Share

บทที่6 กลัว

last update Last Updated: 2024-11-26 09:20:02

ครื้นนนน ครืนนน

"ฝนจะตกงั้นหรอ"

ดารารินทร์ยืนเงยหน้ามองฟ้าที่มืดครึ้มเต็มไปด้วยกลุ่มเมฆ แสงสว่างจากที่เหลือน้อยๆก็น้อยเข้าไปอีกเพราะถูกกลุ่มเมฆหนาบดบัง คราแรกคิดจะก้าวเดินต่อ แต่เริ่มนึกขึ้นได้ว่าเธอเดินออกมาไกลจึงกวาดสายตามองรอบตัว ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่น น้ำตาหยดน้อยค่อยๆไหลเพราะจู่ๆความรู้สึกกลัวก็แล่นมาจับขั้วหัวใจ ด้วยมองไปทางไหนก็เห็นแต่ป่าแต่ดงทั้งยังลืมไปแล้วด้วยว่าเดินมาจากทางไหน ตอนนี้เนินดินเนินเขาบดบังวิสัยทัศน์ไปหมดจนไม่เห็นบ้านเรือนของคนแม้แต่หลังเดียว

"อึก ฮือๆๆ ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ฮือๆๆ"

ดารารินทร์สะอื้นหายใจหอบถี่ขึ้นความกลัวทำให้ขาอ่อนนั่งฟุบลงไปกับพื้น และเริ่มยกมือปาดน้ำตาที่ดูท่าว่าจะไหลมาไม่หยุด ทั้งเสียงสะอื้นก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆอย่างคนไม่มีสติ

"คุณดาว มาทำอะไรตรงนี้คะ"

และแล้วก็เหมือนมีเสียงจากสวรรค์ฉุดรั้งสติของดารารินทร์ให้กลับมาอีกครั้ง หญิงสาวรีบปาดน้ำตาหันมองไปตามเสียงก็เริ่มยิ้มออกเมื่อเห็นเป็นผู้หญิงที่เธอคุ้นหน้า ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเดือนฉายหญิงสาวที่อายุไล่เลี่ยกับแดนไทย เป็นคนงานในไร่ที่เธอเคยได้พูดคุยเมื่อวันงานแต่งของเธอนั่นเอง

"ฉันมาตามหาไก่แต่ว่าหลงค่ะ"

ดารารินทร์รีบลุกขึ้นเดินเข้ามาหาเดือนฉาย เอ่ยตอบกลับผู้หญิงตรงหน้าด้วยเสียงปนสะอื้น

"งั้นมาบ้านฉันก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันโทรตามให้คุณดินมารับค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ ฮือๆๆ"

ดารารินทร์น้ำตารื้นขึ้นมาอีกรอบครั้งนี้ไม่ได้ร้องให้เพราะเสียใจ แต่เพราะดีใจที่ไม่ต้องมานั่งกลัวอยู่ที่นี่นาน คิดว่าจะต้องติดอยู่ที่นี่มืดๆคนเดียวเสียแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหแดนไทยเป็นเท่าตัว ที่บังคับให้เธอมาตามหาไก่จนต้องมาอยู่ในสภาพนี้ และรู้ตัวว่าคงจะไปงานไม่ทันแล้วด้วย

“ใจเย็นๆค่ะ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้วไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะคะ”

เดือนฉายลูบหลังหญิงสาวที่สะอื้นตัวสั่นเทิ้ม นึกไปถึงว่าหากเธอไม่ได้มาหาเห็ดหลังเลิกงานแล้วมาเจอหญิงสาว ป่านนี้ดารารินทร์จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้

"ลูกจันทร์ไปเอาน้ำให้คุณดาวหน่อยลูก"

“ค่ะแม่”

