Chapter : 3
พิมพ์ถอนริมฝีปากออกจากกวิน ชั่วขณะหนึ่ง ริมฝีปากของเธอฉ่ำไปด้วยน้ำลายที่หยาดเยิ้ม เธอหอบเบา ๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่ว “พี่ใช้ลิ้นเก่งจัง” ใบหน้าของเธอแดงซ่านอย่างปิดไม่มิด ร่างเปลือยเปล่าที่อยู่ภายใต้สายตาของกวินดูอ่อนโยนและเย้ายวนในเวลาเดียวกัน กวินเองปลดกระดุมเสื้อจนหมด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ชัดเจนเป็นลายเส้น ใบหน้าของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์และปรารถนา ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความท้าทาย “หนูเองก็เก่งที่ตามลิ้นพี่ทัน” ไม่ทันที่พิมพ์จะโต้ตอบ กวินก็คว้าขาทั้งสองข้างของเธอ ยกใต้ข้อพับแล้วถ่างออกอย่างง่ายดาย ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและความเป็นเจ้าของ สายตาของเขามองต่ำลงไปที่จุดอ่อนไหวของเธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจปนชื่นชม “โกนหมดเลยงั้นเหรอ?” บริเวณนั้นที่กวินจ้องมองอยู่มันเรียบเนียนและขาวสะขาด ดูนุ่มนวลและน่าจับต้อง ส่วนตรงร่องที่ปิดสนิทนั้นถูกกวินใช้นิ้วแย้มออกเผยให้เห็นความชมพูหวานที่มีน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาดูยั่วยวนสุด ๆ พิมพ์ที่กำลังพยายามใช้มือค้ำยันโต๊ะเพื่อพยุงตัวเองอยู่ในท่วงท่าที่ยิ่งทำให้เธอดูยั่วเย้า ใบหน้าของเธอเริ่มขึ้นสีเข้มขึ้น เธอพยายามพูดออกมาอย่างอาย ๆ “หรือว่าพี่จะไม่ชอบ...” น้ำเสียงของเธอมีความลังเลผสมอยู่ แต่ก็ยังแฝงไปด้วยความต้องการที่กำลังจะได้รับการยืนยัน กวินหัวเราะเบา ๆ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ทำไมพี่จะไม่ชอบ สวยขนาดนี้ ใครจะทนไหว?” คำตอบของเขาทำให้หัวใจของพิมพ์เต้นระรัว เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา “พี่คะ...” เสียงของเธอแหบพร่าและหวานฉ่ำในเวลาเดียวกัน “พี่ช่วยทะนุถนอมหนูหน่อยนะคะ” เธอช้อนตามองเขาในท่าทางที่ดูน่าเอ็นดูอย่างเกินต้าน เธอดูไร้เดียงสาแต่เต็มไปด้วยความต้องการที่ซ่อนเร้น กวินชะงักเล็กน้อย เขาจ้องมองใบหน้าของพิมพ์อย่างลึกซึ้ง ภาพของเธอในเวลานี้ช่างน่ารักน่าเอ็นดู ใบหน้าของเธอที่แดงระเรื่อจากความอายและความกระหายทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนยั่วยุอย่างหนัก “พี่จะพยายามดูแลหนู...” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ก่อนจะปลดเข็มขัดและดึงกางเกงของตัวเองลง เผยให้เห็นเรือนร่างที่เปี่ยมด้วยพลัง พิมพ์ที่พึ่งจะเคยได้เห็นของผู้ชายที่โตเต็มวัยเป็นครั้งแรกในชีวิตแบบต่อหน้าต่อตาในระยะเผาขน ความใหญ่โตที่เกินรอบมือเธอและความยาวที่ดูเหมือนจะเลยสะดือเธอไปไกล มันทำให้เธอรู้สึกสั่นสะท้านถึงทรวงในแม้ยังไม่ทันได้สอดใส่ พิมพ์จ้องมองแท่งเนื้อของกวินด้วยสายตาเลิ่กลั่กก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มันที่มีเส้นเอ็นปูดโปนรายล้อมรอบตัวดูน่าสะพรึงกลัวพอควร กำลังจ่อส่วนหัวมาที่ร่องรักที่ดูบอบบางนั้นอย่างหมายมั่นที่จะเข้าไป กวินไม่รอช้า เขาขยับสะโพกด้วยแรงที่พอเหมาะสอดแท่งเนื้อเข้าไปในร่างกายของพิมพ์รวดเดียวมิดด้าม