078

Ramdam ko ‘yong sikat ng araw na dumadaan sa kurtina, tumatama sa pisngi ko habang nakayakap pa rin sa kumot. Mabigat ang katawan ko. Mainit. Pero hindi lang dahil sa araw o sa kumot.

Mas mainit ‘yong braso na nakayakap sa bewang ko.

Napadilat ako ng dahan-dahan.

Nanlaki agad ang mata ko nang makita kung sino ‘yong katabi ko.

Raven.

Mahigpit ang braso niya sa’kin, para bang kahit tulog siya, alam ng katawan niyang hindi ako puwedeng lumayo. Wala akong maalala na humiga siyang katabi ko kagabi. Ako lang ‘yong nasa couch. Mag-isa lang akong nakatulog.

Pero ngayon?

Siya ‘yong unang bumungad sa’kin pagkagising.

Tulog pa rin siya. Magulo ‘yong buhok. Bahagyang nakabuka ‘yong labi. Ang ikli ng pasensya ko sa ibang tao, pero sa kanya? Tangina. Kahit tulog, parang gusto ko pa ring halikan.

Napangiti ako.

Dahan-dahan kong nilapit ang mukha ko sa mukha niya. Bawat sulok ng mukha niya, parang minememorya ko. Inisa-isa ko ng halik—pisngi, ilong, noo, sa baba. Na-miss ko siya. ‘Yong tahimik na ver