ตอนที่ 6 ขอยืมโซฟาสักคืน

ตึกตัก! ตึกตัก!

จังหวะหันมาสบตากันทำให้อัตราการเต้นของหัวใจแรงขึ้นจนได้ยินชัดเจน หญิงสาวกำลังรู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของไอดิน ในขณะที่จิตใต้สำนึกก็กำลังโต้กลับ อย่าลืมสิว่าเธอจะไม่จริงจังกับใครอีก จะไม่มีวันเปิดใจให้ผู้ชายคนไหนเข้ามา ถ้าเขาพิสูจน์ไม่ได้ว่าดีพอที่จะให้เธอยอมรับรัก

และในขณะเดียวกันที่ชายหนุ่มไม่ได้รับคำตอบ มีเพียงดวงตาสองคู่ที่กำลังจ้องกันไม่กระพริบ เขาก็มุดใบหน้าหล่อฝังซอกคอระหง ทำให้สาวเจ้าของห้องส่งเสียงร้องสะดุ้ง

“อ๊ะ ไอดิน”

มือเล็กปัดป่ายผลักไสคนบนร่าง แต่ทว่าเขากลับไม่สนใจ จูบไซ้ซอกคอและติ่งหูของเธอจนขนกายลุกซู่ ว่ากันว่าของมันเคยผ่านกันมาแล้ว พอถูกกระตุ้นเข้าหน่อยก็เหมือนไฟที่กำลังลุกโชน

“จำกฎได้ใช่ไหม”

“ครับ”

ตอนนี้ปลายฟ้าไม่อาจต่อต้านความรู้สึกร่วมที่ปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ในเมื่อจำกฎสามข้อ ห้ามจูบ ห้ามกอด ห้ามนอนค้างได้ เธอจึงปล่อยให้เขาบีบเคล้นก้อนซาลาเปาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดนอนกระโปรงผ้าลื่นมือ ก่อนมือหนาจะเลื่อนเข้าไปใต้กระโปรง เกี่ยวเอากางเกงในตัวบางออกไปทางเรียวขาขาว

ดวงตาคู่หวานเปล่งประกายวูบไหว สะท้อนกับแสงไฟที่ติดอยู่บนเพดาน เฝ้ามองการกระทำของหนุ่มหล่อที่กำลังปลดเข็มขัดและกางเกงยีนราคาแพง เผยให้เห็นมังกรที่กำลังผงาดมีเส้นเลือดรายล้อม หัวของมันเป็นสีชมพูมันวาว มีขนาดใหญ่กว่ารอบมือของเธอ

“อื้อ”

หญิงสาวปิดเปลือกตาลงเปล่งเสียงหวานในลำคอ เมื่อถูกแก่นกายจ้วงแทงเข้าไปจนสุด ก่อนที่เขาจะขยับเอวสอบมอบความสุขอันวาบหวามที่ต่างคนต่างไม่ได้รับมานานหลายเดือน

เวลาราวหนึ่งชั่วโมงสองร่างเปล่งเสียงครางกระเส่าได้อย่างเข้ากัน ก่อนที่หนุ่มหล่อจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นฉ่ำเยิ้มช่องทางคับแคบ

ไม่คิดว่าความสุขสมที่ได้รับจะไม่ต่างจากวันนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว ราวกับว่าเธอไม่เคยมีเรื่องอย่างว่ากับใครอีก เหมือนกันกับเขาที่ผ่านค่ำคืนนั้น เขาก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงอื่นเช่นกัน

“ตั้งแต่ครั้งนั้น พี่ก็ไม่ได้…”

“เสร็จแล้วก็กลับไปได้ละ”

ทว่าหญิงสาวกลับรีบโพล่งคำผลักไสแทนคำตอบ เพราะรู้ว่าคำถามของเขานั้นหมายถึงอะไร

เธอไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงใจง่ายที่อ้าขาให้ชายอื่นไม่เลือกหน้า เธอพลาดให้กับเขาแค่คนเดียว แต่มันไม่จำเป็นต้องให้ใครรับรู้

“ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น ใช้เสร็จก็ออกไปได้เลย ฉันขอตัว”

ปลายฟ้าออกแรงผลักคนด้านบนออกไปยืนตรงพื้น ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นรีบคว้ากางเกงในที่ถูกถอดออก พาดไว้บนมุมโต๊ะด้านหน้าโซฟา เดินกลับเข้าห้องไป

ดวงตาคู่คมจ้องมองแผ่นหลังของรุ่นพี่คนสวย มุมปากกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ

กลิ่นกายหอมเย้ายวน ช่วงล่างคับแน่นถึงใจ

เขาชักจะติดใจพี่สาวคนนี้แล้วสิ

ไอดินหยิบกางเกงแล้วเข้าไปล้างทำความสะอาดน้องชายในห้องน้ำ สวมเสื้อผ้าให้เข้าที่ก็เดินมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคนที่ถูกเขากระทำเมื่อครู่

ก๊อก! ก๊อก!

