CHAPTER 3
“You may now kiss the bride.” Nataranta si Belinda nang marinig iyon, pero hindi niya pinahalata. Hindi niya lubos akalain na ibang tao ang unang mahahalikan niya dahil kahit kailan ay hindi siya nagpahalik kay Danilo.
Tinaas ni Van ang veil ni Belinda. Napapamura na lang si Belinda sa isip niya nang makita ang paglapit ng mukha nito. Ayaw niya sana dahil alam naman nito na walang pagmamahal sa pagitan niya, pero alam niya rin na magtataka ang lahat kapag hindi siya pumayag dahil maraming matang nakatingin sa kanila.
Napapikit siya at hinintay ang halik, pero napamulat siya ng tingin nang maramdaman ang halik sa noo niya imbes na sa labi. Nagulat siya, pero parang wala lang kay Van dahil agad itong humarap sa mga tao.
Matapos ang kasal, maraming bulungan sa paligid at karamihan ay kamag-anak ni Belinda na dumalo. Nakasimangot ang dalawang kapatid niya at masama ang tingin sa kanya.
“Ano ba ‘yan. Talagang hindi mahal ni Edward ang anak niyang ito kahit siya naman ang totoong kadugo niya. Kasal ng anak niya, pero wala siya?” Isa iyon sa narinig ni Belinda na bulungan sa paligid na sinubukan niyang huwag pansinin.
Bumalik sa ospital ang Lola niya dahil sa limitadong oras na binigay ng doktor para dumalo.
Napaiwas si Belinda nang kausapin siya ng mga kaibigan at pamilya ni Van. Hindi pa rin siya makapaniwala na ikinasal siya sa isang estranghero. Tama si Belinda nang isipin niyang lolo ito ni Van.
Mababait ang mga kaibigan at kamag-anak ni Van na lumapit kay Belinda. Hindi tuloy makapaniwala si Belinda.
“Anong kalokohan 'to? Hindi ako naniniwalang totoo ang kasal na 'to!” sabi ng isa sa mga kamag-anak ni Belinda, ang Tita Gia niya nang tuluyang lubayan si Belinda ng mga kaibigan at kamag anak ni Van.
“Palabas lang ba 'to para hindi ka mapahiya na hindi ka na papakasalan ng tagapagmana ng mga Reymondo?” dagdag pa ng pinsan ni Belinda na kaedad niya lang.
Sasabihin na sana ni Belinda ang kanyang saloobin pero may dumausdos na kamay sa bewang niya. Gulat na tiningnan niya si Van.
“We're married now, paanong palabas?” tanong ni Van, sinuri ang mga nakapaligid sa kanya.
Walang naglakas-loob na magsalita pero napasulyap ang lahat kay Dani nang lumapit ito mula sa pagkakaupo sa gilid.
“You did not kiss her on her lips! Hindi totoo ang kasal niyo. You just did this ceremony para hindi mapahiya si Belinda sa pag-atras mg totoong mapapangasawa niya.
“Dani—”
“Stop with your lies, everything is just a show! Ibang lalake ang mapapangasawa mo, pero hindi natuloy kaya humila ka ng iba!” Malakas na sambit ni Bianca, na pati ang ibang bisita ay napatingin na sa kanila.
Hindi maiwasang mahiya nang tignan siya ng mga bisita dahil alam niyang ang iba sa kanila ay alam ang bagay na iyon.
“Please, stop, Dani—” Sinubukang patigilin ni Belinda si Bianca, pero may nagsalita ulit mula sa kamag-anak niya.
“Why are you stopping her? It's true that this is just a show. A useless and fake marriage!”
“So this is all about the kiss? She is my wife already, but you all assumed that this is just a show?” Ang baritonong boses ni Van ang nangibabaw.
Napalunok si Belinda, hindi naman kailangan ni Van na ipagtanggol siya.
“You can't kiss her and I'm sure she won't let you. Hindi nga niya magawang magpahalik kay Danilo, sa iyo pa kaya? She's not you—”
Everyone went silent when Van pulled Belinda and claimed her lips. Gulat at halos mapakapit na si Belinda sa damit ni Van nang maramdaman pa niya ang pagparte ni Van sa kanyang nakatikom na mga labi at pagpasok ng dila. Hindi napigilan ni Belinda ang sariling mapabangon sa kakaibang pakiramdam na naramdaman niya sa unang pagkakataon.
“I'm sorry about that.” Paghingi ng paumanhin ng stepmom ni Belinda kay Van nang malaman ang ginawa ng anak niya at ng iba. Umalis kasi ito saglit kanina kaya hindi niya nasaksihan ang nangyari.
——
“Fix yourself, we're going somewhere.” Gulat na napatingin si Belinda nang pumasok si Van.
“Saan?” Takang tanong niya, pero hindi siya sinagot ni Van.
Hindi pa sila nakakapag-usap ng maayos. Hindi pa nila nagagawang pag-usapan kung paano magiging buhay nila. Hindi rin alam ni Belinda kung talaga bang legal ang nangyari sa kasal dahil hindi naman basta-basta mababago ang mga dokumento sa isang gabi lang.
