CHAPTER 4
Sobrang saya ni Belinda nang makita niya ang lola niya at hindi lubos alam ni Belinda kung paano papasalamat si Van. Hindi sila magkakilala nang lubusan, pero halos mula noong nagkita sila ay puro mabubuting gawa ang pinakita ni Van sa kanya.
“Matutunaw ako sa titig mo,” napabalik sa sarili si Belinda nang marinig iyon mula kay Van na nanatiling nakatingin sa harap niya. Napaiwas siya ng tingin at tumingin na lang sa labas, pero napatingin ulit siya kay Van.
“Salamat kanina. Salamat kasi sinabi mong aalagaan mo ako. Hindi ko inaasahang sasabihin mo iyon. Mapapanatag na si Lola sa sinabi mo. Salamat talaga,” tuloy-tuloy na ani Belinda nang hindi na niya mapigilan ang sarili.
Mabilis lang na tinignan ni Van si Belinda bago ito magsalita.
“Hindi mo kailangang magpasalamat. Sinabi ko na, asawa kita kaya ko ito ginagawa lahat.”
Hanggang ngayon ay hindi pa rin sanay si Belinda. Napatingin si Belinda sa daliri niya kung nasaan ang wedding ring nilang mag-asawa. Talagang asawa na nga niya ang istrangherong nasa tabi niya.
Nanatili na lang na tahimik si Belinda pagkatapos ng sinabi ni Van. Habang tahimik si Belinda ay nanatili naman sa pagdadrive si Van.
Uuwi na raw sila. Hindi alam ni Belinda kung saan sila uuwi, pero dahil sa saya na naramdaman niya nang magawa niyang makipagkwentuhan nang matagal sa lola niya ay hindi na siya nagtanong pa at hinayaan na lang niya si Van kung saan siya dalhin nito.
“Welcome home, Sir! Congratulations sa kasal!” si Manang Rose, ang pinakapinagkakatiwalaan ni Van sa bahay niya. Tatlo ang kasambahay na nasa harap nila. Isang matanda at dalawang mas bata.
Halos malula si Belinda nang makapasok sila sa bahay ni Van.
May malaking chandelier sa itaas at napakalawak ng sala. Hindi lang dalawang palapag kundi tatlong palapag ang bahay ni Van.
Oo, napansin na ni Belinda noong una nilang pagkikita na mayaman siya, pero hindi niya inakala na ganito kayaman ni Van. Hindi niya lubos akalain na ganito kayamaan ang mapapangasawa niya.
“This is your Ma'am Belinda, my wife. Dumating na ba ang mga gamit ng ma'am niyo?” Tanong ni Van nang seryoso.
“Anong gamit?” takang tanong ni Belinda.
“Opo. Nasa loob na po ng kwarto niyo,” sagot ni Manang Rose.
“Okay,” simpleng sambit ni Van habang hawak pa rin ang kamay ni Belinda para hilahin ito pataas.
“Anong gamit?” muli niyang itinanong.
“Bumili ako ng mga bagong gamit mo na pwede mong magamit. Ikaw na ang bahala kung gusto mo pang kunin ang mga dating gamit mo.”
Umawang ang labi ni Belinda.
“Pero hindi naman kailangan—”
“I already brought it. Wala ka nang magagawa,” simpleng sagot ni Van.
Hindi maiwasang mapanganga si Belinda nang makita niya ang mga biniling gamit ni Van.
Sa dami ng paper bag, puno na ang malaking sofa sa malaking kwarto ni Van. Napatingin siya kay Van, pero nawalan siya ng sasabihin nang wala na siyang suot na pang-itaas.
“B-Bakit ka n*******d!” Gulat at medyo napalakas na tanong ni Belinda na siyang itinaas ng kilay ni Van.
“Maliligo na ako, gusto mo sumabay?” Si Van na may halong ngisi ang labi.
