Share

Chapter 6: Conditions

Author: Iza Wan
last update Last Updated: 2022-01-21 07:11:38

"YOU ARE?" tanong ng babaeng nasa mid 30's marahil ang edad, habang nakatingin sa resumè niya na hawak nito.

"Sunshine Valdez, Ma'am."

"Hmmm… you came from Hell Grill Restobar at Palacio Grande. You work there for two years? When did you stop?"

"Recently lang po, Ma'am."

"May I know why?" matiim itong nakatitig sa kaniya, para bang hinahalukay nito sa kaniyang kaibuturan ang katotohanan sa kaniyang isasagot.

"Ahm… my boss fired me." Yumuko siya pagkasabi no'n.

Narinig niyang bumuntong-hininga ang kaharap, kaya bahagya siyang kinabahan. Isang linggo na siyang naghahanap ng bagong mapapasukan, pero lahat ay wala siyang napala. Sana naman this time ay matanggap na siya. Kailangan niya ng trabaho dahil malapit nang maubos ang gamot ng kaniyang mama.

Paubos na rin ang perang nakalaan para sa pag-a-apply niya. Ayaw naman niyang galawin ang naipon niya dahil para iyon sa dialysis ng ina na matagal niyang pinag-ipunan.

"Excuse me for a while," paalam ng ginang. Lumayo ito sa kaniya nang ilang dipa at may tinawagan. Ilang sandali pa bago nito ibinaba ang telepono at muli siyang binalikan.

"To tell you honestly, gusto kitang tanggapin. Dahil ang totoo niyan, matunog ang pangalan mo hanggang dito at alam ko na magiging asset kita. Pero kasi…" Hindi nito itinuloy ang sasabihin, parang naghahagilap pa ito ng magandang salita na pwedeng bitawan.

Napayuko na siya at pinipigilan ang luhang nagbabadyang pumatak. Hindi pa man kasi sabihin ng kaharap, batid niyang negatibo naman ang sasabihin nito. Hindi siya tanggap. Jeeezzz…

"I'm sorry, Miss Valdez. I owe this resort to Mr. Luther at ayaw niyang tanggapin kita rito."

Marahas siyang napabuga ng hangin. Sinasabi na nga ba niya! Marahil ay may kinalaman din ang bugok na iyon kaya hindi siya tinatanggap sa mga resort na inaplayan niya! Tumayo siya at pilit ang ngiting hinarap ang babae.

"It's okay, Ma'am. Siguro nga wala akong magagawa. Wala nga yata akong laban dahil mukhang maimpluwensiya ang taong humaharang sa lahat ng inaplayan ko," saad niya.

"I don't know what's going on between the two of you. But if I were you, puntahan mo siya at kausapin. Mabait si Norman, baka mayroon lang misunderstanding sa inyong dalawa."

"Hindi na po kailangan, Ma'am… baka kasi mapatay ko lang siya oras na magkaharap kami," bakas ang inis sa kaniyang tinig nang sabihin iyon. Muli siyang suminghap ng hangin upang kalmahin ang sarili.

"Mauna na po ako. Maraming salamat po," mahinahon na niyang paalam.

Ramdam niyang inihatid tanaw pa siya nito hanggang sa tuluyan siyang makalabas ng opisinang iyon.

Mabigat ang loob at bagsak ang balikat na tinalunton niya ang daan palabas ng resort.

"Nakakainis kaaaa!!!" malakas niyang sigaw nang hindi na niya mapigilan ang nagpupuyos niyang kalooban.

"Ano bang problema mo? Ano bang kasalanan ko sa `yo!?"

Yumuko siya at dumampot ng maliit na bato bago iyon malakas na ipinukol sa dagat. Ilang sandali pa ay `saka na lamang niya namalayang nasa dalampasigan pala siya. Kung paano siyang napunta roon? Hindi niya alam.

Naupo siya sa buhanginan at ipinatong ang baba sa kaniyang mga tuhod.

