Kasabay ng pagbabago ng kaniyang mukha ang pagbabago ng takbo ng buhay niya. Maingat na bumaba sa private plane si Shaniya Desiderio na ngayon ay si Adeline Pascua na. Mamayang gabi ay nakatakda siyang ikasal sa isang mayamang lalaki na aisang taon nang nakaratay at nababalot ng bandage ang buong mukha at katawan.
Tinanggap ni Adeline ang kaniyang kapalaran kapalit ng pangakong paghihiganti sa dati niyang asawa, stepsister at madrasta. Limang taon na ang nakalipas mula noong gabing iyon. Hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa alaala niya ang sakit. Ang pagkamatay ng kaniyang ama. Ang katotohanan tungkol sa anak niya. Ang pagsagasa sa kaniya ni Diana at pagbuhos nito ng asido sa kaniyang mukha. Maging ang pagtulak nito sa kaniya sa bangin habang naroon rin si Aries, ang dati niyang asawa. Hindi niya makakalimutan ang gabing iyon. Nakaukit iyon sa kaniyang isipan at kailanman ay hindi na mabubura. “Miss Adeline, naghihintay na sa inyo si Don Alvaro Velasquez.” Marahang inalis ni Adeline ang sunglasses na suot at nilingon ang assistant ni Don Alvaro Velasquez, ang lolo ng lalaking mapapangasawa niya. Si Drake Vincent Velasquez ay isang business heir na naaksidente isang taon na ang nakalilipas bago pa man maipasa dito ang pagiging CEO ng kompanya. Pinsan ito ni Aries Velasquez na dati niyang asawa. Coincidence? Hindi. Alam niyang may dahilan si Don Alvaro kung bakit siya iniligtas nito at binigyan ng bagong buhay. Lulan ng magarang sasakyan ay nakarating si Adeline sa malaking mansyon ng mga Velasquez. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman nang tumapak sa sahig ng mansyon. Una siyang tumuntong dito nang ikasal siya kay Aries Velasquez at ngayon ay ikakasal na siya sa pinsan nito. Nakakatawa pero mas nakakagalit. Napatigil sa paghakbang si Adeline nang mamataan ang dalawang taong pababa ng hagdan. Magkayakap at nagtatawanan. Inaasahan ni Adeline na makakaramdam ng kirot sa kaniyang puso ngunit wala. Tanging poot lang ang nararamdaman niya para sa dalawang taong kaharap. “Barron, sino iyan?” Kunot-noong tanong ni Aries sa assistant ni Don Alvaro na nasa likuran ni Adeline. Taas-noong pinagmasdan ni Adeline si Aries at Diana. Mukhang masayang-masaya ang dalawa sa pagkawala niya. Bahagyang yumuko si Barron sa dalawa, “Sir Aries, siya si Miss Adeline Pascua. Ang mapapangasawa ni Sir Drake.” Agad na nangunot ang noo ni Aries at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Gustong matawa ni Adeline. Imposibleng makilala siya nito dahil iba na ang mukha niya ngunit kahit ganoon ay ramdam niyang apektado ito sa presensya niya. “Mapapangasawa?” Muling yumukod si Barron at hindi na sumagot pa. Nauna na itong naglakad papunta sa ikalawang palapag ng mansyon at naiwan si Adeline sa harap ng dalawa. Matalim ang tingin sa kaniya ni Aries at kunot naman ang noo ni Diana. “Kung isa ka sa mga yaman lang ang habol sa pinsan ko, mabuti pang umatras ka na ngayon palang. Hindi ka nababagay sa pamilya Velasquez.” Mahinang natawa si Adeline at marahang hinawi ang kaniyang buhok. “Sa tingin ko ay mas dapat mong sabihin iyan kay Don Alvaro.” “Bitch! Sino ka sa akala mo? Mukha namang nanggaling ka lang sa putik. Saan ka ba pinulot ni grandpa?” Mataray na turan ni Diana. “Miss Adeline…” tawag ni Barron nang mapansing hindi siya sumunod rito. Pinagmasdan ni Adeline ang mga mukhang kinasusuklaman niya. Marahang pinagpag ni Adeline ang kaniyang mga palad at nginisihan ang dalawang nasa harapan niya, “Excuse me. Grandpa must be so excited to see me.” Namula ang mukha ni Diana habang nandilim naman ang ekspresyon ni Aries. Nilagpasan niya ang dalawa at tuloy-tuloy na sumunod kay Barron. Wala siyang pakialam sa kung anong papasukin niya makapaghiganti lang. Malaki ang kasalanan sa kaniya ni Aries, Diana at stepmother niyang si Zandra. Marami siyang sisingilin kasama na roon ang buhay ng kaniyang anak at ama. Idinaos ang seremonyas ng kasal na nag-iisa si Adeline sa harap ng mga kamag-anak ni Drake Velasquez. Walang sinuman ang nagsatinig ng pagtutol sa