“Baliw ka ba? Bakit naman ako s-sasabay sa’yo? Maligo ka na nga kung maliligo, kailangan pa bang m-magpaalam?” Utal na ani Belinda dahil hindi niya maiwasang ibaba ang tingin kung nasaan malinaw niyang nakikita ang katawan ni Van.
Hindi maiwasang bilangin ni Belinda ang abs na nakita niya sa katawan ni Van. Namula na lang si Belinda nang marinig ang mahinang pagtawa ni Van. Nang inangat ni Belinda ang tingin sa mukha ni Van ay may naglalarong ngiti na sa labi ni Van na animo’y alam niya ang nasa isip ni Belinda.
“Maligo ka na lang kaya!”
Kitang-kita ni Belinda ang pagkagat ni Van sa labi niya at hindi tuloy niya maiwasang maalala ang halik na ginawa ni Van kanina sa harap ng mga bisita nila.
Biglang nanuyo ang labi ni Belinda nang maalala kung paano ipinasok ni Van ang dila sa loob ng bibig niya kaya binasa na lang ni Belinda ang labi niya at nag-iwas ng tingin.
“This is technically our honeymoon. I just want to inform you na hindi ko isasara ang pinto, that you are welcome to go inside if you want to take a bath with me.”
Bago pa makapagprotesta si Belinda sa sinabi ni Van, pumasok na ito sa banyo.
Napailing na lang si Belinda sa sinabi ng lalaki. Oo, tama na honeymoon nila ngayon, pero kahit baliktarin pa niya ang sitwasyon, ang kanilang kasal ay hindi tulad ng kasal ng karaniwang tao. They are both strangers to each other.
Pagkatapos maligo ni Van, sumunod naman si Belinda. Matapos maligo, napagtanto niya na wala siyang damit at tanging tuwalya lang ang pwede niyang itakip sa katawan.
Nahihiya man siyang lumabas na ganoon ay wala siyang nagawa. Lumabas siya at nadatnan si Van na prenteng nakaupo sa kama, nakatutok sa phone.
Mabilis na naglakad si Belinda para lumapit sa mga paper bag, pero hindi niya maiwasang kagatin ang labi nang maramdaman niyang nakatingin sa kanya si Van.
Himigpit ang kapit niya sa tuwalya at mabilis na naghanap ng pwedeng isuot. Sa unang paper bag, mga bagay na hindi pamilyar sa kanya. Sa sunod na binuksan niya, mga lotion at iba pang pangangailangan sa katawan.
Hindi maiwasang itutok ni Van ang atensyon kay Belinda habang naghahanap ito ng damit. Sinubukan ni Van na tanggalin ang tingin, pero bumabalik ito dahil sa kanyang mapuputing asawa.
Asawa. Asawa niya ang babae sa harap niya. Mula sa kanyang kinauupuan, amoy niya ang shower gel ng asawa, hindi alam ni Van kung bakit sobrang bango iyon para sa kanya, parang gustong lapitan.
Kinagat ni Belinda ang labi nang mapansin ang pagtayo ni Van at paglapit nito.
“You want help?” Nanghina ang boses ni Belinda nang maramdaman niya ang hininga ni Van sa gilid ng tenga.
“K-Kaya ko na ‘to—”
“Really?” Ilang mura ang naisip ni Belinda nang maramdaman ang kamay ni Van sa kanyang bewang, pero hindi niya maipaliwanag ang sarili nang kusang gumalaw ang ulo niya para itagilid.
Dahil sa pagtagilid ni Belinda ng ulo, mas madaling makarating kay Van ang leeg niya.
Sandaling natigilan si Van, pero bumaba ang tingin sa maputing leeg ng asawa. Inamoy niya ito.
Hanggang sa hindi na niya mapigilan ang sariling halikan ang leeg ng asawa. Pansin ni Van kung gaano naapektuhan si Belinda sa paghalik niya, kaya hindi na siya nag-aaksaya ng oras. Iniharap niya ang asawa sa kanya at inangkin ang labi niya.
