Chapter 2

Mariin ko siyang tiningnan, urging him to speak more. Sa huli'y ngumiti siya. Aaminin ko, parang may kakaibang nararamdaman ako sa taong 'to. Kahina-hinala. Maybe there's a hidden agenda or something?

"Hindi naman talaga ako ang dapat na tutor mo." I crossed my legs with my hand resting on my knee, slowly tapping it. Saglit na bumaba ang tingin niya dito, ngunit agad ring bumalik sa aking mga mata.

"And then? Bakit ikaw ang nandito instead of that person? Alam ba ito ni mommy?"

"I'm just making a favor for a friend. He's kinda busy that's why I'm here on his place. And yes, your mother knows all of these."

"Hindi ka ba busy with your own life and you came all the way here to do these nonsense things?" I don't care if it looks like I am an interviewer interrogating him. I just want to know a little background.

"As what I've told you, I'm bored. And this is not a nonsense. I'm helping a friend, and at the same time I'm helping you. It's hitting two birds in one stone." Bumalik ang ngisi niya.

I sighed heavily.

"Alright. Mukhang wala na tayong magagawa riyan. But are you sure you want to be my tutor? Sinasabi ko sa 'yo, mahirap akong pakisamahan." 

Trust me, he'll just end up losing patience. Siguradong aalis rin 'yan katulad ng iba.

"Why, are you doubting me?" Ipinatong niya ang siko sa tuhod, slightly touching his lips. 

"Hell, yes. Alam mo naman siguro kung ilang tutor na ang dumaan sa akin, di ba? Ni isa sa kanila hindi nakatiis sa ugali ko. At first they are so confident, acting so full of themselves. Sa huli'y magreresign lang naman."

"Ano ba kasi ang ginagawa mo?"

"Giving them a hard time."

He smirked.

"Try me then," wika niya, nanghahamon. Tumaas ang kilay ko at matamis siyang nginitian. Trying his luck, huh? Too bad for him.

Sa kalagitnaan ng pag-uusap namin ay dumating si manang. 

"Des, dito ko lang ba ihahatid ang meryenda niyo?"

"Huwag na po. Hindi naman ako gutom." Tumingin ako kay Mr. Mongreco na nakatingin rin sa akin. I smiled fakely with an irritated look. "At mukhang hindi rin naman gutom ang tutor ko. Kaya huwag na kayong mag-abala. Paniguradong may pambili naman siya kung sakaling gutumin pagkatapos ng session namin."

His brow shut up, giving me a teasing smile.

"Sigurado ka ba riyan, hija?"

"Opo." Sagot ko. Hindi naman siya nag-insist at iniwan na lang kami.

"Cruel Desire," he commented. I rolled my eyes to show my disgust.

"Anyway, let's start with your learning session. Ano dito lang ba tayo sa sala? I'm sure you have a library here, or a study room?"

"Demanding asshole," mahina kong saad na alam kong dinig niya.

"I'm not demanding. Of course, dapat lang na komportable tayo sa learning place. I just want to help you learn, and now I'm the asshole? You're unbelievable..." umiling-iling siya, umaaktong dismayado.

"What do you want me to call you, then? Jerk? Dumbass? Idiot?" Mapaglaro lang siyang ngumisi at hindi na pinatulan pa ang pagmamaldita ko.

Umirap ako.

Sa huli'y dinala na lang siya sa study room. Bahagya pa akong nairita sa mga kasambahay na todo ang lingon sa lalaking kasama. Animo'y isang sikat na artista na kulang na lang ay sambahin ng tingin. Yes, he's handsome. Hindi iyon maipagkakaila. Pero sa rami ng magagandang lalaki na nakasalamuha ko ay hindi na ako naninibago. There's nothing special about him. Well, except from the fact that he's arrogant and playful.

Agad siyang umupo sa harap ng bilugang mesa. Padabog ko namang inalapag doon ang mga mathematics workbooks. May mga worksheets din doon na hindi ko maintindihan. 

Umupo ako sa kanyang gilid, ngunit may espasyo pa ring pumapagitan sa amin.

I looked at him directly. "May alam ka ba talaga sa pagtuturo? I think you are not an education graduate."

