Simula ng mangyari ang ambush ay napakaraming bagay ang nagbago sa buhay ko. It has a good and bad effect. Good, dahil lalo kaming pinaglapit ng pamilya ko sa isa't isa. Bad, dahil nagkaroon ako ng takot at pangamba kahit nandyan si Isabel. I'm not sure kung kaya nya ba akong protektahan at ipagtanggol dahil mas babae pa sya kumilos kaysa sakin.
Bigla akong napasulyap sa salamin ng sasakyan at pinagmasdan si Napo- I mean Isabel. After what she did earlier ay hindi na sya nagsalita pa at nagfocus nalang sa pagdidrive pauwi sa bahay. Siguro sa loob loob nito ay pinagtatawanan nya ako dahil mukha akong tanga sa ginawa nya kanina.
Kung may choice lang talaga ako na tumanggi sa serbisyo ni Isabelay ginawa ko na pero hindi pwede dahil kailangan ko sya para sa seguridad ko. But wait, paano kaya kung magaral ako ng self defense at matuto gumamit ng baril? In that way hindi ko na kailangan ng antipatikang body guard na bubuntot buntot kahit saan ako magpunta.
"Miss Laura."
Pagkarinig ko sa boses ni Isabel parang bumalik ako sa aking tamang ulirat. "Y-yes?"
"We are here." Sa pagkakataon na ito ay tumingin sya sa salamin and i can't even explain the feeling she gives me when our eyes met. "Are you okay?"
"I'm okay." Mahina kong sagot bago lumabas ng sasakyan. Ilang araw din akong naconfined sa hospital kaya namiss ko ang bahay namin. "Ishi!" Tili ko ng makita ang humahangos na batang lalaki papunta sa direksyon sakin. "Baby!"
"Mommy!" Sigaw ni Ishi saba yakap ng mahigpit. "You are back!" Of course i know how much he missed me dahil hindi ko sya pinayagan bumisita sa hospital and see me at my wrost moment.
Umupo ako sa harap ni Ishi para magkaeye to eye level kami. "I'm sorry if i took awhile bago makauwi." I gently caressed his face and mirrored my beloved sister through his face. "But I'm here now."
Tears started to pool in Ishi's eyes but i know he was trying to held it back. "Are you not going anywhere anymore?"
Umiling ako at marahang pinahid ang luha ni Ishi. "I'm not but here with you." I saw Isabel silently watching in the corner, akala nya siguro na anak ko nga si Ishi. Well, Kahit sino naman siguro ang makakakta sakin ay ganon din ang iisipin. "Let's go inside the house."
Nagpahanda sina Mama at Papa ng maliit na salo salo and i even invited Ashley na nagmamadali pumunta after her trials sa Supreme Court.
"Pagdating sa pagkain Ash hindi ka talaga papahuli." Biro ko habang naghihintay kami na maserve lahat ng pagkain.
"Oo naman, miss ko na ang luto ni Tita." Nakangiting sagot ni Ashley habang nakatingin kay Mama. They both love to cook and eat kaya magkasundo sila. "But of course, i really came here to see you."
"Aw. How sweet of you." Niyakap ko si Ashley at inihilig ang aking ulo sa kanyang balikat. We are very clingy to each other, pero magbago kaya ang lahat ng sa oras na malaman nya na lesbian ako?
"Anyway Laura, you still have one week vacation. Gusto mo bang sumama sakin sa Hong Kong?"
Noong College pa kami ni Ashley ay lagi naming pinapangarap makapag out of the country. Kaya nagaral kaming mabuti, naging successful bilang mga lawyers at kapag nakakapanalo ang isa samin ng malaking kaso ay pumupunta kami sa ibang bansa as a reward.
"Actually may iba akong planong gawin." Sagot ko, napatingin sina Mama at Papa sakin. "Gusto ko sana matuto ng self defense at bumaril."
Maingat na ibinaba ni Papa ang hawak nyang baso. "Are you sure about that Iha?"
"Yes Pa." Buo ang loob ko na sagot.
"Pero delikado yang gusto mo." May kunot sa noo ni Papa. I know he is very protective of me but i want him to realize na kailangan ko itong gawin para sa sarili ko.
