Pinagmasdan niya si Evelyn habang ito ay abalang nagbabalat ng sibuyas, nakakunot ang noo pero may ngiti pa rin sa labi. Lalo siyang napatitig nang biglang mapangiwi ang dalaga nang mapaso ang kamay sa kawali at natawa pa sa sarili. Isang masiglang enerhiya ang bumabalot kay Evelyn, at iyon ang nagpapabigat sa puso ni Manang Vilma—dahil natatakot siyang masaktan ito."Iha, sana ay huwag mong masamahin," ani Manang pagkatapos ng ilang sandali habang si Evelyn ay seryosong nakatutok sa paghihiwa ng gulay. Nilakasan niya ang loob bago nagpatuloy, "pero may gusto ka ba kay Sir Lorenzo? Nagugustuhan mo na ba siya?”Napasulyap si Evelyn kay Manang sa tanong na iyon. Nagulat siya. Hindi niya inaasahan iyon. Parang may kung anong kumalabit sa puso niya.. Pero pagkatapos ng ilang segundo ay napanguso rin siya at napaiwas ng tingin, parang may gustong itago. O baka hindi lang niya alam kung paano sasagutin iyon."Hindi ko po alam kung ano ba talaga ang basehan kung may gusto ka sa isang tao," m
Chapter 58Tinitigan ni Evelyn si Lorenzo—he is still sleeping, peacefully sleeping kaya naman nagagawa niya itong titigan.Hindi siya nagsasawa. Parang bawat segundo ay gusto niyang ukitin sa alaala niya ang itsura nito habang himbing sa tulog. Ang gulo ng buhok nito, ang bahagyang pagkakunot ng noo na tila ba kahit sa tulog ay may iniisip pa rin ito. Pero kahit ganoon, para sa kanya… perfect pa rin ang itsura nito.Gwapong gwapo na siya dito noon, pero ngayon? Pakiramdam niya ay mas gumwapo ito sa paningin niya. Parang bawat araw na kasama niya ito ay may panibagong detalye siyang nadidiskubre.May kung anong lalim sa pagkatao ni Lorenzo na unti-unti niyang nakikita at gusto niya iyon. Gamit ang hintuturo ay ginalaw niya ang tungki ng ilong niya and she smiled nang bigla itong gumalaw and even groaned. Napasinghap siya at bahagyang napatigil ang kamay sa ere habang pinagmamasdan kung tuluyan na ba itong magigising.Pero hindi. Bumalik sa maayos ang hinga nito, tila nanatili pa rin s
Namula si Evelyn, pero hindi siya nagpaawat."Bakit? Gusto mo na ba akong girlfriend?" matapang niyang tanong, kahit na halatang nanginginig ang loob niya.Tumigil si Lorenzo. Ang kanyang ngiti ay napalitan ng seryoso at matalim na titig na parang sinusukat siya. Hindi siya agad nagsalita, na lalong nagpakaba kay Evelyn.Napairap tuloy si Evelyn dahil sa pagtahimik nito ay alam na niyang hindi ito handa sa ganoong relasyon, kahit na palagi siya nitong tinataboy alam niya at nakilala na niya kung ano ba ito simula noong tumira siya rito."See! Saka na tayo mag-jowa kapag mahal mo na ako, at saka ayokong mag-jowa ng hindi ako mahal. Ayoko nun," mariing ani niya, pero ang pagkakakuyom ng kama ay nagpahiwatig ng kaba sa kanyang dibdib.Halos marinig ni Lorenzo ang bawat pagpintig ng puso niya.Tahimik lang si Lorenzo. Nakatitig pa rin si Lorenzo kay Evelyn. Even without saying a word, the mix of curiosity, contemplation, and something else, something Evelyn couldn’t quite name, was visib
Chapter 56Halos hindi makapaniwala si Evelyn sa mga nangyari. Nakahiga na siya ngayon sa kama, at kahit na ilang minuto na ang lumipas mula nang matapos ang lahat, hindi pa rin siya makapagpigil sa kaba at gulo ng nararamdaman niya. This is too much. What happened between them was too much.Parang isang panaginip na hindi niya maipaliwanag. Masakit pa rin ang gitna ng katawan niya, at hindi niya alam kung dahil ba iyon sa pagiging birhen niya o dahil sobrang laki at taba talaga ni Lorenzo kaya gano'n kasakit ang unang beses.Napapikit siya at napakagat sa labi habang pilit inaalaala ang bawat detalye ng nangyari. Ang init ng kanyang balat, ang mga ungol at bulong, ang bawat haplos na tila ba uhaw na uhaw sa kanya. Hindi niya alam kung matatakot ba siya sa intensity ng lahat, o kung dapat ba siyang matuwa dahil naramdaman niya ang isang bagay na noon ay hindi pa niya kailanman naranasan.Naputol ang pag-iisip niya at ambang pag-alis sa kama nang biglang kumilos si Lorenzo."Where are
Hanggang sa maramdaman na ni Evelyn ang mainit at malapot na likidong dumaloy sa dulo nito. Napalayo siya agad at halos mapuwing iyon sa mukha niya. Mabilis siyang napasinghap, at sa gulat ay napapikit habang hawak-hawak pa rin ang bahagi nito, naglalaban ang pagkasuklam at pagtataka sa kanyang mukha.Napabuntong-hininga siya, saka unti-unting iminulat ang kanyang mga mata—hindi pa rin makapaniwalang tinignan si Lorenzo. Ang lalaking ito… and now, Lorenzo is smirking while looking at her—may halong pagkaproud at pilyong panunuya sa mga mata nito, na para bang tuwang-tuwa sa naging reaksyon niya at sa nangyare.Halos mainis siya, pero hindi rin niya maitatangging may kakaibang pakiramdam sa loob niya—isang sensasyong hindi niya maipaliwanag. Parang may kumikiliti sa kaibuturan niya, at sa kabila ng inis ay unti-unting nauupos ang kanyang resistensya.“Now, sit on me,” mariin at garalgal na utos ni Lorenzo, mababa ang boses at puno ng pangangailangan, kahit na hindi pa nakakabawi si Eve
Ang titig nito ay naglalagablab, punong-puno ng pagnanasa at dominasyon. Humigpit ang pagkakahawak ni Lorenzo sa baywang niya, tila ba sinisiguro nitong wala siyang kawala. Si Evelyn, bagama’t nanginginig pa rin, ay unti-unting nilalamon ng init na muli na namang bumabalot sa kanyang katawan na isang init na parang apoy na handang tupukin ang natitirang lakas niya.Pero bago pa man niya lubos na maunawaan ang ibig sabihin ng titig ni Lorenzo, ay pinaluhod na siya nito, marahan ngunit may diin, sapat upang hindi siya makatutol.Napasinghap si Evelyn habang bumababa siya, ramdam ang paggapang ng kilabot at sabik sa kanyang balat. Ang mga tuhod niya'y parang jelly, mahina, nanginginig, pero kusa pa ring sumusunod sa kagustuhan ni Lorenzo. Napatingala siya, tinignan ito sa mata, mga matang naglalagablab at tila ba inuutos sa kanya na magpaubaya."A-Ano bang—" Wala siyang natapos. Nahinto ang mga salita nang tanggalin ni Lorenzo ang suot nitong apron. Tumambad sa kanya ang katawan nito, ma