Alam ni Van na hindi tulad ng ibang babae si Belinda kaya kanina, imbes na sa labi ay sa noo niya ito hinalikan. Wala namang plano kanina si Van na halikan ito sa labi sa harap ng mga bisita, pero hindi niya nagustuhan ang bawat salitang sinabi ng mga kamag-anak ni Belinda kaya niya nagawa iyon.
Ang kamay ni Van ay nagsimulang gumalaw. Naglakbay ang kamay niya at tanging ang tuwalya lang ang nakaharang para mahawakan niya ang mismong katawan ng asawa.
“P-Pumunta ka dito para humingi ng pera?” matigas at sarkastikong tanong ni Cheska.Tumango ang kanyang ina na animo’y bored pa, para bang wala lang ang pagdaramdam ni Cheska. “Oo, ano pa bang dahilan? Bigyan mo na ako ng pera o kaya humingi ka ng pera sa Buenavista na iyon.” Biglang seryosong ani ng kanyang ina, habang nanlalalim ang titig.Napapikit si Cheska at halos sabunutan ang sarili sa irita. “Hindi kita maintindihan. Anong humingi sa mga Buenavista?” Takang tanong ni Cheska. "Naririnig mo ba ang sarili mo?" Dugtong pa ni Cheska dahil parang subrang laking kahibangan iyon.“Ano? Magmamaang maangan ka? Sabi ko humingi ka ng pera sa mga Buenavista at ibigay sa akin para may pambayad ako sa mga utang ko!” Medyo lumakas pa ang boses ng kanyang ina na animo’y naiirita na rin.Lahat ng kontrol na meron si Cheska ay unti-unting nawawala. Hindi niya alam kung saan nito nalaman ang tungkol sa mga Buenavista, pero hindi na iyon ang mahalaga ngayon. Hindi ito ang tamang oras para sa gan
Chapter 98Madaling-araw pa lang ay gising na si Cheska. Halos hindi niya nilubayan si Nero buong gabi. Ilang beses siyang tumingin sa orasan, binibilang ang mga minutong lumilipas habang pilit niyang pinapakalma ang sarili. Sa labas ng bintana, dahan-dahan nang lumiliwanag ang langit—banayad, tila unti-unting bumubukas ang isang panibagong pahina.Tahimik ang buong ospital. Ang katahimikan na iyon ay mas lalo pang nagpapabigat sa dibdib ni Cheska. Wala siyang marinig kundi ang tik-tak ng orasan. Nakaupo siya sa gilid ng kama ni Nero, marahang hinihimas ang maliit nitong kamay.Nang magising ang kapatid ay agad na ngumiti si Cheska, pilit tinatago ang kaba at pag-aalala.“Wala bang masakit sa’yo?” agad na tanong ni Cheska.Naupo si Nero at umiling.“Wala naman po,” ani nito at saka tumingin sa pinto. “Si Mama po kaya? Hindi po kaya siya pupunta ngayon dito? Hindi na siya bumalik pagkatapos ng araw na pumunta siya dito na may kasamang lalake na may baril,” ani nito.“Nero naman. Araw ng
Chapter 97“Gusto ko lang tanungin kung pinuntahan ka ba ni Mama at tinanong ba niya kung saang ospital naka-confine si Nero.” Mabilis at may halong kaba ang tanong ni Cheska kay Cris.Ilang gabi na siyang hindi makatulog dahil sa pagbisita ng kanyang ina—kasama pa ang lalaking armado. Hindi niya alam kung ito ba’y bunga lang ng matinding stress, bangungot lang ba, o isang panibagong gulo sa buhay nila. Ngunit isang bagay ang sigurado: kahit masama pa rin ang loob niya sa kanyang ina, hindi niya mapigilang mag-alala. Kung may utang ito sa lalaking iyon, baka mapahamak ito. At kung alam ng lalaki kung saan naka-admit si Nero, baka pati sila ay madamay.Sa lahat ng maaaring pagtanungan ng kanyang ina, si Cris lang ang naisip ni Cheska. Si Cris lang kasi ang posibleng may alam tungkol sa kanila. Kaya kahit na hindi pa sila maayos at sariwa pa ang bigat sa pagitan nila, nilakasan ni Cheska ang loob niya para humarap dito.“Bakit? Pumunta siya sa ospital? Hindi ko pa siya nakikita, at hindi
