LOGINShare
ตอนที่89 ดื่มด่ำน้ำผึ้งพระจันทร์
Last Updated:
2025-08-26 19:55:30
Latest chapter
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่99 เปรตงู
พันพิภพรีบเข้ามายังตำหนักพักพิงของอสูรนิลดำ เพราะตอนนี้อสูรหนุ่มหมดสติเมื่อคราที่ใช้พลังเรียกป่ามาปกคลุมเขตแดนของเผ่าตนมากเกินไป“นิลดำเป็นเช่นไร” พันพิภพถามไถ่กับองครักษ์ที่นั่งเฝ้าอสูรหนุ่มที่นอนเป็นผักไม่ขยับเขยื้อน“อ่อนเพลียมากขอรับ หมอหลวงให้ยาบำรุงเอาไว้แล้ว แต่มิมีผลต่อร่างกายของนิลดำขอรับ” เวราฬรายงานตามปัจจุบันที่เห็น หากเป็นชาวเมืองป่านนี้ได้ตอบสนองต่อยาของหมอหลวง ทว่าผ่านมาหลายเวลาแต่อสูรหนุ่มก็ยังไม่มีท่าทีที่จะตื่นขึ้นมา“ผลไม้ที่ลูกข้าเอามาจากป่าม่านทิพย์อยู่ที่ตำหนักข้า ข้ายังกินมิหมด เจ้าลองเอามาใส่ในยาแลหากนิลดำตื่นขึ้นมาก็ปอกให้กิน ข้าว่าจักช่วยได้”“ขอรับ”“ตอนนี้ป่าม่านทิพย์ปกคลุมทั่วเขตแดนแล้วฤาไม่”“ยังขอรับ แต่เหลือเพียงรอบแม่น้ำเท่านั้นขอรับ”“อย่างนั้นฤา”“หากป่ายังล้อมมิหมด ข้าเกรงว่า...” เวราฬเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เพราะเขาได้รับเรื่องที่น่ากังวลมาสักพักแล้ว“มีเรื่องอันใดที่ข้าต้องรู้เจ้าจงบอกมาเถิด”“เปรตงูขอรับ”“นาคที่ถูกเนรเทศฤา” พันพิภพหน้าเสียเมื่อได้ยินชื่ออสูรเปรตงู“ขอรับ ข้าได้ยินองครักษ์บางตนเกริ่นว่าเหมือนจักเห็น แต่ไม่แน่ใจขอรับว่าใช่ฤาไ
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่98 กล่อมนอน
“เปล่าเจ้าค่ะ แล้วหิ่งห้อยตัวใหญ่แค่ไหนเจ้าคะ” เห็นทีจะต้องเปลี่ยนเรื่อง เพราะเธอไม่อยากจะอธิบายในสิ่งที่เธอกำลังคิด เดี๋ยวจะถูกตราหน้าว่ากร้านโลก เพียงแค่เป็นผู้ที่แปลกในสายตาผู้อื่นแค่นี้ก็พอแล้ว“อุ้มได้เต็มสองมือ”“โห แสดงว่าดวงไฟต้องใหญ่มากใช่ฤาไม่เจ้าคะ”“ใช่ แลงานลอยโคมต้องใช้ใยไหมคลุมตัวเจ้าหิ่งห้อยก่อนจักปล่อยขึ้นไป”“ข้าอยากเห็นเหลือเกินเจ้าค่ะ”“รู้ฤาไม่ว่าหากเราปล่อยเจ้าหิ่งห้อยแลพวกมันบินไปคู่กัน ทั้งสองผู้นั้นจักเป็นคู่กันตลอดไป”“จริงฤาเจ้าคะ”“ข้าตื่นเต้นกันวันพรุ่งเหมือนกัน หากหิ่งห้อยของข้าลอยไปพร้อมกับเจ้า นั่นก็เท่ากับว่าข้ากับเจ้าจักอยู่ด้วยกันตลอดไป” ครุฑหนุ่มเอ่ยด้วยความสุขใจจนล้นออกมาที่ใบหน้า“ท่านพี่อยากให้ข้าอยู่ที่นี่ตอลดไปฤาเจ้าคะ”“ใช่”“มิคิดว่ามนตรามัจฉาอยากกลับบ้านตน ฤาข้าอยากพบเจอพี่น้องข้าบ้างฤาเจ้าคะ”“ไม่ ข้าขอเห็นแก่ตัว”“ท่านพี่นี่ก็คลั่งรักมิเบานะเจ้าคะ”“คลั่งรัก ข้ามิเคยได้ยินคำนี้”“ก็มิเคยมีผู้ใดในที่นี้พูดนี่เจ้าคะ”“ให้ข้าเดาความหมาย สีของความรักใช่ฤาไม่”ชมชีวันนึกอยู่ครู่หนึ่งกับคำพูดของปักษิณสิงขร และแล้วก็ยิ้มออก ไม่วายครุฑหนุ่มคงจะนึก
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่97 รู้กันทุกผู้