เดือนฉายพาดารารินทร์มาถึงบ้านพักของเธอก็รีบโทรหาแดนไทยบอกข่าวว่าภรรยาของเขาอยู่ที่นี่ ก่อนจะใช้ลูกสาววัย11ย่าง12ขวบไปหาน้ำมารับแขก

"น้ำค่ะพี่ดาว"

“ขอบใจนะ”

ดารารินทร์เปรยยิ้มหวานให้เด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าชังก่อนจะรับแก้วน้ำมาดื่มรวดเดียวจนหมด เธอรู้สึกกระหายมากพอที่จะไม่สนใจจะรักษาภาพพจน์

"ปกติไก่บ้านคุณดินก็ถูกปล่อยให้ออกมาหากินเองบ้างนะคะ แล้วมันก็กลับเข้าเล้าเองได้ด้วย ทำไมคุณดินให้คุณดาวมาตามหาล่ะคะ"

"กลับเองได้เหรอคะ?"

"ค่ะ"

ดวงตากลมโตถลึงเบิกกว้าง คิ้วเรียวที่แต่งเติมวาดจนได้รูปเริ่มขมวดเข้าหากัน ดารารินทร์พอจะรู้แล้วว่าตัวเองนั้นถูกแดนไทยแกล้ง

"หรือว่าพี่ดาวทำบางตัวหายไปคะ"

"อ๋อใช่ พี่ทำบางตัวหายไปก็เลยต้องออกมาตาม"

ดารารินทร์จำต้องพยักหน้าไหลตามน้ำคำถามของเด็กหญิงจริญญา เพราะจะไปบอกเหตุผลที่เธอต้องออกมาตามหาไก่จริงๆจะทำให้เธอดูไม่ดีในสายตาคนอื่นเปล่าๆ

"เจอหรือเปล่าคะ"

ดารารินทร์ส่ายหัว

"ไ​ม่เป็นไรหรอกค่ะเดี๋ยวลูกจันทร์ขอร้องพี่ดินไม่ให้โกรธพี่ดาวเอง"

เด็กหญิงเอ่ยเสียงใสด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

"ขอบใจนะ"

ดารารินทร์พอจะยิ้มออกได้บ้างเมื่อได้ฟังคำพูดคำจาไร้เดียงสาของเด็กหญิง ตอนนี้เธอไม่ได้คิดเรื่องแดนไทยจะโกรธหรือไม่โกรธ แต่เธอกำลังคิดว่าจะเอาคืนเขาอย่างไรมากกว่าที่แกล้งเธอจนเกือบจะต้องอยู่ในป่ามืดๆคนเดียว

"นั่นคุณดินน่าจะมาแล้วล่ะค่ะ"

ดารารินทร์หันไปมองตาขวางตั้งแต่รถกระบะสี่ประตูสีดำของชายหนุ่มยังไม่จอดดับเครื่องดี

"งั้นดาวขอตัวนะคะ ขอบคุณพี่เดือนอีกครั้งนะคะ พี่ไปก่อนนะลูกจันทร์"

"ค่ะพี่ดาว"

ลาสองแม่ลูกได้สาวเจ้าก็เดินจ้ำอ้าวมองตาขวางมองคนที่กำลังลงจากรถมาแต่ไกล มาถึงตัวรถได้เธอก็ไม่พูดไม่จาและรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถกระบะด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก แดนไทยเห็นเนื้อตัวสาวเจ้ามอมแมมไปด้วยดินโคลนความรู้สึกผิดก็แล่นเข้ามาอีกรอบ รู้ตัวเลยว่าตนนั้นน่าจะสั่งสอนหญิงสาวจนเกินเหตุไป

ชายหนุ่มเดินไปขอบอกขอบใจเดือนฉายและอยู่คุยกับสองแม่ลูกครู่หนึ่งก็เดินกลับมาที่รถและขับพาหญิงสาวกลับ