"Bugok ka… bwiset ka…" Sumisinghot-singhot niyang usal. Marahas niyang ipinunas ang palad sa kaniyang mukha nang mag-unahan sa pagpatak ang kaniyang mga luha.

"Ang dami-dami namang babae d'yan, bakit ako pa ang nakursunadahan mo?" Muli siyang dumampot ng bato at ibinato sa tubig.

"Gano'n ba ako kadesperada sa paningin ninyo? Mukha ba talaga akong bayaran? Nakakainsulto na kayo, ah!"

Ilang sandali siyang nanatili lamang doon, nakatanaw sa payapang dagat. Sa pamamagitan ng panonood sa mabining paghampas ng alon sa dalampasigan ay nagawa rin niyang papayapain ang sarili.

'I don't know what's going on between the two of you. But if I were you, puntahan mo siya at kausapin. Mabait si Norman, baka mayroon lang misunderstanding sa inyong dalawa.'

Nagpaulit-ulit iyon sa kaniyang isip. Tinatanong niya ang sarili kung dapat pa nga ba niyang puntahan at kausapin ang lalaking iyon. Masiyadong mataas ang tingin ng bugok na `yon sa sarili, baka kapag pinuntahan niya at mag-initiate siyang makipag-usap dito ay kung ano pa ang isipin no'n! Ha!

Pero may iba pa bang paraan? Eh, halos lahat na ng resort na mayroon sa Panglao ay napuntahan na niya at mukhang lahat iyon ay nasindak ng lalaking 'yon! Bugok talaga! Peste! Bwiset!

Tumayo na siya at pinagpag ang mga buhanging kumapit sa kaniyang damit. Muli niyang kinalma ang loob na unti-unti na namang nagpupuyos sa inis.

Inayos niya ang sarili at tinahak ang daan patungo sa highway. Agad niyang pinara ang tricycle na dumaan at nagpahatid sa Palacio Grande.

Huminto ang tricycle na kaniyang sinasakyan sa tapat ng malaking gate na gawa sa bakal. Matapos niyang maiabot ang bayad sa driver ay umalis na iyon. Hindi agad siya pumasok, bagkus ay nanatili siyang nakatayo roon at pinagmasdan ang hotel na nasa kaniyang harapan.

Limang palapag lamang iyon, dahil ang istilo ng hotel ay tila palasyo. Pahaba ang istraktura at puti ang pintura. Hindi kita sa kaniyang kinatatayuan ang dagat, sapagkat nasa kabilang bahagi iyon ng hotel. Medyo malayo ang gusali buhat sa gate. Nakahilera sa magkabilang bahagi ng pathway ang iba't ibang hugis ng topiary trees, may square at circle.

Pagdating sa kalagitnaan ay nahahati ang daan sapagkat may Aquarian fountain. May gazebo rin sa magkabilang panig ng pabilog na hardin na iyon. Ang daanan ng sasakyan ay sa gilid at bahagyang elevated ang tinutuntungan mismo ng hotel. Kaya papasok ka pa lamang sa gate ay mamamangha ka na dahil sa tila nagyayabang na gusaling nakatirik sa mababang burol.

Napasinghap siya ng hangin at marahas iyong ibinuga.

"Wala ng atrasan, Shine! Kaya mo `yan! Isipin mo na lang para kay mama ang gagawin mo! Kaya ko 'to!" pangungumbinsi niya sa sarili bago pa man siya muling mag-alangan.

Malakas siyang bumuga ng hangin saka nag-umpisang pumasok sa nakabukas na gate.

"Good afternoon…" nag-aalangan niyang bati sa receptionist nang makapasok siya sa hotel at lumapit sa reception area.

"Good afternoon, Ma'am! How may I help you?" magalang na bati nito.

"Ahmmm… I was looking for the room of Mr. Norman Luther."

"Do you have an appoinment with him, Ma'am?"