สุมารีเทวีและอสูรนิลดำอยู่ในป่าม่านทิพย์กันไม่นานมากนักก็ออกมาพร้อมผลไม้ชูกำลังเต็มตะกร้า ทั้งคู่เดินแจกผลไม้ที่ตำหนักของปักษิณสิงขรเรียบร้อยก็ตรงมายังตำหนักของบุหงาราตรี ด้วยได้ยินว่าผีเสื้อสาวก็อ่อนกำลังลงเพราะใช้พลังในการทำไหมเย็นให้กับมนตรามัจฉาอสูรนิลดำที่ถือตะกร้าเดินนำหน้าสุมารีเทวี มาถึงหน้าตำหนักก็เห็นรณจักรปักษานั่งอยู่ก่อนแล้ว “เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่” แม้จะพอรู้ว่าทำไมองครักษ์ของครุฑหนุ่มอยู่ที่นี่ ทว่าก็อยากจะลองเชิงว่าอีกฝ่ายจะตอบอย่างไร“ข้าก็มาดูแลบุหงาราตรีอย่างไรเล่า พวกเจ้ามีอันใดฤา”“ข้าเอาผลไม้มาให้บุหงาราตรี” สุมารีเทวีแบ่งผลไม้ยื่นให้กับรณจักรปักษา ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาเจ้าของตำหนักที่พัก“บุหงาราตรีอยู่ไหนล่ะเจ้าคะ”“กำลังพักผ่อน นางยังมิหายอ่อนเพลีย”“ท่านดูแลนางดีเสียจริง หลังจากงานอภิเษกแล้ว ท่านจักทำหน้าที่เป็นองครักษ์ให้กับท่านปักษิณสิงขรฤาไม่”อสูรหนุ่มขบเม้มริมฝีปาก ไม่คิดว่าสิงโตสาวจะเอ่ยถามรณจักรปักษาตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทั้งคำถามนั้นยังทำเอาองครักษ์หนุ่มหน้าเหวอ ท่าทางจะไม่คิดว่ามีผู้ใดรู้เรื่องนี้“หลังงานอภิเษก ทำไมพวกท่ารู้ว่าข้าจักอภิเษกกับบุหงาราตรี
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่96 ข้าโกรธ
“เจ้าก็มิได้ไปตอนนี้มิใช่ฤา ถึงวันที่เจ้าต้องจากก็ค่อยว่ากัน แลที่เจ้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะอยากจักบอกข้าว่ามิสามารถทำหน้าที่พระชายาให้ข้าได้ใช่ฤาไม่”“พูดตามตรง คือ... ถ้าหากข้ารักท่านสักนิดคงจักทำได้เจ้าค่ะ” เอ่ยจบก็ยิ้มแหย ว่าไปก็สงสารปักษิณสิงขรอยู่เหมือนกันที่นั่งทำหน้าเหมือนหมาหงอยเมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้มีใจให้“ถ้าข้าจักบอกให้เจ้ารักข้าตอบได้ฤาไม่”“อย่างนี้ก็ได้ฤาเจ้าคะ”“ความรู้สึกมันเปลี่ยนได้มิใช่ฤา หากข้าดีกับเจ้ามากๆ เจ้าจักรักข้าฤาไม่”ชมชีวันได้แต่นั่งเงียบไม่กล้าสบตาครุฑหนุ่มที่เอ่ยความในใจอย่างตรงไปตรงมา“เจ้ามิต้องตอบข้าก็ได้ วันหน้าที่เจ้าอยากตอบเจ้าค่อยมาตอบกับข้า”“เจ้าค่ะ ขอคุณท่านพี่นะเจ้าคะที่มิบังคับข้า”“ข้าก็ต้องขอบใจเจ้าที่เล่าความจริงให้ข้าฟัง หากอยู่ที่นี่แล้วอึดอัดใจเรื่องใดจงมาบอกแก่ข้า ข้าจักเป็นที่พึ่งให้เจ้าได้ทุกเรื่อง”“ขอบใจเจ้าค่ะ มีอีกเรื่องที่ข้าอยากบอกท่านพี่”“เรื่องใด” เป็นอีกครั้งที่ปักษิณสิงขรรับฟังชายาตนอย่างตั้งใจ เพราะไม่รู้ว่ามีเรื่องเหนือสิ่งที่เขารู้ได้เรื่องอะไรอีกปักษิณสิงขรอุ้มชายาตนมายังหอดูดาวของเมือง จากนั้นจึงชี้ไปยังอสูรนิลดำท
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่95 เป็นมนุษย์
