Chapter 4

BAGAMAT pagod ako sa ginawang pagluluto, kaakibat naman niyon ang walang mintis kong kasiyahan. 

“Sige na senyorita Erine, kami na pong bahala rito sa may kusina. Magpahinga ka muna at mamaya tiyak darating na si senyorito,” wika naman ni Inang Beth.

Iniwan ko na nga sila roon, dahil sarili ko naman ang aasikasuhin ko ngayon. Pumunta na nga ako sa aking silid, matapos akong makapagpahinga ay pumasok na ako sa banyo para maglinis ng katawan.

Habang nakatapat sa dutsa nakaramdam ako ng kakaiba... tila may nanunuod sa ginagawa kong paliligo.

Mabilis ko naman iginala ang aking paningin. Unti-unti akong nakahinga ng maluwag. Mukhang napa-paranoid na naman ako ng mga sandaling iyon.

“Ano ka ba Erine, safe na safe ka rito sa pamamahay ng Uncle Zite mo, ‘wag kang ano diyaan!” Panunuway ko sa aking sarili.

Nang makatapos nga ako sa paliligo, binuksan ko na ang malaking aparador. Para makapamili ng maisusuot. Siya nga pala, punong-puno ang damitan ko ng iba't ibang klase ng kasuotan. Halos kumpleto at sobra-sobra pa nga, paano ba naman. Lahat ng napili ko sa mall kung saan kami nagpunta dati ni Mr. Alcantara ay binili mismo ng Uncle ko.

Gulat na gulat ako siyempre, noong una gusto kong ibalik lahat iyon. Ngunit ang sabi ni Mr. Alcantara, hindi iyon magugustuhan nito.

Isang puting bestida ang pinili ko. Semi-formal iyon na may ruffles. Sleeveless at kita ang likod ko. Humahaba lang iyon hanggang sa ibabaw ng tuhod ko. Kaya kitang-kita ang mapuputi kong biyas.

Ewan ko ba, pero excited na akong makita ulit si Uncle. Gusto kong marinig mismo sa kanya kung paano niya purihin ang mga niluto ko.

Maya-maya bumaba na ako para hintayin siya.

NGUNIT pumatak na ang alas-otso ng gabi. Walang Zino Scyte ang dumating. Tuluyan akong nanlumo sa mga sandaling iyon.

“Well anong ocassion at napakaraming pagkain?” bungad na tanong ni Maken na tuluyan naupo mula sa kabisera ng lamesa.

Habang si Gaven piniling umupo katabi ko at si Draken maupo sa bakanteng upuan na naroon.

“Si senyorita mismo ang nagluto ng mga ito master.” Pagbibida mismo ni Elli sa mga pagkain na nasa harapan namin.

Mabilis naman akong tinapunan nang tingin ni Maken na tila may nakakaenganyo sa akin.

“Really, talented ka pala?” Hindi ko maintindihan pero may kakaiba sa tono ng pananalita niya.

“Bakit ano sa tingin mo hindi ako marunong magluto!” naiinis kong sabi.

Lalo akong nawawalan ng gana. Si Uncle Zite ang gusto kong kumain ng mga niluto ko. Pero mukhang ang tatlong kasama ko ngayon ang kakain ng lahat ng mga inihanda ko.

“Chill! Wala naman kaming sinasabi. Mabuti nga at makakatikim kaming tatlo ng ibang putahe.” Si Draken na ngingisi-ngisi.

Nakaramdam ako ng pagkahiya at tuluyan namula sa mga pinagsasabi niya. Tila may ibig sabihin na naman ang salita nito.

“Tumigil kayong dalawa. Nasa harapan tayo ng pagkain. Pasensya ka na sa mga kapatid ko Morine," pagsabat naman ni Gaven. 

Tumango naman ako matipid na ngumiti. “Sige na kumain na kayo.” 

Iyon lang naman ang hinihintay nila at tuluyan na silang naglagay ng mga pagkain sa kani-kanilang plato. Habang ako mataman lamang silang pinapanuod. Nang makita ko silang maguumpisa na. Nagdesisyon na akong iwan sila.

“Wow! this is taste so good. Kain na Morine.” Pagbaling sa akin ni Gaven na naupo sa aking tabi. 

Nang hindi ako kumilos ay kusa na niyang inabot ang mga ulam at pinaglalagiyan ang plato ko.

“You must drink fresh orange juice. Galing ito sa hacienda, kaya tiyak masarap.” Si Maken na tumayo at inabot naman ang pitsel. Tuluyan binuhusan ang wala pang laman na baso na nasa harap ko.

Si Draken naman, kahit nakasimangot pa rin ay kusang inayos naman ang table napkin at ikinabit iyon sa akin. 

“You must eat; we don't want you to go hungry,” Draken reminded me plainly.

