Chapter 8

Isang taon bago naka-recover si Fimescar sa nangyaring trahedya sa kanya. 3 months naman ang tinagal ni Yuri sa hospital bago ito gumaling. Fimescar and Yuri can't make it to go school so I do the same. I choose to accompy them.

Ngayon, ilan taon na ang nakalipas at pare-pareho kaming nasa kolehiyo na. 3rd years college to be exact parehong Arts and Design Track ang course namin ni Fimescar. Samantalang si Yuri Architect ang kinuha niyang course. Magkaibang course pero pinipilit na magkaroon pa din kaming tatlo na oras para makapag banding.

Sa mga nagdaan na taon masasabi kong sanay nako masaktan este tanggap ko na wala kami pag-asa ni Yuri kaya pinipilit ko nalang maging mabuting kaibigan para sa kanila. As long as Scar and Yuri Love each other, masaya na ako doon kahit pa ang kapalit nun ang pagkamatay ng puso ko.

Today is February 14. Puno ang paaralan ng mga rosas na nagkalat, mga chocolate meron din ang mga balloons na hugis puso. Napapailing nalang ako pag nakikita ko ang mga couple.

"Ayieeeeee na iinggit siya"biglang sulpot ni Scar sa harapan ko.

"The fuck, anong nakaka-inggit dyan. Hello, buhay pa ako para alayan ng bulaklak no! "Nakakuno't noo na defensa ko sa sarili ko.

"Hahaha you sounds bitter my pec. Here"nakangisi niyang nilabas ang banquet of white rose.

Hindi ko mapigilan mapabusangot sa bulaklak.

"Happy rose day"natatawang sabi niya.

She always calls the rose day ang February 14 dahil daw maraming rosas sa paligid.

"Siraulo!"sighal ko na natatawa at tinanggap na din.

"Nagtext si Yuri. Sa parking lot daw tayo dumiretsyo after classes natin. Ida-date daw nya tayong dalawa" hindi nako nagulat.

Yuri always doing this every hearts day, lalo ko tuloy kinasusuklaman ang araw ng puso, para kase torture day sakin ito. Well, lagi naman na to-torture ang puso ko.

Nagpunta na kami ni Scar sa mga kanya-kanya namin klase. Since pareho kami ng course pero magkaiba kami ng room sa drafting lang kami classmate.

Mabilis na tapos ang klase ko, since hearts day wala masyado lecture kundi puro quiz lang then tapos na.

Papunta na ako ng parking lot since yon naman ang usapan ng napahinto ako.

Yuri calling...

Nakakapagtaka naman na tatawag siya e, magkikita naman kami. To asked my question sinagot ko ang tawag niya.

"Bakit? Papunta na akong parking lot" i said.

Hindi uso ang hello samin.

(Wag, nandito ako sa canteen. Daan ka dito may sasabihin lang ako)

"Okey"tipid na saad ko bago ko pinatay ang tawag.

Mabigat ang hakbang ko papunta sa canteen. Laging walang magandang nanyayari pag biglaan sasabihin sakin si Yuri.

Either masasaktan ako o masamang balita ito.

After the 3 minutes walked nakarating nako sa canteen hindi naman ako nahirapan makita siya dahil unti lang ang tao sa canteen. Nag aalin-langan akong lumapit sa pwesto niya.

"Hey"casual na bati ko bago ako umupo.

He smiles at me too.

"How's the study? "His always question.

Pumalumbaba ako.

"Malamang hectic pa din, anyway bakit kapa ba nakipag kita dito hindi na ba tayo tuloy? "He seems uncomfortable ng tanungin ko siya.

Napapakamot siya sa batok niya, his mannerism.

"Spill the beans, stop being uncomfortable with me" I seriously told.

Napangiwi ako ng paano lumikot ang mata niya bago siya umayos ng upo at bumuntong hininga.

"I'm going to confess with her now chie, can you help me?"

6 words,6 sharp knives stab my heart..and keep stabbing back and forth when I saw Yuri's eyes.

The love, the love for my best friend.

Bahagya ako suminghap para mapigilan ang luha ko at pilit na ngumiti ng pilit sa kanya.

"Good,of course it's pleasure to help you"sabi ko na hindi pinapalis ang ngiti sa labi ko.

"Thank you, the best ka talagang friend"

"haha wala yon, malakas ka sakin e"kunwari ko.

Tinapos namin ang usapan namin na durog na durog ang puso ko. Nakakatawang isipin, ako pa talaga ang hiningian niya ng tulong.. Sympre makakatanggi ba ako? Sympre hindi. Wala naman akong ginawa kundi tanggapin nalang..

Isa nalang ang pinagdadasal ko, na sana mamatay na ang pagmamahal ko kay Yuri.

Everything going smoothly for them but not for me. Yuri and Fimescar become sweeter to each other since he started to court Fimescar.

Graduate na kaming tatlo, ngayon nasa iisang firm kaming tatlo. Yuri is the CEO of the firm where we working of. Tatlong taon na din nanliligaw si Yuri kay scar.

"Peklat kailan mo ba balak sagutin yan si Yuri"nasa isang japenese restaurant kami to eat lunch, of course kasama si Yuri. Lumayo lang saglit lang samin si Yuri dahil may kausap ito sa phone.

"Soon" she giggles.