"Ahhh… wala e. Pero baka pwedeng tawagan mo siya sa suite niya at pakisabing gusto ko siyang makausap? Pakisabi, Sunshine Valdez kamo."

"Okay, sige. Just wait for a while, please." Dinampot nito ang telepono at may pinindot na mga numero. Ilang sandali rin itong nakipag-usap sa kabilang linya bago siya muling binalingan.

"Sorry to keep you waiting. You can proceed to room 208, 5th floor. He's waiting for you."

"Thank you." Tinalikuran na ni Sunshine ang receptionist at tinungo ang elevator.

Pagkabukas na pagkabukas ng pintuan ng elevator sa 5th floor ay ang suite agad ang bumungad sa kaniya. Sa tingin niya presidential suite iyon dahil iyon lamang ang naroon sa palapag na iyon.

Urong-sulong pa siya sa paglapit doon. Sapo ang dibdib ay humigit siya ng malalim na hininga upang palakasin ang loob, `saka siya lumapit at nag-doorbell.

HINDI maintindihan ni Norman ang biglang excitement na naramdaman noong oras na tawagan siya ng receptionist sa ibaba upang ipagbigay alam na may nais na kumausap sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit ganoon na lamang ang naging reaksiyon ng kaniyang puso nang banggitin nito ang pangalan ng kaniyang hindi inaasahang bisita.

Hindi talaga niya iyon inaasahan, dahil ang totoo niyan ay nawalan na siya ng pag-asa kaninang tawagan siya ng owner ng isang beach resort at sabihing galit na galit ang babaeng iyon. O baka nga, dahil sa galit kaya ito narito ngayon.

Narinig niya ang ilang beses na pagtunog ng doorbell. Malapad ang pagkakangising lumapit siya sa pintuan at sumilip sa peephole, bago iyon dahan-dahang binuksan.

Kitang-kita niya ang pagkagulat sa magandang mukha ng kaniyang bisita pagkakita sa kaniya. Nanlalaki ang mga mata at bahagyang nakaawang ang natural na mapupula nitong mga labi.

"A-ano ba!? Baka pwedeng magbihis ka naman!" singhal ni Sunshine, kasabay ng pagtatakip nito ng kamay sa mga mata nang pagbuksan niya ito ng pinto.

Tanging asul na tuwalya lamang kasi ang tumatakip sa kalahati ng katawan ng binata, wala itong damit pang-itaas kaya naman hantad ang matipunong katawan. Mamasamasa rin ang buhok na tumutulo-tulo pa ang dulo.

Bahagya nginisihan ni Norman ang dalaga na tila ba ipinaparating rito na wala itong pakialam kung ganoon man ang ayos nito.

"Why should I? You disturbed my bath time, you know?"

"Eh, `di sana sinabi mo sa receptionist! Hindi iyong tatanggap ka ng bisita na ganiyan ang ayos mo!"

"Bisita ba kita? Sa pagkakaalam ko kasi, hindi." Tumindig siya nang maayos at nakalolokong nginisihan ang dalaga. "Oh baka naman naiilang ka sa nakikita mo?" pang-aasar pa nito.

Lalong lumaki ang pagkakangisi ni Norman nang pandilatan siya ng mga mata nito, halatang pinipilit na patigasin ng dalagang kaharap ang sarili upang hindi mapahiya sa kaniya.

"Ha! Naiilang?! B-bakit naman ako maiilang ha, Mister?" pinakalma ni Sunshine ang sarili, tuwid na tinitigan ang binata at mayamaya'y nakangising pinasadahan ito ng tingin mula sa anit, pababa sa katawan ni Norman.

"This isn't my first time to see a half naked man, Mr. Norman. I'm working at the resort, remember? So, I'm adept seeing a naked body. Kaya naman bakit ako maiilang sa katawan mong…" nakangisi niyang binitin ang sasabihin at tila nang-iinsultong muli niya itong tinignan mula sa h***d nitong abs paakyat sa mukha nito at nakangiwing tinitigan ito ng nakakaloko, "…nevermind," pigil ang ngiting usal niya.