“ผมขับรถกลับไม่ไหว คืนนี้ขอยืมโซฟาที่เรา… เมื่อครู่สักคืนนะครับ”

เขาเว้นคำน่าอายนั้นไว้พลางกระตุกยิ้มชอบใจ เจ้าของห้องจะอนุญาตไหมไม่รู้ แต่เขาอนุญาตให้ตัวเองนอนที่นี่ได้

เอ่ยจบก็เดินเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเบาะโซฟาหนานุ่ม ใช้ที่พักแขนเป็นหมอน แล้วนำหมอนสำหรับพิงหลังเข้ามากอด ตะแคงข้างหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า ทั้งฤทธิ์ของสุราและกิจกรรมที่จบลงเมื่อครู่

“นายมันเจ้าเล่ห์ ฉันไม่น่าเปิดประตูให้เข้ามาในห้องเลย รู้งี้น่าจะเรียกรอปอภอให้มาลากนายออกไป”

ปลายฟ้าก็ได้แต่บ่นพึมพำพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักขณะนอนอยู่ภายใต้ผ้าห่ม ไม่กล้าเปิดประตูออกมาอีก เกรงว่าจะถูกคนด้านนอกจับกดโซฟาแล้วกระทำเรื่องอย่างว่า

ครั้งนี้เขาผิดกฎข้อที่สาม ‘ห้ามนอนค้าง’

เธอจะปล่อยให้เขามาหาแบบนี้ไม่ได้อีก ห้ามพลาดเป็นครั้งที่สามนะปลายฟ้า

ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน สะดุ้งตื่นมาอีกทีมือเล็กก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลาก็ประมาณแปดโมงเช้า

ด้วยความเคยชินปลายฟ้าลุกออกจากเตียงเปิดประตูออกไปนอกห้อง มือเล็กยกขึ้นปิดปากหาวเนื่องจากยังงัวเงียอยู่ พ้นประตูห้องก็เดินเข้าไปยังโซนครัวเพื่อเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาเทใส่แก้วแล้วยกดื่ม เธอทำแบบนี้ทุกเช้าก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

และด้วยความเย็นของน้ำ ทำให้หญิงสาวรู้สึกสดชื่น ริมฝีปากยกยิ้มอย่างสดใส แต่กลับลืมไปหรือเปล่าว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญอยู่ร่วมห้องด้วย

“ตอนพี่ยิ้มก็น่ารักดีเหมือนกันนะ”

“ว้าย นี่นาย ยังไม่กลับไปอีกเหรอ”

หญิงสาวร้องเสียงหลงรีบยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดใบหน้าสดในตอนเช้า

“ถ้ากลับแล้วพี่จะเห็นผมนั่งอยู่ตรงนี้เหรอครับ”

คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงยียวน แถมยังยกยิ้มกวนประสาทจนน่าโมโห

“ตื่นแล้วก็กลับไปสิ คิดว่านี่เป็นห้องของตัวเองหรือไง”

“แล้วพี่คิดว่าไงล่ะ ถ้าผมจะมาอยู่ด้วย”

“เลิกคิดไปเลยนะ ฉันไม่ให้นายอยู่หรอก ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

“งั้นก็เป็นซะสิครับ เป็นอะไรดี คู่นอน คนรู้ใจ หรือว่าแฟน”

“หึ นั่นมุกจีบสาวของนายเหรอ ฉันไม่อินหรอกนะ รีบออกไปเลย ฉันไม่ชอบอยู่กับคนแปลกหน้า แล้วอีกอย่างเมื่อคืนนายทำผิดกฎ ตั้งแต่นี้ก็ไม่ต้องติดต่อหรือมาหาฉันอีก”

ว่าจบปลายฟ้าก็หันหลังให้อย่างไม่ใยดี ไอดินเจื่อนยิ้มลงเล็กน้อย ก่อนจะลุกออกจากโซฟาเดินมายืนซ้อนหลัง

“ผมขอโทษ ผมจะกลับแล้วครับ”

น้ำเสียงแผ่วเบาฟังดูคล้ายกับรู้สึกผิดทำให้ใจคนฟังวูบไหวได้อย่างแปลกประหลาด เมื่อครู่เธอก็ไม่ได้พูดแรงไปนี่ ปลายฟ้าได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเดินห่างออกไปจากที่เธอยืน จึงหมุนตัวหันไปมองแต่กลับพบหนุ่มหล่อคลี่ยิ้มหันมาทางเธอ

“ไว้เราคุยกันอีกนะ ผมรู้ว่าพี่เหงา ไว้ผมจะคุยเป็นเพื่อน”

“ฉันมีเพื่อนหรอกย่ะ ไม่จำเป็น…”

ไม่ทันที่จะได้เอ่ยจนจบว่าไม่จำเป็นต้องให้นายมาคุยเป็นเพื่อน ไอดินก็ก้าวออกจากห้องพร้อมกับปิดประตูเรียบร้อยแล้ว

เด็กคนนี้มันเจ้าเล่ห์ที่สุด