Chapter 04

“KIA, pwede ka namang magpahinga kung napapagod ka sa trabaho, hindi iyong kung anu-ano na lang ang lumalabas diyan sa bibig mo para gawing excuse. Una, sinisiraan mo sina Gerald at Vivian na may lihim na relasyon. At ngayon naman, sinasabi mo na kasal ka na. Kia, nasa normal ka pa bang pag-iisip?” sambit ng kanyang ina.

“Sinabi ko naman kasi sa ‘yo na ipasa mo na kay Vivian ang pagiging COO ng kompanya, dahil mabigat na responsibilidad talaga ang pagiging CEO at COO. Ang tigas kasi ng ulo mo, eh! Kayang-kaya naman iyan ni Vivian! Hindi ko nga alam kung bakit parang wala kang tiwala sa pinsan mo,” sabat ng kanyang ama.

“Dad, Mom, wala ito sa kung napapagod ako. Totoo ang sinasabi ko, kasal na ako,” sagot niya sa mga ito.

“Kung gano’n, kaninong pipitsuging lalaki ka naman nagpakasal, ha? Nagpakasal ka ng wala man lang basbas at pahintulot namin? Wala kang respeto!” sigaw ng kanyang ina.

“Dahil sa ginawa mong ‘yan, Kia, pinatunayan mo lang sa ‘min na isa kang suwail na anak! Kaya siguro pinagbibintangan mo sina Gerald at Vivian dahil ikaw naman talaga itong nagloloko, para maging malaya ka sa mga kalokohan mo!” matigas at madiin na sambit ng kanyang ama.

Hindi na lang siya nag-atubili pang sumagot o umimik man lang. Umalis na lang siya sa harapan ng kanyang ama ’t ina para sa katahimikan. Patuloy naman na inaalo ng kanyang ama ang mommy niya dahil umiiyak na ito. Tumalikod siya at tuluyan nang lumabas ng bahay nang makasalubong niya si Vivian.

“Oh, hi pinsan! Tama ba iyong narinig ko, kinasal ka na? Congrats! Hindi na kami mahihirapan ni Gerald na itago ang relasyon namin, dahil sooner or later, lalantad na rin kami,” mapanginsulto nitong sambit, kasabay ng mapang-asar na ngisi.

Sa halip na patulan, nilagpasan na lang niya ito. Wala siya sa mood para makipagdiskusyon o makipag-away. Sumakay siya sa sasakyan at dumiretso sa kompanya. Kailangan niyang magpakita roon dahil matagal siyang nawala.

Ngunit pagpasok niya sa kanyang opisina, nadatnan niya roon si Gerald na prenteng nakaupo mismo sa kanyang upuan. Agad itong tumayo at lumapit pagkakita sa kanya, niyakap din siya nito.

“Babe! Salamat naman at bumalik ka na! Alam mo bang nag-alala ako sa ‘yo? Akala ko hindi mo na ‘ko babalikan, akala ko tuluyan mo na ‘kong iiwan,” sambit ng lalaki habang nakayakap sa kanya.

Agad niyang hiniklas ang mga braso nitong nakapulupot sa kanyang katawan. Nandidiri siya rito.

“Ang kapal naman ng mukha mo para isiping nagbalik ako rito para sa ‘yo! Bumalik ako rito walang iba kundi para lang sa kompanya!” sarkastikong sambit niya.

“Babe, patawarin mo na ‘ko. Nagawa ko lang naman iyon dahil hindi mo maibigay ang mga pangangailangan ko bilang isang lalaki. At si Vivian, naibibigay niya ‘yun sa ‘kin lahat!”

Natawa siya nang mapakla sa sinabi nito. “So kasalanan ko pa pala kung bakit ka nagloko? Hindi ba pwedeng hindi ka lang talaga nakontento at nakapaghintay? Masyado ka kasing nagmamadali! Kung talagang mahal mo ako, magtitiis ka!”

“Babe, please. Ikaw pa rin ang mahal ko. Parausan ko lang si Vivian tuwing nakakaramdam ako, iyon lang. Walang halong pagmamahal ang nangyayari sa ‘min. Purong p********k lang.”

Isang malakas na mag-asawang sampal ang ibinigay niya sa lalaki matapos marinig ang sinabi nito. Hindi dahil binabastos nito si Vivian, kundi dahil sa katotohanang harap-harapan siyang inuuto nito at pinapaniwala.

“Lumabas ka rito sa opisina ko, Gerald! Umalis ka sa harapan ko!” sigaw niya sabay turo sa pinto. Wala itong nagawa kundi ang tumalima. Lulugo-lugo itong lumabas.

