BANTAY SARADO

Sumandal ako sa leather seat, habang tinitingnan isa-isa ng mata ko ang menu ng pagkain.

"You can't expect me to eat here do you?"

Naiinis na tanong ni Alexa habang tinatakpan ng kanyang mga mata ang bawat pulgada, ng maliit na kainan na aming kinaroroonan.

Ang sahig ay may itim at puti na mga tile, ang mga booth ay may pulang upuan at mga lumang kahoy na mesa sa pagitan ng mga ito. Parang margarine ang amoy dito. Medyo mainit ang hangin at parang masikip ang lugar dahil sa siksikan.

Lahat ng tao na kumakain dito ay nasisiyahan, tulad ng gusto ko noon. Ugaling Filipino, mahilig sa masarap na ibat ibang putahi. Napatingin ako sa isang chief cook na nakita ko sa malaking mirror in the wall, ito at napapaloob sa counter. Nakikita ko kung paano niya sinisikap na gawing malasa ang bawat pagkain na ihahain. Ang pagod, init at mahabang pasensya ay walang katumbas na halaga. Siya ang susi para maging successful ang negosyong ito.

Ngunit paano naman ako? pweding rin kaya akong maging susi for