"A-ano? Bakit hindi mo ituloy ang sinasabi mo?!"

"Hindi ko pa nga sinasabi, mukhang napipikon ka na. Paano pa kaya kapag sinabi ko na?"

Gustong matawa ni Sunshine sa hitsura ng binata, para kasing gusto na siya nitong sakalin dahil sa pagkapikon, kaya naman pilit niyang pinigil ang ngiting nais kumawala sa kaniyang mga labi at nakipagt**igan na lamang dito. Hindi katulad kanina na naiilang siya rito, ngayon ay nagagawa na niyang labanan ang mga t**i nito lalo na't nagawa na niya itong maasar.

"What brought you here?" seryosong tanong ni Norman.

"I would not talk if you don’t deal well," seryoso ring sagot ni Sunshine.

Matalim ang tinging ipinukol ng binata sa dalaga, ngunit hindi rin naman ito natinag.

"Get in." Tinalikuran niya ito at walang paalam na nagtungo sa kaniyang silid.

Nang mapag-isa si Sunshine sa maluwang na sala ay `saka lamang siya nakahinga nang maluwag. Panay ang buga niya ng hangin na akala mo ay inipon habang kaharap ang binata. Naupo siya sa single sofa at tila ignorante ng bahagya siyang lumubog dahil sa lambot niyon.

"Wow!" Hindi niya naiwasang maibulalas, dahil sa tanang buhay niya ay noon lamang siya nakaupo sa ganoong kalambot na upuan. Iginala niya ang paningin sa kabuuan ng suite na iyon at talagang namangha siya sa mga nakikita.

"Magkano kaya ang isang gabing pagtulog dito?" anas niya sa sarili.

Dahil sa laki ng Presidential suite na iyon, kahit beinte katao yata ay magkakasya roon. Napakalawak ng sala na napipinturahan ng puti, maging ang sofa na kinauupuan niya at ang iba pang sofa ay kulay puti. Ang center table na gawa sa mamahaling kahoy at hugis parisukat ay kulay tsokolate at may puting telang nakatabing sa pinakaibabaw. Ang malambot na alpombra na kaniyang tinatapakan ay gayon din ang kulay.

Nasa gawing kanan naman ang isang malaking salaming pintuan na siyang kanugnog ng terasa kung saan tanaw ang napakandang dagat, mayroon iyong kurtinang kulay abo na nakahawi sa magkabilang gilid. Ang dingding at maging ang marmol na sahig naman ay banayad na kayumanggi ang kulay. Mayroon ring mini bar na nakapwesto malapit sa pintuang salamin. Napakaaliwalas ng kabuuan ng kuwartong iyon, kahit hindi ka lumabas, doon pa lang ay mare-relax ka na.

Narinig ni Sunshine ang pagtunog ng seradura buhat sa pintuang nasa kaniyang likuran, kaya naman inayos niya ang kaniyang pagkakaupo.

"Who told you to seat there?" sarkastikong tanong ng binata, kaya naman dali-dali siyang tumayo nang hindi siya humaharap dito.

"So, what brought you here?" pag-uulit nito sa tanong kanina.

Bumuga muna siya nang malalim na paghinga bago sumagot. "Hmmm… what brought me here? Una, pinatanggal mo ako sa may-ari ng restobar na pinapasukan ko… without any valid reason. Pangalawa, all my application has been rejected, and I have this feeling na ikaw ang may pakana no–" Natigilan ang dalaga sa sasabihin nang sa pagharap niya sa binata ay para siyang natuka dahil sa lakas ng dating nito.