Pang-businessman kasi ang pormahan niya and probably not just anybody who's used in teaching stuffs. He can also pass for an engineer or a lawyer. Pero imposible namang abogado na siya sa edad dahil masyado pa siyang bata para doon. A law student, perhaps? O baka naman Med student?

"I may not be an education graduate, but I have the skills, Desire–"

"Stop calling me with my first name. Address me formally, Mr. Mongreco."

"Don't be too authorative. I will call you whatever I want because I am the tutor here. And one more thing, don't give me commands like your my boss. Paalala, hindi ikaw ang nagbabayad sa akin." He sounded so serious with a devilish smile. Para namang may bumara sa lalamunan ko at hindi nakasagot.

Damn him. 

"Saan ba tayo magsisimula?" he asked after a while. Kinuha niya ang isang workbook at sinimulan iyong buklatin. Ako nama'y nanatiling nakatanaw sa ginagawa niya, nag-iisip ng kung anong puwedeng gawin para umalis ito sa trabaho.

"Syempre sa pinakauna. Lahat ng 'yan hindi ko naiintindihan. Doon din sa ibang workbooks wala rin akong maintindihan." I said. Half of it was a lie, though. May naiintindihan naman ako kahit papano, yun nga lang mahina ako sa pagsosolve ng problems.

"Kahit ang basics?"

"Yeah." I answered boredly. He just showed me a mocking smile before going back to what he's doing. Wala na akong pakialam kung isipin niyang napakabobo ko. Ang mahalaga'y mapagod siya at tuluyang umalis.

"What are you doing in the school then? Hanging out with random cheap boys?" Kumunot ang noo ko, nairita sa narinig.

"Sa Math lang naman ako mahina! I'm doing good in other subjects, I tell you. At isa pa, I'm not hanging out with random cheap boys! You jerk."

He laughed a bit, looking so amused.

"Easy, there. I'm just asking."

"Too bad for a question." I glared at him. He just smirked and pulled my chair closer to him.

"What are you doing?" 

"Hinihila ka, obviously," sarkastikong sagot nito. Akmang tatayo ako para ibalik ang upuan sa dating puwesto ay hinawakan niya ang aking palapulsuhan.

"Stay still–"

"Don't touch me!"

"How could I teach you with such a fucking distance?" Natigilan ako sa madiin niyang boses. Iwinaksi ko ang kanyang kamay at hindi na nagpumilit pa. 

It sounds weird but I feel like, even his smiles are quiet playful... there's something in his eyes that makes him appear so authorative and somewhat ruthless.

"Let's start with the most basic one." Nagsimula na siyang mag explain sa akin ng mga terms. I remained silent, acting so submissive and attentively listening. Kahit ang totoo'y hindi naman. Alam ko na kasi ang mga iyon dahil masyado lang itong simple. But I wouldn't tell him that, of course. Hahayaan ko siyang magpakapagod sa pag-eexplain diyan.

"Did you understand what I'm saying?" Tanong niya pagkatapos ng ilang minutong pagsasalita.

"Uh, not so. Diyang parte di ko maintindihan." Turo ko sa isang pahina. "Dito rin. At puwede balikan mo 'yung una? Di ko masyadong gets. Nakalimutan ko rin ang ibig sabihin ng ibang terms."

Bumuga siya ng hangin. "Did you even listen? Sa kasimplehan ng mga 'yan, kahit isang beses mong marinig agad mong maiintindihan."

"Of course I'm listening! Ayusin mo kasi ang explanations. Make it understandable! Hindi 'yong ginagawa mong complex!"

Now he looks problematic. I lip my lower lip to suppress a smile.

"I'm not making it complex. You are just inattentive." Padabog niyang itiniklop ang libro, tila ba naubusan ng pasensiya. Gusto kong ngumiti ngunit pinigilan ko.

"Ayaw mo na?" Imbes na sumagot ay inusog niya ang makapal na libro papunta sa harap ko. My forehead creased, disappointed of his move. 

"Read that part of the lesson. I'll ask you some questions after twenty minutes. Pag hindi mo nasagot lahat, hindi ka puwedeng umalis sa silid na 'to kahit pa lumagpas tayo ng tatlong oras." 

