Chapter 2

KAAGAD akong inasikaso ng mga staff sa salon na pinuntahan namin. Katulad ng pagkamangha ko ay ganoon na ganoon din mula sa pinasukan kong salon. Halos hindi ako nakaramdam ng pagkainip, habang abala sila sa akin.

 Hindi ko pa nga napigilan makatulog dahil sa galing ng kamay ng babaeng nagmamasahe sa akin. Ginising na lamang ako ng matapos ang session. Ramdam ko ang paggaan ng pakiramdam ko. Maging ang mukha ko na pinakialaman nila ay tila mas bumata ako.

 Akala ko ay doon na nagtatapos, ngunit tuluyan pa nilang nilagyan ng kung ano-ano ang aking buhok. Nagpapedicure at manicure pa ako sa kuko. 

 Sa halos humigit kumulang na dalawang oras natapos din sila. Halos hindi ako makapaniwala sa akin nakikita mula sa salamin na nasa aking harapan.

 “You look perfect madame, tiyak kong lalong mas mai-inlove sa inyo ang fiancé niyong si Mr. Mendres,” papuring wika naman nito sa akin.

 “Sorry, p-pero hindi ko po siya fianc—” Ngunit hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ng pumasok na roon si Mr. Alcantara.

 “Senyorita, halika na po at kailangan pa nating bumili ng mga gagamitin mo sa party.” Yakag nito sa akin.

 Tumango na lang ako at sumunod na rin dito. Nginitian ko na lang ang mga nag-asikaso sa akin at pinasalamatan sila. Kating-kati akong itama sila sa iniisip nila mula sa akin.

 Ako? Pinagkamalan Fiance ng Uncle Zino Scyte Mendres? What the heck!

 Nagpatuloy ang mahaba-habang pamimili ko kasama ang PA ng Uncle ko. Iba’t ibang wardrobe store ang pinasyalan namin. Pinapili ako ni Mr. Alcantara sa bawat pinupuntahan namin. Mula ulo hanggang paa. Maging sa mga underwear at damit pantulog.

 Ngunit, palagi akong napapabitiw sa mga napipili ko. Paano ba naman, sobrang mamahal, kahit sa mga raket ko. Hindi aabot ang kita ko sa bawat presyo ng items.

Show quoted text

 "H-hey! Who a-are you? "He murmured. He staggered toward me.

 Sa gulat ko, mabilis niyang inabot ang baso na naglalaman ng iniinom ko.

 “Excuse me! Dapat ikaw ang tinatanong ko ng ganyan!” masungit kong sabi rito.

 Akala ko ay sasagutin ako nito. Ngunit, natahimik lamang ito habang patuloy na umiinom. Pinili ko na lang kumuha ng ibang baso. 

 Nang bumalik ako, naroon pa rin naman siya. Nagtaka na ako, dahil may isa ng bote ng red wine ang nasa lamesa. May balak yata itong magpakalango sa alak.

 “Here.” Sabay ng pag-kuha nito ng hawak ko at saka nilagyan nito ng maiinom.

 “Thank you.” Kahit hindi ko lubusan kilala ito. Minabuti ko na lang pasalamatan ito.

 “Welcome, bakit narito ka. Wala pa ba siya?” 

 “Ano ang sinasabi mo?” lito kong sagot.

 Matagal bago ito nakasagot. Hinayaan ko na lang. Mukhang may tama na ito, kaya kung ano-ano ang nasasabi.

“I'm Maken, by the way.” He introduced himself. He held out his hand in front of me.

 Inabot ko naman iyon, kabastusan kong hindi ko kukunin diba?

 “Ako nga rin pala si Evianna Morine Ildefonso,” pakilala ko sa aking sarili rito.

 Kitang-kita ko ang pagtaas ng sulok ng labi niya. Kasabay niyon ang hindi ko inaasahan na gagawin niya. Inalis niya ang itim na maskara na nakatabing mula sa kalahati ng mukha nito.

“I know you; your name is Erine, right? ” he seemed certain. Kinukumpirma lamang nito iyon galing sa akin.

 “Oo, paano mo ko nakilala?” nagtataka kong tanong rito. Muli na naman niya kong sinalinan ng maiinom. 

 Mukhang balak akong lasingin ng mokong.

 Nakita kong nagkibit balikat ito. 