kasalan at mas napatunayan ni Adeline na tama ang desisyon niyang tanggapin ang tulong ni Don Alvaro. Ang matanda ang isa sa pinakamakapangyarihang negosyante sa buong lalawigan. Pinasadahan ni Adeline ng tingin ang bawat miyembro ng pamilya ng Velasquez at hindi nakatakas sa kaniyang paningin ang pasimpleng pag-irap ni Diana at pagkalukot ng mukha ni Aries. Hindi nagsayang ng pagkakataon si Adeline. Matapos ang seremonyas ay agad siyang pumanhik at pumasok sa silid niya ng kaniyang bagong asawa. Inihatid siya ng mayordoma ng mansyon at binigyan ng pares ng damit na pamalit. Mrahang humakbang si Adeline at tuluyang pumasok sa silid. Sa likod ng divider ay may dalawang magkatabing kama, ang isa ay may nakaratay na isang lalaking nababalot ng benda ang buong katawan at mukha. Dahan-dahang naglakas palapit si Adeline. Ito ang kaniyang asawa. Marahan siyang naupo sa gilid ng kama at pinakatitigan ang asawa. Hindi niya makita ang mukha nito dahil sa benda pero hindi walang kaso iyon sa kaniya. Sa bedside table ay ipinatong niya ang pares ng singsing na suot niya saka muling tiningnan ang asawa. “Drake,” masuyong sambit niya sa pangalan ng lalaking walang malay. “Ako si Adeline Pascua. Ako ang asawa mo. 35 years old na ako. Divorced.” Bumaba ang tingin ni Adeline sa kamay ng asawa na hindi naabot ng benda. Hindi niya alam kung bakit natukso siyang hawakan ang kamay ng lalaki ngunit hindi na niya pinigilan ang sarili. Umawang ang kaniyang labi nang maramdaman ang mainit na palad ng lalaki. Nilingon niya muli ang mukha nito bago dahan-dahang dinikit ang likod ng palad nito sa kaniyang pisngi. Namangha siya nang makita ang isang tattoo doon. Sa unang tingin ay hindi ito maintindihan ni Adeline hanggang sa mapagtanto niya ang hitsura nito. Isang maliit na wolf. Kuryosong hinaplos ni Adeline ang tattoo, marahang pinaraan ang daliri sa guhit ng tinta sa balat ng kaniyang asawa hanggang sa mapansin niya ang biglaang paggalaw ng talukap ng mata ng asawa dahilan ng pagtalon niya sa gulat at mabilis na paglayo dito habang nanlalaki ang mga mata. Gumalaw ba talaga ang talukap ng mata ng kaniyang asawa?“PARA saan ang bouquet, grandpa?” Kunot-noong tanong ni Drake sa kaniyang lolo nang pumasok siya sa mansyon. Mas nangunot ang noo niya nang mapansin ang sandamakmak na tao sa mansyon at naglalagay ng mga dekorasyon. “At para saan ‘to? ‘Wag mong sabihing welcome party ko ‘to? Isang buwan lang akong nawala, grandpa.” Natawa si Don Alvaro. “Hindi mo ito welcome party, Drake. Kaarawan ng nobya ng pinsan mo. Ngayon rin siya magpopropose kaya naghahanda tayo.” Umismid si Drake. “Sa nobya niya pala e bakit ako ang bumili ng bulaklak? ‘Wag mong sabihing pati singsing ay iniasa niya sa iba.” Tinapik ni Don Alvaro ang balikat ni Drake at bago pa ito makasagot ay dumating ang assistant nitong si Barron. Sarkastikong natawa si Drake nang iabot ni Barron kay Don Alvaro ang isang velvet box na tiyak na singsing ang laman. Si Aries, kung hindi tamad ay palpak. Kaawaran ng nobya pero hindi manlang mag- effort. Kung girlfriend niya ang may birthday, tiyak na aburido na siya ngayon dahil sa bagal ku
TUMAYO si Shaniya matapos abutan ng sobreng puno ng perang papel ang babaeng inmate. Pasimple itong ngumisi at sumaludo pa sa kaniya. “Titiyakin kong mahimbing ang tulog nila ngayong gabi at sa susunod pang mga gabi, madam.” Nagtaas ng noo si Shaniya at marahang tumango. Agad siyang umalis at kalmado ang mukha na naglakad paalis ng visitation room. Gagawin niya ang sinabi niya na paghihirapan habang buhay sina Cherry, Sherry, Diana at Zandra. Mali ang ginagawa niyang pagbabayad ng tao para pahirapan ang mga ito pero kulang pa iyon sa mga kasalanang ginawa nila. Tulad ng kung paano siya nagbayad kanina ng tao para pahirapan si Aries at Andres ay ginawa niya rin ito ngayon. Shaniya won't stop torturing them as long as they're alive. Walang nakakaalam ng ginagawa niya at titiyakin niyang mananatili itong sikreto. Nang makauwi ay sumalubong kay Shaniya ang madilim na mansyon. Sa pag-aalala ay kaagad siyang pumasok pero nang makapasok siya ay agad na may tumakip ng kaniyang mga mata
