Chapter 3

HINDI ko lubusan inasahan. Matapos ang isang nakakahiya na sitwasyon sa pagitan ng aking tatlong pinsan. Nagdesisyon akong manatili.

“Okay ka lang ba Erine?” tanong sa akin ni Maken. Sa tatlo ay ito ang palagian nagtatanong sa akin kung kumusta ba ako. 

“Ano ba sa tingin mo?” balik-sagot ko rin naman dito. 

“We're sorry for causing you so much trouble,” sinsero naman nitong bigkas.

Pinili ko na lamang manahimik. Sa halos dalawang araw ay manatili na muna ako roon sa Isla ni Uncle Zino Scyte. Na hindi naman nagawang salungatin ng tatlo. Mukhang nagusap usap na sila.

May kutob kasi akong may mali sa mga pangyayari. At iyon ang inaalam ko pa.

“Nasaan pala si Uncle Zite?” 

Napadako ang tingin niya sa akin sa pagtatanong ko. Nasa garden kami at nag-aalmusal. Wala sina Gaven at Draken, mukhang late na naman magigising ang mga iyon.

“Bakit madalas mo siyang hanapin, Erine?" tanong nito sa akin.

“Masama ba kong hanapin ko siya?” Matapang kong sinalubong ang titig niya. 

Nakita ko ang pag-igtingan ng panga nito. Habang patuloy lamang siyang naghahalo sa tinimpla niyang kape. Isang pitik ng daliri ang ginawa nito. Upang tuluyan mapadako ang pansin ng mga katulong na nakaantabay sa amin.

“All of you leave us alone.” Pag-uutos nito.

Napakunot-noo naman akong napatitig dito.

“A-anong ginagawa mo?” kakaba-kaba kong tanong dito. Nang bigla siyang dumukwang sa akin at inilapit ng husto ang mukha nito sa may bandang tainga ko. Halos mapapikit ako ng maramdaman ko ang mainit na hininga niyang pumaypay sa akin.

“Erine, alam kong hindi ka naman manhid. I like you very much. Magmula ng unang kita ko pa lamang sa iyo. But you conceited woman, everytime your mouth-calling my f*cking father. I'm becoming undeniable jealous!” direkta nitong bulong sa akin.

At ako naman ay halos mangilabot sa tinuran niya.

“P-pwedi ba, m-magpinsan t-tayo,” saad ko.

“Magpinsan? may mag-pinsan bang gumawa ng milagro?”

Halos mamula ako sa mga pinagsasabi niya. Akma ko siyang iiwan ng biglang hinagip niya ang pala pulsuhan ko.

“Hindi ka pa tapos mag-almusal.”

Buhat sa sinabi niya ay napadako ang tingin ko sa mga pagkain na nasa lamesa. Paano pa ako kakain kung nawalan na ako ng gana na kainin ang mga iyon.

Isang tikhim ang narinig namin. Kaya upang sabay kaming mapalingon nito.

Nakita namin si Uncle Zite iyon. Hindi ko napansin ang paglapit niya.

Mag-isa lang siya, nakabihis na siya ng office attire. Sa dalawang araw ko na paglalagi roon ay nakabisado ko na ang routine niya sa araw-araw. 

“Is there any problem here Avianna?” tanong nito na pinaglipat-lipat ang tingin sa amin dalawa ni Maken. 

“Dad, okay lang kami ni Erine. Do not worry inaalagaan namin syang tatlo nina Gaven at Draken,” pagsagot naman nito.

Napatango-tango naman si Uncle Zite. Kasabay ng pagdako ng titig niya sa akin. Sa sandaling nagkasalubong ang paningin namin ay dumoble ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

“Maiiwan na muna kita rito sa pinsan mo. Kung may maging problema, tawagan mo lamang ako.” Bilin nito sa akin. May binigay kasi siyang celpon sa akin. Bagong-bago iyon at natitiyak kong mahal niyang binili.

Kahit sinabi ko na hindi na kailangan dahil may ginagamit pa naman ako. Iyong bigay ni Lola Esing. Hindi na niya iyon binawi pa.

“S-sandali..." Paghabol ko sa kanya. Tuluyan naman akong binitiwan ni Maken sa mga sandaling iyon.

Ibinalik naman ni Uncle Zite ang pansin sa akin. Sa pagkakatitig ko mula rito ay hindi man lang ako nito nginingitian. Ngunit, hindi iyon nakahadlang sa akin para mas lalo akong maakit.

