บทที่5 มีคู่แข่ง

"เคเดนมาช้าจังวะ อ้าว! แล้วมึงจะไปไหน?" แม็กซ์เวลตะโกนถามเคเดนเมื่อเห็นเขากำลังเดินเลยคณะตัวเอง

พี่เคเดนชี้มาที่ฉันแล้วชี้ไปที่คณะบริหาร

“พี่เคเดนไม่ต้องไปส่งก็ได้ค่ะ พี่ไปหาเพื่อนๆ พี่เถอะ เดลเดินไปเองได้ค่ะ”

"อืมเลิกเรียนแล้วทักมาละเดลล่า จะได้กลับด้วยกัน"

"ค่ะพี่" ฉันรีบเดินแยกจากเขาเพราะเริ่มมีคนมองเยอะขึ้น

"น้องเดลล่า" ฉันหันตามเสียงเรียก

"พี่ท็อป" ฉันยิ้มให้พี่รหัสของฉันทันที ที่เห็นว่าเป็นเขา โดยที่ไม่รู้ว่าพี่เคเดนยังยืนมองฉันอยู่ที่เดิม และฉันก็เดินคุยไปกับพี่ท็อปอย่างสนิทสนม โดยที่มีสายตาคู่นั้นที่ยากจะคาดเดาของเคเดนมองตามไปตลอด

"ยังไงมึงเมื่อกี้น้องเขามากับมึงเหรอ" แม็กซ์เวล ถามเพื่อนทันทีที่เคเดนนั่งลง บนเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา

"เออมากับกู"

"มาได้ไง มึงนอนกับน้องเขาแล้วเหรอ"

"ยังหรอกเดลล่าพักอยู่ที่เดียวกับกู"

"เวร" แม็กซ์เวลถึงกับอุทาน

"บ่นมากมึงอ่ะ แล้วไอ้สองตัวไม่มาสักทีละวะ"

"มันบอกว่าใกล้ถึงกันแล้ว"

"แล้วตกลงยังไงเห็นน้องเขาแท็กมึงว่าเป็นแฟน ตั้งใจจะคบกันใช่ไหม" แม็กซ์เวลมองหน้าเพื่อนถามคาดคั้น

"กูจะเอาเฉยๆ มึงยังเอาไปทั่วไม่เห็นคบใครเหมือนกัน แม่งมาถามกู" เคเดนทำหน้าเหนื่อยหน่ายใส่แม็กซ์เวล

"ก็กูเห็นว่าเดลล่าเขาไม่เหมือนคนอื่นไง เขาเป็นลูกใครมึงคิดดู น้องเขาเหมาะสมกับมึงดีออก ไม่ควรจะแค่เอาเล่นแค่สนุกนะกูว่า"

"เออไว้ได้ก่อนแล้วจะบอกว่าเหมาะกับกูไหม โอเคไหมวะไอ้เวรแม็กซ์"

"ทำไมวะน้องเขายากเหรอ ปกติมึงไม่ต้องพยายามอะไรไม่ใช่เหรอ"

"ก็ไม่ยากแต่กูยังไม่เริ่ม"

"อยากเล่นกับเหยื่อก่อนว่างั้น" เคเดนเงียบ เท่ากับนั้นคือคำตอบ

O^O

"หิวว่ะไปหาอะไรกินกันเถอะ" แม็กซ์เวลลุกขึ้นยืนบิดตัวไล่ความเมื่อยขบ เอ่ยชวนเพื่อนๆ

"ไปดิ" ทั้งหมดพากันเดินไปที่ลิฟต์

"กินอะไรกันดี" ออสตินพูด

"ไปคณะบริหารกัน" เคเดนตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ทุกคนพากันมองมาที่เขา

"รุกหนักจังวะไอ้เวร" มาร์วินอดไม่ได้ที่จะแซว เคเดนเงียบและพอลิฟต์เปิดเขาเดินนำทุกคนออกไปแล้วมุ่งหน้าไปที่คณะบริหาร

สี่หนุ่มวิศวะ เดินเข้ามาในโรงอาหารคณะบริหาร สายตาสาวๆ พากันมองมาที่สี่หนุ่มแล้วก็กระซิบกระซาบกันตลอดเวลา เคเดนเดินไปนั่งลงที่โต๊ะ

"กินอะไรละมึง" เขาหันไปถามแม็กซ์เวล

"ข้าวมันไก่ก็ได้"

