CHAPTER 4
Sobrang saya ni Belinda nang makita niya ang lola niya at hindi lubos alam ni Belinda kung paano papasalamat si Van. Hindi sila magkakilala nang lubusan, pero halos mula noong nagkita sila ay puro mabubuting gawa ang pinakita ni Van sa kanya.
“Matutunaw ako sa titig mo,” napabalik sa sarili si Belinda nang marinig iyon mula kay Van na nanatiling nakatingin sa harap niya. Napaiwas siya ng tingin at tumingin na lang sa labas, pero napatingin ulit siya kay Van.
“Salamat kanina. Salamat kasi sinabi mong aalagaan mo ako. Hindi ko inaasahang sasabihin mo iyon. Mapapanatag na si Lola sa sinabi mo. Salamat talaga,” tuloy-tuloy na ani Belinda nang hindi na niya mapigilan ang sarili.
Mabilis lang na tinignan ni Van si Belinda bago ito magsalita.
“Hindi mo kailangang magpasalamat. Sinabi ko na, asawa kita kaya ko ito ginagawa lahat.”
Hanggang ngayon ay hindi pa rin sanay si Belinda. Napatingin si Belinda sa daliri niya kung nasaan ang wedding ring nilang mag-asawa. Talagang asawa na nga niya ang istrangherong nasa tabi niya.
Nanatili na lang na tahimik si Belinda pagkatapos ng sinabi ni Van. Habang tahimik si Belinda ay nanatili naman sa pagdadrive si Van.
Uuwi na raw sila. Hindi alam ni Belinda kung saan sila uuwi, pero dahil sa saya na naramdaman niya nang magawa niyang makipagkwentuhan nang matagal sa lola niya ay hindi na siya nagtanong pa at hinayaan na lang niya si Van kung saan siya dalhin nito.
“Welcome home, Sir! Congratulations sa kasal!” si Manang Rose, ang pinakapinagkakatiwalaan ni Van sa bahay niya. Tatlo ang kasambahay na nasa harap nila. Isang matanda at dalawang mas bata.
Halos malula si Belinda nang makapasok sila sa bahay ni Van.
May malaking chandelier sa itaas at napakalawak ng sala. Hindi lang dalawang palapag kundi tatlong palapag ang bahay ni Van.
Oo, napansin na ni Belinda noong una nilang pagkikita na mayaman siya, pero hindi niya inakala na ganito kayaman ni Van. Hindi niya lubos akalain na ganito kayamaan ang mapapangasawa niya.
“This is your Ma'am Belinda, my wife. Dumating na ba ang mga gamit ng ma'am niyo?” Tanong ni Van nang seryoso.
“Anong gamit?” takang tanong ni Belinda.
“Opo. Nasa loob na po ng kwarto niyo,” sagot ni Manang Rose.
“Okay,” simpleng sambit ni Van habang hawak pa rin ang kamay ni Belinda para hilahin ito pataas.
“Anong gamit?” muli niyang itinanong.
“Bumili ako ng mga bagong gamit mo na pwede mong magamit. Ikaw na ang bahala kung gusto mo pang kunin ang mga dating gamit mo.”
Umawang ang labi ni Belinda.
“Pero hindi naman kailangan—”
“I already brought it. Wala ka nang magagawa,” simpleng sagot ni Van.
Hindi maiwasang mapanganga si Belinda nang makita niya ang mga biniling gamit ni Van.
Sa dami ng paper bag, puno na ang malaking sofa sa malaking kwarto ni Van. Napatingin siya kay Van, pero nawalan siya ng sasabihin nang wala na siyang suot na pang-itaas.
“B-Bakit ka n*******d!” Gulat at medyo napalakas na tanong ni Belinda na siyang itinaas ng kilay ni Van.
“Maliligo na ako, gusto mo sumabay?” Si Van na may halong ngisi ang labi.