Nanlaki ang mga mata ko.

"What? You must be kidding! Hindi puwedeng lumagpas ng three hours ang isang session! You're ridiculous, Mongreco."

"Call your mom then. She gave me the permission as your tutor. It seems that she's having a hard time disciplining you." Bahagyang tinapik-tapik ng kanyang mga daliri ang mesa habang ang mga mata'y nasa akin.

"Why am I going to read on my own? You are the tutor here! Ikaw dapat ang nag-eexplain!"

"I already did but you're not attentive enough to understand what I'm saying. So, now do your part." 

Gusto ko siyang sigawan, singhalan. Ngunit sa sinabi niya ay kinabahan ako. Baka kasi pag nagmatigas ako ay totohanin niya ang pag-eextend ng oras sa tutoring session namin. Mas lalo lang akong maiinis kung sakali. Kaya sa huli'y napagdesisyonan kong buklatin ang libro. I'd rather read this than stay here with him for another couple of hours! Sa susunod ko na lang siguro iisipin kung paano siya mapapaalis.

"Read fast and analyze it carefully," satsat niya sa gitna ng pagbabasa ko. Hindi ko siya sinulyapan man lang at nanatili ang tingin sa libro.

"I know. Just shut up and enjoy feeling of being a king there."

"Tss. Suplada." 

"Tumahimik ka nga diyan at nagbabasa ako rito. You should let me focus, so it's better to keep your mouth shut." This time, isang beses akong nag-angat ng tingin. Sinalubong naman niya ako ng isang mapaglarong ngisi.

"Get that?" He nodded slowly. 

He became silent. Nanatili lang siyang nagmamasid sa akin hanggang sa matapos ang ibinigay niyang oras. Hindi naman ako nahirapan dahil alam ko na ang mga ito. Kaya nang magtanong siya, agad ko ring nasagutan. 

He looked at me with curious look when I answered his question correctly for the nth time.

"What's with that look?" Umiling-iling siya. It seems that he just figured out something.

"You fooled me, huh?" 

"Anong ibig mong sabihin?" Maang-maangan ko. Of course I won't say that I let him explain those things even I already know about that specific lesson.

"Pinagod mo ako sa pag-eexplain kahit alam mo naman talaga ang mga 'yon. Am I right?"

Umirap ako. "So what? It's your job anyway. Kaya dapat lang ang ginawa mo–"

"You don't get the point, do you?" he cut me off. "We wasted time and effort. Dapat sinabi mo kaagad kung saan ka nahihirapan at hindi 'yong sasabihin mong lahat ay di mo alam." 

Hindi ako nakapagsalita. He has a point, though. Gusto ko lang talagang maghanap ng rason para mapagod siya sa akin at matapos na itong kalbaryo ko.

Bumuntong-hininga ako. "You're right. I did that on purpose." 

He just smirked and dismissed me. Nakahinga ako ng maluwag ng malamang aalis na siya ngunit nang maisip na may session ulit sa susunod na araw ay nakaramdam ako ng dismaya. Tatlong sessions kasi ang dapat magawa sa isang linggo, at iniisip ko pa lang ang mga susunod na araw na kailangan ko siyang pakisamahan ay sumasakit na ang ulo ko.

"How's the meeting with your new tutor?" tanong ni Mommy kinagabihan. Kakauwi lang nito galing sa trabaho. We are in our usual dinner setting, alone together eating in the long table.

"I hate him. He's rude."

Her perfect shaped brows furrowed. 

"Come on, Des. Ganyan naman talaga palagi ang naririnig ko mula sa'yo. You should learn to grow, hija. Stop being so indifferent with your life and be mature." 

"Pero mom, I think I don't need that kind of tutor. Masyado siyang demanding! I don't know where you found that man."

"He's a credible man, trust me. Kaya ikaw, pakisamahan mo siya ng maayos. Don't try on making your stupid stunts again."

"Whatever." Hindi na lang ako nagpumilit pa dahil alam kong wala ring patutunguhan ang pag-uusap namin.

Because of those stressful things that happened to me, I decided to have my one-day relaxation after that night. With my girl friends of course. Hindi na namin sinama ang mga lalaki dahil shopping, spa, pagpapasalon and other girly stuffs lang naman ang aatupagin namin. Baka mabored lang ang mga 'yon.