"But-"
"I think that is a good idea." Sang ayon ni Mama. "Laura needs to learn how to protect herself and fight." Lahat kami ay nakikinig kapag si Mama ang nagsasalita. "Iba parin ang may alam dahil hindi naman laging nandyan si Izabelle."
"Okay.." Buntong hininga ni Papa. "Kung yan ang makakabuti para kay Laura, sige. I will find someone na magtuturo sayo.
"Thanks Pa." Pasasalamat ko at nagpatuloy na kaming lahat sa pagkain. Kwentuhan dito, kwentuhan don at may kasama pang asaran with Ashley. There were times na hinahanap ko si Isabel but that sassy girl is nowhere to be seen. Maybe she is outside and talking to god knows who.
"So, kamusta naman si Napoleon Rose?" Nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan ng maramdaman ang mainit na hininga ni Ashley sa tenga ko.
Pilit kong inalis ang aking paningin kay Ishi na nakatulog na sa sofa dahil sa sobrang pagod sa paglalaro. "She is.." Paano ko nga ba sasabihin kay Ashley ang ginawang pangaasar sakin ni Isabel? "Okay."
Natawa si Ashley. "Napoleon Rose is hot but Isabel Cervantes is hotter." I could not agree more pero hindi ko ito masabi dahil baka bigyan nya ito ng meaning. "So which do you prepare? Napoleon or Bella?"
I crossed my legs and sigh. Ano bang klaseng tanong yon? Kahit sino naman ang piliin ko between Napoleon at Isabel ay iisang tao parin sila. As if on cue, sabay kaming napatingin ni Ashley sa taong pumasok kasama ang buong liwanag ng kalangitan.
"Hi Isabel." Bati ni Ashley. I don't know if it was only me pero parang may kasamang flirting ang boses nya.
Ngunit isang tipid na ngiti ang gumuhit sa labi ni Isabel bago sumagot. "Hello Ashley."
"I'm glad that you still remember my name." Ngumiti si Ashley bago tumayo at naglakad paikot kay Isabel habang pinagmamasdan nya ito mula ulo hanggang paa. "Anyway, can i ask you something?" Hindi nagsalita si Isabel and Ashley took it as a permission. Ano naman kaya ang iniisip ng babae na ito at pati si Isabel ay napagdiskitahan nya. "Joy Parfum?"
Ngumiti si Isabel at tumango. "Yeah, by Jean Patou." Isang inis na butong hininga ang kumuwala sa bibig ko. Akala ko ba naman kung anong itatanong nitong si Ashley, perfume lang pala. Walang kibo ako na tumayo at naglakad papunta kay Ishi. Bubuhatin ko na sana sya ng biglang sumulpot si Isabel sa tabi ko at binuhat ang natutulog na bata. "Where is his room?"
"Second floor, third room." Sagot ko. Wala na akong nagawa kundi panoorin si Isabel habang bitbit si Ishi.
"Close your mouth." Hinawakan ni Ashley ang baba ko at isinarado ang aking bibig. "Dear you might catch flies."
"Shut up." Inis kong hinawi ang kamay ni Ashley paalis sa aking mukha. "Umuwi ka na, gabi na." Pero puro tawa lang ang sinagot nya na lalong nakapagpainis sakin. "Drive safe okay, wag kaskasera."
Maaga akong nagising dahil ngayon ang umpisa ng training ko para sa self defense at firing. Isabel called and told me na she is going to be late dahil may importante syang gagawin kaya si Papa ang naghatid sakin sa rest house namin. I'm excited and nervous at the same time dahil hindi ko alam kung anong mangyayari mamaya.
Ayos na ang lahat ng dumating kami sa rest house, nakaset up na ang mga floor mat at mga iba pang gagamitin sa training. This is it, wala ng atrasan.
"Who is going to teach me?" Tanong ko kay Papa na abala sa pagkalikot sa cellphone nya.
Umangat ang paningin ni Papa. "Isabelle sent her partner here para turuan ka ng lahat ng dapat mong malaman to defend yourself."
"Nasan na sya?"
"He is here."