"ไปซื้อดิ ซื้อเผื่อกูด้วย"

"ไอ้เวรนี่ใช้กู" แม็กซ์เวลบ่นแต่ก็เดินไปซื้อ

"พวกมึงสองตัวไม่กิน" เขาหันไปถามออสตินกับมาร์วิน "งั้นนั่งนี้กูไปซื้อน้ำก่อน" เคเดนเดินไปต่อแถวซื้อน้ำ

"พี่เคเดนทำไมมาทานข้าวที่นี่ได้คะ รึว่ามาหาเคท" สาวสวยผมบลอนเดินเข้ามาหาเขายิ้มหวานมองเขาด้วยสายตาเชิญชวน เขาเคยนอนกับเธออยู่สองสามครั้ง เคเดนยืนเฉยไม่ได้ตอบอะไร

"ทำไมเดี๋ยวนี้เจอตัวพี่ยากจังเลยละคะเคทคิดถึงพี่นะคะ"

"เธอไม่ควรมาบอกคิดถึงฉันนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วนี่ก็โรงอาหาร" เคเดนพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบนิ่ง แต่มันดังพอที่จะทำให้ คนที่ต่อแถวซื้อน้ำข้างหน้าเขาพากันหันกลับมามองที่นักศึกษาสาวผมบลอน ที่ยืนปั้นหน้าไม่ถูกอยู่ตอนนี้และรีบเดินหนีเขาไป เขาไม่ได้สนใจ ซื้อน้ำเสร็จก็เดินกลับเอามาส่งให้เพื่อนที่โต๊ะ

เดลล่ากับนามิเดินเข้ามา สองสาวสอดส่ายสายตามองหาโต๊ะนั่ง เคเดนเห็นเธอแล้ว เขากวักมือเรียก

"โอ๊ะ! นามิพี่เคเดนมาที่นี่" ฉันกระซิบเพื่อน

"แกนัดเขามาเหรอ"

"ฉันเปล่านะ" เดลล่าจับมือนามิให้เดินไปหาพี่เคเดนด้วยกัน ฉันส่งยิ้มทักทายเขา สี่หนุ่มใส่เสื้อช็อปนั่งกันดูโดดเด่นมาก

"พี่เคเดนมาทานข้าวกันเหรอคะ" เอ๊ะ! ก็เห็นอยู่ ฉันนี่บ๊องจริงถามอะไรออกมา ได้แต่บ่นตัวเองในใจ

เคเดนมองสองสาวแล้วแนะนำเพื่อนเขาให้รู้จัก "นี่ พี่มาร์วิน พี่ออสติน พี่แม็กซ์เวล เพื่อนสนิทพี่ พวกมึงนี่น้องเดลล่า"

"สวัสดีค่ะพี่ๆ"

"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"เอ่อนี่นามิเพื่อนเดลค่ะ" นามิกล่าวสวัสดีพี่ๆ

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ" เคเดนพูดเป็นกันเองกับนามิ

"สองคนนั่งด้วยกันสิครับ" ออสตินพูดพร้อมขยับให้ทั้งคู่นั่ง

"มานั่งสิ จะทานอะไรดีพี่ไปซื้อให้" เคเดนถามเดลล่าพร้อมกับจับมือเล็กกระตุกเบาๆ ให้เธอนั่งลงข้างๆ เขา

"ไม่เป็นไรค่ะเดลจะไปซื้อกับนามิ" เคเดนพยักหน้า สองสาวเดินออกไปเลือกร้านอาหาร

"......"

"อะไรพวกมึงมองกูทำไม"

"กูว่าไม่เกินสามวัน" ออสตินพูด

"กูว่าสองวัน" มาร์วินพูดขึ้นมาอีกคน

"กูว่าคืนนี้เลย พวกมึงไม่รู้อะไรน้องเขาอยู่คริสตัลที่เดียวกับมัน" แม็กซ์เวลเอ่ยบอกทุกคน

"เงียบไปเลยพวกมึง" เคเดนเอ็ดเพื่อน

>^^<

"น้องเดลล่าน้องนามิทานอะไรกันครับ" ท็อปเดินมาเห็นสองคนกำลังเดินเลือกร้านอาหารกันอยู่เลยเข้ามาทักทาย

"กำลังเลือกอยู่เลยค่ะ พี่ท็อปทานอะไรคะ"

"อืม! ข้าวมันไก่ครับ"