“Baliw ka ba? Bakit naman ako s-sasabay sa’yo? Maligo ka na nga kung maliligo, kailangan pa bang m-magpaalam?” Utal na ani Belinda dahil hindi niya maiwasang ibaba ang tingin kung nasaan malinaw niyang nakikita ang katawan ni Van.
Hindi maiwasang bilangin ni Belinda ang abs na nakita niya sa katawan ni Van. Namula na lang si Belinda nang marinig ang mahinang pagtawa ni Van. Nang inangat ni Belinda ang tingin sa mukha ni Van ay may naglalarong ngiti na sa labi ni Van na animo’y alam niya ang nasa isip ni Belinda.
“Maligo ka na lang kaya!”
Kitang-kita ni Belinda ang pagkagat ni Van sa labi niya at hindi tuloy niya maiwasang maalala ang halik na ginawa ni Van kanina sa harap ng mga bisita nila.
Biglang nanuyo ang labi ni Belinda nang maalala kung paano ipinasok ni Van ang dila sa loob ng bibig niya kaya binasa na lang ni Belinda ang labi niya at nag-iwas ng tingin.
“This is technically our honeymoon. I just want to inform you na hindi ko isasara ang pinto, that you are welcome to go inside if you want to take a bath with me.”
Bago pa makapagprotesta si Belinda sa sinabi ni Van, pumasok na ito sa banyo.
Napailing na lang si Belinda sa sinabi ng lalaki. Oo, tama na honeymoon nila ngayon, pero kahit baliktarin pa niya ang sitwasyon, ang kanilang kasal ay hindi tulad ng kasal ng karaniwang tao. They are both strangers to each other.
Pagkatapos maligo ni Van, sumunod naman si Belinda. Matapos maligo, napagtanto niya na wala siyang damit at tanging tuwalya lang ang pwede niyang itakip sa katawan.
Nahihiya man siyang lumabas na ganoon ay wala siyang nagawa. Lumabas siya at nadatnan si Van na prenteng nakaupo sa kama, nakatutok sa phone.
Mabilis na naglakad si Belinda para lumapit sa mga paper bag, pero hindi niya maiwasang kagatin ang labi nang maramdaman niyang nakatingin sa kanya si Van.
Himigpit ang kapit niya sa tuwalya at mabilis na naghanap ng pwedeng isuot. Sa unang paper bag, mga bagay na hindi pamilyar sa kanya. Sa sunod na binuksan niya, mga lotion at iba pang pangangailangan sa katawan.
Hindi maiwasang itutok ni Van ang atensyon kay Belinda habang naghahanap ito ng damit. Sinubukan ni Van na tanggalin ang tingin, pero bumabalik ito dahil sa kanyang mapuputing asawa.
Asawa. Asawa niya ang babae sa harap niya. Mula sa kanyang kinauupuan, amoy niya ang shower gel ng asawa, hindi alam ni Van kung bakit sobrang bango iyon para sa kanya, parang gustong lapitan.
Kinagat ni Belinda ang labi nang mapansin ang pagtayo ni Van at paglapit nito.
“You want help?” Nanghina ang boses ni Belinda nang maramdaman niya ang hininga ni Van sa gilid ng tenga.
“K-Kaya ko na ‘to—”
“Really?” Ilang mura ang naisip ni Belinda nang maramdaman ang kamay ni Van sa kanyang bewang, pero hindi niya maipaliwanag ang sarili nang kusang gumalaw ang ulo niya para itagilid.
Dahil sa pagtagilid ni Belinda ng ulo, mas madaling makarating kay Van ang leeg niya.
Sandaling natigilan si Van, pero bumaba ang tingin sa maputing leeg ng asawa. Inamoy niya ito.
Hanggang sa hindi na niya mapigilan ang sariling halikan ang leeg ng asawa. Pansin ni Van kung gaano naapektuhan si Belinda sa paghalik niya, kaya hindi na siya nag-aaksaya ng oras. Iniharap niya ang asawa sa kanya at inangkin ang labi niya.