May narinig kaming kumatok sa pintuan bago ito bumukas at pumasok ang isang gwapong lalaki. If I'm not mistaken he is the investigator ng kaso ko, sumasideline din pala sya as a trainer. "I'm sorry traffic." Nilapag nya ang sport bag na kanyang dala. "I'm Mark Aces." Nagwarm up muna kami ni Mark para hindi mabigla ang katawan ko. We started sa basic self defense techniques, like eye gouging, low blow, ear slap, kick to the groin at marami pang iba. "Okay Laura maglelevel up tayo." May kinuha si Mark na laruang kutsilyo. "You know, just incase." Tumango ako. "I will attack you with a knife."
Pinunasan ko muna ang aking pawis at humanda sa pagatake ni Mark. Tumayo sya sa likuran ko at iniikot ang kanyang braso sa palibot ng aking leeg at itinutok ang kutsilyo. Tinandaan ko ang lahat ng itinuro sakin ni Mark kanina. Agad na napabitaw si Mark sakin ng sikuhin ko sya sa tagiliran, umikot ako at tinuhod ang pagitan ng hita nito. Namimilipit na bumagsak si Mark sa sahig at di malaman kung ano ang gagawin sa sakit na kanyang nararamdaman.
"Oh gosh, napalakas ba?"
"No.." Daing ni Mark. "Okay lang ako." Tagaktak ang pawis nya habang tumatayo.
"I'm sorry." Paumanhin ko.
"Don't be." Pilit ngumiti si Mark. "That was great though. Mabilis kang matuto."
After few more execution and drills natapos narin kami ni Mark. Kumain kami ng lunch at nagkwento sya ng kung ano ano about his career and missions with Isabel. He told me na sila ang magkapartner sa karamihan sa mission at kung gaano ito kagaling sa lahat ng klase ng labanan.
"Oh really?" Naintriga tuloy ako, to see is to believe nga di ba?
Tinapos ni Mark ang paginom ng tubig bago sumagot. "She is the Napoleon of Crime." Tumayo sya at ngumiti. "Let's go, it's time to play with guns."
Nagpunta kami sa malawak na bakuran ng bahay. May dalawang lamesa na nakaset up sa gitna, two caliber 45, ammunition and glasses to protect the eyes. Hindi ko mapigilan makaramdam ng excitement at kaba lalo pa at hindi biro ang paggamit ng baril.
"Relax.."
Napalingon ako at nakita si Isabel na nakatayo sa aking tabi. Bakit hindi ko man lang sya naramdaman? By the sight of her make all the inhibitation flew away in the air. She looks exquisite with her tight black skinny jeans, an oversized white shirt and shinny ankle boots. Jesus, how could be someone so beautiful like Isabel?
"Owing a gun is a huge responsibility." Wika ni Isabel at dinampot ang caliber 45, nilagyan ng magazine at kinasa. "But only two reason to have this.." At inabot nya sakin ang baril. "To kill or defend yourself." Medyo nangatog ang kamay ko dahil sa baril dahil ngayon lang ako nakahawak nito. Si Isabel na mismo ang nagsuot ng eye protector sakin. "Do it."
Huminga muna ako ng malalim bago humarap ako sa target at itinutok ang baril. I have 20/20 eye vision bakit parang nanlalabo ang paningin ko. "Damn it."
Nagpunta si Isabel sa likuran ko at hinawakan ang aking kamay para suportahan ang baril. "Focus.." Tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan ng maramdaman ang kanyang hininga ng sobrang lapit sa pisngi ko kasabay ng mabilis na pagkabog ng aking dibdib. Paano ba ako makakapag concentrate nito kung nakayap sya sakin- "Bang!"
"Ahhhh!" Napatili ako sa sobrang gulat nang pumutok ang baril kahit hindi ko naman ito kinakalabit. "Why did you do that!"
Inilagay ni Isabel ang aking daliri sa gatilyo at ang isa nyang kamay sa bewang ko. "Because you are more focusing on me than the gun."