"พี่เดือนบอกว่าไก่บ้านคุณปกติมันกลับเข้าเล้าเองได้ คุณแกล้งฉันทำไม ฉันมีแผลแทบทั้งตัวจะเป็นแผลเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฉันเดินหาไก่คุณจนหลงไปเจอแต่ป่าฉันกลัวแค่ไหนคุณรู้ไหม ถ้าพี่เดือนไม่ไปเจอฉันจะเกิดอะไรขึ้น ฮือๆๆๆ"

ชายหนุ่มขับรถออกจากหน้าบ้านเดือนฉายได้ไม่เท่าไรดารารินทร์ก็ร่ายยาวระบายความโกรธเสียงดังโวยวายและเริ่มสะอึกสะอื้นออกมาอีกรอบ

"เอาเป็นว่าผมขอโทษแล้วกัน ผมแค่อยากดัดนิสัยคุณ ไม่คิดว่าคุณจะกลัวขนาดนี้"

แดนไทยมองเนื้อตัวหญิงสาวใกล้ๆก็เริ่มมีสายตาสลดเพราะเนื้อตัวผิวสวยๆไม่ได้เปื้อนแค่ดินอย่างเดียว ยังมีรอยขีดเขี่ยนแดงเต็มไปหมด

"ฮือๆๆ " ปึก "หึ้ยย"

มือเรียวยกปาดน้ำตาลวกๆเสร็จก็วาดทุบไปที่ท่อนแขนของคนตัวโต แดนไทยไม่ได้คิดจะตอบโต้การกระทำของเธอ หากมันจะทำให้หญิงสาวดีขึ้นได้เขาก็ต้องยอมไปก่อน ทั้งยังกังวลถึงเหตุการณ์ข้างหน้าหากเขาพาดารารินทร์กลับไปสภาพนี้จะต้องถูกย่าตนต่อว่าหูชาแน่นอน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My teddy สามีติดดิน   บทที่33 ตอนจบ

    “แกสองคนไปบวชแล้วปลงได้จริงหรือเปล่าเนี่ย”ณัฐวดีเดินออกมาที่ลานจอดรถก็เดินใช้หัวไหล่กระแทกมนชิดาและเปรมสินีเบาๆ เพราะเมื่อครู่ทั้งสองพูดขู่เจ็บแสบกับพิริสาพอสมควร“โอ้ย มันก็ไม่ได้ปลงจนเป็นแม่พระขนาดนั้น ใครดีมาก็ดีกลับร้ายมาก็ต้องถูกร้ายกลับเหมือนกัน”มนชิดาเอ่ยด้วยท่าทีขบขัน“ใช่ นี่ยังน้อยไป ถ้าไม่ติดว่าแขกในงานยังกลับไปไม่หมด ได้ฟาดหน้ายัยนั่นสักทีสองทีแล้ว”เปรมสินียังรู้สึกคันไม้คันมือไม่หาย เพราะมีผู้หญิงพวกที่คิดอยากจะยุ่งกับสามีชาวบ้านอยู่เยอะ มนชิดาถึงได้เจอเรื่องแย่ๆแถมผู้หญิงพวกนั้นก็เป็นคนทำให้พ่อและแม่ของเธอฟ้องหย่ากันอยู่ตอนนี้“พวกแกมันเริ่ด”ณัฐวดียกมือนิ้วโป้งสองข้างตรงหน้ามนชิดาและเปรมสินี“ฉันติดต่อยัยดาวไม่ได้เลยอะ”พิชชาอรเริ่มยิ้มไม่ออกเมื่อลองโทรหาดารารินทร์หลายสายแล้วแต่เพื่อนเธอก็ยังไม่รับ“ป่านนี้ดีกับคุณดินสวีทหวานแหววกันไปแล้วมั้ง อย่าไปกวนนางเลย”มนชิดาเดาว่าสองสามีภรรยาน่าจะเข้าใจกันแล้ว“อืม ไปเตรียมตัวจัดงานเซอร์ไพรซ์คุณดินคืนนี้ดีกว่า”“งานไรอะ”เปรมสินีเริ่มมีสีหน้าฉงนหลังจากได้ยินณัฐวดีพูดเรื่องคืนนี้“ไปกับพวกฉันเดี๋ยวก็รู้เอง”ณัฐวดีรวบทุกคนขึ้นร