ฟื้นตื่นขึ้นมาได้ด้วยกำยานของหมอหลวง เงือกสาวรู้สึกมีพละกำลังขึ้นไม่ใช่น้อย อีกทั้งเมื่อเห็นอาหารเรียงรายอยู่ไม่ไกลก็รีบผุดลุกขึ้นมาสวาปามในทันทีปักษิณสิงขรนั่งแกะก้างปลาตัวโตให้กับชายาของตน เมื่อเห็นว่ากำลังแกะไม่ทันผู้ที่กำลังกินก็ต้องปรามให้อีกฝ่ายกินให้ช้าลง“ค่อยๆ กินก็ได้ อาหารยังมิหมดง่ายๆ หรอกหนา”“ข้าหิ๊วหิวนี่เจ้าคะ”“เหตุใดสิงโตพวกถึงได้เดินเพ่นพ่านกันไปทั่วเลยล่ะเจ้าคะ” มองออกไปนอกตำหนักก็เห็นเหล่าชาวเมืองเดินกันให้ขวักไขว่ ไม่ผิดไปจากตอนงานแต่งงานของเธอแม้แต่นิดเดียว เธอจึงเห็นว่าน่าจะไม่ใช่เรื่องปกติ“วันนี้จักมีพิธีลอยโคมเพื่ออวยพรให้พวกเราก่อนเดินทาง”“อีกกี่วันฤาเจ้าคะจึงจักเดินทางไปยังเมืองยักษ์”“วันที่เจ้าแข็งแรง”“ข้าเป็นตัวถ่วงฤาเจ้าคะ”“เหตุผลมิใช่เจ้าเพียงเท่านั้น แต่ข้ายังต้องรอให้อสูรนิลดำเรียกป่าท่านทิพย์ให้ปกคลุมเขตแดนของเผ่าสิงห์สุระเสียก่อน”“ที่นี่มีอันตรายฤาเจ้าคะ”“ตั้งแต่ศิลาชีวิตของเผ่าสิงห์สุระถูกขโมยไป พื้นที่นี้ก็มิค่อยปลอดภัยต่อทุกผู้ ขนาดป่าม่านทิพย์ยังกล้ำกลายเข้ามาได้โดยง่าย แล้วอสูรฤาปีศาจที่ชั่วร้ายกว่าอสูรนิลดำเล่า จักมิอยากเข้ามาฤา”“ที่น
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่94 ขอไมตรี
“ข้าอยากดูแลเจ้า ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ปกครองเจ้า เจ้าจักเต็มใจฤาไม่”“อะ... ว่าอะไรนะเจ้าคะ”องครักษ์หนุ่มจับมือผีเสื้อสาวขึ้นมากุมเอาไว้ “จักรับไมตรีข้าได้ฤาไม่เล่า ที่ข้าอยากเป็นผู้ปกครองเจ้า แม้นข้าจักมีหน้าที่ดูแลท่านปักษิณ แต่หากเจ้ารับไมตรีของข้า ข้าจักดูแลเจ้า แลทำหน้าที่สวามีให้ดีที่สุดเท่าที่จักทำได้”“ท่านรณจักร” หัวใจของบุหวาราตรีตอนนี้เต้นรัวอย่างกับกองเพล จะให้เธอตอบกลับเขาไปตอนนี้ก็รู้สึกอายเหลือทน ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะมาสารภาพความในใจเอาดื้อๆ อย่างที่เธอไม่ทันตั้งตัวเช่นนี้รณจักรปักษาไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงปฏิเสธหรือยินดีตอบรับจึงเริ่มหน้าเสีย และค่อยๆ ปล่อยมือผีเสื้อสาวางเอาไว้ที่เดิม “หากข้าพูดอันใดทำให้เจ้ามิสบายใจ เจ้าก็อย่าถือสาข้าเลยหนา”“ข้ามิถือสาหรอกเจ้าค่ะ ข้ารับไมตรีของท่านเจ้าค่ะ” เอ่ยจบก็เอาแต่ก้มหน้า จะไม่พูดก็ไม่ได้ ด้วยกลัวว่าองครักษ์หนุ่มจะใจเสียคิดว่าเธอไม่ใส่ใจกับคำพูดของเขารณจักรปักษากุมมือของผีเสื้อสาวเอาไว้อีกครั้ง สีหน้าที่ห่อเหี่ยวลงเมื่อครู่กลับเบิกบาน “ข้าสัญญาว่าข้าจักมิผิดคำพูดกับเจ้าแม้แต่คำเดียว เสร็จจากการณ์ครานี้ ข้าจักรีบขอประทานงานสมรสขอ
You may also like
นางบำเรอแสนรัก
ดวงดาวบนหาดทราย95.3K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา345.4K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.5K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์58.5K viewsปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ
Sun Su524 viewsเสน่หาอาญารัก
baiboau-เนื้อนวล826 viewsรักวุ่น ๆ ของนายวายร้ายออสติน
ปีศาจชอนซา182 viewsบำเรอรักชนเผ่าลับ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ195 views