Sa bawat segundo na lumilipas habang pinagmamasdan ko si Isabel ay unti unti syang naglalaho sa aking paningin na parang usok at nagiging si Jean. My heart hurts because i thought it was really Isabel, i thought she came back for me and Liah. But no, she was purely my imagination that made my world stop for awhile because sometimes we only see what we want to see until reality hit us.Though tanggap ko na wala na talaga si Isabel but i can't deny na meron parin kahit maliit na pursyento sa puso at isip ko na umaasa na buhay pa sya. But whatever it is, kailangan paring magpatuloy ng buhay ko para sa dalawa kong anak.Siguro nga napadaan lang sya para makita si Liah kahit saglit before she finally headed to the place kung saan sya nakaassign for a mission."Is this yours?" Nakangiti na tanong ni Jean kay Liah.Ngumiti si Liah kay Jean. "Yes. It's mine.""Then you can have this." Kinuha ni Je
Hindi ko alam kung anong humihila sa akin na sumaglit sa condo unit ni Isabel bago ako tuluyang umalis at manirahan pasamantala sa Amerika. Wala namang nagbago sa lugar, tahimik parin pero yung puso at isip ko parehong umiiyak, nagluluksa. It hurts, it hurts so much to see every details and corner of the condo because it reminds me everything about Isabel.Dahan dahan akong naupo sa couch, dinama ng palad ko ang init nito habang inaalala ang mga nangyari sa pagitan namin ni Isabel. I felt my tears streaming down my face no matter how much I tried to stop them.Napailing ako before i buried my face in my hands. I silently pray na sana panaginip lang ang lahat, na binabangungot lang ako na kapag nagising ay sasalabungin ako ng ngiti at halik ni Isabel. But sadly, everything is real. Kung nakakamatay lang siguro ang pagkabroken hearted baka pinaglalamayan na ako. Pero siguro nga, mas okay yun. Kasi makakasama at maririnig ko na ulit
Hindi ko alam kung anong nangyari, kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero nang magising ako ay napapalibutan ako ng puti. Lahat puti, puti na pintura ng pader, puti na kisame, puti na kurtina sa bintana, puti na bed sheets, puti na unan at puting patient gown. I'm sure namam na hindi ako patay dahil naaamoy ko ang gamot, kaya sigurado akong nasa hospital lang ako.Mag-isa lang ako sa kwarto pero bukas ang TV. Siguro lumabas lang saglit ang nagbabantay sakin. Kaya I just close my eyes and my hand went to my stomach, nakapa ko ang gasa na nakatakip sa kumikirot kong sugat-bigla akong napadilat ng maalala ko si Isabel at ang lahat ng nangyari."Oh gosh." I whispered to myself. "Si Isabel-"I started to panic but then I saw Isabel sleeping next to me with a cute snore. I checked her body pero wala syang sugat, ni hindi sya mukhang galing sa isang matinding labanan pero gayunpaman masaya ako dahil kasama ko sya. Tha
"Bakit Ashley.." Bunong paghihinagpis na tanong ni Laura sa taong itinuring nyang matalik na kaibigan at kapatid. Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip nya na si Ashley ang taong magtatraydor sa kanya pagkatapos ng pinagsamahan nilang dalawa. "Ano to?" Pero tila walang nararamdaman si Ashley na kahit anong emosyon, para syang yelo na nababalot ng nyebe. "How could you do this to me, to us—"Ashley took a quick glance over at her best friend. "Laura.." Ngumiti si Ashley, the kind of smile that will scare someone to the bones. "Of course you didn't know—""Then you tell me!" Sigaw ni Laura na hindi mapagilan ang lalong pag-agos ng kanyang luha. "Para maintindihan ko kung bakit mo kami gustong patayin!"Red Sparrow dropped her mask on the floor as she took a deep. "Dahil makasarili ka!" She said between her clenched teeth.Napahinto si Laura at pinakatitigang maigi si Ashley. "Anong pinagsasabi mo
Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"
Isabel"I'm sorry pero hindi ko po nailigtas si Laura." Emosyonal na paghingi ko ng tawad sa pamilya ni Laura especially to her mother.It took me all my strength to face and talk to them para ideliver yung hindi magandang balita about Laura's abduction. Ginawa ko naman ang lahat e pero hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali kaya nabigo akong protektahan si Laura.Instead of answering me, Mr and Mrs. Samonte just cried and hugged each other. I was expecting them to lash out at me, even curse me dahil isa akong malaking pagkabigo sa kanila. But to my pure surprise, Mrs. Samonte stood and gave me a comforting hug that I needed the most."It is not your fault okay." Bulong sa akin ng matandang babae as if she reads what's on my mind right now. "Walang may gusto nito Isabel."I just squeezed her so tight. "I'm still sorry." Nilunok ko ang sakit at disappointmen