“Salamat kanina.” Hindi na mapigilang sabihin ni Belinda nang nasa kotse na sila.
Sinulyapan siya ni Van. “Saan? Sa halik?” Narinig ni Belinda ang kaunting pag-aasar ni Van nang sabihin niya iyon, hindi niya alam kung mahihiya ba siya nang maalala iyon o maiinis dahil sa ginawa pa niyang pang-aasar.
“Hindi. Nagpapasalamat ako kasi pinagtanggol mo ako kanina,” mahina niyang sinabi.
“You're my wife now so that's my responsibility as your husband. Hindi pwede sa akin ang inaapi ang asawa ko.”
Asawa.
Nagulat si Belinda nang marinig iyon kay Van.
“But we know what we are. Baka nga fake rin iyong—”
“Everything is legal. You're my wife now. Noong inalok kita, seryoso ako,” sabi niya at seryosong tiningnan si Belinda.
Meron pang gustong sabihin si Belinda, pero hindi na niya nagawa nang tumigil si Van sa isang pamilyar na lugar.
“You want to spend more time with your lola, right? I already talked to his doctor, kinuhanan ko na rin siya ng sarili niyang nurse na magbabantay sa kanya 24/7 para mapanatag ka.”
Napabalik balik ang tingin ni Belinda sa ospital at kay Van. Hindi siya makapaniwala sa narinig.
“Bakit?” Iyon lang ang tanong na lumabas sa labi niya.
“Because you're my wife,” he simply said and ready to leave the car, but Belinda held Van's hand.
“Ano pang alam mo sa akin?” Hindi alam ni Belinda, pero pakiramdam niya marami nang alam si Van sa buhay niya.
Binasa ni Van ang labi at saka sumagot.
“Belinda Juarez, 25 years old. Your parents got divorce when you were 5 and in the same year, your dad remarried. You lived with them for a year, but you were sent to your grandmother's house when you're 6. I investigated you because we are getting married.”
“In just a short period of time?”
“Well, I already know you, we already saw each other in the company,” sambit nito at inalis ang tingin kay Belinda.
“But you didn't remember me,” mahinang dugtong nito na hindi narinig ni Belinda.
Belinda didn't pay attention to that, but right now, her mind is clear, she suddenly remembers the company where she works.
Villariva. It's the surname of the owner of the company she's working with!
“Let's go. Your lola are waiting for you.” Naunang lumabas si Van habang siya ay medyo nawawala pa sa sarili sa napagtanto.
Magtatanong sana siya kung related ba siya sa may ari ng kompanya, pero hindi niya naituloy nang mapagtanto na baka ka-apelyido lang dahil marami naman ang magkaka-apelyido sa mundo.
“Spend time with your lola, then after that, we'll go home.” Sabi ni Van. Napatingin ulit si Belinda kay Van, pero bumaba ang tingin niya sa kamay niya nang hawakan ito ni Van.
Van intertwined their hands and pulled Belinda to go inside.
“L-Lorenzo, I want to know,” nanginginig na ang boses ni Thali, tila pinipigilan ang sariling umiyak. Pakiramdam niya’y siya na lang ang wala sa sirkulo ng isang mahalagang bagay.“I just told him how much I love you and that I will do everything for you,” bulong nito, mababa ngunit mariin. Napasinghap si Thali, hindi alam kung paano tutugon—inaasahan niyang mabigat ang sasabihin nito, ngunit biglang iyon ang maririnig niya mula dito.“P-Pinaglololoko mo ba akong gago ka?” Tanong na lang niya, halos nanginginig ang boses, dahil hindi na niya alam kung ano pa ang sunod na sasabihin.“Why? Hindi ka naniniwala na mahal kita at kaya kong gawin ang lahat para sa’yo?” He suddenly asked, his tone both serious and daring, making Thali freeze on the spot. Hindi na siya nakapagsalita pa—parang may humigop ng lahat ng lakas niya, kaba at pagkagulat ang tanging nararamdaman.“I’ll stay here tonight until tomorrow kaya huwag ka munang pumasok sa trabaho,” he murmured, his voice mababa pero puno ng
Chapter 116“Ma—” Natigilan si Thali nang hindi man lang siya pinansin ng ina at nauna na sa paglalakad palabas ng condo. Kumirot ang puso niya sa biglang pag-iwas nito, parang may malamig na pader na itinayo sa pagitan nila.Parang sinampal siya ng malamig na hangin sa tindi ng pag-iwas nito, ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat hakbang ng ina palayo. Ang bawat yapak ay parang tunog ng pintong unti-unting nagsasara sa kanya.“Just let your Mama, her feelings was valid, sa inyong magkakapatid, ikaw ang hindi niya iisipin na gumawa ng lahat ng ito, pero hindi ka naman niya matitiis, ikaw ang unang prinsesa namin ng mama mo, hindi magtatagal ang tampo niya sayo,” mahinahong ani ng kanyang ama.Ang tono nito’y parang pilit na pinapakalma ang sitwasyon, pero naroon din ang lungkot na hindi maitago sa mga mata. Bahagyang lumapit ito, tila gusto ring yakapin siya ngunit piniling magbigay ng espasyo.Nag-init ang mata ni Thali at saka tinignan ang saradong pinto ng condo, pinipigilan ang