“Ano iyon, mamaya ay darating na ang susundo s akin,” sabi nito. Totoo iyon, dahil dumarating ng maaga ang private chopper nito. Para ihatid ito sa pinupuntahan nito.

“Maari ba tayong mag-usap mamaya?” 

Pinagmasdan niya ako, tila ba binabasa niya ang nasa isipan ko ng mga sandaling iyon.

Sana pumayag siya, dahil ipaghahanda ko siya ng masarap na hapunan.

“Sige.” Iyon lamang at tuluyan na itong naglakad paalis.

Wala akong pagsidlan ng tuwa. 

Nang bumalik ako sa aking kinauupuan ay may gana na akong ulit na kumain. Maging si Maken ay napansin ang kasiglaan ko.

“Pakabusog ka lang diyaan,” sabi sa akin nito. At tuluyan na itong tumayo.

KATULAD ng gusto ko, ipaghahanda ko ng masarap na hapunan ito. Sa madaling panahon ay kaagad kong nakapalagayan ng loob ang mga kasambahay sa mansyon.

“Wow! May talent ka pala sa pagluluto senyorita.” Puri sa akin ni Inang Beth.

Matipid ko naman siyang nginitian. Is iyon sa mga ipinagsasalamat ko kay Lola Ising, sa murang edad. Natuto akong magluto.

“Oo nga po, Sa amin kasi. Bata pa lang ay tinuturaan na kami sa pagluluto, maging sa mga gawain bahay ay maalam din po ako. Palaki po kasi ako ng Lola,” sagot ko rito.

“Tiyak magugustuhan po ni senyorito ang mga niluluto niyo,” pakikisali naman ni Elli. Ito naman ang siyang naghihiwa ng mga isasahog na gulay.

“Sana nga, matanong ko. Hindi ba maselan sa pagkain si Uncle Zino?”

Akmang sasagutin ako ni Inang Beth ng may magsalita mula sa bukana ng pintuan.

Si Gaven at Draken. Naglakad ang mga ito palapit sa akin.

“Bakit ka narito at nakikihalo ka pa sa mga katulong rito. Umakiyat ka na nga lang sa itaas,” masungit naman na saad ni Draken.

“Pero...”

“Huwag ng matigas ang ulo, dapat sumunod ka sa amin.” Si Gaven naman ay kinuha ang sandok na kasalukuyan gamit ko sa paghahalo ng sabaw ng manok. 

Dahil sa pakikialam ng mga ito ay naguumpisa na akong mainis. Kaninang umaga ay si Maken ang nagbibigay ng sakit sa ulo sa akin. Ngayon naman itong dalawa.

“Tumigil nga kayo, ginagawa ko ito para masuklian naman ang kabutihan ng Daddy niyo sa akin!” Pagmamatigas ko. 

Matiim na pinakatitigan ako ni Draken, kitang-kita ko rin ang pagkuyom ng kamao niya. Bigla ako nakaramdam ng kaba sa sandaling iyon.

Hanggang sa namagitan sa amin si Gaven na kalmante lang.

“Fine, but after this magpahinga ka na. Hindi ka pweding napapagod, utos ni Dad,” concern naman na sabi nito.

Kahit paano ay natuwa naman ako. Dahil magagawa ko ng ipagpatuloy ng matiwasay ang ginagawa ko.

Tuluyan ng iniwan ako ng dalawa sa triplets.

“Akala namin ay magkakagulo kayo senyorita,” sabi ni Elli na agad na lumapit sa akin habang binibigay niya ang mga nahiwang patatas at carrots.

“Siya nga senyorita, ngayon lang namin nakita silang ganyan,” dagdag naman ni Inang Beth.

“Ano pong ibig sabihin niyo?” taka kong tanong. Muli ko na naman hinalo ang niluluto ko. Tinikman ko ulit iyon at maski ako ay nasarapan.

“Paano po kasi, wala silang pakialam. Kahit pagsabihan pa sila ni Senyorito Zino, hindi sila makikinig. May isang beses ay nagkaroon sila ng malaking pagtatalo. Kaya pati ang Mommy nung triplets ay umalis.” 

Pagkarinig ko sa pagdadaldal ni Inang Beth ay bigla akong na corious. Ano ba ang naging dahilan bakit wala na roon ang ina nina Gaven, Draken at Maken?