"Lagi naman yan sagot mo" nakapalumbabang ani ko.

Bumasangot naman si Scar.

"Mag antay ka pecpec.. "

"Pechie kase! "Putol ko sa kanya.

Tinawanan niya ako.

"You know I love to call you that way" she mockingly said.

"Whatever, peklat"ganti ko.

Hindi naman sya na pikon. Bumalik na din si Yuri sa table namin. Well,magkatabi na naman sila samantalang ako alone dito. Pinapanoud ko paano sila naghaharutan sa harapan ko nawalan tuloy ako ng gana kumain.

Lagi nalang ba ganito ang set-up ko, laging third wheel sa kanilang dalawa. Nakakasawa din pala.

"Balita ko crush ko daw ng intern natin ah" she teasingly said then scar chuckles.

While me, I choked to death to her suddenly said.

Inabutan naman ako ni Yuri ng tubig.

"Okey ka lang?" Tanung niya.

Nung nakahinga na ako ng maayos.

I glare at scar.

"That intern is getting to my nerve and you know that!"I furious said which Yuri and Scar laughs.

They fully aware na iritang irita ako sa intern na yon but they keep teasing me na kaya daw ako na aasar sa intern na yon dahil may gusto daw ako dun. Kung alam mo lang scar kung kanino ako may gusto baka hindi mo na ako makuhang tuksuin pa..

"Hindi ang tulad niya ang tipo ko"may pagkairita kong sabi.

Ngumisi ng nakakaloko si scar sakin.

"Bakit ano ba ang tipo mo? Since we're young hindi mo na mention sakin ang tipo ng lalaki, except lang doon sa sinasabi mong naging first love mo?" she curiously said.

Kahit si Yuri nakikitaan ko ng pagka interes.

"Oo nga chie, hindi na tayo bumabata kaya dapat meron kana din." sinang ayunan pa niya ang mahal niya.

'e, paano nasa bestfriend ko ang gusto ko, paano yon?'

gustong gusto ko isagot sa kanya but i said and Indifferent.

"kesa ang lovelife ko ang pinagtutuunan niyo bakit hindi ang sa inyo dalawa?" I twisted their questions.

Then they made it shut up. Tinapos namin ang lunch namin at bumalik sa company since may urgent meeting si Yuri. Si Fimescar may client meeting. Ako naman may tinatapos na draft para sa new client ko.

"Good Afternoon Miss Dariels"masiglang bati sakin ni Virian, the intern na inaasar ni scar sakin.

I just walk past him.

"Miss Darieelss wait"habol niya sakin at pumasok sa elevator. Siya na ang nag press button ng floor ko.

"I made cookies since nalaman kong favorite mo pala ang cookies" sabay lahat ng brown paper bags.

"No thanks, I'm on my diet" I turn him down and look away.

"Pero sexy ka naman sa paningin ko"marahas ko siya nilingon.

"I don't care basta diet ako! "Asik ko sa kanya.

Pasalamat nalang talaga kami lang dalawa sa elevator kundi kami na naman laman ng tsismis ng dahil sa tukmol na ito. Nakasunod pa din sakin si Virian sakin hanggang sa floor ko. Kaya bago ako tuluyon marating ang office ko hinarap ko na siya na naka-angat ang kilay ko.

"Hindi mo ba ako lulubayan?"I can't control my irritation of him now.

He looks at me with amusement before he let go of a manly chuckle.

"Grabe ka naman Miss Dariels, sympre hindi kita lulubayan pero sa ngayon hindi ikaw ang pakay ko kundi ang office ni Ma'am Clarfson"hindi pa din niya matanggal ang pag ngiti niya, ngiting nang aasar!

Tangina, okey na pahiya ako.

"Grrrr! "

I turn around and decide to go inside my office. But Virian stops me.

"And wait, I don't accept no. Hope you like, Ciao! "Mabilis pa kay flash siya lumakad papalayo sakin at iniwan ang papaerbag na may laman na cookies daw na gawa niya.

I left with no choice kundi tanggapin.

That intern is really into something.

It's saturday now,the most I hate day. For me kase tuwing sumasapit ang sabado ay isang curse sakin. Puro kamalasan na nangyayari or any kind of unluck things happen to me that's way I really hate saturday.

"Did you hear the news? "Mom caught my attention.

I put down my spoon.

"I haven't what is it? "

"Aiko is staying here for a year for his contract with the Stanlaurd construction " I automatically smile at what mom said.

For the almost 2 years, since Aiko graduate hindi na kami nagkita sobrang hectic ng schedule niya sa japan kaya wala siya panahon magpabalik-balik dito sa pinas.

I had smooth talk with my mom before I bid goodbye dahil meron akong pasok. I didn't take long,mabilis ako nakarating sa Office.

Nasa lobby palang ako nakita ko na agad si Virian. Nang matanaw niya ako agad naman siya lumapit sakin.

"Good morning Miss Dariels, I made a lasagna for your breakfast and also a Cappuccin.. "

"Virian let's talk private" I cut him off.

Too much catchy attention and I hate it.

Nauna ako lumakad dalin sa smoking area ng company but Yuri came into picture with dark face.

"Where are you going? "He strictly asks.

"I have word with him private"I gently told.

He took me with a disbelief look.

"PRINCESSA KO! "

'OMIGOD I'M DOOMED!'

My mind screaming............