Good afternoon. Huwag kalimutan mag-iwan ng comments at i-rate ang book. Salamuch 🫶
Pauwi na kami ni Drako mula sa simbahan. Tahimik ang paligid ng sasakyan habang ang kamay ko ay mahigpit na nakakapit sa kaniya. Ang isa ko namang palad, nakapatong sa tiyan kong sobrang bigat na. Halos hindi na ako makahinga sa sikip. Ramdam ko ang bawat sipa, bawat galaw sa loob ng sinapupunan ko—apat silang lahat. Our miracle quadruplets."Are you okay, baby?" tanong ni Drako, nakatingin sa akin sa rearview mirror. Puno ng pag-aalala ang boses niya, at mas lalong lalim ang mga kunot sa noo niya nang makita ang pamumutla ko."I think… they’re coming," bulong ko habang pinipilit kong tiisin ang sakit. This one… it felt real. Intense. Parang may humihila sa buong kaluluwa ko pababa.Agad niyang binilisan ang pagmamaneho patungo sa ospital na pagmamay-ari ng pamilya ko. "I’m taking you to the hospital now. Hold on, love. Just hang on."Napakapit ako sa gilid ng upuan, halos mapunit ang kutson sa higpit ng pagkakaklamo ko. Hinihingal ako, pinipilit hindi mapahiyaw sa bawat panibagong ki
Pagkatapos naming maghapunan, nagpaalam na ako kina Mommy at Daddy. Nagpahinga muna ako sa kwarto ko saglit, pero hindi ako mapakali. Kanina pa ako napapatingin sa phone ko, pero wala pa ring tawag o text mula kay Drako.Sabi niya isang linggo siyang mawawala.At dalawang araw pa lang ang lumilipas.Napabuntonghininga ako habang nakahiga sa kama. Kinabahan ako nang maalala ko na baka mahirapan siyang hanapin si Drevan. O baka naman… baka hindi na siya bumalik.My heart tightened at the thought.“Stop it, Caleigh,” bulong ko sa sarili. “He said he loves you. He chose you.”Pero bakit parang may kaba pa rin sa dibdib ko?Bigla akong napatayo nang may marinig akong malalakas na katok mula sa ibaba.“Caleigh...” tawag ni Manang Selya mula sa sala. “May bisita po kayo.”Napakunot ang noo ko. Sinong bibisita nang ganitong oras?Lumabas ako ng kwarto, hawak ang laylayan ng palda ko, at bumaba sa hagdan. At sa bawat hakbang ko pababa, unti-unting bumibilis ang tibok ng puso ko.Then I saw him
Pagkababa ko ng kotse sa harap ng bahay nina Mommy at Daddy, agad akong nilapitan ni Manang Selya. Matagal na itong kasambahay sa bahay namin—halos parang pangalawang ina ko na rin. Napangiti siya nang makita ako pero agad ding kumunot ang noo niya nang mapansin ang medyo bilog na ang tiyan ko.“Caleigh, anak… buntis ka ba?” halos bulong pero punong-puno ng pagkagulat ang tanong niya habang nakatitig sa tiyan ko.Napangiti ako at marahang tumango.“Yes, Manang… I am,” sagot ko habang hinaplos ang tiyan ko. “Drako’s child.”Agad siyang napatakip sa bibig sa tuwa. “Diyos ko, magkakaapo na ang magulang mo! Halika’t pumasok ka. Siguradong matutuwa sila.”Pagkabukas ng pinto, si Mommy ang unang bumungad sa akin, may hawak pang tabo at plantsador. Napatigil siya sa paglalakad at halos malaglag ang hawak niya nang makita ako.“Caleigh? Anak!” mabilis ang hakbang niya papunta sa akin. “Oh my God... Anak, buntis ka?”Napaluha siya habang nakatitig sa akin, sa tiyan ko.Tumango ako, hindi na ri
Hindi pa man siya tuluyang lumalabas ng kwarto, ramdam ko na ang bigat sa dibdib ko.Nakatayo ako sa may pintuan ng aming silid, nakasandal sa hamba habang pinagmamasdan si Drako habang inaayos ang itim niyang leather duffle bag. Suot niya ang simpleng grey shirt at dark jeans, pero kahit gano'n kasimple, hindi maitatanggi ang tindig at tikas niya.“Caleigh...” Mahina niyang tawag habang lumalapit sa akin. Napalunok ako, pilit na pinapakalma ang sarili. Ayokong magpahalata, pero hindi ko kayang itago ang kaba sa mata ko.He cupped my face gently. “I’ll be gone for a week. I need to talk to Drevan in person. He needs to know what his wife did to you.”“You don’t have to do this right away,” mahina kong sabi. “You just got me home, Drako. We just found peace again. What if… what if things spiral again?”His jaw tightened, eyes darkening.“No,” he said coldly. “She almost killed you, Caleigh. She almost killed our babies.”Hinaplos niya ang tiyan ko, para bang nandoon pa rin ang takot s
