nakatitig lang ako sa kaniya habang lantad naman ang mga ugat niya sa kamay. Maputi siya, magulo ang buhok na nababagay lang din sa hitsura niya.

"Don't stare at me like that. Guwapo na ba ako?" Muntik na akong mabunggo nang bigla kong inalis ang tingin sa kaniya. Pakshit! Nahuli pa talaga ako!

"I'm not staring," I said, trying to deny.

"'Di nga?"

"Your jawlines become more sharp."

Hindi na siya sumagot at ngumisi na lamang. Tamang-tama rin, nakarating na kami sa tanyag na mall sa La Trevor.

Akmang lalabas na ako ng sasakyan nang maalalang naiwan ang card ko sa condo. Cell phone lang ang dala ko.

"Why?" tanong ni Logan nang makitang nanatili akong nakatayo.

"I forgot my card, Loga—"

"Don't worry. Come," aniya at iminuwestra ang kamay sa daan papasok sa mall. "I'll pay."

Sasagot pa sana ako nang hawakan niyang bigla ang kamay ko papasok sa loob. The employees looked at us, shocked.

"Good afternoon, Sir Logan!" bati ng mga nadadaanan namin.

Nginitian lang sila nito dahilan upang kiligin naman. Wow, sana

"Ang guwapo niya! Maganda rin naman 'yong kasama niya."

Rinig kong bulungan ng mga nadadaanan.

"Is that... Vivianne? Larson's fake girlfriend?"

"She's not fake, everyone. And don't fucking insult her in front of me. You have no right to drag her down. She's precious," Logan said and pulled me towards him. "It's just...that boy doesn't deserve her."

Napangiti ako sa sinabi niya ngunit agad ring napawi nang biglang nag-ring ang cell phone ko.

Larson Rhyss. It was the caller. Itinaob ko na lamang ang cell phone ko.

"Pick everything you want, Viv. I will pay," aniya at tumayo sa tapat ko. "Don't listen to what others say. Just listen to me, 'kay?" He slightly pushed me towards the dresses. "Don't be shy."

Hindi naman ako nahihiya sa mga cashier at nagbabantay ro'n sa damit. Kay Logan ako nahihiya.

I picked a white oversized T-shirt paired with baggy pants. Favorite ko 'to, eh.

'Yon lang ang kinuha ko total, temporary lang.

"Do'n lang ako sa dulo," nagpaalam si Logan sa akin at tanging tango lang ang naitugon ko.

Susukatin ko sana ang damit nang biglang may nag-abot sa akin ng paper bag. Iniangat ko ang tingin ko at nakita ang nakahuhumaling niyang ngiti.

"Medium ang size mo, kaya alam ko." Naningkit ang mata niya nang damputin ko 'yon.

Underwear?