Simpleng polo na asul na may maliliit na snow flakes design na tinernuhan ng kulay kremang cargo pants na above the knee ang haba ang suot nito. At sa tingin niya ay mamahalin ang sandals na brown na sapin nito sa paa. Ang buhok nitong mahaba at bahagyang kulot ay mukhang dinaanan lang ng mga daliri ng binata. Nakasuksok naman sa magkabilang bulsa ang mga kamay at seryosong nakatitig sa kaniya. Simple lamang ang kabuuang ayos nito pero iyon pa yata ang nagpalakas ng appeal nito dahilan upang matigilan siya pagkakita rito.

"Ehem…"

Napapitlag pa siya sa kunwaring pag-ubo nito, kaya naman tila napapahiya siyang iniyuko ang ulo at kinalma ang sarili.

"Ano ulit iyong sinasabi mo?" naroon na naman ang nakakalokong ngiti sa mga labi ng kaharap.

"Ha? Ah…" Hindi niya malaman ang sasabihin dahil naroon pa rin ang epekto ng presensiya ng binata sa kaniya.

"What?" kumawala ang mahinang tawa sa bibig ni Norman dahil sa nakikitang pagkailang ng dalaga.

"Ah… as I was saying…"

Nagulat si Norman nang salubong ang mga kilay at seryoso nang tumingin sa kaniya ang dalaga.

"Why are you doing this to me? Ano bang kasalanan ko sa 'yo para gipitin mo ako ng ganito?"

Hindi siya nakaimik sa tanong nito, nanatili lamang siyang nakatingin dito.

"Kasi sa pagkakaalam ko, wala akong ginagawang masama sa 'yo. Sa pagkakatanda ko rin, kailan lang naman kita nakilala. Kaya bakit? Bakit mo ginagawa `to? Hindi ko kasi maintindihan, eh."

Humakbang si Norman papalapit sa dalaga, ngunit ilang hakbang na lamang ang layo niya rito nang matigilan siya pagkakita sa nangingilid na luha sa mga mata nito at halatang pinipigilan na lamang iyon ng kaharap.

"Sabihin mo nga sa `kin, ano bang kasalanan ko sa 'yo? Alam mo ba kung ano ang tinanggal mo sa buhay ko?! Palibhasa kasi mayaman ka kaya hindi mo nararamdaman at hindi mo naiintindihan ang pinagdaraanan naming mga salat sa yaman! Por que mapera ka, feeling mo kaya mo ng bilhin ang buong mundo?!"

"Ano bang pinagsasabi mo?" sa wakas ay nagawa niyang magsalita at magtanong sa dalaga.

"Bakit, totoo naman, 'di ba? Hindi lang ako pumayag sa gusto mo, kaya pinagalaw mo ang lahat ng koneksyon at impluwensiya mo para pahirapan ako!?"

"Ano ba talaga ang isinadya mo dito? Kasi, kung puro sintemyento mo lang ang maririnig ko, you may leave this room now. I don't have time for your nonsense sentiments," malumanay ngunit nandoon ang awtoridad sa kaniyang tono.

Habol ang hininga na akala mo ay galing sa pagtakbo ang nararamdaman ni Sunshine, ngunit dahil lamang iyon sa pagpipigil sa tuluyang pagsabog ng kaniyang galit. Matalim na titig ang ipinukol nito sa binata at walang paalam na lumabas sa suite nito.

Ngunit hindi pa man niya tuluyang nailalapat ang pinto pasara nang matigilan siya.

Pero paano ang mama niya? Kung magmamatigas siya, paano niya matutustusan ang mga gamot nito?

Napapikit siya nang mariin at doon ay lumitaw ang imahe ng kaniyang ina na nakangiti sa kaniya. Mapait siyang napangiti bago humugot nang malalim na buntong-hininga at muling binuksan ang pinto.

"Tatanggapin ko ang trabahong iniaalok mo. Pero may kondisyon ako."