Chapter 96Tumigil sa pag-akyat si Azrael. Nanigas siya sa kinatatayuan, at unti-unting bumigat ang hangin sa paligid nila. Dahan-dahan siyang lumingon, sapat lang para marinig ng lola niya ang bawat salitang bibitiwan niya.“Ano bang sinasabi ninyo?” madiin niyang sabi, boses niya'y punô ng galit na pilit niyang nilulunok. “Ginamit mo talaga ngayon ang kapatid niya bilang panakot sa akin? Para sundin kita? Lola, are you even serious?"Hindi sumagot ang lola niya. Tahimik itong nakatayo sa kinatatayuan at seryosong tumitig lang kay Azrael, Hindi man lang umiwas ng tingin na animoy hindi nag-sisisi sa sinasabi.“He needed a surgery, may sakit iyong bata tapos gagamitin mo lang panakot sa sakin?” mapait na natawa si Azrael, puno ng hindi makapaniwala. “Akala ko you cared about me. Pero ganito? You want to control me so badly, you’re willing to ruin someone else’s life just to get what you want?”“Hindi mo ako naiintindihan—” panimula ng matanda.“Talagang hindi kita maiintindihan kung ga
Chapter 95"I'm sorry, pupuntahan na lang kita sa hospital. Let me just talk to her." Agad na hinalikan ni Azrael si Cheska sa noo at saka sinulyapan ang driver na nasa tabi na ng kotse niya. Napapikit si Cheska at dinama iyon, sinubukang irelaxang sarili sa pamamagitan ng mainit na halik si Azrael sa noo niya."Pakihatid siya, and don't drive recklessly," mariing bilin ni Azrael sa driver, at halatang seryoso siya sa sinabi niya—kaya naman halatang ninerbiyos ang driver sa bigat ng tono nito.Napansin agad iyon ni Cheska kaya agad niyang hinawakan ang kamay ni Azrael para pakalmahin ito. “Sige na. Balik ka na sa taas--condo mo,” aniya sabay ngiti para ipakitang ayos lang siya. “At hindi mo naman kailangang humingi ng sorry. Okay lang naman kung umuwi na muna ako para makapag-usap kayo ng lola mo. Paniguradong nagulat lang siya kasi nasa kwarto mo ako—gayong unang beses niya pa lang akong nakita.” Dagdag pa niya, pilit ipinapakita ang pagiging mahinahon kahit may kirot sa loob dahil hi
Tahimik ang buong paligid. Nilibot ni Cheska ang tingin sa buong kwarto ni Azrael—nasa kwarto na siya nito. Nakaupo siya sa kama habang si Azrael ay naliligo sa bathroom.Dumeretso si Azrael sa hospital pagkatapos ng pag-uusap nila ng lola niya, kaya ngayon pa lang ito nakauwi sa condo niya.Napabuntong-hininga si Cheska nang lumabas si Azrael sa bathroom at agad nagtama ang tingin nila. Napaiwas si Cheska, pero naramdaman niya ang paglubog ng kama sa tabi niya. Dahil doon ay napasulyap na lang ulit si Cheska dito.“Are you really okay?” tanong ni Azrael habang pinupunasan ang buhok gamit ang tuwalya. Mababa ang boses—malamig, pero may halong pag-aalala.Tumango si Cheska. “Oo naman. Okay nga lang—”“Tsk! Tell that to someone who easily believes lies, because baby, I’m not going to buy that.” Hinawakan ni Azrael ang likuran ni Cheska para haplusin. “Looks like you are not really going to tell me why you cried a while ago there, huh?” Malumanay at punong-puno ng lambing na tanong pa ni