  • My teddy สามีติดดิน   บทที่32 เข้าใจผิด

    “งานจะเริ่มแล้วตาดินไปไหนล่ะลูก”อดิเทพเห็นว่างานจะเริ่มแล้วคนในครอบครัวก็อยู่กับครบแต่ไม่ยักจะเห็นแดนไทยจึงสะกิดถามลูกสาว เพราะอยากจะให้คนในครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าตอนแถลงข่าวกับสื่อ“เห็นว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวดาวไปตามให้นะคะคุณพ่อ”ดารารินทร์รีบเดินจ้ำอ้าวผ่านห้องแต่งตัวด้านหลังแล้วสายตาของเธอก็ไปสะดุดกับคนสองคนที่กำลังยืนกอดกัน หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่กำมือแน่นเพราะจำได้ว่าเป็นสามีของเธอแม้จะเห็นเพียงด้านหลัง“พี่ดิน!”“ดาว”แดนไทยหันหลังมาได้ดารารินทร์ก็เห็นว่าผู้หญิงคนที่สามีเธอกอดอยู่นั้นคือพิริสา มิน่าตอนเข้างานมาเขาจึงมีท่าทีแปลกไปตั้งแต่แนะนำตัวทำความรู้จักกับพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ของสายการบินแล้ว ที่แท้ก็เคยรู้จักกันเป็นอย่างดีมาก่อน หญิงสาวไม่ได้อยู่สืบสาวความอะไรให้มากเรื่อง เธอเลือกที่จะวิ่งหนีออกไปจากงาน ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะมาเกิดกับตัวเพราะเพิ่งจะหดหู่ใจกับเรื่องของมนชิดาไปหยกๆ ขึ้นชื่อว่าผู้ชายน่าจะไว้ใจยากกันทุกคนไม่เว้นแม้แต่สามีที่เธอคิดว่าเขาดีนักดีหนา“ตาดิน ทำไมน้องวิ่งออกจากงานไปแบบนั้นล่ะ”กานต์มณีเดินมาดักหน้าลูกชายเธอเอาไว้หลังจากเห็นดารารินทร์วิ่งออกจากงานไป

  • My teddy สามีติดดิน   บทที่31 คืนดี

    “ป้าม้วนทอผ้าสวยมากเลยนะคะพี่ดิน ดาวว่าจะส่งไปตัดเป็นเดรสใส่วันงานของสายการบินคุณพ่อค่ะ เผื่อจะมีใครอยากได้ชุดแบบดาวบ้าง คนทอผ้าที่นี่จะได้มีรายได้ด้วย”ดารารินทร์คลี่ผ้ายกมุกสีดำน้ำตาลยกมุกด้วยสีครีมลายกระดุมทองมาอวดคนเป็นสามีขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะล้มตัวนอน เธอไปอุดหนุนผ้าทอจากคนในชุมชนเห็นว่าสวยเลยคิดว่าจะเอาไปตัดเป็นชุดใส่ในวันงานเปิดตัวพรีเซนเตอร์สายการบินคนใหม่ของพ่อเธอ“อืม ก็ดีนะ แล้วพ่อดาวบอกหรือยังว่าใครจะมาเป็นพรีเซนเตอร์คนใหม่”“ยังค่ะ คุณพ่ออยากให้เงียบที่สุดเท่าที่จะเงียบได้ ดาวรู้แค่ว่าเป็นนางแบบที่เป็นคนไทยแล้วก็มีชื่อเสียงในต่างประเทศด้วยค่ะ”ดารารินทร์ส่ายหัวพยายามเค้นถามจากหลายๆคนแล้วก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลย“วันที่เราเข้ากรุงเทพไปปรึกษาหมอด้วยเลยดีไหม พี่อยากรู้ว่าเราทำไมไม่มีลูกกันสักที”“เครียดมากเหรอคะที่ดาวไม่ท้องสักที”หญิงสาวพับผ้าเก็บในตู้ก่อนจะเดินเข้ามานอนกอดสามีซุกหน้าพูดอู้อี้กับแผงอกกว้าง มือเรียววาดกอดลูบหลังให้กำลังใจชายหนุ่ม“เปล่าหรอก พี่ก็ไม่ได้รีบขนาดนั้น แต่แค่อยากไปตรวจร่างกายให้แน่ใจว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่”“ก็ได้ค่ะ”แดนไทยก้มพรมจูบกระหม่อมภรรยาตัวเล

