บทที่24 ไม่แน่ใจ

เช้าวันต่อมา

เดลล่าโดนป๊าโทรมาปลุกตั้งแต่เช้า และป๊าขอให้ฉันไปปลุกพี่เคเดนที่ห้องของเขา เพราะทางสตาฟโค้ชโทรหาเขาไม่รับสายเลย กลัวเขาจะไปแข่งไม่ทัน

"คนเจ้าเล่ห์" เดลล่าบ่นพึมพำกับตัวเอง ไม่กล้าทำเสียงดังเพราะนามิกำลังหลับอยู่ ฉันรีบใส่เสื้อคลุมแล้วก็เดินออกจากห้องตรงไปที่ลิฟต์

ออด~ออด~ออด~

เดลล่ากดออดห้องเขาอยู่นาน และแล้วเคเดนก็เดินมาเปิดประตู เขาอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

"พี่ทำไมไม่รับโทรศัพท์โค้ช" คนตัวเล็กเห็นหน้าเขาก็โวยวาย พี่เคเดนดึงแขนฉันเข้าไปในห้องเชา

"ตื่นแล้วก็ไปแข่งสิคะ"

"พูดไม่ดีไม่ไป" เขาเดินไปสูบบุหรี่หน้าตาเฉย

"พี่เคเดน จะเล่นอะไรพี่ต้องไปแข่งนะคะ" ฉันที่ต้องข่มความไม่พอใจเอาไว้และพูดดีๆ กับเขา เดินตามเขาออกมาที่ระเบียง คนตัวโตยืนสูบบุหรี่เฉยทำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด

"พี่ไม่ได้ยินที่เดลพูดรึไง"

เขาเงียบ

"นี้พี่จะแกล้งกันรึไงคะ" ฉันจับแขนเขาเขย่าแรงๆ

"เมื่อวานเรากลับกับไอ้ท็อปไม่ใช่เหรอ ไปบอกมันให้ไปแข่งให้สิ" เขานั่งลงที่เก้าอี้หน้าระเบียงสูบบุหรี่เหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร

"พี่ยังไม่หมดสัญญานะพี่ต้องไปแข่งสิ" คนตัวเล็กเริ่มเหลืออด

"ไม่สนหรอกบอกป๊าเราไปด้วย