Nanlalamig ang buo kong katawan.Unti-unting bumigat ang talukap ng mga mata ko habang pilit kong iniintindi kung nasaan ako. Maliwanag ang paligid, masyadong puti ang kisame, at may kung anong amoy na antiseptic na pumuno sa ilong ko. The steady beeping of a machine beside me confirmed one thing—I was in a hospital.Napalunok ako. Dahan-dahan kong iniangat ang kamay ko, nanginginig, at napahawak ako sa tiyan ko. Para bang natatakot akong maramdaman kung may nawala. Nanginginig ang mga daliri ko habang inilapat ko ang palad ko sa ibabaw ng tiyan ko.“Please… please no…” bulong ko sa sarili ko habang unti-unting bumabalik sa akin ang huling alaala bago ako nawalan ng malay.The slap. The sharp sting. The woman’s voice calling me names.“Homewrecker.”“Mang-aagaw ng asawa.”And then, chaos. My body failing me. The pain in my womb. The desperation in my voice as I screamed for Drako.Napasinghap ako. Tears streamed down my cheeks as my lips quivered. Hindi ko mapigilan. Hindi ko maalis a
Kinabukasan ay sinamahan ako ni Drako sa clinic para sa isa na namang check-up. Maselan ang pagbubuntis ko sa quadruplets, kaya ayaw niya akong pabayaan ni isang segundo. Lalo na’t simula nang muntik na akong masaktan sa restaurant incident, naging mas protective siya. At kahit hindi ko man sabihin nang diretso, ramdam ko ang effort niya.Napapangiti ako habang tinitingnan siya na nakaupo sa waiting area, hawak ang kamay ko habang pinipisil ito paminsan-minsan. Suot niya ang simpleng long sleeves na bahagyang nakabukas sa leeg, revealing just enough of his collarbone to make me want to stare longer. He looked so damn hot kahit naka-neutral expression lang.Pero ilang minuto pa lang, bigla siyang napatayo at yumuko sa akin.“Love, I just need to take this call. It's urgent. I’ll be quick,” sabi niya, sabay halik sa noo ko bago tumalikod.Tumango lang ako, kahit may bahagyang kaba sa dibdib. I trust him. Sa kabila ng lahat, he’s been proving himself lately.Naiwan akong mag-isa. Matapos
Pagkababa pa lang namin ng kotse sa Valderama Mansion, agad akong inalalayan ni Drako. Para bang fragile doll ako na kailangang ingatan sa bawat hakbang. Natawa ako ng bahagya habang pinagmamasdan siyang mas seryoso pa kaysa sa mga bodyguard niya.“Drako, I’m pregnant. Not dying,” tukso ko sa kanya habang hawak ko ang braso niya.He looked at me with that proud smirk on his face. “You're carrying my four babies, Caleigh. That’s practically VIP status.”Napailing na lang ako habang pinigilan ang kilig. As we stepped inside, sinalubong kami ng tahimik at maaliwalas na ambiance ng mansion. Unlike before, it felt… like home. Pagpasok pa lang sa kwarto, agad akong pinaupo ni Drako sa couch. “Stay here. I’ll make you something to eat.”Napakunot ang noo ko. “You? Cook?”He raised an eyebrow confidently. “Of course. I took a few online classes while you were ignoring me.”Napatawa ako. “Wow. Effort.”“Only for you,” sagot niya habang hinahalikan ang noo ko at lumabas ng silid.Habang mag-is
Pagdilat ng mata ko, puro puti ang una kong nakita. Nakakasilaw. Amoy alcohol. Tahimik… masyadong tahimik.Nasa ospital ako.Nanlalamig ang mga daliri ko habang unti-unting bumabalik sa akin ang alaala—ang sipa na halos tumama sa tiyan ko, ang pananakit sa loob, at si Claudine… si Claudine na walang awa.“D-Drako…” mahinang bulong ko. Pahina nang pahina ang boses ko habang nililinga ang paligid.Bumukas ang pinto. Sa pagpasok ng lalaking may magulong buhok, pulang mata, at balisang ekspresyon, agad ko siyang nakilala.“Caleigh!” Lumapit siya agad sa kama ko. “Oh God, finally—thank God you’re awake.”Tumulo ang luha sa gilid ng mata ko nang makita ko ang mukha niya. Magulo ang buhok niya. Naka-disheveled suit pa siya, at may galos pa sa kanang bisig.“Drako…” bulong ko, habang hinahawakan ang kamay niya. “The babies…”Agad siyang umiling, nagmadaling yumuko at hinalikan ang kamay ko.“They’re fine,” mabilis niyang tugon. “You’re going to be fine. But the doctor said… you need to rest.
Tahimik kaming kumakain ni Drako sa isang private corner ng Italian restaurant nang bigla akong nakaramdam ng kakaibang tensyon sa paligid. Parang may malamig na hanging dumaan sa likod ko, kasunod ng isang pamilyar—pero hindi kanais-nais—na boses.“Well, well, look who’s here…”Dahan-dahan akong lumingon. Nakita ko ang isang babae na mukhang bagong salta mula sa fashion runway. Straight ang jet black hair, flawless ang make-up, at suot ang isang designer red dress na masyadong masikip sa dibdib. She looked perfect… and dangerous.Ang dating girlfriend ni Drako.“Claudine,” bulong ni Drako, tumayo agad at pinigilan siyang makalapit sa mesa. Pero hindi siya nagpaawat.“Oh, don’t worry. I just wanted to say hello,” she said, her eyes narrowing toward me. “I didn’t know you were into… frumpy housewives now.”Napatigil ako. "Frumpy? Housewife?"Sinipat niya ako mula ulo hanggang paa, halatang nilalait ang suot kong conservative dress. “Wow, Caleigh, is that a maternity dress or are you ju