LIFE is always full of surprises in spite of the fact that it's too short. We don't get everything we want, the Heavens give everything that we need. Gabriel's death taught Shaniya a lot of things. That life, no matter how sad and painful it is—should be appreciated. Shaniya has doubted the Heavens for putting her on a very rough path and letting her suffer in the hands of the devil in human flesh. Nakakapangilabot ang lahat ng pinagdaanan niya pero nagpapasalamat siya na sa huli ay mayroon siyang naging karamay na kailanman ay hindi siya pinabayaan. Drake became her light amidst the darkness. He became her home amidst the storm. Kung wala ito, tiyak na mauubusan siya ng lakas. Isang buwan na ang lumipas mula nang mangyari ang huling trahedya. Gabriel's death has bruised so many hearts. Halos lugmok sina Hunter, Theo, Luke, Kai, at Drake ngayon. Araw-araw nakikita ni Shaniya ang tahimik na pagtangis ng kaniyang asawa. He comes home every night, almost crawling because he's drunk. Sh
“HE was a brother, a friend, a son, a hero…” Yumuko si Shaniya kasabay ng paglandas ng luha sa kaniyang mga mata. Nagsasalita si Drake at ramdam niya ang paghihirap nito. Hindi niya kayang makitang ganoon ang kaniyang asawa. It breaks her heart. Drake gasped. “H-He was…my best friend. S-Sabi ko sa kaniya best man ko siya sa kasal ko…at ninong siya ng anak ko…pero…hindi na niya…nahintay…” Shaniya squeezed her eyes. Pagkatapos ng burol na mapagparusa sa mga pusong lumuluha sa pagkawala ng isang kaibigan, anak, at kapatid—heto sila. Handa nang ihatid sa huling hantungan ang nag-iisang mabait na taong kilala ni Shaniya. All of them are hiding a devil inside them, but Gabriel is like an angel. He doesn't have evilness within him. He was pure. Maybe that's why he was named Gabriel. “I-I told him I’ll find him a girlfriend para hindi naman siya naiinggit sa amin ni Luke pero…p-paano ko siya ihahanap ng kapareha kung bumitaw na siya?” “Ang daya…” Drake sniffed and wiped his tears u
LAKAD-TAKBO si Shaniya sa kahabaan ng hallway papunta sa emergency room para makita ang kalagayan ni Gabriel ngunit hindi pa siya nakakalapit ay nakita na niya ang paglabas ng doktor sa emergency room at mula sa kinatatayuan niya ay nakita niya kung paano tinakpan ng nurse ng kumot ang buong katawan ni Gabriel. Suminghap si Shaniya at napailing. No! No! Hindi! Hindi pwede! Nanghina ang mga tuhod ni Shaniya sa nasaksihan. Her hands trembled and her brain couldn't accept the realization. Nang tingnan niya ang doktor ay umiiling ito kina Drake na agad tumakbo papasok sa loob at hinablot ang kumot na nakatakip sa kaibigan. “GABRIEL! BUMANGON KA RIYAN, T-NGINA KA! ‘WAG MO AKONG PAGLARUAN!” Umiwas ng tingin si Shaniya sa kaniyang asawa. Seeing him like that tortures her. Namilibis ang luha sa mga pisngi ni Shaniya nang makita niya kung paano napaupo sa sahig si Hunter habang nakayuko at unti-unting yumuyugyog ang balikat. Pinagsusuntok naman ni Luke ang pader at humagulgol si The
PUMASOK si Shun Parker sa isang private property. Malawak ang bakuran at mataas ang pader na nakapaligid sa mansion na nasa gitna ng malawak na lupa. Hindi na siya nag-abalang isara ang gate at diretso nalang na pumasok hanggang sa makapasok siya sa mansyon. ‘Basement. Siguraduhin mong patay.’ Napailing si Shun nang maalala ang sinabi ni Caesar, ang half brother niya. Dumiretso siya sa basement at binuksan ang kandado gamit ang hawak sa susi at tumambad sa kaniya ang nagkalat na dugo habang sa gitna ay nakagapos ang isang lalaking walang malay at duguan. Nagtagis ang bagang ni Shun at nilapitan ang lalaki. Akma niya itong gigisingin nang tumunog ang cellphone niya. Sinagot niya ang tawag ni Caesar. “What?!” [Postpone the plan. Picturan mo si Gabriel at isend mo sa akin. Darating riyan ang isa pang taong ililigpit mo.] Nang patayin ang tawag ay agad na ginawa niya ang sinabi nito at isinilid ang cellphone sa bulsa. Dahan-dahan namang nag-angat ng mukha si Gabriel at halos