 “Fine, ah, Maken. Isa ka rin ba sa nakakakilala sa aking Uncle Zino Scyte?” corious kong tanong.

 Nilakasan ko na ang loob kong magtanong dito.

 “Why you’re asking huh?” naka-smirk na balik tanong din nito sa akin. Nakita kong mabilis na itinungga nito ang laman ng hawak nitong baso.

 “Aba ang sungit naman,” naibulalas ko. Bigla ang pagtakip ng kamay ko mula sa aking labi. 

 I have low tolerance when it comes to liquor.

 Nakatitig pa rin ito sa akin.

 Sheyt pahamak talaga bunganga ko kapag nalalasing ako. Kaya nga sa pinapasukan kong part time ay ayaw ko talaga ang umiinom. Dahil mas mauna pa akong tatamaan ng lasing kaysa sa costumer ko.

 Muntik ko ng maibuga ang iniinom ko ng biglang tumawa ng pagkalakas-lakas si Maken.

 “You, Erine ikaw pa lang ang unang babaeng nagsabi sa akin na masungit ako.” Sa wakas nakapagsalita ito. Halos mamaos kasi ito sa kakatawa kanina.

 Hindi ko na lang siya inimikan. Tuluyan napadako ang tingin ko sa ibaba. Nagbabakasaling darating na ang taong hinihintay ko.

“You must be waiting for him, yah, right?” 

 “Ano kamo?” puzzled kong tanong.

 Napailing-iling ito. Wala yata itong balak sumagot.

 “If you mean Uncle, of course I'm waiting for him. I'm so excited to meet him. I want to thank him for inviting me. For all the good things I've experienced since I came here,” I said with a smile.

 Mula sa kinaroroonan namin. Kahit madilim pa sa parteng iyon. Kitang-kita ko ang pagseseryuso niya.

 “If I were you, I wouldn’t have come here.”

 “Ano bang pinagsasabi mo. Hay naku, lasing ka na. Itigil mo na nga iyan!” Akma kong aabutin ang baso niya. Nang ilayo niya sa akin iyon.

“Stop! The party is already dull, and you are making me discontinue drinking. Would you like to have more fun?” He demanded of me.

 Dahil ako naman ay tinablan na ng ininom. Sunod-sunod akong tumango. I saw him grin from ear to ear. Hinila na niya ako patayo, halos ma out balance nga ako habang siya ay hawak-hawak niya sa beywang. 

 We went to a room, nagpunta kami sa third floor. 

 Matapos niya akong maiupo sa sofa ay naglakad na ito. Hindi ko na masiguro kung ano iyong kinuha niya sa isang kabinet.

 Sa bilis ng pangyayari. Dahil na rin sa sobrang kalasingan ko. Hindi ko na naalala ang lahat.

 Basta ang huli kong memorya ay nakahiga na ako sa isang malambot na kama habang may isang nangahas na lalaking nakialam sa akin ng gabing iyon.

 PAGGISING ko ng umagang iyon. Sobrang sakit ng ulo ko. Halos hindi ko maidilat ang mata ko. Iinot-inot akong bumangon, para magimbal lamang sa aking makikita.

 Ako nasa kama, habang walang ni ano man saplot sa katawan. Kitang-kita ko na may bahid ng mantsa sa bandang ibaba ng kubre kama na aking kinahihigaan. 

 “Oh! My God what happened?” naibulalas ko habang ngatal ng kaba ang aking dibdib. Tuluyan kong hinila ang kumot na nasa ibaba ng kama. Bumuhos ang luha sa magkabila kong mata. 

 Is this a bad joke?

 Isa-isa kong pinagtitinginan ang mga lalaking pawang walang saplot. Hindi ko halos matignan sila, ang isa roon ay nakilala ko. Si Maken, ang lalaking kagabi ko lang nakilala!

 Para akong papanawan ng ulirat. Nang mapagtanto ko ang katotohanan na pilit kong tinatakasan.

 Gusto kong pigilan ang hikbi ko. Ngunit kusa iyon lumakas.

 Hanggang sa magising na nga silang tatlo. Sapo-sapo pa nila ang kani-kanilang ulo.

 “Sh*t! My head is breaking!” usal ng lalaking hindi ko pa alam ang pangalan. May kahabaan ang buhok nito na hanggang sa balikat. Mapupungay ang mata at may mahabang pilikmata. Makapal ang kilay at matangos ang ilong. Ang labis nito ay may kakapalan. May hawig ito sa local actor na si James Reid.