เมื่อร่างกายทั้งสองเริ่มสอดประสานกัน ความเร่าร้อนก็พุ่งทยานในทันที พิมพ์รู้สึกได้ถึงช่องว่างในร่างกายที่กำลังขยายตัวออกกว้างและกลวงลึกถึงด้านใน มันทำให้เธอที่ระสับระส่ายอยู่ก่อนแล้วตัวสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวและเสียวซ่านไปโดยพร้อมเพรียงกัน “พี่คะ โคยพี่มันใหญ่เกินไปแล้ว อึ๊ก!! อร๊าง!!” พิมพ์กอดคอกวินแน่น ใบหน้าที่อ่อนหวานและงามสง่าบิดเบี้ยวจากความรู้สึกที่ยากจะต้านทาน “อื้อ! หนะ—หนูจุกมากค่ะพี่...แถมยังเสียวสุด ๆ ไปเลย...อร๊าง!!” เสียงครวญครางของพิมพ์ดังก้องอยู่ในห้อง ราวกับเสียงดนตรีที่บรรเลงด้วยความปรารถนา หยาดเหงื่อของเธอเริ่มกระเซ็นลงบนร่างกายที่ร้อนระอุ เธอพยายามหายใจอย่างแรงเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มพูนขึ้นทุกวินาที ความรู้สึกที่กวินมอบให้เธอนั้นมากเกินกว่าที่เธอจะทนไหว ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั่วจากการโดนเขากระแทกกระทั้นในจังหวะเนิบช้า น้ำตาของพิมพ์เริ่มคลอเบ้า “พี่คะ! หนูไม่ไหวแล้วค่ะ! อะ—อร๊าง!!” พิมพ์ครวญครางเสียงสั่นเครือ ความรู้สึกที่ท่วมท้นทำให้เธอไม่สามารถหยุดเสียงที่ออกมาจากปากได้ ความจุกที่เกิดขึ้นในอกและท้องของเธอเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน แต่กลับทำให้เธอรู้สึกเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่อาจอธิบายได้ ความรู้สึกนี้เป็นสิ่งที่ทั้งหวานฉ่ำและรุนแรง ราวกับถูกไฟเผาไหม้จากภายใน แต่กลับกันนั้นพิมพ์ยินดีให้มันแผดเผาเธอจนหมดสิ้น ขณะที่ความเสียวซ่านค่อย ๆ ทวีความรุนแรงขึ้นทีละนิด พิมพ์แอบคิดในใจว่าเพื่อนสาวของเธอทนไปได้อย่างไร ทุกครั้งที่กวินเร่งเร้าทั้งความเร็วและแรง ความรู้สึกนั้นแทบจะกลืนกินเธอทั้งร่าง เสียงหอบหายใจของเธอผสมผสานกับเสียงเนื้อกระทบกันอย่างไม่หยุดหย่อน จนเหมือนโลกทั้งใบถูกโอบล้อมด้วยความร้อนระอุ ร่างกายของพิมพ์ตอบสนองต่อทุกสัมผัสของกวินอย่างไม่อาจควบคุม กวินเร่งจังหวะ ขยับสะโพกเร็วและรุนแรงขึ้น ความเร่าร้อนในดวงตาของเขาฉายชัดขณะเขามองดูพิมพ์ที่ตอนนี้มือบางกำคอเสื้อเขาแน่นจนผ้ายับยู่ยี่ไม่เป็นทรง “นี่เพิ่งเริ่มเองนะ หนูไม่ไหวแล้วเหรอ?” เขากล่าวเสียงแผ่ว แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์และท้าทาย ราวกับยิ่งทำให้พิมพ์อับอายที่เธอไม่อาจต้านทานได้ พิมพ์พยายามเงยหน้าขึ้นช้า ๆ น้ำตาใส ๆ เริ่มไหลรินอาบแก้ม สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเป็นความอ่อนไหวและเปราะบาง ขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “หนูไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย... นี่เป็นครั้งแรกของหนู” คำพูดของเธออ่อนหวานเหมือนดอกไม้ที่เพิ่งผลิบานในสายลมอ่อน แต่แฝงไปด้วยความยั่วยวนที่แทบจะทำให้กวินหลงใหลจนหมดสิ้น ความบริสุทธิ์และการยอมจำนนของเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้ค้นพบสิ่งล้ำค่า ในใจของกวิน เขารู้สึกทั้งประหลาดใจและสงสารเธอในคราวเดียวกัน แต่ในอีกมุมหนึ่ง ความรู้สึกนั้นกลับปลุกเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ภายใน