Alam ni Van na hindi tulad ng ibang babae si Belinda kaya kanina, imbes na sa labi ay sa noo niya ito hinalikan. Wala namang plano kanina si Van na halikan ito sa labi sa harap ng mga bisita, pero hindi niya nagustuhan ang bawat salitang sinabi ng mga kamag-anak ni Belinda kaya niya nagawa iyon.
Ang kamay ni Van ay nagsimulang gumalaw. Naglakbay ang kamay niya at tanging ang tuwalya lang ang nakaharang para mahawakan niya ang mismong katawan ng asawa.
“L-Lorenzo, I want to know,” nanginginig na ang boses ni Thali, tila pinipigilan ang sariling umiyak. Pakiramdam niya’y siya na lang ang wala sa sirkulo ng isang mahalagang bagay.“I just told him how much I love you and that I will do everything for you,” bulong nito, mababa ngunit mariin. Napasinghap si Thali, hindi alam kung paano tutugon—inaasahan niyang mabigat ang sasabihin nito, ngunit biglang iyon ang maririnig niya mula dito.“P-Pinaglololoko mo ba akong gago ka?” Tanong na lang niya, halos nanginginig ang boses, dahil hindi na niya alam kung ano pa ang sunod na sasabihin.“Why? Hindi ka naniniwala na mahal kita at kaya kong gawin ang lahat para sa’yo?” He suddenly asked, his tone both serious and daring, making Thali freeze on the spot. Hindi na siya nakapagsalita pa—parang may humigop ng lahat ng lakas niya, kaba at pagkagulat ang tanging nararamdaman.“I’ll stay here tonight until tomorrow kaya huwag ka munang pumasok sa trabaho,” he murmured, his voice mababa pero puno ng
Chapter 116“Ma—” Natigilan si Thali nang hindi man lang siya pinansin ng ina at nauna na sa paglalakad palabas ng condo. Kumirot ang puso niya sa biglang pag-iwas nito, parang may malamig na pader na itinayo sa pagitan nila.Parang sinampal siya ng malamig na hangin sa tindi ng pag-iwas nito, ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat hakbang ng ina palayo. Ang bawat yapak ay parang tunog ng pintong unti-unting nagsasara sa kanya.“Just let your Mama, her feelings was valid, sa inyong magkakapatid, ikaw ang hindi niya iisipin na gumawa ng lahat ng ito, pero hindi ka naman niya matitiis, ikaw ang unang prinsesa namin ng mama mo, hindi magtatagal ang tampo niya sayo,” mahinahong ani ng kanyang ama.Ang tono nito’y parang pilit na pinapakalma ang sitwasyon, pero naroon din ang lungkot na hindi maitago sa mga mata. Bahagyang lumapit ito, tila gusto ring yakapin siya ngunit piniling magbigay ng espasyo.Nag-init ang mata ni Thali at saka tinignan ang saradong pinto ng condo, pinipigilan ang
Napasinghab naman si Thali at hindi maiwasang panliitan at mas lalong mainis sa kapatid niya.“Ang luwang doon sa gilid, baliw ka ba?” sarkastikong sagot ni Thali, sabay taas ng isang kilay at matalim na tingin na parang matutulis na patalim.Ngunit hindi man lang siya sinulyapan ni River, bagkus ay dumiretso lamang ang matalim nitong tingin kay Lorenzo—tila may tahimik ngunit mabigat na laban na nag-uumpisa pa lang, ngunit ramdam na ramdam na ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.“Itutuloy natin mamaya ang inuman pagkatapos nating kumain, iyong usapan natin huwag mong kakalimutan,” seryosong paalala nito, para bang wala silang audience.“Okay,” tipid na tugon ni Lorenzo, pero hindi nakaligtas sa mata ni Thali ang sagot na iyon. She frowned instantly.“Ano iyon?” mabilis niyang tanong, curious at may halong pagdududa.“Don’t mind it,” mahinahong sagot ni Lorenzo, isang mapayapang tono na parang gustong putulin ang usapan bago pa humaba. Muli niyang tinangka na hawakan ang kamay ni Tha