  • My teddy สามีติดดิน   บทที่30 คนให้ทุน

    "อือ อืมมม"ดารารินทร์โอบรัดต้นคอคนตัวโตเอาไว้แน่น เมื่อลิ้นร้ายของชายหนุ่มสอดส่ายเข้ามาในโพรงปากคนที่เริ่มเป็นงานก็เริ่มตวัดรัดดูดดึงสร้างความวาบหวามให้สามีได้เป็นทวีคูณมือหนาดึงสายผูกเอวชุดนอนซาตินออกได้ร่างบางขาวนวลเนียนก็เผยล่อลวงสายตาคมได้เป็นอย่างดี ยอดอกอูมอวบอิ่มชมพูระเรื่อตั้งชูชันประจันหน้าชายหนุ่มที่พึ่งละการเล่นลิ้นอยู่ในโพรงปากหวาน"อ อ้ะ"เขาก้มลงดูดดึงยอดถันมูมมามจนคนตัวเล็กร้องลั่นแอ่นเร่าตาปรือเยิ้มระบายความเสียวกระสัน มือหนาเลื่อนลงต่ำลูบไล้ไปจนกลีบกุหลาบงาม เขาเลื่อนยกนิ้วโป้งคลึงเม็ดทับทิมสีหวานเรียกอารมณ์รักอย่างเบามือ"อ้ะ อื้อออ ส เสียวค่ะ"ความเสียวซ่านช่วงล่างบวกกับถูกละเลงลิ้นดูดดึงยอดอกทำคนตัวเล็กครางไม่ค่อยจะเป็นคำ มือเรียวสอดผ่านเสื้อยืดวาดจิกแผ่นหลังกว้างถลกเสื้อคนตัวโตขว้างออกไปข้างเตียงหลังจากที่เขาผละออกจากทรวงอกอิ่ม ชายหนุ่มรีบถอดกางเกงเหวี่ยงทิ้งไม่รีรอ สองแขนแกร่งรวบคนตัวเล็กยกกอดถลกชุดคลุมออกให้พ้นตัวจนล่อนจ้อนเหมือนกันกับตน ก่อนจะโน้มตัวนอนลงทาบทับแนบเนื้อกันอีกรอบ"อื้อ"ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อยขณะคนเป็นสามีดันเจ้ามังกรยักษ์เข้าร่องสวาทคราเดียวจน