ราวกับว่าเขากำลังถือบังเหียนในการควบคุมชีวิตและความรู้สึกของพิมพ์ เขารู้สึกฮึกเหิมอย่างไม่อาจปฏิเสธ ราวกับเขาได้พบกับของเล่นชิ้นใหม่ที่น่าสนใจ การเห็นพิมพ์ที่ทั้งอ่อนแอและไร้เดียงสาในครั้งนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกถึงอำนาจเหนือเธอ “หายากนะเนี่ย ผู้หญิงแบบหนูที่ยังซิง...” กวินกล่าวเสียงเย็นเฉียบขณะที่แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่ซ่อนอยู่ “ถ้าอย่างนั้น...พี่จะสอนหนูเองว่าควรจะรับมือยังไง?” กวินกระซิบด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก ขณะก้มตัวลงมาข้างหูของพิมพ์ จังหวะการขยับสะโพกของเขายังคงรุนแรงขึ้นทุกวินาที ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของพิมพ์ ทำให้เธอรู้สึกทั้งหวาดหวั่นและเสียวซ่านราวกับโดนสัมผัสจากไฟที่ลุกโชน To be continued...Last Chapter : ผัวเพื่อนกลายเป็นสามีเธอพิมพ์บ่นออกมาเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่สะท้อนความไม่สบายใจเล็กน้อย “ในนั้นดูมืดจัง...น่ากลัวอะ” เธอเริ่มเผยนิสัยขี้เล่นของตัวเองออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน แม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้กวินได้ยินแล้วก็เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงทั้งความห่วงใยและความจงใจจะปั่นหัวเธอ “ถ้าหนูมองไม่เห็น เดี๋ยวพี่เป็นตาให้เอง” คำพูดของเขามาพร้อมรอยยิ้มที่แสดงถึงความชื่นชมในความดื้อรั้นของพิมพ์พิมพ์หัวเราะเบา ๆ อย่างขำขัน “ฮ่ะฮ่า งั้นหนูก็เป็นยายน่ะสิ” รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอยิ่งกว้างขึ้นเมื่อเธอหัวเราะออกมา น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสดใส แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ควรจะตึงเครียดก็ตามกวินได้แต่ส่ายหัวน้อย ๆ พร้อมเอ่ยเตือนเธอด้วยความสงบ “ยังจะเล่นมุกได้อีกนะ...แต่สถานการณ์แบบนี้ไม่เห็นจะน่าตลกตรงไหนเลย” แม้จะกล่าวเช่นนั้น แต่รอยยิ้มมุมปากของเขาก็บอกได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับการที่พิมพ์ยังคงเล่นล้อเขาอยู่“ไม่เห็นจำเป็นจะต้องเครียดนี่คะ ในเมื่อเรากำลังทำอะไรสนุก ๆ ด้วยกันอยู่” พิมพ์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง ร่างกายที่อ่อนล้าและชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อไม่ได้ทำให้เธอลดท่าทีที่เต็มไปด้วย
Chapter : 20ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งคู่แนบชิดกัน สัมผัสของผิวกายที่ลื่นไหลไร้สิ่งกีดขวางปลุกเร้าอารมณ์ทั้งสองฝ่ายอย่างเข้มข้น ราวกับเปลวเพลิงที่เริ่มต้นจากประกายไฟเล็ก ๆ และค่อย ๆ ลุกโชนจนไม่อาจดับได้ พิมพ์แย้มรอยยิ้มบาง ๆ บนริมฝีปาก ขณะที่ดวงตาของเธอจ้องมองเรือนร่างอันกำยำของกวินอย่างชื่นชม เธอรู้ดีว่าสิ่งนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งในตัวเธอไปแล้ว—ความยั่วยวนผสมกับการท้าทายที่แฝงอยู่ในทุกคำพูด“ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง... หุ่นพี่ก็ยังดูดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย...” เสียงของเธอนุ่มนวล อ่อนหวาน ราวกับน้ำผึ้งหยดลงบนริมฝีปากขณะที่เขาค่อย ๆ ใช้มือหนาคู่นั้นถ่างขาเธอออกช้า ๆ พิมพ์เหม่อมองไปยังนิ้วเรียวยาวที่ดูแข็งแรงของเขา เส้นเอ็นที่ปูดโปนบนหลังมือยิ่งทำให้เธอรู้สึกถึงพลังที่ซ่อนอยู่ในร่างกายนี้ “แค่ได้มอง หนูก็เงี่ยนแล้ว...”กวินยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เสียงหัวเราะต่ำ ๆ ในลำคอของเขาเป็นเสมือนคำตอบต่อคำพูดของเธอ “ฮ่ะฮ่า หนูพูดแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย...พี่เองแค่ได้เห็นหุ่นหนู ก็แข็งแล้วเหมือนกัน” เสียงของเขาแฝงไปด้วยความปรารถนาที่ยากจะปิดบัง ขณะที่เขาโน้มตัวลงมาใกล้จนริมฝีปากแทบจะสัมผัสกับผิว
Chapter : 19ที่ระเบียงห้องนอนของพิมพ์ กลิ่นบุหรี่ลอยอ้อยอิ่งในอากาศ ควันขาวขุ่นไหลรินคล้ายม่านหมอกบาง ๆ ปกคลุมบรรยากาศยามค่ำคืน หญิงสาวสวมแว่นตาทรงกลมเล็ก ผูกผมหางม้าเรียบง่ายไว้หน้าม้าซีทรูที่ปิดบางส่วนของใบหน้า เธอสวมเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น เผยผิวขาวละเอียดท่ามกลางแสงไฟอ่อนๆ บนระเบียง ข้างเธอชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยืนสูบบุหรี่เช่นกัน เขาไม่สวมเสื้อ ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงและชัดเจนเหมือนงานศิลปะที่ปั้นแต่งไว้อย่างดี ร่างกายเขาถูกห่อหุ้มด้วยเพียงกางเกงวอร์มขายาวสีดำ เส้นผมชื้นเหงื่อปรกใบหน้าคมคายที่นิ่งสงบ แต่ซ่อนความเจ็บปวดลึก ๆ ไว้ในดวงตาที่ทอดยาวออกไปในความมืดกวินเป่าควันออกจากริมฝีปากพร้อมกับคำพูดที่ดูเหมือนลอยไปตามลมด้วยน้ำเสียงราบเรียบและไร้ซึ่งความรู้สึก “อัญเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง สวยงาม และมีเสน่ห์” เขาเริ่มต้นด้วยการชื่นชมภรรยาของเขา ซึ่งทำให้บรรยากาศที่เงียบสงัดยิ่งสะท้อนความแปลกแยกในความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยวของพวกเขาพิมพ์ซึ่งเป็นชู้รักเงียบฟังอยู่ข้างๆ คำพูดของกวินเหมือนเข็มที่แทงลงไปในจิตใจของเธอ แต่เธอยังคงทำเพียงยืนเงียบ สูบบุหรี่ในมือเ
Chapter : 18พิมพ์ถึงจุดสุดยอดภายใต้การควบคุมอย่างโหดเหี้ยมของกวิน ร่างกายของเธอสะท้านไปด้วยความเสียวซ่านสุดขีดจากการขย่มที่เร่าร้อนและไร้ซึ่งความปรานี ดวงตาเหลือกขึ้น ร่างกายของเธอสั่นระริกเหมือนสายลมที่พัดผ่านทะเลทรายยามอ่อนแรง เขาปล่อยให้เธอมีเวลาหายใจชั่วครู่ ท่ามกลางเสียงหอบหายใจที่ดังก้องในห้องทำงานส่วนตัวของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเงียบสงัด ราวกับว่าโลกภายนอกไม่มีตัวตน ทิ้งไว้เพียงกลิ่นเหงื่อและบรรยากาศร้อนระอุที่อบอวลอยู่ในอากาศกวินใช้สองแขนที่แข็งแรงโอบร่างกายของเธอที่สั่นระริกแน่นหนา เขาปล่อยให้เธอสงบลงในอ้อมแขนของเขา แม้ในยามนี้เธอจะเต็มไปด้วยความอ่อนล้าแต่พิมพ์ก็ยังมีประกายแห่งความท้าทายปรากฏในดวงตา เมื่อเธอเริ่มยิ้มอ่อน ๆ ขึ้นมา พร้อมกับคำพูดที่ยั่วเย้าปนความออดอ้อน“ต่อสิคะนายท่าน” พิมพ์กล่าวเสียงแผ่ว แต่แฝงด้วยความท้าทาย “นายท่านยังไม่เสร็จเลยนี่คะ ที่สำคัญรักษาสัญญาด้วย ไหนว่าจะทำให้หนูเหมือนทาสจริง ๆ ไง?” รอยยิ้มบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเปล่งประกายออกมา ริมฝีปากของเธอหยักขึ้นเล็กน้อย เสียงหัวเราะเบา ๆ จากลำคอของเธอแฝงไปด้วยเสน่ห์อย่างชัดเจนคำพูดท้าทายนั้นราวกับไฟที่โหม
