CHAPTER EIGHTY-FIVE: Francine

CELESTINE ALACAZAR Point Of View

I SAID to myself, crying would be the last thing I will do once a person I have is already gone. I lost Karina, my mom, and now Anne. I felt everything because of Bellevera.

Kahit pa mawala na ang lahat sa akin, sigurado naman ako palaging may paraan upang makaalis ako sa kinalalagyan ko ngayon. I know even no matter how I am doing, all things will return to its normal place.

Agad kong pinunasan ang luhang umalpas sa mga mata ko. Ayaw ko nang umiyak. Napapagod na rin ako. Paulit-ulit na lamang ako nawawalan ng kaibigan.

Ilang sandali lang ng pagtahimik ko ay may narinig akong tumatakbo patungo sa direksyon ng pintuan ng kwarto ko.

Out of curiosity, I rise from my seat. Nilapitan ko ang pintuan para pakinggan ang ingay sa labas.

“Saan ka pupunta, Francine? Hindi pa tayo tapos maglaro,” sabi ng panlalaking tinig.

“Ayaw ko na! Gusto ko kendi,” sagot ng babaeng nagboboses bata.

“Come on, Francine. Bibigyan kita ng kendi. Come to daddy.”

Napilitan akong buk