CHAPTER FIFTY-SEVEN: A miserable truth

CELESTINE RAIN ALCAZAR’S POINT OF VIEW

I DON’T know why I am crying. I don’t know why it hurts me so much. Alam ko namang hindi ako kayang mahalin ni Karina pero pinilit ko pa rin ang sarili ko.

Narito ako sa sasakyan at nakaparada lamang sa hindi ko alam kung saang lugar. Para akong pinupunit. Sobrang sakit ng dibdib ko na gusto kong ilabas ang puso ko ngayon at turukan ng anesthesia nang hindi na ako masaktan.

I never loved someone before at ngayon ko lang naramdaman ang totoong pagmamahal na huwad din pala. Akala ko ay si Karina na ang una at huli.

Marahas na pinunasan ko ang mga luhang nag-uunahan sa aking mga mata. Hinagilap ko ang phone. Nang makita ko iyon ay may mga message si Karina at miss calls naman galing kay Bellevera.

Ayaw ko silang makita o makausap. Mga traydor! Hindi ko akalaing iba-back stab ako ni Karina nang ganito. At ang walang hiyang manyak na Bellevera na iyon, inahas niya sa akin si Karin