Dahil sa nangyari, maghapon siyang wala sa mood. Halos wala rin siyang nagawang trabaho sa buong araw. Kaya alas tres pa lang, nagligpit na siya ng mga gamit para umuwi na. Pagdating niya sa parking area, nagulat siya dahil naroroon si Gerald, nakasandal pa ito sa sasakyan niya.

“Umalis ka riyan!” marahas na utos niya sa lalaki.

Nahintakutan siya nang bigla na lang itong lumapit sa kanya at hinawakan siya ng mahigpit sa braso. Bakas ang galit at pagkaseryoso sa mukha nito.

“Sabihin mo sa ‘kin ang totoo, Kia. Totoo ba ang sinabi ni Vivian na kasal ka na? Paano nangyari iyon, eh ako lang naman ang lalaki sa buhay mo! Maliban na lang kung may lalaki ka rin habang tayo pa!”

“Oo, totoo iyon! Ano, masakit ang ipagpalit, ‘di ba? Pero swerte ka pa rin dahil hindi mo harap-harapang nasaksihan ang pagpapakasal ko sa iba, hindi tulad sa ‘kin na harap-harapan ko kayong nakita ni Vivian sa panloloko sa ‘kin!

“Kaya gumaganti ka?”

“Wala akong panahon para makipagtalo sa ‘yo, Gerald! Kaya bitiwan mo na ‘ko at uuwi na ‘ko!”

“Itong tatandaan mo, Saskia. Hindi ka pwedeng mapunta sa iba, akin ka lang! Kaya pasensiyahan tayo, kailangan ko ‘tong gawin para mailayo kita sa lalaking pinakasakalan mo!” nagulat siya nang bigla siyang buhatin nito.

Sinubukan niyang sumigaw, ngunit tinakpan ng malaking kamay nito ang kanyang bibig. Pilit siyang ipinapasok sa sasakyan nito. Magkatabi lang ang sasakyan nila sa parking area.

Kinakain na ng takot at kaba ang kanyang buong sistema sa posibleng pwedeng gawin sa kanya ng binata. May kadiliman pa naman sa kinaroroonan nila, at wala pang ibang taong dumarating maliban sa kanilang dalawa.

Nakasilip siya ng kaunting pag-asa nang mawalan ito ng balanse. Bigla siyang nabitiwan nito dahil sa pagpipilit niyang makawala. Bumwelo agad siya at isang malakas na sipa ang pinakawalan niya sa maselang bahagi ng katawan nito.

Napaluhod ito at namilipit sa sakit. Iyon ang sinamantala niya, mabilis siyang kumaripas ng takbo papunta sa sasakyan niya. Pagkatapos ay mabilis niyang pinasibad palabas. Nagulat pa nga ang gwardya sa ginawa niya.

Pagdating sa bahay, agad siyang nagsumbong sa mga magulang.

“Dad, Mom, si Gerald, binalak niyang kidnappin ako kanina, mabuti na lang at nakatakas ako!” pagbabalita niya sa dalawa habang prenteng nakaupo at nanonood ng TV. Bakas pa rin sa tinig niya ang takot.

“Sa tingin mo ba, ikakagalit namin ‘yang balita mo, ha? Baka nga ikatuwa pa namin ng daddy mo ‘yan! At saka, hindi magagawa ni Gerald iyan, mabuting tao iyon. Kung ano man ang gawin niya sa ‘yo, ipapaubaya ka pa namin doon, kasi nasa mabuti kang mga kamay,” sagot ng mommy niya.

“Mom! Muntik na ‘kong mapahamak sa mga kamay niya kanina, pero parang wala kayong pakialam sa ‘kin!” napasigaw na siya sa labis na frustration dahil sa pambabaliwala ng mga ito sa damdamin niya.

Napatayo naman ang kanyang ama at dinuro-duro siya.

“Huwag mo kaming masigaw-sigawan, Saskia! Umalis ka sa harapan namin habang nakakapagtimpi pa ‘ko sa ‘yo! Dahil diyan sa ginawa mo, tatanggalin na kita sa kompanya! Bahala ka na sa buhay mo, total, matigas naman ang ulo mo! Nandiyan naman si Vivian at si Gerald para pumalit sa posiyon mo!”

“Kung iyan ang desisyon ninyo, wala na ‘kong magagawa. Pero itong tatandaan ninyo, ako ang anak ninyo rito, hindi si Vivian, o si Gerald,” huling sambit niya bago tumalikod at pumasok sa kanyang silid.

Isang makahulugang ngiti ang pinakawalan ni Vivian matapos marinig ang pagtatalo ng pamilya habang nakasilip at matamang nakikinig mula sa loob ng kanyang silid.