Chapter : 17เมื่อเธอใช้ปากปรนนิบัติให้เขาอยู่พักใหญ่ พิมพ์ก็หยุดแล้วขย้อนมันออกมาช้า ๆ แท่งเนื้อขนาดไม่ธรรมดาที่อัดแน่นอยู่เต็มปากพิมพ์ตอนนี้มันมีน้ำลายของเธอที่ชโลมทั่วแท่งดูเย้ายวนยิ่งกว่าเก่าพนักงานออฟฟิศสาวเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้านายด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยทั้งความยั่วยวนและความท้าทาย กวินจ้องกลับลงมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ ราวกับว่าเขาไม่สามารถละสายตาออกจากเธอได้ มือของเขายกขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าที่เปล่งประกายของเธออย่างอ่อนโยน“พี่ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ดูไร้เดียงสาและดูเนิร์ดอย่างหนูจะเก่งเรื่องแบบนี้ได้ถึงขนาดนี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงด้วยความตื่นเต้น ขณะที่นิ้วมือของเขาไล้ไปตามแก้มนุ่ม ๆ ของเธอ พิมพ์ใช้ใบหน้าของเธอถูไถมือเขาอย่างมีจริต ราวกับกำลังยุเย้าและท้าทายไปพร้อมกัน“หนูดูไร้เดียงสาไม่ได้แปลว่าหนูไร้เดียงสาจริง ๆ ซะหน่อย” พิมพ์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงหวานปนขี้เล่น ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความมั่นใจ “และสิ่งที่เห็นก็ไม่ใช่ความเป็นจริงทั้งหมด” เธอพูดพร้อมกับยิ้มเล็ก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากพื้นช้า ๆ แล้วก้าวขึ้นมาคร่อมร่างเขา สายตาของเธอสะท้อนความท้าทายอย่างชัดเจน
Chapter : 16พิมพ์หอบหายใจแรง ร่างกายของเธอยังเต้นเป็นจังหวะตามแรงกระตุ้นที่กวินมอบให้ ความซาบซ่านแล่นไปทั่วร่าง แต่แล้วความรู้สึกเสียวสันหลังก็พลันเข้ามาแทรกเมื่อสายตาเธอเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของกวินที่สั่นเบา ๆ อยู่ข้างเตียง เป็นเบอร์ของอัญ ภรรยาของเขา ความร้อนรุ่มภายในกลับถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกสับสนและกังวล เธอกลัวว่าความลับนี้อาจจะถูกเปิดเผยกวินหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราว แต่ไม่ได้ออกจากร่างของพิมพ์ เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาและกดรับสายพร้อมกับยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก ขณะที่จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของพิมพ์ ลมหายใจของทั้งคู่ยังคงเร่าร้อนค้างอยู่ ท่ามกลางความเสี่ยงที่เพิ่มระดับอารมณ์ให้ระอุขึ้นไปอีก“ฮัลโหล… อัญว่าไง?” กวินตอบรับสาย เสียงของเขาเย็นสบายแต่ยังคงแฝงด้วยความร้อนแรงที่คั่งค้างปลายสายเป็นเสียงของอัญที่คุ้นเคยและอ่อนโยน “พี่จะกลับตอนไหนคะ?” น้ำเสียงของเธอฟังดูอ่อนหวานและบริสุทธิ์ ชวนให้พิมพ์รู้สึกหน่วงหนักอยู่ในอก“พี่คงจะได้กลับพรุ่งนี้ตอนค่ำเลย วันนี้พี่ต้องค้างบ้านเพื่อน เราพึ่งก้งเหล้ากันอยู่” กวินตอบพลางยิ้มเล็กน้อย เขายังคงขยับร่างกายช้า ๆ อย่างมีเจตนา ไม่ให้พิมพ์ลืมความร้อนที่ยังค