  • My teddy สามีติดดิน   บทที่29 ตั้งใจทำเจ้าตัวเล็ก

    "ไม่เอาก็เอามา""เอาก็ได้ แต่คุณไม่กลัวฉันใช้ฟุ่มเฟือยเหรอ""ผมว่าตอนนี้ภรรยาผมน่าจะเอาเงินไปลงกับพวกหนังสือแล้วก็ขนมนมเนยให้เด็กๆกับคนในไร่มากกว่า"แดนไทยเชื่อใจดารารินทร์ว่าคงเอาเงินที่เขาให้ไปใช้ในทางที่มันเป็นประโยชน์ เพราะพักหลังมานี้เธอได้เงินเท่าไรก็เร้าแต่จะให้เขาพาไปซื้อโน่นซื้อนี่ทำประโยชน์ให้โรงเรียนบ้างให้คนในไร่บ้าง จนเขาแทบอยากจะเปิดมูลนิธิให้เธอแล้ว"ก็จริงค่ะ ฉันเอาเงินไปลงกับพวกเค้ามีความสุขกว่าตอนที่ซื้อชุดแพงๆใส่เยอะเลย""คุณน่ารักขึ้นมากขึ้นทุกวันรู้ตัวหรือเปล่า แล้วตอนนี้ผมก็อยากจะฟัดคุณจะแย่แล้วด้วย"แดนไทยเริ่มก้มหน้าซุกไซร้ลำคอระหงส์จนสาวเจ้าต้องรีบผละตัวหนี เพราะยังรู้สึกเหนื่อยจากการขับรถไม่หาย หากให้เขาหาความสุขกับเธอตอนนี้คงสลบเหมือดคาเตียงในไม่กี่นาทีแน่"ฉันเหนื่อยมากเลยค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"แดนไทยยืนเท้าเอวมองตามหลังคนตัวเล็กด้วยสายตาเว้าวอน เขายอมปล่อยเธอไปก่อนก็ได้แต่คืนนี้ยังไงเธอก็ไม่รอดเงื้อมมือของเขาแน่สามวันต่อมาวันนี้ที่บ้านเล็กท้ายไร่ดูจะครึกครื้นเอามากๆ เพราะทั้งสองครอบครัวมารวมตัวกันที่นี่เนื่องในวันเกิดของกะรัตเพชร"คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ"ดาราริ

  • My teddy สามีติดดิน   บทที่28 ตกหลุมรัก

    "เรียกว่ารัก"เสียงทุ้มนุ่มลึกเอ่ยกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก แต่หญิงสาวก็ยังไม่ค่อยมั่นใจว่าเธอจะรู้สึกแบบนั้นกับชายหนุ่มจริงๆ เพราะเธอยังอยู่กับเขาไม่ถึงสองเดือนเลยด้วยซ้ำ"ฉันสามารถรักคุณได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ""การที่เราจะตกหลุมรักใครสักคนไม่ต้องใช้เวลาหรอก แล้วมันก็ไม่ค่อยมีเหตุผลด้วย ขนาดคุณพยศทำตัวดื้อกับผมตั้งหลายครั้งผมยังมองว่าคุณน่ารักเลย""หืม คุณคิดแบบเดียวกับฉันเหรอ""ถ้าผมไม่รู้สึกดีกับคุณ คงไล่คุณออกจากบ้านไปตั้งนานแล้ว"แดนไทยก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปเผลอใจให้เธอตอนไหน พอจะรู้ตัวจริงจังก็เมื่อวันที่สาวเจ้ากลับมาและเขาก็ใจอ่อนยวบยกโทษให้เธอเพียงแค่หญิงสาวพูดขอโทษไม่กี่คำ พอเห็นเธอเศร้าเขาก็พลอยใจเสีย ยิ่งเห็นเธออยากจะทำความดีอย่างตั้งใจก็ชื่นชมและคอยเอาใจช่วยเธอตลอดเวลา อยากให้หญิงสาวเป็นคนดีขึ้นไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวของเธอเอง สำหรับเขาตอนนี้ดารารินทร์คือความสุขของเขาไปแล้ว"จริงอ๋อ"ดารารินทร์อมยิ้มเขินก้มหน้างุดซุกเข้ากับอกอุ่น รู้สึกเขินเกินกว่าจะเงยหน้ามองชายหนุ่ม"ถ้าคุณไม่อยากเหนื่อย อย่าเอาหน้ามาถูหัวนมผม"แดนไทยเริ่มมีเสียงกระเส่าแค่กอดก่ายหญิงสาวคราแรกก็เริ่มกลืนน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status