My Vegetative Husband is the Hottest Billionaire in Town

Sa kalakasan ng ulan at tahimik na gabi, sa halip na nahihimbing ay humahangos si Shaniya Desiderio. Hirap man ay pinipilit niyang ihakbang ang may pilay na paa habang yakap ang walong buwang tiyan, taimtim na ipinagdarasal ang kaligtasan ng kahit ng kaniyang anak nalang. Hilam sa luha ang kaniyang mga mata at halos hindi na maimulat sa labis na pag-iyak ngunit pinipilit niyang lumaban para sa batang nasa kaniyang sinapupunan.

Hindi akalain ni Shaniya na masasaksihan niya ang kasamaan ng kaniyang madrasta. Sariwa pa rin sa kaniyang isipan ang nasaksihan niya sa hospital kanina. Kung paanong tinakpan ni Zandra ng unan ang mukha ng kaniyang ama na sanhi ng pagkamatay nito. Pinilit niyang iligtas ang mahal na ama ngunit hindi siya hinayaan ni Zandra at ng mga tauhan nito.

“NAPAKASAMA NIYO!” Galit na galit na bulyaw niya sa kaniyang ina-inahan nang kaldkarin siya ng mga tauhan ito palabas ng hospital. Natapilok ang kaniyang paa at sumigid ang sakit sa kaniyang kalamnan pero walang-wala ang sakit na iyon kumpara sa nadudurog niyang puso.

Sa loob ng mismong hospital na pag-aari ng kaniyang pamilya ay kinitilan ng buhay ang kaniyang ama. Galit at poot ang nararamdaman ni Shaniya habang nasa harapan niya si Zandra habang ang dating mga tauhan ng kaniyang ama ay nakapalibot sa kanila.

“Bingi ka ba, Shaniya? Ang sabi ko kanina wala nang kwenta kung mananatiling nakaratay ang ama mo! Dalawang taon na siyang comatose. Sa tingin mo ba gigising pa siya?” 

Humikbi si Shaniya at umiling, “Hinding-hindi ko kayo mapapatawad!”

Pinilit tumayo ni Shaniya at malakas na itinulak si Zandra. Nabuwal ito at ginamit niya ang pagkakataong iyon para tumakbo kahit na hirap na hirap siya at basang-basa ng malakas na ulan.

Mabilis siyang pumara ng taxi at nagpahatid sa bahay niya ng kanilang asawa. Nang makarating sa bahay ay agad niyang binuksan ang pinto ngunit ganoon nalang ang gulat at sakit na naranasan niya nang madatnan ang kaniyang asawa na komportableng nakaupo sa sofa—walang saplot ni isa at nasa ibabaw nito ang isang babaeng kilalang-kilala niya.

“MGA HAYOP!” Tumili ng napakalakas si Shaniya at mabilis na sinugod si Diana, ang kaniyang step-sister at ang kaniyang asawa.

Hinila niya ang buhok ni Diana at kinaladkad ito sa sahig ngunit ganoon na lamang ang gulat ni Shaniya nang malakas siyang itulak ni Aries. Mahigpit siyang napahawak sa malapit na sofa upang pigilan ang pagbagsak sa sahig. Nanakit ang kaniyang daliri nang bumaon ang kaniyang kuko sa sofa at naputol mapigilan lang ang kaniyang pagbagsak.

“A-Aries…” Halos bulong nalang ang naging pagsambit niya sa pangalan ng asawa na ngayon ay matalim ang tingin sa kaniya.

Nilingon niya si Diana na matalim rin ang tingin sa kaniya. Umiling-iling siya at hindi makapaniwala sa nasaksihan.

Tama ang hinala niya. May babae ang kaniyang asawa. Ang masakit ay stepsister niya pa.

Muling naglandas ang luha sa mga mata ni Shaniya at muling nilingon si Aries, “A-Ano ‘to?”

Ayaw tanggapin ng kaniyang isip ang reyalisasyon kahit pa nga malinaw na malinaw nito. Umaasa siyang magpapaliwanag si Aries at sasabihing hindi niya sinasadya pero iba ang lumabas sa bibig nito.

“Tulad ng nakita mo, Shaniya. Ano pa ba?”

“Sinabi ko na sa ‘yo, Shaniya. Hindi kita mahal at kahit kailan ay hindi kita minahal. Napaka tanga mo lang talaga para maniwala na kaya kita pinakasalan ay dahil mahal kita.”

Ngumisi ito, “Hindi ko iyan anak, Shaniya.”

“Walanghiya ka–”

“Hindi ako aalis, Aries! Kasal tayo at hindi ako papayag na maghiwalay tayong dalawa! Anak mo ang dinadala ko at hindi ako papayag na maging masaya ka sa kabit mo! Mga taksil!”

Nanginig ang mga kamay ni Shaniya sa sakit at sobrang galit. Kumuyom ang kaniyang kamao nang lumapit pa sa kaniya si Aries habang blanko ang mga mata.

“Ako na ang mag eempake ng mga damit mo para sayo,” anito saka tumalikod at nagtungo sa hagdanan.

Napalingon si Shaniya kay Diana nang marinig niya ang mahina nitong tawa. Hindi alam ni Shaniya kung bakit bigla siyang nakaramdam ng takot para sa kaniyang anak. Walang sabi-sabi siyang tumakbo palabas ng bahay. 

“SHAN!” Ang galit na galit na sigaw na iyon ay nagpaigtad kay Shaniya. Sinundan iyon ng malakas na busina at malademonyong halakhak.

Nanginginig ang kaniyang katawan sa lamig ngunit hindi siya tumigil sa pagtakbo. Blangko ang isip ni Shaniya at ang tanging dasal niya ay kaligtasan ng kaniyang anak ngunit nang tumama ang kaniyang katawan sa kotseng minamaneho ni Diana ay unti-unti siyang nawalan ng pag-asa.

Gumulong siya sa kalsada na nananakit ang buong katawan at halos mapugto ang kaniyang hininga ng tumigil siya sa mismong gilid ng bangin.

Nakita niya ang papalit na bulto ni Diana. Tumigil ito sa kaniyang gilid at tinapakan ang may pilay niyang paa. Lumuha at napasigaw sa sakit si Shaniya nang mas diinan pa nito ang pagkakatapak sa kaniya kasabay ng pagbuhos ng kung ano sa kaniyang mukha at paghapdi nito na tila ba nasusunog.

“Tutal ito na rin naman ang katapusan mo, sasabihin ko na sayo ang totoo, Shaniya. Ako ang naglagay ng droga sa inumin mo noong gabing iyon. Ako ang dahilan kung bakit buntis ka ngayon sa anak ng kung sinong poncio pilato. Magpasalamat ka sakin dahil hindi ka mag-isang mamamatay. ‘Wag ka ring mag-alala dahil aalagaan ko si Aries. Bye, Shaniya. Mag-enjoy ka sa langit.”

Pinilit niyang imulat ang mga mata at nakita ang isa pang tao sa likod ni Diana. Ang kaniyang asawa. Mariin na lamang na napapikit si Shaniya nang sipain siya ni Diana at tuluyan siyang nahulog sa bangin. Habang nahuhulog siya ay masaganang pumatak ang kaniyang mga luha habang yakap ang kaniyang tiyan. Kahit ang anak nalang niya ang mabuhay. Iyon nalang sana…