Chapter 93Ilang sandali pa ay napapikit na si Cheska ng mariin.Parang hindi na siya nag-isip nang kusa na lang gumalaw ang daliri niya sa search bar — Azrael Ford Villariva-Buenavista. Hindi siya sigurado kung may lalabas, pero dahil alam niyang kilala ito at galing sa prominenteng pamilya, sinubukan na rin niya.Ilang segundo lang, nagpakita agad ang resulta.Napasinghap siya nang lumabas ang larawan ni Azrael — nakaayos, maayos ang postura, eleganteng suot, nakatayo sa harap ng isang malaking gusali na malamang siya mismo ang nagdisenyo.Nag-scroll si Cheska, at sa bawat paggalaw ng daliri niya, mas lalo siyang napapabuntong-hininga. Isang article ang tumama agad sa paningin niya, at hindi na siya nagdalawang-isip na basahin ito:"Azrael Ford Villariva-Buenavista, at just 28 years old, has already achieved so much in life. Even though he was born rich and came from a powerful family, he didn’t rely on that to succeed. Instead, he started from the bottom and worked his way up throug
Chapter 92“Ate, okay ka lang?”Napasulyap si Cheska sa kapatid niyang si Nero na nakaupo sa tapat niya sa hapag-kainan.Kumakain sila ng hapunan, pero malayo ang tingin ni Cheska. Parang wala siya sa sarili habang hawak ang kutsara't tinidor, paulit-ulit lang na sinusundot ang kanin sa pinggan niya pero halos wala siyang naisasubo. Mabigat ang dibdib niya, at hindi niya maalis sa isip ang sagutan nila ni Cris kanina.Sinubukan niyang isa-walang bahala iyon. Palagi naman siyang ganun — matatag, hindi nagpapadala sa emosyon. Pero ngayon, ibang-iba ang tama ng mga salitang binitiwan ni Cris. Diretsahan, walang paligoy, at ang mas masakit, totoo.Mahirap siya. Nabibiling siya sa mahihirap na tao sa mundo, ni halos wala siyang matawag na talagang tahanan dahil nas iskwater area lang naman sila nakatira at malaki ang posibilidad na darating ang panahon na mapaalis sila doon. Samantalang si Azrael… hindi lang mayaman, kundi sobrang yaman. Hindi lang iisa ang bahay nila, kung hindi napakara
Aalis na sana si Cheska, pero agad siyang hinawakan ni Cris para pigilan.“Sorry. Hindi ko lang mapigilang mag-isip kasi ang sabi mo boss mo lang siya tapos biglang makikita ko kayong maghahalikan. Nagulat lang ako—”Inis na tinanggal ni Cheska ang kamay ni Cris sa kamay niya at sarkastiko itong tinignan. “Nagulat ka? Ganyan ka magulat? Paparatangan mo ako ng kung ano-ano? Nandito ako kasi magpapaliwanag ako sa’yo, oo nagulat ka, pero wala kang karapatan na sabihan ako ng kung ano-ano na parang… parang wala akong pinagkaiba sa mga babae sa bar.”Nanigas si Cris. Hindi siya makatingin ng direkta ngayon kay Cheska. Nakasubsob ang tingin nito sa lupa, parang batang nahuli sa kasalanan. Namumutawi talaga sa kanya ang pagsisisi sa mga sinabi nito.“Cheska—”“Nagtrabaho ako doon, pero hindi ako nagbenta ng katawan doon. Nagtrabaho ako doon at nakilala si Azrael, pero hindi ibig sabihin non, sa kanya ko binebenta ang katawan ko. Boss ko siya, pero hindi para ibenta ang katawan ko.” Mariing a