"Y-You mean, the guy you met in the bar is your freaking handsome tutor? My gosh!" gulat na saad ni Marie habang nagpapasalon kami. Sinabi ko lang naman sa kanila ang nangyari pagkatapos kong mawala sa bar at ang nangyari kahapon. 

"What a great coincidence!" Napatawa si Lilian. "Baka siya na ang bigay ni tadhana na pamalit mo kay Harris."

Talking about Harris, mukhang nawala yata siya agad sa utak ko dahil sa pag-iisip kung paano ko mapapaalis ang Mongreco na 'yon. Kahit papano'y may napala naman pala ako sa kanya. 

"That's not a good idea, Lil. Masyadong arogante ang lalaking 'yon. I hate his guts. Kaya hindi maaaring patulan ko 'yon. What happened to us that night should be forgotten. I don't find it a big deal anyway."

"Sayang naman kung guwapo!" si Marie na sinegundahan naman ni Lilian. 

"Oo nga, Des. Sayang naman." Naku, ang dalawang 'to sarap pagsalpukin ang ulo. Uhaw na uhaw sa guwapo akala mo naman hindi nadadagdagan kada araw ang manliligaw.

Pagkatapos naming magpasalon at magshopping ay pumunta muna kami sa isang restaurant. Pasado alas dose na kasi kaya medyo nakakaramdam na ng gutom. It's bearable, though. Si Marie lang talaga ang atat na atat ng kumain. I wonder how she manage to be physically fit with her obsession in eating.

"Kain ka ng kain. Anong ginagawa mo at hindi ka tumataba?" tanong ni Lilian. Marie swallowed the food in her mouth before answering.

"A lot of workouts. Isa pa, payatin naman talaga ang katawan ko kaya hindi ako tataba ng bongga."

We just continue chitchatting while eating our lunch. Iba't ibang bagay lang ang pinag-uusapan namin sa kadaldalan nitong dalawang kasama ko. Lalo na si Lilian na tila ba hindi nangangalay ang bibig sa kakalatak. Sa aming magkakaibigan ay siya talaga itong pinakatalkative. 

Habang nasa ganoong posisyon ay hindi nakatakas sa aking mga mata ang isang pamilyar na taong pumasok sa restaurant.

He's smiling as he walked towards a table with a beautiful woman holding his arm. The woman looks elegant and classy, halatang anak-mayaman. 

Tumaas ang isang kilay ko. 

"Look what we've got here." I smiled. Napatingin naman ang dalawa sa tinitingnan ko.

"Who's that, Des? Ang guwapo ah."

"Kaso mukhang taken. Ganda ng babaeng kasama. Sopistikada ang datingan. Sino ba 'yan? He looks quiet familiar..."

I sipped on my juice and looked at his direction again.

"Wait. My gosh! Hindi ko agad nakilala dahil medyo malayo pero di ako puwedeng magkamali!" Si Marie na kulang na lang ay tumili. 

My forehead creased. Si Lilian naman ay tinitigan itong mabuti. Kalaunan ay nanlaki rin ang mga mata nito.

"Oh my... Reilan Von Mongreco!" Tinakpan niya ang sariling bibig para hindi makasigaw.

Wait, what?

"Teka, paano niyo siya nakilala? Did you met him? Saan? Kailan?"

"Des naman! He is famous in socialites. Anak 'yan ng kilalang business tycoon. His family is known in the food industry for they own chains of restaurants all over the country. May other business rin sila like hotels and museums. How come you don't know a Mongreco?"

Napaawang ang labi ko. I already have a hint that he's not just an ordinary person. Pero di ko inakalang ganon siya kayaman.

"Yes. And he's famous for his charm in women too. I heard, matinik 'yan sa babae!" 

Natampal ko ang sariling noo. My goodness. Bakit siya hinayaan ni mommy na maging tutor ko?

"Bakit, nameet mo siya Des?" Tanong ni Marie. Nung sinabi ko kasi sa kanila ang tungkol sa lalaki sa bar ay hindi ko iyon pinangalanan.

I swallowed hard.

"He's my tutor."