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ONE SUMMER WITH A LUTHER (The Luther's Empire Series)   The Sweet Finale

    "SUNNYYYYY!!!""Daddy, daddy, wake up! Daddy!"Biglang naimulat ni Norman ang mga mata nang marinig ang matinis na boses na iyon, at maramdaman ang maliliit na mga kamay na gumigising sa kaniya. Gulat siyang napatitig sa napakagandang batang nasa kaniyang harapan. At ang napakaamo nitong mukha ang nagpakalma sa kaniyang kamalayan.Bumangon siya at mahigpit itong niyakap. "Thank you for waking me up, baby.""I hear you shouting. I was about to wake you up because breakfast was ready. Having a nightmare again, daddy?" matatas na tanong ng munting bata."Yes, a nightmare.""You didn't pray before you sleep, did you?""I did, baby.""Hmmm…" Ipinagsalikop ng paslit ang mga kamay sa dibdib na tila isang matandang pinag-aaralan ang kaharap."Okay, let's go downstairs. Mommy is waiting for us.""Your mom?""Yes, my mom, dad! My mom! What is wrong with you?" Nakataas ang isang kilay at bakas ang pagkairita sa mukha nito.Tila naman nabuhayan ng dugo si Norman, agad itong tumayo, hindi na alint

  • ONE SUMMER WITH A LUTHER (The Luther's Empire Series)   Chapter 35: Death

    Naitungkod ng binata ang mga kamay sa mahabang mesa, kuyom ang mga kamaong nanginginig sa galit. Atsaka nito inihagis ang upuang nasa kaniyang gilid na lumikha ng pagkabasag sa maliit na glass table na tinamaan niyon.Madilim ang mukhang lumabas siya ng opisina. At kababakasan ng takot ang mga mukha ng bawat makasalubong niya."Master…" salubong sa kaniya ng tauhang si Clarence."Hanapin ninyo si Sunshine! I don't want to see your face until you found her!" dumadagundong ang boses na utos niya rito dahilan upang maagaw ang atensiyon ng mga naroon."Copy, master," ani Clarence bago pa man makasakay ang amo sa sasakyan. Mabilis ang kilos na nagbigay siya ng utos sa lahat ng tauhan.Nakarating si Norman sa opisina ni Jasson at naroon na rin ang iba pa niyang mga kapatid. Bakas ang pag-aalala ng mga babae, samantalang nananatiling kalmado lamang ang mga lalaki."Anong nangyari, kuya?" ani Emmanuelle pagkapasok na pagkapasok ng binata."They abducted Sunshine!""Nino?""Si Claire!""What?

  • ONE SUMMER WITH A LUTHER (The Luther's Empire Series)   Chapter 34: Abduction

    “We're having a family dinner tonight,” bungad ni Norman. Nasa pinto ito ng kusina habang inaayos ang sleeve ng polo.Napalingon si Sunshine na abala sa paghahanda ng pagkain sa hapag. Nang matapos ay ipinunas nito sa suot na apron ang mga kamay saka iyon hinubad at lumapit sa binata.“Family d-dinner?” bakas ang kaba sa boses ng dalaga. Inayos nito ang kuwelyo at kurbata ng kasintahan.“Hmmm, gusto kang makita ni mama't papa.”“B-bakit daw?”“Ano bang klaseng tanong `yan? Of course, they wanted to meet you.” Inakbayan ni Norman si Sunshine at iginiya paupo sa magkatabing upuan. Siya na rin ang nagsalin ng pagkain sa plato nito bago inasikaso ang sarili.“K-kinakabahan kasi ako,” pag-amin ng dalaga. Totoong kinakabahan siya. Dahil sa unang pagkakataon ay makikita niya ang mga ito. May ilang impormasyon naman siyang naririnig tungkol sa mga magulang ng binata. At ayon sa mga naririnig niya ay talagang nagmula ang mga ito sa hindi basta-bastang pamilya.Ang alam niya ay kilalang makapan

  • ONE SUMMER WITH A LUTHER (The Luther's Empire Series)   Chapter 33: Pulo't Gata