“Hey, baby, relax, I’m fine,” mahinahong ani ni Lorenzo habang bahagyang nakayuko, sinasalo ang mata ni Thali na halatang susugod na sa direksyon ni River. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay niya at ipinatong iyon sa bewang ng dalaga, marahang hinila palapit sa kanya, para pigilan ang balak nitong umabante.Kitang-kita ni Lorenzo kung paano nanlilisik ang mga mata ni Thali habang nakatitig kay River. Ang kilay niya ay mahigpit na magkadikit, ang panga ay nakakuyom, at bawat hinga niya ay mabigat, na para bang pinipigilan lang ang sarili na sumabog. Hindi na nga nakapagtataka kung bakit siya biglang umastang parang leon na handang mangain ng buhay.Lorenzo, however, knew exactly why, pero hindi niya maiwasan na haplusin ang dibdib dahil talagang kitang kita ang pag-aalala ni Thali sa kanya. Ang suntok ni River kay Lorenzo ay naglikha ng malaking putok sa labi ni Lorenzo, sinuntok pa naman ito kanina ng mama ni Cheska, she knew her mother. Hindi basta-basta sumusuntok si Cheska. Kapa
Napalunok si Lorenzo. Para bang bawat salita ng matandang lalaki ay hindi lang dumidikit sa balat niya—dumudurog ito sa laman at tumatama diretso sa puso. Alam niyang hindi iyon pananakot; iyon ay babala na puno ng katotohanan at malasakit.At sa ilalim ng malamig na anyo ni Azrael, nakita ni Lorenzo ang isang ama na handang maging halimaw sa mata ng iba… kung iyon ang kailangan para mailigtas ang anak niya.Umigting ang panga ni Lorenzo, mahigpit ang kapit niya sa gilid ng mesa habang nakatitig sa baso ng wine na nasa harap niya.“Leave my daughter from now on and I promise you one thing—I’ll help you get your freedom, at lalo na ang inaasam mong higanti sa mga taong pumatay sa pamilya mo,” dugtong pa ni Azrael. Para bang tumigil ang oras sa pagitan nila. Kita ni Azrael ang bahagyang pag-angat ng kilay ni Lorenzo, ang bahagyang pagkislot ng labi, at ang mabilis na pagbabago ng ekspresyon mula gulat, galit, hanggang sa hindi maipaliwanag na sakit—isang sakit na pilit nitong ikinukubl
Chapter 112“Do you know that I want to punch you right now?”Pagkatapos ng sobrang katahimikan sa pagitan nila, sa wakas ay nagsalita na si Azrael. Mabigat ang boses nito, parang bawat salita ay may dalang bigat ng galit at awa, ngunit hindi ito sumisigaw—mas mabigat pa nga yata ang tono kaysa kung sumigaw siya. The kind of voice na mas nakakatakot kaysa galit na pasigaw, dahil ramdam mong kontrolado pero malalim ang pinanggagalingan.That line—iyon ang unang salitang lumabas sa bibig niya simula nang magkaharap sila. Walang introduction, walang tanong. Diretso lang ang ito.“I know, Sir,” walang takot na sambit ni Lorenzo, kahit ramdam niya ang tensyon na halos sumakal sa buong paligid nila.Of course, he knows that. Kahit sinong ama, iyon ang unang iisipin na gawin sa lalakeng sa tingin nila ay humihila pababa sa anak nila, at lalo na kung alam nitong may panganib sa relasyon na iyon. Alam niyang sa paningin ni Azrael, na ama ng taong mahal niya, isa siyang problema, hindi solusyo