 Unang beses na mababa ang boses nito sa pakikipag-usap sa akin.

Aba! himala, bumabait ito. Mukhang napansin naman nito ang paninitig ko.

“Hey! Woman, stop staring at me. Unless you do not wish me to take out your two eyeballs!” he yelled violently.

Nag-focus naman na ito sa sariling plato. Habang ako, tahimik na rin kumain sa kinapwe-pwestuhan ko.

Sa nangyaring iyon, naalala ko tuloy si Lola Esing. Na-miss ko ang pag-aalalaga nito sa akin. Magmula kasi noong iniwan ako ng parents ko. Ito na ang nangalaga sa akin. Kahit sobrang kapos kami sa materyal na bagay, kahit kailan hindi niya ako pinabayaan. Kaya malaki ang utang na loob ko rito.

Lihim kong pinagmasdan ang maganang pagkain ng mga pinsan ko. Lahat sila mukhang nagustuhan ang niluto ko. Kahit paano naampat niyon ang disappointment na nararanasan ko kay Uncle Zite.

“S-salamat! Sige lang kumain pa kayo.” Nakita kong nag-thumbs up sila.

Muli inalala ko si Uncle Zino Scyte. Sayang at hindi nito matitikman ang mga pagkain inihanda ko.

Pero don't worry, may iba pa naman araw. Yes, nag-decide ako na mag-stay pa. Wala pa akong kabalak-balak na umalis at bumalik sa mabahong lugar na tinutuluyan namin ni Lola Esing. 

Isa pa, kailangan kong maghanap. Kung sino ba talaga ang taong nakakuha sa v*rgnity ko.

Dahil ang totoo, naalala ko na kung ano talaga ang totoong nangyari ng gabing iyon...

INAKAY na nga ako ni Maken papunta sa ikatlong palapag nitong mansyon. Dahil mahilo-hilo na ako, halos nakakapit na ako rito. Madilim ang nilalakaran namin, ang ingay na nagmumula sa labas ay dinig pa rin namin sa loob. Ngunit, hindi na masiyado kalakasan. Isang malaking pinto ang pinasukan namin nito.

“You stay here.” Mando sa akin nito. Nakapikit akong tumango.

Hindi ko ba alam kung dahil ba sa kalasingan ko. Kaya sa tingin ko antagal-tagal ng paghihintay ko sa kanya. Akma na rin akong aalis doon. Nang bumungad ang bulto niya. 

“Let's try this!” Kasabay ng pagbaba niya sa lamesa ng mga dala niya.

Noong una wala akong ideya kung ano ang mga iyon. Napakunot-noo ako ng suminghot siya sa pinong puting substance na galing sa maliit na supot na dinala lang naman niya roon. Saka ito dahan-dahan idinantay ang ulo sa likod ng sofa na kainuupuan namin.

Hindi sa wala akong alam, para hindi ko matukoy kung anong klase iyon.

“Come on, you must do it.” This turned into a push for me.

Sa ilang sandaling pambubuyo nito sa akin. Tuluyan kung ginaya ang ginawa lang naman niya kanina. 

“T*ng ina!” Pagmumura ko matapos akong maubo ng ilang beses.

Isinandal ko rin ang likod ko, hinayaan kong umepekto sa sistema ko iyon. Hindi nga nagtagal at tila ako lumilipad sa alapaap. Nang balingan ko si Maken ang luwang ng ngiti niya.

“Ang lakas ng dating mo!” tatawa-tawa kong sambit. Agad kong kinuha ang bagay na may usok na hawak niya. Mukhang sigarilyo iyon, pero iba iyon.

Muli akong napaubo habang humahalakhak.

“Sabi ko na nga eh, mage-enjoy ka Erine,” sabi nito sa akin.

Pinakatitigan ko siya, akma niyang ilalapit ang mukha niya sa akin. Nang bumukas ang pinto, iniluwa niyon sina Gaven at Draken. Tuluyan inilayo naman ng katabi ko ang sarili nito sa akin.

“Siya ba?” galit ang huli pagkakita sa akin. Halatang lango rin ito sa alak. 

“Pwedi ba, tumigil ka. Nangako ka na kakausapin natin siya ng maayos.” Dinig kong sinabi iyon ni Gaven.

Naiiling at halos hindi mapaniwala naman si Draken.

“Are you blind brother, she's totally wasted. Siya ba ang ipinagmamalaki sa atin ng magaling nating Ama!” gigil pa rin si Draken. 

Napabaling naman ang pansin sa amin nito. Dire-diretso itong naglakad palapit sa amin.

Bigla ba naman niyang kinuha ang baso na hawak ko at ininom iyon. 

“Fine, but tomorrow we must talk!” nakatiim-bagang na sabi ni Gaven. Tuluyan umupo sa tabi ko si Draken, nagkatitigan sila na tila may kung anong binabalak sa akin.