    “YOU can't do this to me, Norman!”“I'm sorry, Katie. I just wanted to be fair with you. Matagal na tayong wala at sa ating dalawa ikaw ang nakakaalala. I don't want to blame you. So please, just accept it. Si Sunshine ang mahal ko.”“No! You're just confused, honey. Please, don't do this. You love me, I know it. Kaya nga ako ang hinanap mo nang magkamalay ka, hindi ba?”“Siguro nga ikaw ang hinanap ko. Dahil ikaw lang ang naaalala ko. Siguro naman hindi ka manhid noong mga panahong pinaniwala mo akong nagkabalikan tayo. I never felt that I'm inlove with you.”“No, Norman. You loved me, and you still in love with me. Naguguluhan ka lang alam ko! Nang dahil sa babaeng 'yon kaya ka nagkakagan'yan! Gano'n ba siya kahusay sa kama, ha!? Sabihin mo! Baka mas magaling pa ako sa kaniya! Why don't you try me?!”“Watch your word, Katie. Sa ayaw at sa gusto mo hindi na matutuloy pa ang kasal natin. And that is final.” Tinalikuran ni Norman ang dalaga, ngunit mabilis siya nitong naharang at walan

  • ONE SUMMER WITH A LUTHER (The Luther's Empire Series)   Chapter 32: Eiffel Tower Proposal

    Tinatamad na hinila ni Sunshine ang maleta habang papalabas ng SumSun Airline. Kalalapag lamang ng eroplanong kinalululanan nila sa airport ng Los Angeles, California. Kung gaano ka-excited ang mga kasama niya dahil sa oras na mayroon ang mga ito upang maglibot, ay siya namang daig pa ang nagluluksa. Na siya namang hindi nakaligtas sa kaibigang si Stan na kanina pa siya pinagmamasdan."Akin na nga `yan." Kinuha ni Stan ang maleta ng dalaga, binitbit iyon at hawak ang palad ng kaibigang iginiya ito sa paglalakad."Kung gusto mong umiyak, umiyak ka. Hindi gagaang iyang bigat na nararamdaman mo kung magpapanggap kang malakas."Nilingon lang ito ni Sunshine at matipid ang ngiting namutawi sa mga labi."Hays, ang swerte naman ng lalaking `yon. Sana ako na lang siya," aniya pa."Mas swerte naman ang babaeng nakalaan para sa `yo."Nagkibit-balikat lamang ang binata. Para kasi sa kaniya, ang dalaga ang gusto niyang makasama sa buhay."Nakita ko na ang babaeng nakalaan sa akin. Iyon nga lang

  • ONE SUMMER WITH A LUTHER (The Luther's Empire Series)   Chapter 31: Sadness

    MABILIS na nagdamit si Norman at para itong hangin sa liksi ng paglabas nito sa suite. Bumaba siya sa 3rd floor kung nasaan ang kwartong inookupahan ni Sunshine, ngunit nakailang katok na siya ay wala pa ring nagbubukas niyon.Iritado na ang binata dahil sa mga bagay na gumugulo sa kaniyang isip. Ano ang ibig sabihin ng mahigit limang milyon na iyon? Iyong mga katagang bigla na lamang lumitaw sa kaniyang isip. Sino ba talaga si Sunshine sa buhay niya? Anong ibig sabihin nito kagabi?"Master." Nakayukod na bati ng isa niyang tauhan nang makasalubong niya ito sa lobby ng hotel."Nasaan ang iba pa? Nevermind, just tell them to find Sunshine, now!""Yes, master!""Nasaan ka na ba, Sunny?" usal niya habang iginagala ang paningin sa paligid.Lumabas ng hotel ang binata at nagtungo sa dalampasigan. Nagbabaka-sakaling makita roon ang dalaga. Naligo na siya sa sariling pawis at nalibot na niya ang resort pero ni anino ni Sunshine ay hindi niya matagpuan. Nakaramdam siya ng labis na kalungkutan

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status