Napasinghab naman si Thali at hindi maiwasang panliitan at mas lalong mainis sa kapatid niya.“Ang luwang doon sa gilid, baliw ka ba?” sarkastikong sagot ni Thali, sabay taas ng isang kilay at matalim na tingin na parang matutulis na patalim.Ngunit hindi man lang siya sinulyapan ni River, bagkus ay dumiretso lamang ang matalim nitong tingin kay Lorenzo—tila may tahimik ngunit mabigat na laban na nag-uumpisa pa lang, ngunit ramdam na ramdam na ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.“Itutuloy natin mamaya ang inuman pagkatapos nating kumain, iyong usapan natin huwag mong kakalimutan,” seryosong paalala nito, para bang wala silang audience.“Okay,” tipid na tugon ni Lorenzo, pero hindi nakaligtas sa mata ni Thali ang sagot na iyon. She frowned instantly.“Ano iyon?” mabilis niyang tanong, curious at may halong pagdududa.“Don’t mind it,” mahinahong sagot ni Lorenzo, isang mapayapang tono na parang gustong putulin ang usapan bago pa humaba. Muli niyang tinangka na hawakan ang kamay ni Tha
“Hey, baby, relax, I’m fine,” mahinahong ani ni Lorenzo habang bahagyang nakayuko, sinasalo ang mata ni Thali na halatang susugod na sa direksyon ni River. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay niya at ipinatong iyon sa bewang ng dalaga, marahang hinila palapit sa kanya, para pigilan ang balak nitong umabante.Kitang-kita ni Lorenzo kung paano nanlilisik ang mga mata ni Thali habang nakatitig kay River. Ang kilay niya ay mahigpit na magkadikit, ang panga ay nakakuyom, at bawat hinga niya ay mabigat, na para bang pinipigilan lang ang sarili na sumabog. Hindi na nga nakapagtataka kung bakit siya biglang umastang parang leon na handang mangain ng buhay.Lorenzo, however, knew exactly why, pero hindi niya maiwasan na haplusin ang dibdib dahil talagang kitang kita ang pag-aalala ni Thali sa kanya. Ang suntok ni River kay Lorenzo ay naglikha ng malaking putok sa labi ni Lorenzo, sinuntok pa naman ito kanina ng mama ni Cheska, she knew her mother. Hindi basta-basta sumusuntok si Cheska. Kapa
Napalunok si Lorenzo. Para bang bawat salita ng matandang lalaki ay hindi lang dumidikit sa balat niya—dumudurog ito sa laman at tumatama diretso sa puso. Alam niyang hindi iyon pananakot; iyon ay babala na puno ng katotohanan at malasakit.At sa ilalim ng malamig na anyo ni Azrael, nakita ni Lorenzo ang isang ama na handang maging halimaw sa mata ng iba… kung iyon ang kailangan para mailigtas ang anak niya.Umigting ang panga ni Lorenzo, mahigpit ang kapit niya sa gilid ng mesa habang nakatitig sa baso ng wine na nasa harap niya.“Leave my daughter from now on and I promise you one thing—I’ll help you get your freedom, at lalo na ang inaasam mong higanti sa mga taong pumatay sa pamilya mo,” dugtong pa ni Azrael. Para bang tumigil ang oras sa pagitan nila. Kita ni Azrael ang bahagyang pag-angat ng kilay ni Lorenzo, ang bahagyang pagkislot ng labi, at ang mabilis na pagbabago ng ekspresyon mula gulat, galit, hanggang sa hindi maipaliwanag na sakit—isang sakit na pilit nitong ikinukubl
Chapter 112“Do you know that I want to punch you right now?”Pagkatapos ng sobrang katahimikan sa pagitan nila, sa wakas ay nagsalita na si Azrael. Mabigat ang boses nito, parang bawat salita ay may dalang bigat ng galit at awa, ngunit hindi ito sumisigaw—mas mabigat pa nga yata ang tono kaysa kung sumigaw siya. The kind of voice na mas nakakatakot kaysa galit na pasigaw, dahil ramdam mong kontrolado pero malalim ang pinanggagalingan.That line—iyon ang unang salitang lumabas sa bibig niya simula nang magkaharap sila. Walang introduction, walang tanong. Diretso lang ang ito.“I know, Sir,” walang takot na sambit ni Lorenzo, kahit ramdam niya ang tensyon na halos sumakal sa buong paligid nila.Of course, he knows that. Kahit sinong ama, iyon ang unang iisipin na gawin sa lalakeng sa tingin nila ay humihila pababa sa anak nila, at lalo na kung alam nitong may panganib sa relasyon na iyon. Alam niyang sa paningin ni Azrael, na ama ng taong mahal niya, isa siyang problema, hindi solusyo