"กำลังพูดอยู่กับนามิเลยค่ะว่าจะกินข้าวมันไก่"

"งั้นสองคนไปหาที่นั่งสิเดี๋ยวพี่ซื้อให้เอง" ท็อปรีบอาสา เพราะเขาอยากนั่งคุยกับเดลล่านานๆ เหมือนกัน

"เออ" เดลล่ามีท่าทีอึกอักเล็กน้อย "คือเดลกับนามิมีโต๊ะนั่งแล้วค่ะ"

"งั้นพี่ขอนั่งด้วยคนนะครับ"

"คือ..เดลนั่งกับกลุ่มพี่เคเดนนะคะพี่ท็อป"

"อ๋อ งั้นเหรอ" ท็อปหันไปมองทางเคเดนซึ่งเคเดนกำลังนั่งมองเขาอยู่ก่อนแล้ว เคเดนลุกขึ้นเดินเข้ามาหา

"เดลกับนามิจะกินอะไรครับ"

"ข้าวมันไก่ค่ะ"

"สองคนไปซื้อน้ำเถอะเดี๋ยวพี่สั่งให้เอง" สองสาวทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่ายเดินเลี่ยงไปร้านน้ำ

"เคเดนมึงจะทำอะไร มึงชอบเดลล่าจริงงั้นเหรอ ท็อปเอ่ยถามเขาด้วยสีหน้าเอาเรื่อง"

"แล้วมึงเกี่ยวอะไร"

"ที่กูทำยังไม่ชัดเจนพอรึไง กูชอบน้องเขา" ท็อปเริ่มเสียงดัง

"แล้วกูต้องสนไหม" เคเดนพูดจบเดินไปสั่งข้าวมันไก่ให้สองสาว แล้วเดินถือจานข้าวกลับมาที่โต๊ะ "มาแล้วครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

ทานข้าวเสร็จเดลล่ากับนามิเดินออกมาจากโรงอาหารพร้อมกับกลุ่มพี่ๆ วิศวะ สองคนขอตัวขึ้นตึกเรียน

"เดลเลิกเรียนแล้วทักมานะกลับพร้อมพี่" เคเดนไม่ลืมเอ่ยกำชับเธออีกรอบ

"ค่ะพี่เคเดน"

"......"

นามิจับมือเดลล่าให้หยุดเดิน "แกเกิดอะไรขึ้นทำไมพี่เคเดนรุกแกหนักขนาดนี้ รึว่าพี่เขาชอบแกขึ้นมาแล้ว แกทำยังไงบอกมานะ"

"ฉันก็เล่าให้แกฟังทุกอย่างนั่นแหละนามิ ฉันจะไปทำอะไรละ"

"แสดงว่าแกสมหวังแล้วเพื่อนแบบนี้พี่เขาชอบแกชัวร์ อาจจะขอเป็นแฟน อย่างเป็นทางการเร็วๆ นี้ก็ได้นะ"

"โอ๊ย! ฉันจะเป็นลม ใจฉันเต้นแรงไปไหนเนี่ย" เดลล่ากุมหัวใจตัวเอง

"ใจเย็นเพื่อน เวลาแกอยู่กับพี่เขาสองต่อสอง อย่าเที่ยวเป็นลมเป็นแล้งไปล่ะ อายพี่เขาแย่เลย"

"รู้แล้วน่า อยากให้รถซ้อมนานๆ จังเลย จะได้ติดรถพี่เขามาเรียนทุกวันเลย"

"เออแล้วพี่เขาไปซ้อมที่สโมสรป๊าแกทุกวันไม่ใช่เหรอ"

"อืมใช่"

"แสดงว่าแกกับพี่เขาได้เจอกันตลอดเลยนะสิ แบบนี้ยิ่งมีโอกาสได้พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น เพื่อนฉันจะสมหวังแล้วเย้ๆ"

"นามิอย่าเสียงดังคนมอง"

"ฮ่าฮ่า โทษที ไปเถอะขึ้นตึกเรียนกันดีกว่า"

ด้านเคเดนกับเพื่อนๆ

"เคเดนเมื่อกี้ไอ้ท็อปพูดอะไรกับมึง" ออสตินถาม

"มันบอกว่ามันชอบเดลล่า"

"มีคู่แข่งมึงต้องรีบละกูว่า"

เคเดนเงียบไม่ได้ตอบอะไร