 Habang ang isa naman na hindi ko rin kakilala ay nakatingin na sa akin. Sa dalawa ito ang tila hindi kumportable. Clean cut ito at may cute na futures. May chinito itong mata at manipis na labi. Kayumanggi naman ang kulay ng balat nito. Ngunit, may maganda itong pangangatawan.

 Kaagad itong bumaba sa kama habang nakaiwas ang tingin mula sa akin. Kahawig naman nito si Enchong Dee. Local actor na siyang crush ko.

 Sa sobra kong kahihiyan ay nagtago ako sa ilalim ng blanket.

 “Hey! Maken! You wake up! Assh*le! Is this your fault!” Narinig kong pagigil na panggigising dito.

 Dinig ko ang pag-ungol ni Maken at pagmamaktol na parang bata.

 “Are you alright?” narinig kong may nagtatanong sa akin. Nang ialis ko ang pagkakatakip ng kumot sa ulo ko. Ay iyon pa lang kahawig ni ED ang tinatanong ako.

 Dahil hindi nga talaga ako okay. Umiling lamang ako.

 Tumahimik naman ito at lalong sumeryuso ang tingin niya sa dalawang kasama namin sa kwartong iyon. Nakapagbihis na ang mga ito.

 At base na rin sa mga sinuot nila ay isa rin sila sa mga bisita kagabi.

 At speaking of the party yesterday. Hindi ko alam kong na-meet ko ang strange Uncle ko.

 Dahil doon ay lalo akong napaiyak.

 “You don’t have to worry, hindi ka namin pababayaan ng mga kapatid ko,” tahasang sagot ni Maken.

 Mga kapatid.

 Ibig sabihin ang dalawang nakasiping ko rin ay kadugo rin niya?

 Para akong tutunawin sa kinaroroonan ko. Ano bang klaseng kahihiyan ang ginawa ko, at sa pamamahay pa talaga ako ni Uncle Zite ako nagkalat!

“We’re sorry, Maken is right. We will make it up to you; it’s actually Gaven. The oldest among the two.” This is how he introduced himself.

 “Really? Nahihibang na ba kayo. Pwes! Ako hindi ko susundin ang gusto niyo. Ngayon pa lang ay iiwan na kita. Your the one who messed up with us. Kaya magdusa ka!” Gigil na sagot naman ng isa pa. Mukhang ito ang pinaka beast mode sa mga ito.

 “Hey Draken, you better shut up. Wala kang naitutulong mas mainam na—” Hindi nito natatapos ang sinasabi ng magbukas ang pinto. At iluwa niyon ang isang lalaking nasa mid forties ang edad. Kung ang tatlo ay sobrang ga-guwapo. Walang maitutulak kabigin sa lalaking nasa harap nila.

 Mestiso, may blonde na kulay ng buhok, kakulay ng gold ang mga mata nito. Maninipis at may kakapalan din ang kilay nito. Ang ilong nito ang sakto ang tangos at may manipis na labi. 

 Kamukha nito ng foreign actor na si Leonardo De Carpio noong bata-bata pa ito. Bumaba ang tingin niya sa nakabukas na itim na roba nito. Kapansin-pansin ang maninipis na buhok mula roon. 

 Nagkatagpo ang paningin nila nito. Tila ba may kung ano sa titig nito sa kanya.

 “Ito ba ang tinutukoy niyo to make revenge for me, huh?” malalim nitong tanong.

 Mula sa tono ng boses nito ay tila hindi nito nagustuhan ang nangyayari.

 Sino ba naman ang matutuwa?

“Listen to us first,” Gaven replied.

 “As if pakikinggan tayo ng sarili nating Ama!” Pabulyaw naman saad ng tinawag na Draken.

 Ama? So ang lalaking kaharap namin ngayon ay tatay nitong tatlo. Pero imposible, parang nakatatatandang kapatid lang nila ito.

 “Aayusin namin ito, just give us enough time Dad!” Iyon naman ang isinagot ni Maken.

 Napansin kong napailing-iling ang lalaking dumating. Tuluyan itong pumasok at pinagmasdan ako.

“I'm just now apologizing to you, Evianna. I, as your Uncle Zino Scyte, am really accountable for this mess. That was brought from your cousins.”

My jaw dropped instantly as I heard him say that.