"Mabuti naman pumasok kana."salubong sakin ni Virian kulang nalang magdikit ang kanyang noo.
Bumuntong-hininga ako, bago humalik sa kanyang pisngi.
"Akala ko nasa cavite kapa, how's the site?"Naka-antay kami bumukas ang elevator.
"What happened to you? Why you looks problematic?"nagulat ako ng hinarap ako ni Virian sa kanya. Sa pagharap ko sa kanya na siya naman salubong ko sa lalaking casual na nakatingin samin ni Virian mula sa likuran niya.
"Sabihin mo nga sakin kung ano nanyari ng gabing yon?"Hindi papapigil anas ni Virian.
Bigla sumama ang
It's been weeks since Yuri left. Aminin ko natutuwa ako sa mga linggo na wala si Yuri dahil pakiramdam ko nakalaya ako sa impyernong siya ang may gawa pero pag-sapit ng gabi sakin pag-tulog para akong hinahunting ng kababuyan ng ginawa sakin ni Yuri and I know the worst was not came and I expected the worst when Yuri comeback here in Philippines."so I wa.. hey are you listening?"I was back to my senses when chelly spoke.I tried my best to smile at her."Of course."pilit na sagot ko.But she seems not to believe it,"Spill the beans, Ms. Dariels don't give me a crap."banta ni
Nandito ako ngayon sa tapat ng condo ni Yuri. Wala akong lakas kumatok. Ayoko pumunta dito pero wala akong choice kundi pumunta dahil sa takot na baka masaktan nya ako physical. Hanggang maari ayoko mangyari yon kailangan ko mag ingat para sakin,para sa anak ko-namin."are you not planning to go inside or should i'll be the one bring you inside?" Nanuyo ang balahibo ko, tinakasan ako ng lakas ng may malamig na boses bumulong sakin mismong tenga."Y..uri"I stuttering said his name."Fear ah? You should be, let's get inside." walang buhay na anas niya bahagya sya lumayo sa pwesto ko.Nanghihina ako tumabi upang bigyan siya
White ceiling wall the first thing I saw soon my eyes open. Directly come to my mind where I am. I'm too tired to move so I let myself lie in bed and close my eyes."I love you so much scar,"Yuri said.His sweetness is killing me. I pretend to sleep, how I wish to be deaf just for this moment. It's killing me how they're sharing their sweet moments while I am here dying, my heart dying."Me,too"rinig kong sagot ni scar.Nakagat ko ang aking dila. Gosh, my emotions are fighting with me. I was scared to make any sounds to disturb them."You mean that right?" Galak na ani ni Yuri.
Aiko brought me at his place. Umaga ng malaman kong nasa penthouse niya pala ako."Good thing you're awake. I prepared porridge for you. Hurry dig in."Aiko said casually as if we didn't have arguments last night.I quietly sat down. I starts eating quietly and Aiko as well not until broke the silence."I haven't told to Caiko this matter. I don't have the courage to speak up so you better say it to him soon as we land in Japan."He said seriously.I gulps because of his said. Hearing I had to explain to Caiko too is making me sick. If Aiko doesn't have any courage to speak up then how about me? Where's the courage's even a little strength to speak for me? Aiko saying is like the lightning strikes
Nasa situation na ako na durog na durog na ako ngayon. Sa situation na meron ako ngayon hindi ko na alam kung paano pa ako makakaalis dito. Lubog na lubog na ako, sukong-suko na ako. Hindi ko na kaya talaga.I slowly stood up even my knees is shaking. I need to get away here cause I know Aiko was looking for me.Maayos na akong nakatayo."Ito pala talaga ang gusto mo mangyari,PennielynChieDariels? "malamig anito ni, Aiko.Malamig at walang buhay siya nakatitig mismo sa mata ko. Hindi ako makagalaw sa gulat."Ano ganito kana lang?"sarcastic na
I was half-sleep when my doors open. Iniluwa nun si Yuri. What does he want this time? I don't bother to sit up I just only glancing at him while walking towards me. Ang sakit sa mata ang makita ko si Yuri ngayon, suddenly my heart aching and filled so much harted to him."Get up, the food is ready," he said in a low voice.I avoided his gaze and ignored what his said. Baka mamaya may lason pa ang pagkain na sinasabi niya."Don't make me count, get up." He said again with a warning."Thank you, you can leave."taboy ko sa kanya bago ako tumagilid ng higa. I can still feel his presence staring my back."Fine." he exhau
We stared us like there's no tomorrow. Until we distracted by the door bells. Nauna akong bumitaw sa titigan namin ni Yuri."Ako na."Sambit niya bago tumayo.Tinignan ko lang siya lumakad papunta sa pintuan. Hindi kase kita dito mula sa sala ang pintuan dahil may nakaharang pa na malaking aparador.Nag-antay pa ako ng ilan minuto nguni't hindi pa din ito bumabalik kaya nag pasya na akong tumayo, sundan ito.Gulat ang rumihistro sakin ng maabutan ko sinusuntok ni Yuri ang pader kaya mdali akong lumapit sa kanya." Yuri, anong nanyayari, tama na yong kamay mo nag dudugo na"nag-aalalang awat ko sa kanya.
Okay na sana, ngingiti na sana ako kaso yung kadugtong? Nakakasakit sa puso nilamukot ko ang papel at tinapon sa basurahan."Kapit kalang baby ah! Kahit hindi ka mahal ng daddy mo, mahal na mahal naman kita."Parang tanga kausap ko sakin tyan.Lumabas ako ng room ko at dumiretsyo sa kitchen. Sa mesa may nakita akong mga mangkok na may takip. Siguro mga niluto ni Yuri para sakin. Gustong-gusto ko ang mga luto ni Yuri dahil sa galing nito magluto kahit hindi halata sa kanya. Sa totoo lang ang swerte ng magiging asawa ni Yuri pagka't magaling ito sa kusina, malinis sa loob ng bahay, maalaga, mapagmahal at higit sa lahat family oriented siya kaya nga lang nakakalungkot na katotohanan na wala ako sa linya na pwedeng maging asawa niya cause Yuri hate me to death right now. I could tell that even he didn't told well, ramd